คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 670

“รับทราบ!”

เสียงทหาร 200,000 นาย ดังกึกก้องสะท้านฟ้า!

หลังจากนั้น ทหารทั้งหมดก็ลงจากเรือและเริ่มตั้งค่าย พวกเขาได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและทุกอย่างก็เรียบร้อยในชั่วพริบตา!

แดร์ริลแสดงสีหน้าเคร่งขรึมเมื่อเขาได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

ทหารเหล่านั้นได้รับการคัดเลือกมาเป็นอย่างดี ผ่านการฝึกฝนที่เข้มงวด มันเป็นการต่อสู้ที่ยากเย็นแสนเข็ญสำหรับจักรวาลโลกที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้เหล่านี้ได้

เต็นท์ค่ายทั้งหมดถูกตั้งขึ้นภายในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที มองจากระยะไกล เต็นท์หลายหมื่นหลังที่ถูกจัดเรียงตามลำดับนั้น ช่างเป็นภาพที่ตระการตา

สโลนนำเหล่าผู้นำนับสิบคนมายังใจกลางของค่ายและร่วมกันวางม่านต้องมนต์

ม่านเวทมนต์เป็นเกราะป้องกันที่มองไม่เห็น เพื่อป้องกันการโจมตีจากศัตรู

มีผู้คนไม่มากนักที่สามารถวางม่านเวทมนต์เช่นนั้นได้ แดร์ริลเคยเห็นในบันทึกเกี่ยวกับม่านเวทมนต์ในหนังสือโบราณบางเล่ม แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะได้เห็นมันกับตาในชีวิตจริง

เมื่อเห็นว่ามีการวางม่านเวทมนต์เอาไว้ แดร์ริลก็ผิดหวังทันที เขาวางแผนที่จะหลบหนี แต่แล้วม่านเวทมนต์ก็ถูกวางเอาไว้ ดังนั้น จึงไม่มีทางใดที่เขาจะสามารถหนีรอดออกไปได้เลย แม้แต่สิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่สัมผัสกับม่านเวทมนต์นั้นจะต้องกระเด็นกลับมาทันที ไม่มีสิ่งใดที่สามารถผ่านไปได้แม้แต่แมลงวัน

“ปรมาจารย์แดร์ริล คุณกำลังทำอะไร?” จู่ ๆ เสียงใครบางคนก็ดังเข้ามาในหูของเขา

แดร์ริลหันกลับมาตามสัญชาตญาณ เขาตกใจเมื่อเขาเห็นอัศวินม้าดำและอัศวินม้าขาวยืนอยู่ข้างหลังและกำลังมองดูเขาด้วยรอยยิ้ม

‘เ**ย ไอ้สองตัวนี้’ แดร์ริลสาปแช่งอยู่ภายในใจของเขา

‘มีอะไรผิดปกติอยู่ในหัวของพวกเขา? มันค่อนข้างน่ากลัวที่เห็นคนนุ่งห่มดำและคนนุ่งห่มขาวสองคนในยามราตรีเช่นนี้ ชายสองคนนี้ดูราวกับเทพเจ้าเฮดิส!’

ในขณะนั้นแดร์ริลฉีกยิ้มเล็กน้อยอย่างเสแสร้ง “ไม่มีอะไร ผมกำลังคุยกับภรรยาของผม”

แดร์ริลจับมือเทพธิดาตัวน้อยทันที เทพธิดาตัวน้อยจ้องมาที่เขาแต่เธอก็ไม่ได้พยายามที่จะสะบัดมือของเขาออก

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อัศวินม้าขาวหัวเราะและพูดว่า “ปรมาจารย์แดร์ริลและคุณผู้หญิง คืนนี้พวกคุณทั้งสองจะต้องรีบไปพักผ่อน เราจะต้องโจมตีเมืองต่งไห่ในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นคุณทั้งสองจึงจะต้องพักผ่อนให้เพียงพอเพื่อการรบฆ่าศัตรูจำนวนมาก

“แน่นอน แน่นอน ผมจะไปพักผ่อนเดี๋ยวนี้ล่ะ” แดร์ริลฝืนยิ้มและรีบดึงมือเทพธิดาตัวน้อยเข้าไปในเต็นท์เพราะเขาไม่ต้องการสนทนากับชายสองคนนี้

แดร์ริลมีตำแหน่งที่อยู่ในอันดับ 7 ดังนั้นเต็นท์ของเขาจึงถูกแยกออกไป แม้ว่าไอรีนจะลังเล แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องทำตาม

เมื่อมาถึงภายในเต็นท์ แดร์ริลก็ต้องตกตะลึงทันที

ภายในเต็นท์ สาวใช้สองคนยืนต้อนรับพวกเขาอย่างเคารพ ถัดไปคือถังไม้ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยน้ำที่กำลังถูกอุ่นให้ร้อน เทพธิดาตัวน้อยเองก็ตกตะลึงเช่นกัน

สาวใช้สองคนเดินเข้ามาและโค้งคำนับแดร์ริล “ท่านปรมาจราย์แดร์ริล ท่านคือปรมาจารย์ตัวน้อย ดังนั้นเราสองคนจึงอยู่ที่นี่เพื่อรับใช้ท่าน นี่คือถังไม้สำหรับอาบน้ำ เชิญพวกท่านอาบน้ำก่อนเข้านอนไ้ด้เลยค่ะ”

ในขณะที่พูด สาวใช้ก็ลองวัดอุณหภูมิของน้ำดู “ท่านปรมาจารย์แดร์ริล ท่านผู้หญิง นี่ก็ดึกมากแล้ว ให้ข้ารับใช้รอพวกท่านสามีและภรรยา เชิญพวกท่านอาบน้ำและพักผ่อน”

อะไรนะ?

อาบน้ำและพักผ่อน?

แดร์ริลเหลือบมองไปที่เทพธิดาตัวน้อยโดยไม่รู้ตัว

‘อะไร?’

‘เวรแล้ว! เธอบอกว่าอาบน้ำด้วยกันอย่างนั้นเหรอ?’

เทพธิดาตัวน้อยหน้าแดงทันที

บรรยากาศภายในเต็นท์กระอักกระอวนอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากผ่านไปสิบวินาที แดร์ริลก็ฟื้นคืนสติและมองไอรีนด้วยรอยยิ้ม “ภรรยาของฉัน เมื่อเป็นเช่นนี้ เราควรจะรีบไปอาบน้ำและพักผ่อนกันเถอะนะ”