คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 687

แดร์ริลถอนหายใจยักไหล่และเดินออกไปจากเต็นท์

เมื่อเขามายืนอยู่ด้านนอกเต็นท์ แดร์ริลก็อารมณ์เสียและรู้สึกหดหู่เมื่อนึกถึงชะตากรรมของพ่อแม่เขา เขาจะทำอย่างไรได้บ้าง? เขาไม่อยากจะเสียเวลาอยู่ในค่ายทหารมากไปกว่านี้ แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถวางยาพิษลงในแหล่งน้ำดื่มได้

‘บรรดาสาวกจากสำนักประตูสุราลัยน่าจะเดินทางมาถึงที่เมืองตงไห่แล้วตอนนี้’ ทันใดนั้นแดร์ริลก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดเบอร์ของเซปไฟร์

สายโทรศัพท์ก็ต่อติดภายในไม่กี่วินาที

เสียงของเซปไฟร์ก็ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์ น้ำเสียงของเขาสุภาพอ่อนโยน “ท่านประมุขสำนัก ผมกำลังรอฟังคำสั่งของคุณอยู่”

แดร์ริลสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวถาม “นายอยู่ที่เมืองตงไห่แล้วใช่ไหม?”

“เราเพิ่งมาถึงครับ” เซปไฟร์ตอบกลับทันควัน “เหล่าสาวกของเรามาประจำการอยู่ที่บริเวณหอคอยดาวปราถนาแล้ว”

สาวกสำนักประตูสุราลัยนับหมื่นคนเดินทางออกจากแท่นบูชาเป็นกลุ่มใหญ่ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงต้องใช้เวลานานพอสมควรเพื่อจะเดินทางมาถึงจุดหมาย

แดร์ริลพยักหน้า “เอาล่ะ ฟังให้ดี! พวกนายจะต้องปะทะกับกองทัพโลกใหม่”

น้ำเสียงของแดร์ริลกลายเป็นเคร่งขรึมทันทีในขณะที่เขากล่าว “อีกเรื่องหนึ่ง หกสำนักหลักได้จับตัวพ่อแม่ของฉันไว้ รวมถึงแม่และลูกสาวของตระกูลลินดันด้วย หาโอกาสที่เหมาะเจาะเพื่อช่วยปล่อยตัวพวกเขาอย่างเงียบ ๆ”

แดร์ริลไม่สามารถจะสรรหาคำกล่าวระบายความขับข้องใจของเขาได้

เฮงซวย! ถ้าหากเขาไม่ต้องกังวลกับสถานการณ์โดยรวมทั้งหมด เขาคงจะถล่มสำนักหลักให้สิ้นซากกับสิ่งที่พวกเขาได้กระทำกับพ่อแม่ของแดร์ริล

“รับทราบ! ท่านประมุขสำนัก โปรดวางใจได้ว่าผมจะจัดการให้ดีที่สุด”

…

อีกด้านหนึ่งที่หอคอยดาวปราถนา

บรรดาเจ้าสำนักทั้งหลายรวมตัวกันอยู่ในห้องโถงชั้นหนึ่ง พวกเขาทั้งหมดต่างตื่นเต้นกันเป็นอย่างมาก

จตุขุนพลแห่งสำนักประตูสุราลัย สี่พี่น้องตระกูลดิกสันนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพวกเขา

สาวกสำนักประตูสุราลัยนับหมื่นคนเพิ่งจะเดินทางมาถึงที่นี่พอดี นั่นคือข้อได้เปรียบสำหรับสำนักประตูสุราลัย

ถึงแม้ว่าจะมีความบาดหมางกันระหว่างสำนักประตูสุราลัยและบรรดาหกสำนักหลัก แต่พวกเขาเลือกที่จะยืนหยัดรวมกันเผชิญหน้ากับอริศัตรูที่มีร่วมกัน ทั้งหกสำนักหลักต่างยินดีที่จะต้อนรับสำนักประตูสุราลัยอย่างใจกว้าง

มาสเตอร์ลีโอนาร์ดลุกขึ้นยืนและฉีกยิ้มก่อนจะกล่าวกับพี่น้องตระกูลดิกสัน “กองทัพโลกใหม่เคลื่อนเข้ามาอย่างกะทันหัน เมืองตงไห่กำลังตกอยู่ในอันตราย เป็นเรื่องดีที่สำนักประตูสุราลัยตัดสินใจให้ความช่วยเหลือในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้ ละทิ้งความเกลียดชังของเราที่เคยมีจากอดีตแล้วมาเริ่มต้นกันใหม่”

สำนักประตูสุราลัยผงาดขึ้นมาอย่างรวดเร็วและแข็งแกร่ง

พวกเขาก้าวหน้ามาจากสาวกมากกว่า 3,000 คนจนกลายเป็นสาวกหลายหมื่นคน นอกจากนั้น พวกเขายังมีทหารชั้นยอดและขุนพลที่ทรงพลังมากมาย มันคือข้อได้เปรียบที่ดีที่มีพวกเขาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้!

