คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 156 เวลาแห่งโลลิอปไปมักผ่านไปเร็วเสมอ
156 เวลาแห่งความสนุกมักผ่านไปเร็วเสมอ
ทำไมช่วงเวลาสนุกสนานถึงได้ผ่านไปเร็วนัก
กำหนดการเดินทางที่ยาวนานหนึ่งสัปดาห์ ตอนนี้เหลือเพียงแค่วันเดียวเท่านั้น
ล่าสัตว์อสูรระดับสูง ฝึกฝนลูกศิษย์ และฝึกฝนตนเอง
ครั้งนี้เพื่อหลีกเลี่ยงรสชาติที่ไม่พึ่งประสงค์ ฉันจึงเร่งความเร็วในการทำการบ้านที่น่ารังเกียจพวกนั้นให้เสร็จ
ใช่ แม้ว่าจะต้องทำในระหว่างตารางการถ่ายทำที่ยุ่งมาก แต่ฉันก็สามารถทำเสร็จได้สมบูรณ์
ต้องขอบคุณเรื่องนั้น ฉันจึงสามารถใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ได้อย่างสนุกสนานเช่นนี้
“พรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้วสินะ? ค่อนข้างวุ่นวายเลย”
“นั่นสิ ข้ารู้สึกเหมือนต้องเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาเลย”
อันเซลกับแกนดอล์ฟกำลังพักผ่อนอย่างเปลือยเปล่า เผยให้เห็นร่างกายส่วนบนที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ จริง ๆ แล้วทั้งสองคนมีอายุต่างกันหนึ่งปื และดูเหมือนว่าอันเซลจะแก่กว่า หากไม่คำนึงถึงรูปลักษณ์ แกนดอล์ฟเด็กกว่า
ทว่าฉันรู้นะ
หลังจากที่ฉันเข้านอน พวกเขาก็ออกไปดื่มแบบผู้ใหญ่กัน ริโนกิสก็ไปด้วย คิดว่าฉันจะไม่รู้รึไง? ……เพราะว่าทั้งอิจฉาและน่าหงุดหงิด ดังนั้นฉันจะไม่พูดถึง
“ฮิอิๆๆๆ ฮิๆๆๆ……แค่คำนวฯคร่าว ๆ ก็ทะลุห้าร้อยล้านไปแล้ว ฮิๆๆๆ หยุดหัวเราะไม่ได้แล้ว…… ！”
เฟรซาที่กำลังหยุดพักผ่อนเช่นกัน ดูเหมือนว่ากำลังตื่นตาตื่นใจไปกับเงินส่วนใหญ่ที่หามาได้ในช่วงสัปดาห์นี้ และกลายเป็นคนแปลก ๆ ที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
ก็จริง ฉันเดาว่ารายได้ในรอบนี้ประมาณห้าร้อยล้าน
ม๊า เท่านี้ก็เดินหน้าได้ไกลแล้วสินะ
ฉันได้วางแผนการเดินทางออกล่าสัตว์อสูรที่มีมูลค่าสูงอย่างเป็นระบบ ดังนั้นฉันจึงคาดหววังรายได้ที่มากขนาดนั้นไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
ฉันฝากงานที่ยุ่งยากทั้งหมดไว้กับบริษัทเซโดนี ดังนั้นจึงยังไม่ได้รับใบประเมินราคา
ยังไงก็ตาม ไม่ว่าจะรับซื้อถูกแค่ไหน แต่ถ้ารวมกับเงินเก็บก่อนหน้าก็น่าจะได้สักสี่ร้อยล้านกว่า ๆ
พูดอีกอย่าง เท่านี้ก็เท่ากับว่าการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ได้ตัดสินใจจัดขึ้นแล้ว
ที่เหลือก็ฝากไว้กับราชา ฉันแน่ใจว่าจะเป็นทัวร์นาเมนต์ที่ยอดเยี่ยม
“คุณหนูค่ะ ใกล้ได้เวลาต่อแล้วค่ะ”
หืม? อ้า
ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงของเหล่าลูกศิษย์จะฟื้นกลับกันมาแล้ว เริ่มจากริโนกิส ――ริโนกิสดูเหมือนจะได้รับแรงบันดาลใจอย่างมากเช่นกัน คุ้มค่าที่จะฝึกฝน
“เช่นนั้นมาเริ่มต้นกันต่อเลยไหม”
สัปดาห์ที่ผ่านมา พวกเรายืมห้องเก็บของบนเรือความเร็วสูงใช้เป็นสนามฝึกซ้อม
พวกเราพักค้างคืนที่โรงแรมหลายแห่งบนเกาะลอยฟ้าหลายแห่ง และในรุ่งเช้าก็ออกเดินทางโดยเรือความเร็วสูงหลังจากเติมเสบียงและขนถ่ายสินค้าเรียบร้อยแล้ว ระหว่างนั้นพวกเราก็ฝึกซ้อม
