คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 621

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 621
โมนิก้าขบริมฝีปากของเธอ เธอรู้สึกประหม่า

เธอตัดสินใจทำตามแผนที่วางไว้เพื่อหาทางออกจากเกาะสราญรมย์ แม้ว่าแดร์ริลจะไม่มาตามนัดก็ตาม

ช่วงเวลากลางคืนคือจังหวะที่ดีที่สุดที่จะออกจากเกาะ เธอจะไม่มีโอกาสอีกถ้าเธอไม่คว้ามันไว้

…

เป็นเวลาสองทุ่มในยามค่ำคืน

ทุกคนต่างเพลิดเพลินกับอาหารอันโอชะในห้องโถงหลัก

โมนิก้าดื่มแอลกอฮอล์ไปพอประมาณและกล่าวลาประมุขแห่งนิกายจ้าวสวรรค์ เธอให้เหตุผลว่าเธอรู้สึกไม่สบาย แล้วเธอก็กลับมาที่ห้องของเธอ

ท่านประมุขนิกายไม่ได้รู้สึกว่ามันผิดปกติอะไร เพราะโมนิกาเป็นคนคออ่อน

เมื่อเธอกลับมาถึงห้องของเธอ โมนิก้าก็เปลี่ยนเป็นชุดลำลองธรรมดาเธอแต่งหน้าบาง ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงความสนใจ

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เธอก็หยิบคบเพลิงขึ้นมาจุดไฟและโยนลงไปบนเตียง

ไม่นานหลังจากนั้น มันก็เกิดเพลิงไหม้ครั้งมโหฬารและไฟลุกลามไปตามบ้านช่องอีกสองสามหลังในบริเวณใกล้เคียง

โมนิก้าขบริมฝีปากของเธอและวิ่งไปที่ตรอกโดยไม่หันกลับมามอง

เธอคิดว่าจะพบกับอุปสรรคบางอย่างระหว่างทางหนี แต่ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเลวร้ายเกิดขึ้น เธอมาถึงชายหาดอย่างราบรื่น

เธอกระโดดลงไปในเรือประมงลำหนึ่งแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์ ขณะที่เรือกำลังแล่นออกไปนายหญิงแห่งนิกายก็หันหลังกลับไปมองที่กองเพลิงบนเกาะสราญรมย์ เธอฉีกยิ้ม

ในที่สุด เธอก็หนีออกมาได้

ในเวลาเดียวกัน ภาพของแดร์ริลก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ

‘แดร์ริลนายอยู่ไหน ทำไมนายไม่กลับมาหาฉัน? ฉันจะไปเมืองตงไห่เพื่อตามหานาย’ โมนิก้าคิด

โมนิก้ากัดริมฝีปากจนของเธอแรงเสียจนเลือดไหล

เรือประมงเคลื่อนตัวช้ามาก หลังจากใช้เวลาบนเรือหนึ่งคืนในที่สุดโมนิกาก็มาถึงที่เมืองตงไห่

โมนิก้ารู้สึกตื่นเต้นมากตอนที่เธอหนีออกจากเกาะสราญรมย์ เมื่อเธอขึ้นฝั่งเข้าเทียบท่าเธอก็รู้ตัวทันทีว่าเธอกำลังประสบกับปัญหา

เธอรู้เพียงแค่ว่าแดร์ริลอาศัยอยู่ในเมืองตงไห่ เธอไม่ได้ถามว่าบ้านของเขาอยู่ที่ไหนและเรื่องสำคัญที่สุดคือโมนิกาไม่ได้ใช้โทรศัพท์มือถือมานานหลายปีตอนที่เธออาศัยอยู่บนเกาะแห่งนั้น

เธอกำลังพบกับอุปสรรคอันใหญ่หลวง เธอจะสามารถหาตัวแดร์ริลในเมืองที่กว้างใหญ่ไพศาลอย่างเมืองตงไห่ได้อย่างไร?

เธอจะทำเช่นไรดี?

เธอยืนอยู่ที่ท่าเทียบเรือ เธอดูงดงามแต่เปี่ยมไปด้วยความวิตกกังวล

“คนสวย คุณต้องการความช่วยเหลือไหม?” ชายหนุ่มท่าทางดูมีพิรุธ เดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้ม

เขาคือเจ เนดลีย์ เขาคือหัวขโมยลักเล็กขโมยน้อยที่ไม่มีงานทำ เขาขโมยทุกสิ่งที่เขาสามารถเอามาประทังชีวิตได้

เจสังเกตเห็นโมนิก้าในตอนที่เธอเทียบท่าเข้ามา

เขามีประสบการณ์ของหัวขโมยมาหลายปี เขารู้ว่ากระเป๋าถือในมือของโมนิก้ามันมีมูลค่ามากและมันจะต้องมีของมีค่าอีกมากอยู่ในกระเป๋าถืออีกด้วย

เขาคิดถูกแล้ว กระเป๋าถือของโมนิก้าเป็นงานทำจากมือทั้งหมด มันทำมาจากผ้าทองคำวัสดุที่ใช้คือวัสดุที่หายากมาก แม้ว่าจะเป็นทองคำแต่มันก็นุ่มราวกับใยผ้า

โมนิก้าขนเครื่องประดับทั้งหมดของเธอใส่กระเป๋ามาด้วย ในตอนที่เธอหนีออกจากเกาะสราญรมย์ เธอรู้ว่ามันสามารถเอาไปแลกเป็นเงินได้

ขณะที่เธอรีบหนีออกมา สร้อยข้อมือหินโมราก็ห้อยต่องแต่งออกมาจากกระเป๋าถือของเธอ

เจเนื้อเต้น มันเป็นโอกาสทองของเขาที่จะร่ำรวย!

