คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 775

จัสตินถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่เปียกชุ่มของเขา เช็ดคราบเลือดที่ติดตัว และเดินกลับไปที่เมืองเพื่อตามหาลิลี่

…

อีกด้านหนึ่งในจักรวาลโลก

โรงพยาบาลอันดับหนึ่งเมืองตงไห่

เชสเตอร์นอนอยู่บนเตียงในแผนกผู้ป่วย ถูกพันด้วยผ้าพันแผลรอบตัวและมีเลือดไหลซึมออกมา

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา นิกายตำหนักอมตะและสำนักง้อไบ๊มีการปะทะรบราฆ่าฟันกันครั้งมโหราฬเป็นเวลาข้ามวันข้ามคืน!

ถึงแม้ว่าสำนักง้อไบ๊จะสูญเสียบาดเจ็บแสนสาหัส แต่นิกายตำหนักอมตะกลับแย่ยิ่งกว่า จำนวนกองกำลังที่มากกว่าของพวกเขากลับไม่มีผลอะไรมากนัก เพราะความแข็งแกร่งและเก่งกาจของเจ้าสำนักง้อไบ๊ ออโรร่า แฮนเซ่น เชสเตอร์ได้รับบาดเจ็บจากแผลถูกแทงเป็นสิบ ๆ แผล หลังจากสมรภูมิรบข้ามวันข้ามคืน

เขาถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาลอันดับหนึ่งเมืองตงไห่ เพราะมีทักษะเชี่ยวชาญทางการแพทย์สูง แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของกำลังภายในได้ แต่พวกเขาก็เชี่ยวชาญในการรักษาอาการบาดเจ็บทางร่างกายได้เป็นอย่างดี

ในขณะนั้น เชสเตอร์รู้สึกสงบนิ่งในขณะที่เขายิ้มให้กับเชลลี ซัลลิแวนซึ่งกำลังง่วนอยู่กับการดูแลรักษาเขา

หัวหน้าเชลลี ยุ่งวุ่นวายอยู่กับการดูแลรักษาเขาอย่างตั้งใจ ภายในโรงพยาบาลช่วงสองสามวันที่ผ่านมาและเชสเตอร์ก็รู้สึกซาบซึ้งใจกับการกระทำ

เชสเตอร์อดไม่ได้ที่จะต้องกล่าว “เชลลี เธอไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างเอง ให้พยาบาลจัดการพันแผลและจัดเรียงยาให้ฉันก็พอ เธอดูแลฉันมาสองวันเต็มแล้ว เธอน่าจะไปพักผ่อนบ้าง”

เชลลีฉีกยิ้มเบา ๆ และส่ายหัว “ไม่เป็นไร คุณเป็นถึงพี่น้องร่วมสาบานของแดร์ริล ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องเกรงใจฉัน”

ข่าวเรื่องแดร์ริล เชสเตอร์และแด๊กซ์กลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันนั้น ได้แพร่สะพัดไปทั่วเมือง เชลลีจึงรับรู้ในเรื่องนี้

เชสเตอร์หัวเราะเมื่อเขามองไปที่เชลลี “อย่างนั้นทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะแดร์ริลงใช่ไหม?”

ในขณะเดียวกัน เชสเตอร์ก็อดใจไม่ได้ที่จะหยอกล้อกับเชลลีและคงปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่าเชลลีนั้นน่าประทับใจมาก เธอไม่ใช่แค่หน้าตาดีและมีทรวดทรงที่เย้ายวนเท่านั้น แต่เธอยังอ่อนโยนและเอาใจใส่อีกด้วย

ทันใดนั้นเชสเตอร์ก็สงสัยใคร่รู้และซักไซ้ต่อ “เชลลี เธอกับน้องร่วมสาบานของฉันเป็นอะไรกันเหรอ?”

มันน่าสงสัยสำหรับเขา ว่ามันเป็นเพียงเพราะว่าเขาคือพี่น้องร่วมสาบานของแดร์ริลหรือ เธอถึงได้ดูแลเอาใจใส่เขาดีขนาดนี้

เชลลีหน้าแดงเล็กน้อย เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของเชสเตอร์ ก่อนที่เธอจะกล่าวอย่างนุ่นนวล “พี่เชสเตอร์ อย่าคิดลึกสิคะ แดร์ริลกับฉัน… เราเป็นแค่เพื่อนกัน”

เธอคงจะไม่ได้เป็นหัวหน้าแพทย์ถ้าหากไม่ใช่เพราะแดร์ริล และเธอก็จะไม่มีวันลืมบุญคุณของเขา

เชสเตอร์หัวเราะเมื่อได้ยินเช่นนนั้นและกำลังจะเอยปากถามต่อ แต่ทันใดนั้นประตูก็ถูกผลักเปิดออก

ปัง!

เขาหันไปมองที่ต้นเสียง และเห็นแด๊กซ์ยืนอยู่ที่ข้างประตูด้วยดวงตาที่แดงเถือก

“แด๊กซ์ นาย…” เชสเตอร์จ้องมองไปที่เขา

แด๊กซ์นั้นกำหมัดแน่นขนัดขณะเขากล่าวอย่างสะเทือนอารมณ์ “เชสเตอร์ พี่ยังทำกับผมเหมือนเป็นน้องของพี่อยู่ไหม?!”

แด๊กซ์นั้นตัวสั่นอย่างเดือดดาล ด้วยนำ้เสียงที่แหบแห้งของเขา

“แด๊กซ์​ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” เชสเตอร์นั้นตกตะลึงระหว่างที่มองหน้าแด๊กซ์ก่อนจะกล่าวถาม