“มาสเตอร์ลีโอนาร์ด” เซปไฟร์ยิ้มและกล่าว “มันคือหน้าที่ของผมที่จะต้องปกป้องบ้านเกิด และมันเป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องต่อต้านผู้รุกรานจากโลกใหม่ สำนักประตูสุราลัยยินดีที่จะทำทั้งหมดนี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องการจะชี้แจง…”

เซปไฟร์ชี้ไปที่สองขุนพลสายฟ้าและสิบปรมาจารย์สวรรค์ที่อยู่เบื้องหลังของเขาและกล่าวต่อ “ในตอนที่พวกท่านทุกคนถูกวางยาพิษมลานและโดนลักพาตัวมาที่หอคอยดาวปราถนาแห่งนี้ พวกท่านถูกกระทำให้เสื่อมเสียขายขี้หน้า แม้แต่ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตายังถูกบังคับให้เข้าพิธีวิวาห์

ผมขอบอกกับพวกท่านว่าสำนักประตูสุราลัยไม่ได้เป็นผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นั้น มีบุคคลอื่นแอบอ้างและปลอมตัวเป็นพวกเรา ถ้าหากพวกท่านไม่เชื่อผม ก็จงมองดูว่าพวกท่านจดจำใบหน้าของใครได้บ้างที่เคยจับตัวพวกท่านมาเมื่อครั้งก่อน?”

ทั้งหกสำนักหลักต่างสบสายตากัน บรรดาคนหน้าใหม่เหล่านั้นไม่ใช่คนที่เคยทำให้พวกเขาเสื่อมเสียอัปยศในครั้งก่อน

…

ที่ค่ายพักแรมของโลกใหม่

แดร์ริลอารมณ์เสียเมื่อนึกถึงชะตากรรมของพ่อแม่เขา เขาสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกค่ายแล้วกลับเข้าไปที่เต็นท์ของเขาในตอนบ่าย

ทันทีที่เขาเข้าใกล้เต็นท์ เขาก็ได้ยินสิ่งที่เทพธิดาตัวน้อยกล่าวกับเวนดี้

“พี่สาวหก เราทำอะไรได้บ้าง? เราติดแหงกอยู่ในเต็นท์ เมื่อไหร่เราจะหาทางออกไปได้?” เทพธิดาตัวน้อยอุทานออกมาอย่างกระวนกระวาย

เวนดี้ฉีกยิ้มอ่อน ๆ และปลอบน้องสาวของเธอ “ไม่ต้องห่วงน้องสาว ก่อนหน้าที่แดร์ริลจะจับตัวฉันมา ฉันได้ส่งข้อความไปหาพี่สาวห้าแล้ว อีกไม่นานเธอก็จะมาช่วยเรา เธอคงจะจัดการกับแดร์ริลได้ เขากล้าดียังไงถึงมาเอาเปรียบเรา!”

แดร์ริลตกใจที่ได้ยินเวนดี้กล่าวเช่นนั้น

ระยำแท้!

‘หมายความว่าจะมีคนจากพระราชวังฟูเหยามาที่นี่อีกงั้นเหรอ?’

แดร์ริลรีบวิ่งออกไปด้านนอกค่ายเพื่อวางกับดักค่ายกลขั้นสูงในป่าใกล้ ๆ เพื่อปกป้องตัวเองจากเทพธิดาคนที่ห้า

เขาคาดการณ์ไว้ถูกต้อง เมื่อตะวันตกดินหญิงสาวรูปงามก็ปรากฏกายขึ้นด้านนอกของค่าย

เธอคนนั้นคือ เทพธิดาคนที่ห้าจากพระราชวังฟูเหยา

เทพธิดาคนที่ห้ามาที่เมืองตงไห่เพื่อช่วยเหลือน้องสาวสองคนของเธอ เธอจึงอยู่ในชุดเสื้อผ้าที่ไม่ธรรมดา

เธอสวมกางเกงรัดรูปสีดำและเสื้อเชิ้ตสีเทาอ่อน กระดุมสองเม็ดบนเสื้อของเธอถูกปล่อยทิ้งไว้ นั่นเป็นภาพที่เย้ายวนใจ เรือนร่างที่โค้งเว้าของเธอทำให้บรรดาผู้ชายน้ำลายสอและผู้หญิงต้องรู้สึกอิจฉา

ถึงแม้ว่าเธอจะเปลี่ยนเสื้อผ้ามา แต่เทพธิดาคนที่ห้ายังคงห้อยตราสัญลักษณ์หยกไว้ที่เอวของเธอ

แดร์ริลสังเกตุเห็นตราสัญลักษณ์จากระยะไกลและรู้ได้ทันทีว่าเธอคือเทพธิดาคนที่ห้า เขาฉีกยิ้มเดินเข้าไปหาเธอและกล่าว “เฮ้ แม่คนสวย เธอกำลังตามหาพี่น้องของเธออยู่รึเปล่า? ตอนนี้พวกเธอสองคนกลายเป็นภรรยาของฉันไปแล้ว”

แดร์ริลยิ้มอย่างอิ่มอกอิ่มใจก่อนจะกระโจนพุ่งตัวหายเข้าไปในป่า

เขาสัมผัสได้ว่าเทพธิดาคนที่ห้าอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธขั้นสาม!

เขารู้ตัวว่าไม่สามารถจะต่อกรกับเธอได้ โชคดีที่เขาได้วางกับดักค่ายกลเอาไว้ในป่า ทั้งหมดที่เขาจะต้องทำก็คือล่อให้เธอไปอยู่ตรงนั้น

เทพธิดาคนที่ห้าแทบจะไม่เอะใจกับอะไรเลย เมื่อเธอได้ยินว่าแดร์ริลเรียกพี่น้องของเธอว่าเป็นภรรยาของเขาไปแล้ว เธอก็เดือดดาลและโวยวาย “ไอ้ชั่ว หน้าไม่อาย!”

เธอชักกระบี่ออกมาและไล่ตามแดร์ริลไป