คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ - บทที่ 961
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 961
”มิสคาร์เตอร์ ผมจะขอซาบซึ้งน้ำใจของคุณไปตลอดชิวิต ถ้าคุณพาผมไปพบกับท่านประมุขดาร์บี้!” แม็กซ์กล่าวอย่างตื่นเต้น
“ฮ่าฮ่า”
แดร์ริลที่ยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ก็หัวเราะกับคำกล่าวของแม็กซ์ ตอนนี้ชื่อเสียงของเขาโด่งดังมากขนาดไหน?
เมื่อแม็กซ์ได้ยินเสียงแดร์ริลหัวเราะ แม็กซ์ก็หน้าบูดบึ้งและตะเบ็งเสียง “ทำไมแกยังไม่ไสหัวไปอีก!”
แดร์ริลเพิ่งจะแสดงฝีมือในการประดิษฐ์ตัวอักษร ซึ่งมันทำให้แม็กซ์ฉุนเฉียว เขาอยากจะให้แดร์ริลออกไปให้พ้นสายตา แม็กกำลังจะวิทยุหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อมาลากตัวแดร์ริล
ในขณะเดียวกัน ซาร่าก็จ้องแม็กซ์อย่างโกรธเคืองและติติง “ฉันลากพี่ชายมาที่นี่ด้วย! มีสิทธิ์อะไรไปไล่เขา!”
ซาร่ายกย่องแดร์ริลมากที่สุดและจะรับไม่ได้ถ้าหากมีใครมาถากถางเขา เธอจึงเดือดดาลขึ้นมาทันที ต่อให้คน ๆ นั้นจะเป็นแม็กซ์ แฮร์ริงตันผู้โด่งดังก็ตาม เธอก็ไม่มีทางยอมอ่อนข้อ!
‘อะไร? ซาร่าเพิ่งจะเรียกไอ้หมอนั่นว่าเป็นพี่ชายของเธองั้นเหรอ?’
ทุกคนต่างตกตะลึงในทันที
‘หรือ… ว่าคนนี้คือแดร์ริลดาร์บี้ตัวจริง?’ ทุกคนในจักรวาลโลกรุ้ดีว่าพี่ชายของซาร่าคือแดร์ริล ดาร์บี้!
แม็กซ์ถึงกับอ้าปากค้างด้วยสีหน้าที่สับสนงงงัน ดวงตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความไม่เชื่อ
ในขณะเดียวกัน แดร์ริลก็สุขุมราวกับน้ำนิ่ง
จากนั้นซาร่าก็เดินเข้าไปหาแดร์ริลและคล้องแขนเขาอย่างน่ารักน่าชังก่อนจะหันไปหาแม็กซ์ “เขาเป็นพี่ทูนหัวของฉันเอง แดร์ริล ดาร์บี้ คุณอยากจะเจอเขาใจแทบขาดไม่ใช่เหรอ? แล้วคุณไปไล่เขาทำไม?”
“ผม…” หน้าผากของแม็กซ์เหงื่อไหลไคลย้อย เขารีบเดินเข้าไปหาด้วยสีหน้าท่าทางที่หวาดเกรงกลัวและกล่าวขอโทษขอโพย “มิสเตอร์ดาร์บี้ ท่านประมุขดาร์บี้ ผม… ผมขอโทษที่ทำให้ขุ่นเคือง ผมตาบอดไปแล้ว ผมหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ…”
ในขณะนั้นแม็กซ์ก็วิตกกังวลหัวใจแทบวายและน้ำตาก็คลอเบ้า!
แม็กซ์ทำอะไรลงไป? เขากำลังจะไล่ตะเพิดวีรบุรุษในใจของเขาแดร์ริล ดาร์บี้!
แดร์ริลฉีกยิ้มอ่อน ๆ เขาไม่ได้กล่าวอะไร
ทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์นี้
‘แดร์ริล ดาร์บี้! ใช่เขาจริง ๆ ด้วย!’
“มิสเตอร์ดาร์บี้ ได้โปรดยกโทษให้กับความหยาบคายของผมด้วย” แม็กซ์ก้มโค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อกล่าวขออภัย “ผมต้องขออณุญาตคุณ ขอให้ผมจัดสถานที่ดีดีและได้ดูแลคุณด้วยสุราชั้นเลิศอาหารรสเยี่ยมเพื่อเป็นการขอโทษ ได้โปรด”
เมื่อเขากล่าวเช่นนั้น ความรู้สึกของแม็กซ์ก็เปี่ยมไปด้วยความกลัว แต่ก็เต็มไปด้วยความคาดหวังเช่นเดียวกัน
แดร์ริลยิ้มอย่างสงสัย “ท่านแม็กซ์ ผมคิดว่าคุณอยากจะให้ผมไสหัวไปซะตอนนี้เลยซะอีก? แต่ตอนนี้คุณอยากจะเลี้ยงข้าวผมงั้นเหรอ? คุณนี่เปลี่ยนใจเร็วดีแท้”
“เอ่อ…” แม็กซ์เหงื่อไหลไคลย้อยเต็มหน้าผากและเกือบจะน้ำตาไหล “มิสเตอร์ดาร์บี้ ผมผิดไปแล้ว ผมหวังว่าคุณจะยอมให้อภัยผม”
แดร์ริลหยุดเย้าแหย่แม็กซ์เมื่อเห็นสีหน้าที่จริงใจของเขา กระนั้นก็ดีแดร์ริลส่ายหัว “ผมซาบซึ้งในสิ่งที่คุณจะทำให้ ไม่ต้องไปสนใจเรื่องเลี้ยงอาหารหรอก ยังไงก็ตาม ในครั้งต่อไปก็ขอให้ขยี้ตาดูให้ชัด ก่อนที่คุณจะไปเก็บสะสมวัตถุโบราณล้ำค่าชิ้นไหน”
“ขอรับ ผมจะนำคำสอนของคุณไปใช้” แม็กซ์พยักหน้ารัว ๆ และไม่กล้าโต้แย้ง
แขกผู้ร่วมงานทั้งหมดต่างเงียบกริบและอกสั่นขวัญหนีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าของพวกเขา
แม็กซ์ แฮร์ริงตันเป็นผู้มีอิทธิพลบารมีสูง แต่เขาทำตัวเหมือนเด็กอ่อนหัดเมื่ออยู่ต่อหน้าแดร์ริล ดาร์บี้ เหตุการณ์นี้ทำให้หัวใจร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้ากล่าวอะไร
ท้ายที่สุดแล้ว ชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าแม็กซ์คือแดร์ริล ดาร์บี้ วีรบุรุษแห่งจักรวาลโลก
แดร์ริลไม่แยแสที่จะกล่าวอะไรเพิ่มเติม ในขณะที่เขาหันไปยิ้มให้ซาร่าและเดบร้า “งั้นเราไปกันเถอะ เราควรจะกลับบ้านได้แล้ว”
จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินลงไปชั้นล่างเมื่อกล่าวเช่นนั้น