คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 939

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 939

ทอรัสเอือมระอาเกินกว่าที่จะกล่าวอะไรออกมา เขาโบกมือและออกคำสั่ง “เอาตัวเธอไปขังไว้ในถ้ำหิน และปล่อยให้เน่าตายไป”

ทอรัสไม่อยากจะหันไปมองหน้าผู้หญิงที่ขี้เหร่เช่นนั้นอีก ถ้ำหินที่เขาหมายถึงมันก็แค่เพียงถ้ำธรรมดาที่ทั้งอับทั้งเปียกชื้น

เมื่อทอรัสออกคำสั่ง บรรดาโจรชายฉกรรจ์ก็จับตัวลิลี่ไป

ลิลี่ทั้งโกรธและสิ้นหวัง เธอพยายามจะขัดขืน แต่ตัวเธอถูกสะกัดจุดปิดผนึกอยู่และยังถูกมัดตัวไว้แน่นหนาอีกด้วย เธอขยับตัวไม่ได้เลย

ทันทีที่พวกเขากลับไปถึงสำนัก โจรสองสามคนก็แบกตัวลิลี่เข้าไปในถ้ำ

ลิลี่เห็นว่ามันคือถ้ำที่น่าขนหัวลุก มันทั้งมืดมิดและอับชื้น ทันใดนั้นประตูหินที่ขวางอยู่หน้าถ้ำก็เปิดออก

“เข้าไปได้แล้ว!”

โจรสองคนก็ผลักตัวลิลี่เข้าไปในถ้ำ จากนั้นก็ปิดประตูหิน

สายลมเย็นเยียบพัดผ่านเข้ามาปะทะใบหน้าของเธอ ขณะที่ตัวเธอสั่นเทาเพราะพื้นที่รอบตัวมืดสนิท

ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่จะต้องถูกขังอยู่ในนี้ จะต้องรู้สึกโกรธแค้นกับสถานการณ์เช่นนี้ ลิลี่พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ

มันเป็นถ้ำที่กว้างใหญ่ไพศาล ใหญ่พอ ๆ กับครึ่งสนามฟุตบอล และเธอสังเกตเห็นกระดูกชิ้นเล็กชิ้นน้อยมากมายที่มุมถ้ำ มันอาจจะเป็นซากของคนที่สำนักวายุทมิฬเคยลักพาตัวมาก่อนหน้านี้

ลิลี่ถึงกับตัวสั่นเครือเมื่อเห็นซากโครงกระดูก

“ฉันจะทำยังไงดี? ฉันจะมาที่นี่ไม่ได้!”

ขณะที่เธอครุ่นคิด เธอก็รีบเดินสำรวจไปทั่วทั้งถ้ำเพื่อหาทางออก

แกร็ก!

มีบางอย่างอยู่ใต้เท้าของลิลี่ เธอสัมผัสได้ว่าไปเหยียบอะไรบางอย่างเข้า ตัวของเธอสั่นระริกเมื่อก้มไปมองใกล้ ๆ

เธอมองเห็นบางอย่างที่ดูเหมือนกับหยก แต่กระนั้นมันก็ไม่ใช่หยก มันใสกระจ่างและสว่างไสวอยู่ภายในถ้ำที่มืดมิด

ลิลี่หยิบหินก้อนนั้นขึ้นมาดูอย่างสงสัยใคร่รู้

ถ้าบรรดาเทพธิดาจากพระราชวังฟูเหยาได้มาเห็น พวกเธอก็คงจะกรีดร้องตะโกนดีใจ

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นศิลาบูรณะสวรรค์?

…

ระหว่างนั้นที่แท่นบูชาหลักของสำนักประกายแสงบนภูเขาแห่งปัญญา

เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว และมีเพียงแต่ความเงียบสงัดไปทั่วทั้งพื้นที่ พระจันทร์อยู่สูงขึ้นไปบนท้องฟ้าและหมู่ดาวก็ส่องแสงสว่างไสว

ผู้หญิงเรือนร่างเพรียวบางยืนสงบนิ่งอย่างเงียบเชียบที่ประตูห้องโถงอาภาอลังการ เมื่อร่างของผู้หญิงคนนั้นกระทบกับแสงจันทร์แล้ว เธอก็ดูเหมือนกับเทพธิดาแห่งจันทรา

ผู้หญิงคนนี้คืออีวอน

แดร์ริลเล่าสารพัดเรื่องราวให้เธอฟังทั้งวัน และตอนนี้เขาก็แค่ขอตัวไปพักผ่อนก่อน

อีวอนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นและไม่แสดงอามารณ์ใด ๆ บนใบหน้า เธอถือลูกแก้วผลึกใสอยู่มือ

มันมีหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในลูกแก้วผลึกใส และผู้หญิงคนนี้ก็คือ ลินเซย์ เจ้าสำนักห้ายาพิษ

สำนักห้ายาพิษมีเครื่องรางมนต์ดำ เครื่องรางชิ้นนี้สามารถจะแสดงภาพของคน ๆ หนึ่งบนลูกแก้วผลึกใสได้ ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกันมากแค่ไหน มันเป็นเครื่องรางที่ลินเซย์ชอบใช้

ลินเซย์ยิ้ม “อีวอน ท่านองคมนตรีดิกสันฝากบอกฉันมาว่าเธอจะต้องทำให้แดร์ริลทุกข์ทรมานก่อนที่เธอจะลงมือฆ่าเขา”

“เริ่มจากการไล่ฆ่าคนที่สนิทกับเขาก่อน ให้เขาเห็นการจากไปของคนที่เขารักทีละคนสองคน ปล่อยให้เขาทุกข์ทรมาน”

“รับทราบ”

อีวอนพยักหน้า สีหน้าของเธอเย็นเชียบ ไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ

“จำไว้ให้ดี ท่านองคมนตรีเกลียดแดร์ริลมาก ครอบครัวของแดร์ริลและบรรดาผู้หญิงที่เขารัก เก็บพวกมันให้หมดอย่าให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว!” ลินเซย์กล่าวอย่างเย็นชาขณะที่ภาพของเธอปรากฏอยู่บนลูกแก้วผลึกใส

ขณะที่อีวอนกำลังจะกล่าวตอบ ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงตื่นเต้นแทรกขึ้นมาขัดจังหวะเธอ