คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 784

จัสตินวิ่งออกไปจากโรงแรมด้วยความร้อนรนและมาถึงที่บาร์

“เอาสุรามาให้ฉัน!” เขาร้องโวกเวกโวยวายใส่เจ้าของด้วยความโศกเศร้าที่เขาทนแบบรับไว้ไม่ไหว! ความคิดที่ว่าลิลี่ถูกกระทำชำเราทำร้ายจิตใจเขาอย่างหนักหน่วง

ถึงอย่างไรเธอก็เป็นเทพธิดาอันดับหนึ่งในใจของเขามานานหลายปี!

เขาดื่มสุราหม้อใหญ่อย่างเมามายเพียงเพื่อจะลืมปัญหาที่เขาได้สร้างไว้

…

ภายในห้องที่โรงแรม

ทันทีที่ลิลี่มีสติกลับคืนมาและรู้ตัวว่าเธอกำลังอยู่ในอ่างอาบน้ำ เธอก็จ้องเขม็งไปที่มัตเตโอและอยากที่จะสังหารเขาทิ้ง!

“แก… แก!” ลิลี่สูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว และไม่อยากจะทำใจเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นสาวพรมจรรย์อีกต่อไป

มันจะต้องเป็นฝันร้ายอย่างแน่นอน เธอคงจะฝันไป

มัตเตโอสวมกำลังสวมเสื้อผ้าของเขา และเดินเข้ามาหาลิลี่ด้วยรอยยิ้ม “แม่คนงาม เจ้าน่าจะมีความสุขที่เจ้าได้เป็นผู้หญิงของข้าแล้ว เจ้าจะร้องไห้ทำไม?”

เขานั้นเป็นถึงรองเจ้าสำนักประกายแสง ซึ่งเป็นบุคคลที่มีบารมีสูงส่ง เธอควรจะรู้สึกเป็นเกียรติที่เธอได้มาเป็นผู้หญิงของเขา

เขาปฏิเสธไม่ได้หลังจากที่ได้พบกับผู้หญิงมามากมาย และมีเพียงลิลี่คนเดียวในสายตาของเขาที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ยังไม่นับรวมไปถึงทรวดทรงและใบหน้าของเธอที่งดงามอย่างถึงที่สุด

“แก! แกไอ้ปีศาจ ไอ้สัตว์ประหลาด!” ใบหน้าของลิลี่เปี่ยมไปด้วยน้ำตาและความเศร้าสลด

ทำไม? ทำไมชีวิตของเธอจะต้องยากลำบากถึงเพียงนี้? เธอใกล้จะถึงพระราชวังเพื่อจะได้พบกับสามีของเธอแล้ว แต่ทำไมโชคชะตากลับมาเล่นตลกกับเธอเช่นนี้!

มัตเตโอหัวเราะร่าและกล่าว “คนสวย เจ้าเข้าใจผิดแล้ว มันเป็นเพราะจัสตินต่างหากที่ยอมยกเจ้าให้กับข้า ฮ่าฮ่า!”

ดวงตาของลิลี่แดงก่ำและเธอก็นิ่งเงียบไปอยู่นาน

จากนั้นมัตเตโอก็เดินเข้าไปหาเธอ เขาจ้องมองลิลี่ที่อยู่ภายในอ่างอาบน้ำและฉีกยิ้มก่อนจะกล่าว “อย่าเศร้าไปเลย ข้าไม่เคยรักใครมาก่อนเหมือนที่ข้ารู้สึกเจ้าในตอนนี้ เจ้าคือรักแรกพบของข้าจริง ๆ

ข้าจะตามใจเจ้าและรักเจ้า ขึ้นมาเถอะน้ำเริ่มเย็นลงแล้วเดี๋ยวเจ้าจะเป็นหวัดเอาได้ มาให้ข้าช่วย” จากนั้นมัตเตโอก็ยื่นมือมาหา

ลิลี่ส่ายหัวอย่างเดือดดาลก่อนที่เขาจะแตะโดนตัวเธอและจ้องมองไปที่เขาอย่างรังเกียจเดียจฉันท์ จากนั้นเธอก็ร้องคร่ำครวญ “อย่ามาแตะตัวฉัน! ออกไป! ไสหัวออกไปให้ห่างตัวฉัน!”

ลิลี่ชี้ไปที่หน้ามัตเตโอและกล่าว “แกทำให้ฉันเสื่อมเสียมีมลทิน สามีของฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่ คอยดู เขาจะฆ่าแก! เขาจะฆ่าแกแน่!”

“ฮ่าฮ่า” มัตเตโอหัวเราะเสียงดังสนั่นก่อนจะข่มขู่ “สามีเจ้าเป็นใคร? เขาคิดว่าเขาจะแน่แค่ไหน? เจ้าคิดว่าสามีของเจ้าเก่งกาจมากงั้นรึ? งั้นขอข้าบอกเจ้าไว้ก่อน ข้ามีลูกน้องเป็นร้อยเป็นพันคนจากบรรดาสาวกสำนักประกายแสง ฮ่าฮ่า!”

“แก” ลิลี่กัดริมฝีปากและไม่กล่าวอะไรต่อ ยิ่งเธอคิดมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งเศร้าสลดใจมากขึ้นเท่านั้น นำ้ตายังคงไหลอาบนองหน้าขณะที่เธอตะคอกใส่มัตเตโอ “ไปให้พ้น! ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าแก! ไสหัวออกไป…”

เพียะ!

มัตเตโอยกมือขึ้นมาตบลิลี่ก่อนที่เธอจะได้กล่าวจบประโยค

ลิลี่ร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวดขณะที่มีรอยมือสีแดงฉาบอยู่บนใบหน้าของเธอ

“นังแพศยาไร้สำนึก! เจ้ารู้ไหมว่ามีผู้หญิงมากมายแค่ไหนที่อยากจะอยู่กับข้า? เจ้ายังมีหน้ามาร้องไห้และพร่ำบ่นอีก?” มัตเตโอเย้ย

“แก… แกควรไปตายซะ!” ดวงตาของลิลี่กลายเป็นสีแดงเมื่อความคับข้องใจของเธอเปลี่ยนไปเป็นน้ำตา

“เนรคุณ!” มัตเตโอหมดความอดทนและไม่สนใจถึงความเท่าเทียมของเพศสภาพที่ด้อยกว่าของเธอ เขาตบเธออีกสองสามครั้ง

เพียะ! เพียะ!