คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 822

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 822

แอนดี้เองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาดูสับสน

เดบร้ารู้สึกเป็นกังวล เธอลุกขึ้นและดึงแขนของแดร์ริล “คุณกำลังจะไปไหน?”

เธอตื่นตระหนก เธอไม่สนใจสิ่งอื่นใดในขณะที่เธอดึงแขนของเขาแน่น

เธอรู้เพียงแค่ว่าเธอจะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิตถ้าหากแดร์ริลจากเธอไป

แดร์ริลถอนหายใจในขณะที่เขาจ้องมองไปยังภายนอก จากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันต้องไปยังโลกใหม่เพื่อช่วยชีวิตใครบางคน”

ในขณะที่พูด ภาพของอีวอนและโมนิก้าก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขา

“ฉันจะไปกับคุณ” เดบร้ากัดริมฝีปากในขณะที่เธอตัดสินใจเช่นนั้น

เธอคงจะไม่สามารถทำให้เขาอยู่ต่อได้ ดังนั้นเธอจึงจะต้องติดตามเขาไป

เธอยินดีที่จะติดตามเขาไปเหมือนดั่งเงาและเธอก็จะไม่เสียใจ

…

อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์ของเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด ในเมืองหลวงของโลกใหม่

เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ในสวนเล็ก ๆ ที่สวยงามที่คฤหาสน์ของเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรด โมนิก้ายืนอยู่คนเดียวด้วยความหงอยเหงา

เธออยู่ในคฤหาสน์ของเจ้าศักดินาเคนนี่ เบรดมาระยะหนึ่งแล้ว นับตั้งแต่ที่เธอถูกพามาที่นั่น

หัวใจของเธอยังคงคิดถึงเพียงแดร์ริล

ความขมขื่นเกิดขึ้นภายในใจของเธอในทุก ๆ ครั้งที่เธอนึกถึงชายคนนั้น

ชีวิตของเธอก็เหมือนดั่งรถไฟเหาะ

ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะหนีออกจากเกาะสราญรมย์และมาถึงยังเมืองตงไห่ได้ และเธอก็ยังไม่สามารถพบกับแดร์ริลได้ในทันที ในขณะที่ยูมิก็ยังได้หลอกล่อให้เธอไปทำงานที่บาร์อีกด้วย

จนในที่สุด เธอก็ได้พบกับแดร์ริล แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้ใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น กองทัพโลกใหม่ก็ได้เข้าโจมตีจักรวาลโลกและยังเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นกับเธอ

หลังจากเหตุการณ์เหล่านั้น ในตอนนี้เธอก็ถูกขังอยู่ในคฤหาสน์ของเบรด และถึงแม้ว่าเจ้าศักดินาเคนนี่จะปฏิบัติต่อเธออย่างดี แต่เธอก็ยังไม่มีความสุขกับเขา

โมนิก้าเงยหน้าขึ้นมองดูดวงดาวบนท้องฟ้า เธอตระหนักได้ว่าท้องฟ้าที่นี่สวยงามกว่าท้องฟ้าที่จักรวาลโลกมาก มันเต็มไปด้วยดวงดาว มันช่างเป็นภาพที่งดงาม

แต่ทว่าคนที่เธอรักกลับไม่ได้อยู่กับเธอ ดังนั้นมันจึงไม่สำคัญอีกต่อไป ไม่ว่าทิวทัศน์จะสวยงามเพียงใดก็ตาม

“ภรรยาที่รักของผม คุณอยู่ที่นี่เอง”

เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขดังขึ้นจากภายนอกสวน ก่อนที่เธอจะเห็นเจ้าศักดินาเคนนี่เดินเข้ามาในสวน

เมื่อเขามาอยู่ตรงหน้า เจ้าศักดินาเคนนี่ก็ยิ้มและมองดูโมนิก้า เขาถามด้วยความห่วงใย “ที่รัก คืนนี้อากาศหนาวทำไมคุณไม่ใส่เสื้อผ้าให้หนากว่านี้ล่ะ?”

เจ้าศักดินาเคนนี่ถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วสวมมันให้โมนิก้าอย่างเสน่หา

ดวงตาของเจ้าศักดินาเคนนี่อ่อนโยน โมนิก้าเป็นเหมือนดั่งเทพธิดาสำหรับเขา ในขณะที่นางสนมคนอื่น ๆ ของเขานั้นไม่มีใครเทียบเทียมกับเธอได้เลย

เขาสนใจในตัวของโมนิก้าทันทีที่เขาเห็นเธอ

เจ้าศักดินาเคนนี่สุขใจมากเมื่อตอนที่กษัตริย์ทรงมอบโมนิก้าให้แก่เขา

โมนิก้าไม่เพียงแต่งดงามเท่านั้น แต่เธอยังงดงามมากกว่าผู้หญิงในคฤหาสน์ของเขาเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ว่าโมนิกาจะตั้งครรภ์ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เจ้าศักดินาเคนนี่รักเธอน้อยลงเลย

เขาจะใช้เวลากับโมนิก้าในทุก ๆ ครั้งที่เขาว่าง

“ที่รัก คุณหนาวไหม?” เจ้าศักดินาเคนนี่ถามเบา ๆ ในขณะที่เขาโอบเอวของโมนิก้า