คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 944

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 944

แลนวินขบริมฝีปาก “ไม่ ฉันไม่ใช่”

ในขณะนั้น แลนวินเหงื่อแตกไหลท่วม เธอกังวลว่าจะถูกสังหารเช่นเดียวกันถ้าหากยอมรับในเรื่องนั้น

เดบร้าฉีกยิ้มอ่อน ๆ ก่อนจะเพิกเฉยกับแลนวิน เธอกวาดสายตามองไปทั่วทั้งร้านอาหารและป่าวประกาศ “ทุกคนฟังฉันให้ดี ฉันมีชื่อว่าเดบร้า เกเบิล และฉันคือคนรักของแดร์ริล ผู้ชายสามคนที่ฉันเพิ่งฆ่าตายไปพวกเขาวางแผนที่จะลอบสังหารแดร์ริล ซึ่งฉันจำเป็นที่จะต้องกำจัดพวกเขา!

ฉันไม่รู้ว่ายังมีผู้สมรู้ร่วมคิดหลงเหลืออยู่ในร้านอาหารอีกไหม แต่ฉันขอเตือนว่าอย่าแม้แต่จะคิด ฉันจะอยู่เคียงข้างแดร์ริลเสมอ และฉันจะฆ่าทุกคนที่กล้าเข้ามาทำร้ายเขา!”

จากนั้นเดบร้าก็หันหลังและเดินออกจากร้านอาหาร

ลูกค้าคนอื่น ๆ ภายในร้านอาหารต่างหันมามองหน้ากัน ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดังในเวลานี้

…

ระหว่างนั้น ที่แท่นบูชาหลักของสำนักประกายแสงบนภูเขาแห่งปัญญา

แดร์ริลนั่งอยู่บนเตียงภายในห้องและโอบกอดอีวอนไว้ในอ้อมแขน

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก แต่บรรยากาศก็อึมครึม

“อีวอน เมื่อไหร่ที่แด๊กซ์และเชสเตอร์กลับมาแล้ว เราจะมุ่งหน้ากลับไปที่จักรวาลโลก” เขากล่าวขณะที่ลูบหน้าผากของอีวอนเบา ๆ

แดร์ริลรู้สึกสลดใจ เขาใช้กำลังภายในรักษาอาการบาดเจ็บของจีเวลเมื่อคืนก่อน แม้ว่าอาการของจีเวลจะคงที่พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่เธอก็ยังคงสลบไสลอยู่

บรรดาลูกศิษย์สาวกสำนักประตูสุราลัยทุกคนก็ออกค้นหาภูเขาแห่งปัญญาทั้งคืน แต่พวกเขาก็หาคนผิดไม่ได้

ตราบใดที่พวกเขายังระบุตัวฆาตกรไม่ได้ แดร์ริลก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว เขาสงสัยว่าจะต้องเป็นฝีมือของมัตเตโอและพี่สาวที่ลอบทำร้ายจีเวล

เขาเป็นคนทำลายสำนักประกายแสงและพี่น้องคู่นั้นไม่มีวันรามือจากเขาแน่ อย่างไรก็ตาม พวกเขาอาจจะซ่อนตัวอยู่ในความมืด แดร์ริลจึงทำอะไรไม่ได้มากนัก

พวกเขาสองคนอาจจะลอบทำร้ายจีเวลเมื่อคืนก่อน และเป้าหมายต่อไปอาจจะเป็นเดบร้า หรือ อีวอนก็ได้

ก๊อก! ก๊อก!

ทันใดนั้นก็มีคนเข้ามาเคาะประตู เสียงเคาะนั้นเบาบางมาก

แดร์ริลลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อไปเปิดประตู เขาดีใจมากเมื่อเห็นว่าใครอยู่ที่ประตู “เดบร้า เธอกลับมาแล้ว”

คนที่เคาะประตูคือเดบร้า

เดบร้าพยักหน้าและกล่าวถามขณะที่จ้องมองแดร์ริล “จีเวลเป็นยังไงบ้าง?”

เธอกับจีเวลสนิทสนมกันราวกับพี่น้อง เธออยากจะรู้ถึงอาการบาดเจ็บของจีเวลในทันทีที่เธอกลับมาถึง

แดร์ริลมีสีหน้าสลดใจ เขาถอนหายใจและกล่าว “จีเวลยังคงสลบอยู่”

แดร์ริลรู้สึกท้อแท้ ตั้งแต่ที่เขาได้พบกับจีเวล เขาก็สาบานตนว่าจะไม่ปล่อยให้ภัยอันตรายมาคุกคามสาวน้อยคนนี้ เธอไม่มีครอบครัวหรือญาติพี่น้อง เธอต้องกลายเป็นคนจรจัดตั้งแต่ยังเล็ก มันเป็นเรื่องที่น่าสะเทือนใจ

เวลายังผ่านไปไม่ถึงหนึ่งปีด้วยซ้ำหลังจากที่เขาสาบานว่าจะปกป้องดูแลเธอ แต่กระนั้นเขาก็ล้มเหลวเพราะความประมาทเลินเล่อ

เดบร้าถอนหายใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอเห็นอีวอนอยู่ในห้อง แต่เธอก็ไม่ได้กล่าวทักท้วงอะไรถึงแม้ว่าเธออยากจะบอกใจจะขาด เธอรู้ว่าเธอเห็นรูปพรรณของคนที่ลอบทำร้ายจีเวลคล้ายคลึงกับอีวอน

“เกิดอะไรขึ้น?” แดร์ริลกล่าวถาม

…

ระหว่างนั้น ในช่วงค่ำคืนบนถนนแถบชานเมือง ลิลี่รีบเดินทางอย่างเหน็ดเหนื่อย

สำนักวายุทมิฬได้จับตัวเธอขังไว้ในถ้ำหิน แต่เธอก็สามารถที่จะคลำหาทางลับออกมาได้ และนั่นก็คือวิธีที่เธอหลบหนี

ลิลี่ไม่ได้คาดคิดเลย ว่าเธอจะสามารถหลบหนีออกมาจากสำนักวายุทมิฬได้

เมื่อพวกเขาจับตัวเธอไว้ได้ เธอก็ตระหนักรู้ทันทีว่าแลนวินตั้งใจบอกให้เธอไปที่นั้นด้วยความหวังที่จะให้สำนักวายุทมิฬจัดการเธอ ฉะนั้นแล้ว เมื่อเธอหนีออกมาจากโจรพวกนั้นได้ เธอก็ไม่อยากจะกลับไปหาศิษย์พี่ของเธออีกต่อไป

แรงจูงใจเพียงอย่างเดียวของลิลี่ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปก็คือการที่เธอจะได้เฝ้ามองแดร์ริลอีกครั้งจากระยะไกล ชีวิตของเธอคงจะหมดความหมายถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับแดร์ริล

มีชาวบ้านมากมายเดินอยู่ตามท้องถนน แต่ลิลี่ก็ไม่ได้สนใจพวกเขา

ทุกสิ่งที่เธอต้องการทำในตอนนี้ คือกลับไปที่เมืองเพื่อหาตัวแลนวินและสืบว่าพวกเขาทำอันตรายแดร์ริลหรือไม่