คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 75

บทที่ 75

“รถผม? อืม…ผมคิดมาเสมอว่ามันก็แค่ยานพาหนะ ผมจึงนำมาแค่รถธรรมดา ก็แค่ Audi R8” แดร์ริลตอบ ภายใต้แรงกดดันจากสายตาผู้คน
เขาไม่ผิด รถ Audi R8 นั้นเป็นรถรุ่นเริ่มต้นของรถระดับท๊อปทั่วทั้งโลก แต่มันก็ไม่ใช่แค่รถธรรมดาแน่ ๆ
ว้าว!
เสียงฮือฮาดังอีกครั้ง ทุกคนมองเขาอย่างไม่เชื่อราวกับพวกเขาได้ยินผิด
ในเวลาเดียวกัน ทั้งซาแมนธาและลิลี่แทบสำลักน้ำขา
‘เขากล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง? เจ้านายเขาให้ยืมรถ แต่เขากลับบอกว่าเป็นของตัวเอง? หมอนี่หน้าด้านชะมัด’ ทั้งคู่คิด
จิมมี่ตกใจ ‘Audi R8? นั่นมันมีราคาตั้งสองล้านดอลลาร์! นี่เขาโกหกรึเปล่า?’
“โอ้ ซาแมนธา เธอดีกับลูกเขยมากเลยนะ ถึงกับซื้อรถดีแบบนี้ให้เขา” เมลานียิ้ม แต่ก็ซ่อนความตกใจไว้ภายใน เธอต้องการกลั่นแกล้งแดร์ริลและซาแมนธา
แน่นอน เธอไม่เชื่อว่าแดร์ริลมีปัญญาซื้อ Audi R8 มันต้องเป็นของขวัญจากซาแมนธา เพื่อทำให้ตัวเธอเองดูดีขึ้น ยังไงก็ตาม แดร์ริลก็แค่คนไร้ประโยชน์
ซาแมนธาหน้านิ่ง เธอไม่ตอบสนอง
ยังไงก็ตาม แดร์ริลพูดขึ้นอย่างสุขุม “แม่ยายผมไม่ได้ซื้อรถคันนี้ เจ้านายผมต่างหาก”
‘ฮ่าฮ่าฮ่า! ตลกชะมัด!’ ทุกคนพยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะ แต่สตรีบางคนทนไม่ไหวจนต้องระเบิดหัวเราะออกมา
‘แดร์ริลมันเป็นตัวตลก! แม้แต่รถก็ไม่ใช่ของเขา ฮ่าฮ่า! นี่เขาเป็นตลกเหรอ? เป็นคนที่ตลกจริง ๆ!’ ทุกคนคิด
จากนั้น ใบหน้าของซาแมนธาก็มืดลงจนเธออยากจะมุดลงดินหนีไป แต่แดร์ริลยังพูดไม่จบ “จริง ๆ แล้ว รถนี่มันเป็นของผมแล้ว เจ้านายของผมพอใจผมมาก เขาเลยมอบมันเป็นของขวัญให้ผม”
‘อะไรนะ? เจ้านายของเขาจะมอบ Audi R8 ให้พนักงานของตัวเองทำไม?’
ทุกคนตกใจและสับสน
“ฉันขอรู้ได้ไหมว่าบริษัทแบบไหนที่คุณทำงานอยู่ ถึงได้มอบผลประโยชน์ดี ๆ แบบนี้ให้?” จิมมี่ถาม
แดร์ริลจ้องเขาด้วยสายตาที่ไม่ได้ใส่ใจ “ก็แค่บริษัทเล็ก ๆ”
จิมมี่ไม่เชื่อ แต่เขาก็ไม่อยากพูดต่อแล้วเหมือนกัน แดร์ริลนั้นขี้โกหกเกินไป
ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ จิมมี่นำกล่องของขวัญที่ดูละเอียดอ่อนมอบให้เมลานี “คุณแม่ครับ ผมขอโทษที่ก่อนหน้านี้ผมยุ่งเกินไป จนไม่ได้มาเยี่ยมคุณบ่อยนัก ขอบคุณที่เชื่อใจและมอบลูกสาวให้ผม นี่คือของเล็กน้อยบางอย่าง หวังว่าคุณจะชอบ”
“โอ้ ดูเธอสิ! เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ ทำไมต้องสุภาพแบบนี้ด้วย?” เธอกล่าวพร้อมรอยยิ้มแสยะบนใบหน้า ราวกับดอกไม้บาน เธอรับของขวัญ
“ข้างในคืออะไร เมลานี?”
“ใช่ ให้พวกเราดูด้วย!”
บางคนถามอย่างสงสัยด้วยความชื่นชอบ
เมลานีเปิดกล่องอย่างมีความสุขพร้อมกับประกายในดวงตา เมื่อมันเปิดออก ชุดเดรสจีนยาวประดับด้วยอัญมณี ก็ปรากฏสู่สายตา
ว้าว!
ในทันใดนั้น ทั้งห้องก็ฮือฮา
“นี่มันสวยมาก! อัญมณีพวกนี้เป็นของจริงเหรอ?”

“พระเจ้าเนี้มั่นแบรนด์หรูระดับโลกที่ดังมาก ฉันเห็นแฟชั่นโชว์ต่างประเทศในทวีเมื่อสองวันก่อน มีนางแบบใส่มั่น” “นี้ไม่ได้มีราคาถูกใช่ไหม เมลานีถามจิมมีท่ามกลางเสียงสูดหายใจ “ก็ไม่ได้อะไรเลยครับ ก็แค่ไม่กี่แสนดอลลาร์” “ไม่กี่แสนแสนดอลลาร์? ไม่ได้อะไร?” เหล่าสตรีในห้องถึงกับหัวโล่ง มันเป็นแบรนด์หรูจากต่างประเทศ ใส่โดยซูเปอร์โมเดล พวกเธออยากมีมันเป็นของตัวเอง แม้แต่ลิลียังต้องชื่นชมมัน ในขณะที่ใบหน้าของซาแมนธามืดลงยิ่งกว่าเดิม เมื่อสายตาทุกคู่ตกไปอยู่ที่ของขวัญของเธอ เมลานี้ก็กล่าวด้วยน้ําเสียงเหมือนจะอับอาย “โอ้ จิมมี หนุ่มน้อยของฉัน ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก มันแพงเกินไป เดรสนี้มันเปิดเผยเกินไปด้วย!” “คุณแม่ครับ มันก็แค่ไม่กี่แสนดอลลาร์ มันจะแพงได้อย่างไร? มันเข้ากับคุณแม่มากเลยนะครับ” จิมมีเสริมความมั่นใจให้เธอ “ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะรับมันไว้” เมลานีกล่าว เธอจับชุดเดรส และพยายามอย่างมากที่จะเก็บความตื่นเต้นไม่ให้เผยออกมาทางใบหน้า “ฉันจะไม่โกหกนะ ลูกเขยฉันก็เหมือนลูกชายฉัน เขาเป็นผู้ใหญ่มากและเชื่อถือได้ไม่เหมือนใครบางคนที่เต็มไปด้วยคําโกหกหน้าด้าน ๆ” ซาแมนธาซ่อนความโกรธไว้ตั้งแต่แรก หลังจากที่เมลานีกล่าว เธอก็แทบทนไม่ไหว เมื่อเธอเห็นแดร์ริลจิบชาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอก็ทนไม่ได้จนต้องสันเพิ่มด้วยโทสะ “ขยะไร้ค่านี้ มันกล้าดีมชาในเวลาแบบนี้เหรอ? เธอคิด ซาแมนธาอยากจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีไป