คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 500
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 500
“แดร์ริล มาสอนฉันหน่อย! ฉันไม่รู้จะเปิดสิ่งนี้ยังไง” อีเว็ตต์พูด เธอหันไปหาลิลี่และแกล้งเธอ “ลิลี่ ฉันจะยืมสามีเธอแปปนึงนะ หวังว่าเธอจะไม่ถือสา”
ลิลี่พลันหน้าแดง เธอหัวเราะ “ไม่อยู่แล้ว แต่จำไว้ว่าเธอต้องคืนเขาให้ฉันนะ!”
ลิลี่ดึงแดร์ริลมาด้านข้างแล้วพูด “อีเว็ตต์ ขอให้คุณช่วย ไปช่วยเธอสิ แต่จำไว้ว่าอย่าทำอะไรโง่ ๆ ล่ะ!”
“ครับ ครับ ท่านภรรยาผู้ทรงอำนาจ” แดร์ริลหัวเราะ เขาเดินตรงไปที่เรือของอีเว็ตต์และนั่งด้านหลังเธอ
ทันใดนั้น อีเว็ตต์ก็หน้าแดงขึ้นมา “อะไร… คุณกำลังทำอะไร?” อีเว็ตต์เขิน
“กำลังสอนคุณไง?” แดร์ริลตอบ เขาชี้ไปที่กุญแจจุดชนวนแล้วพูดว่า “คุณต้องกดปุ่มนี้เพื่อจุดชนวน แล้วใช้มือควบคุมพวงมาลัย”
อีเว็ตต์เข้าใจสาระของมันอย่างรวดเร็ว แดร์ริลกระโดดลงจากเรือเมื่อเขาสังเกตุเห็นจุดแดงบนแขนของเธอ เขารู้สึกประหลากใจ
นั่นเป็นเครื่องหมายพรหมจรรย์?
เครื่องหมายพรหมจรรย์เป็นสิ่งโบราณที่ใช้ระบุถึงความบริสุทธ์ มันเป็นเรื่องเล่าต่อกันมาว่าเครื่องหมายนี้ไม่สามารถล้างออกได้ แต่เมื่อคุณมีความสัมพันธ์กับผู้ชาย มันจะหายไปในทันที อย่างไรก็ตาม ไม่มีผู้หญิงคนไหนมีเครื่องหมายนี้แล้วตั้งแต่สมัยราชวงศ์ชิง
‘นี่มันยุคไหนแล้ว? ทำไมเธอยังมีเครื่องหมายนี้อยู่?’ แดร์ริลคิด เขาเดินไปหาลิลี่
เมื่ออีเว็ตต์เรียนวิธีขับเรือแล้ว เธอเป็นคนแรกที่ขับมันออกไป กลุ่มของนักเรียนจำนวนหนึ่งตามเธอไป เรือยนต์หลายลำแล่นไปตามท้องทะเล คลื่นพัดผ่านกับผิวของน้ำทะเล ช่างเป็นภาพที่สวยงาม
แดร์ริลจุดบุหรี่ เขาเดินไปหาลิลี่และถาม “ที่รัก ครอบครัวอีเว็ตต์ทำอะไร?” เขาสงสัยว่าทำไมเธอถึงมีเครื่องหมายพรหมจรรย์
ลิลี่หัวเราะ “ฉันไม่รู้เลย อีเว็ตต์ไม่เคยพูดถึงครอบครัวเธอเลย แม้ว่าเธอจะแปลกและมีความรู้มากมาย แต่เธอไม่รู้เรื่องเทคโนโลยีเลย เธอเพิ่งสมัครบัญชีแชทเมื่อไม่ก็วันมานี้เอง ฉันเดาว่าเธออยู่ในครอบครัวที่หัวโบราณ”
ลิลี่กระแอม เธอถาม “คุณถามทำไมกัน? คุณรู้สึกอะไรกับเธอเหรอ?”
แดร์ริลส่ายหัวทันที เขารับรู้ได้ว่าเธอหึง เขาหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วนแล้วหยุดความอยากรู้อยากเห็นไว้
หลังจากครึ่งชั่วโมงหรือประมานนั้น ทั้งกลุ่มขับเรือยนต์เสร็จแล้ว พวกเขากลับมาที่ชายฝั่ง ดูเหมือนว่าพวกเขาสนุกมากเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว พวกเขากลับมาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เดคแลนถามแมนนี่ “ค่าเช่าทั้งหมดเท่าไหร่” ผมหน้าม้าของเขายุ่งเหยิง เขาดูเหมือนคนปัญญาอ่อนแต่เขายังคงคิดว่าเขามีเสน่ห์ เขาหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมา
แมนนี่หัวเราะและพูดว่า “ทุกคนเสร็จแล้วใช่ไหม? โอเค ขอคำนวนสักครู่”
เขาจุดบุหรี่และเริ่มกดเครื่องคิดเลขและพูดว่า “ไม่มากเท่าไหร่ ประมานเจ็ดแสนสอง แต่เห็นว่าเราเข้ากันได้ดี ผมจะให้ส่วนลดพวกคุณ เหลือเจ็ดแสนพอดี”
อะไรนะ? เจ็ดแสน? เดคแลนตกใจ เขาคิดว่าเขาได้ยินผิดไป คนอื่น ไ ก็งงงวยด้วยเช่นกัน นี่มันเป็นการโจรกรรมกันกลางวันแสก ๆ ชัด ๆ การแล่นเรือโง่ ๆ จะจบลงด้วยจำนวนเงินมากขนากนั้นได้อย่างไร?
เดคแลนตั้งสติขึ้นมาได้ เขาพูด “จะบ้าหรอ? แกนี่มันหาเรื่องชัด ๆ !”
ไมล์พูดขึ้นเช่นกัน “นี่แกกำลังหาเรื่องพวกเรางั้นเหรอ? ก่อนเช่าแกบอกเราว่ามันรอบละสามสิบเหรียญ บอกเรามาว่ามันกลายเป็นเจ็ดแสนได้ยังไง?”