เจละสายตาจากกระเป๋าถือเพื่อหันไปมองโมนิก้า

ช่างงดงามอะไรเยี่ยงนี้!

เธอดูสง่าผ่าเผยและสวยราวกับเทพธิดา

เจกลืนน้ำลาย “คนสวย คุณต้องการให้ช่วยอะไรไหม?”

“ไม่เป็นไร ขอบคุณ” โมนิก้ากล่าวตอบทันควันอย่างไม่ลังเล

จากนั้นเธอก็มุ่งหน้าไปที่ถนน

โมนิก้ามีแผนอยู่ในหัว เมื่อเธอไปถึงเมืองเธอจะแลกเครื่องประดับทั้งหมดของเธอเป็นเงินสดและออกเดินทางต่อเพื่อตามหาแดร์ริล

เจไม่ยอมลดละความพยายาม เขาวิ่งตามเธอมาอย่างรวดเร็ว “ดูเหมือนคุณจะไม่ใช่คนแถวนี้ ผมไม่ได้มีเจตนาร้าย แค่อยากช่วยคุณเพราะผมเห็นคุณอยู่คนเดียว”

โมนิก้าหยุดนิ่งและมองไปที่เขา “ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะพบใครบางคน คุณรู้จักใครที่ชื่อว่าแดร์ริล ดาร์บี้ไหม?”

ถึงแม้ว่าเขาจะดูท่าทางมีพิรุธ แต่เธอก็ไม่อยากจะเสียโอกาส

แดร์ริล?

เจกล่าวถาม “เขาคือเด็กนักเรียนจากสถาบันหกวิถีใช่ไหม?”

เจอาศัยอยู่ในเมืองมาค่อนข้างนาน เขาจึงมีแหล่งข่าวมากมาย แดร์ริลคือลูกเขยบ้านคนอื่นของตระกูลลินดัน เขาพังงานพิธีวิวาห์ของอีวอนย่อยยับและเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากฝีมือของแม่ชีแห่งโชคชะตา เขาได้ยินข่าวรู้เรื่องราวทั้งหมด

โมนิก้ารู้สึกดีใจชื่นบาน เธอรีบพยักหน้า “ใช่ นั่นแหละเขา! คุณรู้ไหมว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหน?”

เจรีบกล่าวตอบอย่างรวดเร็ว “คุณถามถูกคนแล้ว ผมกับแดร์ริลเป็นเพื่อนซี้กัน ผมกำลังจะไปเยี่ยมเขาที่บ้านพอดี แน่นอน ผมรู้ว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหน”

โมนิก้ามีความสุขมากที่ได้ยินเช่นนั้น “คุณพาฉันไปที่นั่นได้ไหม?”

นี่คือโอกาสที่เจรอคอย

เจฉีกยิ้ม “แน่นอน เพื่อนของแดร์ริลก็เหมือนกับเพื่อนของผม ผมจะไม่ช่วยคุณได้ยังไง?”

เขาชี้ส่งเดชไปที่บ้านเรือนแบบมั่วซั่วในละแวกนั้นที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขา “แดร์ริลอยู่แถว ๆ นั้นเอง มากับผมสิ”

เขาเริ่มที่จะนำทาง

โมนิก้าเดินตามติดเขาอย่างใกล้ชิด เธอตื่นเต้นมากเมื่อเธอคิดถึงว่าจะพบกับแดร์ริลเร็ว ๆ นี้

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ประมาทในระหว่างทางที่ติดตามไป เธอกล่าวถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับแดร์ริล

เจกล่าวตอบคำถามทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย เขาตอบตามที่เขาได้ยินมา แดร์ริลมีชื่อเสียงฉ่าวโฉ่ในเมืองตงไห่และด้วยปัญหาทั้งหมดที่เขาเจอ การประชุมพิฆาตราชสีห์ ทำลายพิธีวิวาห์ของคนอื่น ทุกคนในเมืองตงไห่คงเคยได้ยินเรื่องราววีรกรรมของเขาบ้าง

โมนิก้าเริ่มเชื่อใจเจและติดสินใจที่จะลดความหวาดระแวงของเธอลงเวลาอยู่ใกล้ ๆ เขา

เขารู้เรื่องราวของแดร์ริลมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร ถ้าเขาไม่ใช่เพื่อนของแดร์ริล? ในไม่ช้าเธอก็ตามเจเข้าไปในละแวกบ้านเรือนนั้น

ละแวกบ้านเรือนแห่งนี้ดูเหมือนถูกทิ้งร้างมาระยะหนึ่งแล้ว เหลือคนอาศัยอยู่น้อยมาก

เจนำนายหญิงแห่งนิกายไปที่ตึกสุดทางของถนน

เขาเปิดประตูและเชิญเธอเข้าไปในทางเดิน