คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 828

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 828

เดบร้าตัดสินใจแล้วว่าเธอจะติดตามแดร์ริลไปและเธอก็ตั้งใจแน่วแน่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แดร์ริลไม่สามารถปฏิเสธเธอได้ ดังนั้น เขาจึงยอมให้เธอติดตามเขามา

ไม่มีอุปสรรคในการเดินทางของพวกเขา ดังนั้น พวกเขาจึงมาถึงในเมืองอย่างราบรื่น

เดบร้าอยู่ในชุดแบบดั้งเดิมสีม่วง รูปร่างที่สมบูรณ์แบบและลักษณะเฉพาะของเธอนั้นได้ดึงดูดผู้คนที่ผ่านไปมา

“ว้าว สวยมาก…”

“เธอเป็นเทพธิดาหรือเปล่า?”

เดบร้ารู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับคำชมเหล่านั้น

เธอเป็นเจ้าสำนักพรานและตำแหน่งของเธอนั้นก็สูงส่ง เธออาศัยอยู่แต่ในแท่นบูชาหลักมาเป็นเวลานานและเธอก็ไม่ได้ก้าวออกจากสำนักไปยังสถานที่ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้มาก่อนเลย

ในทางกลับกัน จีเวลดูผ่อนคลายมาก

“ดูคนเหล่านี้สิ พวกเขาชมว่าคุณสวยด้วย” จีเวลยิ้ม เธอจับมือเดบร้าในขณะที่เธอพูดหยอกล้อ

ถึงแม้ว่าพวกเธอจะไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมานานมากนัก แต่ตลอดการเดินทางก็สามารถทำให้พวกเธอใกล้ชิดกันมากขึ้น

ความงดงามและความสง่าของเดบร้าทำให้จีเวลประทับใจ

ในขณะที่เดบร้าเองก็ชอบในความร่าเริงและความน่ารักของจีเวล

ดังนั้น ทั้งคู่จึงเข้ากันได้ดีมาก

แดร์ริลพูดขึ้นว่า “เธอเองก็สวยเหมือนกันนะจีเวล เมื่อเธอโตขึ้น เธออาจจะสวยกว่าเดบร้าก็ได้ ใครที่ได้แต่งงานกับเธอนั้นถือว่าโชคดีมาก”

โอ้!

จีเวลหน้าแดงเมื่อได้ยินเช่นนั้น แก้มของเธอแดงราวกับลูกแอปเปิ้ลจนทำให้เธอดูน่ารัก

จีเวลกัดริมฝีปากและพูดเบา ๆ “ฉันจะไม่แต่งงาน ฉันต้องการที่จะรับใช้นายท่านไปตลอดชีวิต”

จีเวลรู้สึกเขินอายและไม่กล้าสบตาแดร์ริลเมื่อเธอพูดเช่นนั้น

ทั้งสามคนพูดคุยและหัวเราะในขณะที่พวกเขายังคงเดินต่อไป ใบหน้าของแดร์ริลดูผ่อนคลาย แต่เขาก็เป็นกังวลในเวลาเดียวกัน เขายังไม่ได้รับข่าวเกี่ยวกับอีวอนและโมนิก้าเลย เขาจึงรู้สึกเป็นกังวล

เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดลง มันคงจะอันตรายเกินไปที่จะเดินเตร่อยู่ภายในเมืองในเวลากลางคืน และสถานที่แห่งนี้ก็ยังเต็มไปด้วยกองทัพที่คอยคุ้มกันอย่างหนาแน่น ดังนั้น จึงเป็นการดีที่สุดที่พวกเขาจะหาสถานที่สักแห่งก่อนที่พวกเขาจะเดินทางต่อไป

ในขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เมือง พวกเขาก็เริ่มมองหาโรงแรมขนาดเล็กเพื่อพักค้างคืน อย่างไรก็ตาม โรงแรมส่วนใหญ่นั้นเต็มหมดแล้ว

และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่คาดคิด ผู้คนมากมายที่เดินทางมาจากหลายแผ่นดินใหญ่ ต่างก็ต้องการหาที่พักค้างคืนเพื่อการพักผ่อนที่นี่

แดร์ริลรู้สึกผิดหวัง ไม่มีโรงแรมเหลือสำหรับพวกเขาเลย

“นายท่าน ถ้าเช่นนั้น คืนนี้เราคงจะไม่มีที่นอนใช่ไหม? ดูสิ ถนนเริ่มคึกคักแล้ว” เธอพูดในขณะที่เธอดึงแขนของแดร์ริลจีเวลไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลย

เธอพูดถูก ในตอนนี้ถนนก็ยิ่งแออัดมากขึ้น

จากนั้น แดร์ริลก็มองเห็นกลุ่มคนสามสิบถึงสี่สิบคนเดินเข้ามาใกล้ แดร์ริลเงยหน้าขึ้นมองพวกเขา จากนั้นเขาก็ต้องตกตะลึง

พวกเขาเหล่านั้นมีใบหน้าที่คุ้นเคย มาสเตอร์ลีโอนาร์ดจากสำนักบู๊ตึ๊ง มาสเตอร์รีดจากสำนักเส้าหลิน นาโอมิจากสำนักวณิพก และแม้แต่ออโรร่าจากสำนักง้อไบ๊

แดร์ริลตื่นเต้นขึ้นเมื่อเขาได้เห็นโซรัน พ่อทูนหัวของเขาอยู่ที่นั่นด้วย

ซูซาน เรเชล และซาร่าเองก็ยืนอยู่ข้างเขา สามสาวกำลังจับมือกันเดิน

พวกเขาเดินไปตามถนนอย่างผ่อนคลาย และเพลิดเพลินกับบรรยากาศในเมืองหลวงของโลกใหม่

พวกเขาไม่ได้พบกันมาระยะหนึ่งแล้ว ซูซานอยู่ในชุดเดรสยาวสีดำ เธอยังคงดูมีเสน่ห์

เรเชลเองก็สวยขึ้นเช่นกัน เธอสวมสูทสีเหลืองและดูดีมีเสน่ห์

สำหรับซาร่านั้น เธอมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นหลังจากที่เธออายุครบสิบแปดปี เธอดูไม่เด็กอีกต่อไป เธอดูมีชีวิตชีวาและมีเสน่ห์

แดร์ริลตื่นเต้นมากที่ได้เห็นทุกคนที่นี่ เขารีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายทุกคน