คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 403
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 403
ยูมิ กริฟ ยืนขึ้นและกล่าวในน้ำเสียงเบา ๆ “ท่านแม่ชี แดร์ริล ดาร์บี้ นั้นเป็นของท่าน เมื่อเขามาเพื่อน้องสาวของเขา ท่านคือคนที่เที่ยงธรรมและน่าเคารพ ท่านช่างสมกับเป็นฮีโร่แห่งรุ่นนี้!”
“แน่นอน! อาจารย์ของเราเป็นเสาที่ค้ำจุนให้กับสำนักง้อไบ๊ เธอคือหนึ่งในคนที่โดดเด่นที่สุดจากทั้งหกสำนัก” จีนก้าวออกมาและกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
เธอนั้นเป็นที่โปรดปรานของแม่ชีแห่งโชคชะตาในฐานะลูกศิษย์อายุน้อยที่มีไหวพริบ
เมื่อฝูงชนกำลังไขว้เขว ยูมิหยิบโทรศัพท์ออกมาพิมข้อความส่งไปหาฟลอเรียน เป็นข้อความที่สั้นกระชับตรงไปตรงมา [รีบกลับมาเร็ว คิดมุขหาข้ออ้างไม่ออกแล้ว! มันจะจบไม่สวยแน่ถ้านายไม่กลับมาภายในสามนาทีนี้]
มันเพิ่งจะผ่านไปแค่ห้านาทีหลังจากที่ฟลอเรียนนำตัวควีนนี่ไปขัง เขาต้องมีความคิดสกปรกต่อควีนนี่อย่างแน่นอน ในการที่เขาอาสาตัวเองไปขังควีนนี่ซึ่งเขาเป็นคนมีนิสัยเกียจค้าน!
ยูมิรู้จักนิสัยของสามีเธอเป็นอย่างดี ‘ทำไมฉันถึงได้มาแต่งงานกับไอ้คนไร้ค่าเช่นนี้?’
—
ฟลอเรียนมัดควีนนี่แน่นหนา อยู่ในห้องส่วนตัวของดาร์บี้
มันเป็นห้องที่หวงห้าม ใช้เมื่อนายท่านชราดาร์บี้บ่มเพาะวิชาอย่างสันโดษ ห้องนี้ถูกทิ้งไม่ได้ใช้งานหลังจากการจากไปของเขา
ฟลอเรียนนั้นตื่นเต้นเขามองควีนนี่ด้วยรอยยิ้ม ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ยิ่งเขาเพ่งมองไปที่เธอมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเร้าใจมากขึ้นเท่านั้น! ‘ฮ่าฮ่า ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าแดร์ริลมีน้องสาวที่สวยงดงามขนาดนี้ เดียวก่อน เธอคือลูกพี่ลูกน้องของเมียแดร์ริลใช่ไหม? นั่นก็หมายความว่าเธอคือน้องสาวของน้องสะใภ้ฉัน’
ฟลอเรียนกลืนน้ำลาย ‘สาวสวยคนนี้สลบอยู่ ฟ้าช่างเป็นใจ! ทุกคนนั้นอยู่ในห้องโถงและไม่มีใครที่จะเข้ามาในห้องส่วนตัวนี้ ฉันจะปล่อยโอกาสอันดีนี้หลุดลอยไปไม่ได้…’
เขาถูมืออย่างปลาบปลื้มพอใจ และเอื้อมมือไปที่เสื้อของควีนนี่
หึ่ง…
โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาสั่นเตือนในเวลานั้น
‘ใครแ-่งส่งข้อความมาวะ?’
ฟลอเรียนหัวเสียกับการขัดจังหวะ และเขาได้ตรวจดูข้อความที่ส่งมาจากภารยาของเขา
เฮ้อ
ฟลอเรียนถอนหายใจอย่างสิ้นหวังและรู้สึกเสียแผนที่วางไว้ เพราะการเตือนจากภรรยาของเขา
เขาเกรงกลัวกับการถูกภรรยาดุด่า
“ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีโอกาสเล่นสนุกกับสาวสวยในคืนนี้สินะ”
ฟลอเรียนบ่นพึมพัมกับตัวเองขณะที่ผูกควีนนี่ไว้กับเสาก่อนจะออกจากห้องไปอย่างไม่เต็มใจ
เขากำลังจะเดินออกจากห้องส่วนตัวนั้น ทันใดก็มีเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังขึ้นมา คราวนี้มันคือมือถือของควีนนี่
ฟลอเรียนรีบเร่งเดินไปตรวจดูโทรศัพท์ของควีนนี่เขาถึงกับตะลีง
มันคือข้อความจากญาติของเขา
ลิลี่ส่งข้อความสั้น ๆ ไปหาเธอ “ควีนนี่ เธออยู่ที่ไหน?”
ฟลอเรียนขมวดคิ้วเข้าหากันและรู้สึกปวดหัวเมื่อเขาเห็นข้อความ เขานึกถึงคำกล่าวของแม่ชีแห่งโชคชะตาที่ว่าจะปล่อยข่าวลักพาตัวออกไปในวันพรุ่งนี้ เพื่อจะล่อลวงแดร์ริล ซึ่งมันยังไม่ถึงเวลา ดั่งนั้นฟลอเรียนตัดสินใจจะกลบเกลื่อนกับลิลี่ก่อน
เขาคิดระหว่างที่พิมพ์ข้อความตอบกลับในลักษณะที่คล้ายกับข้อความของควีนนี่ “หนูยังไม่กลับ หนูได้เจอเพื่อนและหนูจะไปนอนค้างบ้านเธอในคืนนี้”
ในเวลาเดียวกัน ลิลี่กำมือถือด้วยสีหน้าที่โกรธเคืองใกล้ ๆ กับประตูทางเข้าของบาร์ทิวราตรี
ควีนนี่หายตัวไปหลังจากที่เธอกลับมาจากการไปเข้าห้องน้ำ ‘เธอหลงระเริงไปกับแสงสีเพลิดเพลินเสียจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ช่างน่ารำคาญยิ่งนัก!’
จากนั้นเธอก็ได้รับข้อความตอบกลับจากเบอร์โทรศัพท์ของควีนนี่ และถอนหายใจอย่างโล่งอก ‘เธอคงไม่เป็นอะไร ดูจากการที่เธอยังสามารถตอบข้อความกลับมาหาฉันได้’
‘ช่างเป็นสาวเจ้าปัญหา เธอควรจะรอให้ฉันกลับมาจากห้องน้ำก่อนที่จะจากไปกับเพื่อนของเธอ!’
—
ฟลอเรียนหย่อนโทรศัพท์ของควีนนี่กลับคืนลงไปในกระเป๋า และออกจากห้องส่วนตัวนั้นไปอย่างรีบเร่งในเวลากระชั้นชิด เขานั้นรู้ตัวทันทีว่าจะต้องโดนภรรยาดุด่าเพราะเขาใช้เวลานานเกินไป
แม่ชีแห่งโชคชะตานั้นก็ถกเถียงใกล้จะเสร็จเกี่ยวกับแผนการเพื่อจับแดร์ริลภายในวันพรุ่งนี้ ในตอนที่ฟลอเรียนกลับมาที่ห้องโถงพอดี