ฝึกฝนออกล่า ฝึกฝนออกล่า เกือบจะกลายเป็นเรื่องซ้ำซาก ดูเหมือนพวกเขาจะแอบออกไปดื่มกัน！
เมื่อฉันมีช่วงเวลาที่น่าพึ่งพอใจมาก เหล่าลูกศิษย์ก็มีค่ำคืนที่เติมเต็มเช่นกัน！
เฟรซาผู้มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งในโลกมืดจะไม่สามารถยืนบนเวทีที่โดดเด่นได้ก็ยังเปิดกว้างสำหรับการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ แค่ดูเหมือนทุกคนยกเว้นเธอกำลังคิดที่จะเข้าร่วม
แกนดอล์ฟมีความทะเยอทะยานในหลาย ๆ ด้าน และอันเซลมีแรงจูงใจพอสมควร ดูเหมือนจะต้องการเงินรางวัล
เขาอยากได้ร้านอาหารที่หรูหรามากกว่าบาร์ราคาถูกในตรอกหลัง เขาต้องการซื้อขายเหล้าให้เพิ่มขึ้น ฉันเห็นด้วย ฉันอยากให้เพิ่มจริง ๆ ถึงฉันจะยังดื่มไม่ได้ ฉันจะไปดื่มทีหลังแน่นอนหากยังไม่ลืม
และริโนกิส――แกนดอล์ฟและคนอื่น ๆ เติบโตเร็วกว่าที่ฉันคาดไว้ ดังนั้นฉันจึงเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวที่ก้นเล็กน้อย
ริโนกิสสามารถทำทุกอย่างภายใต้การดูแล แต่แกนดอล์ฟและคนอื่น ๆ สามารถเติบโตได้อย่างน่าประหลาดใจทั้งที่ฉันได้ดูแลพวกเขาในลักษณะที่ละเลยเล็กน้อย หากได้รับการฝึกฝนอย่างจริงจังคงจะเหนือกว่านี้ไม่น้อย
ริโนกิสบอกว่า「ในฐานะลูกศิษย์หมายเลขหนึ่งของฉัน ดิฉันจะไม่มีวันแพ้」 เหตุผลที่เธอมีแรงบันดาลใจมากอาจจะเป็นเพราะมีเหตุผลที่จะแพ้ไม่ได้ ยังบอกอีกว่า「ดิฉันต้องการพิสูจน์ความรักที่มีต่อคุณหนู」ฉันไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เธอพูด แต่ฉันเลยพูดแค่ว่า「อะ เหรอ」
การฝึกคือ การต่อสู้กับฉันเป็นส่วนใหญ่ ส่วนการฝึก「คิ」ขั้นพื้นฐานสามารถทำได้โดยไม่ต้องมีฉัน ดังนั้นจึงทำสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ในเวลานี้เท่านั้น
คราวนี้มาจากอันเซล
“――อืม ดีเลย”
เทคนิคการใช้ท่อไปป์ของอันเซล……ม๊า น่าจะเรียกว่าโบจุทรึล่ะมั้ง ก็ดูดีแบบเรียบง่าย
พื้นฐานคือการเหวี่ยงที่รัดกุมและเฉียบคมมุ่งเน้นไปที่การโจมตีศัตรู ไม่มีสวิงเป็นวงกว้างแปลก ๆ หรือทำท่าทางที่ดูแปลกประหลาด คิดว่าเป็นรูปแบบที่เรียบง่ายจริง ๆ
ผลสุดท้ายสิ่งหนึ่งที่น่าสนใจคือ รูปแบบศิลปะการต่อสู้นี้ เขาแข็งแกร่งที่สุด
โดยทั่วไปแล้ว หากมี「คิ」 ในการต่อสู้กับคน การโจมตีโดนเพียงครั้งก็จบได้แล้ว ต่อให้ไม่จบในครั้งเดียว หนึ่งการโจมตีโดนก็จะนำไปสู่การโจมตีต่อไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของอันเซล เมื่อเขาตัดสินใจที่จะฆ่าใครสักคน เขาที่คุ้นเคยกับการต่อสู้ก็จะไม่หยุดโจมตีจนกว่าจะจัดการได้สิ้นซาก
――เขาเป็นคนมีความสามารถที่เหมือนกับขุมสมบัติ ทักษะและเทคนิคสามารถพัฒนาได้ทีหลัง แต่ปรัชญาและตรรกะนั่นไม่ใช่ สิ่งแบบนั้นจะได้รับการปลูกฝังผ่านการต่อสู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พูดโดยสรุป อันเซลมีนิสัยที่เหมาะสมกับศิลปะการต่อสู้เป็นอย่างมาก
ในฐานะนักศิลปะการต่อสู้ หากคุณไม่สามารถโหดเหี้ยมได้ในบางครั้ง มีความเป็นไปได้สูงที่คุณจะต้องตาย เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่โหดเหี้ยมได้
“……ไม่โดนแม้แต่ครั้งเดียว……”
“ความสามารถพื้นฐานต่างกันเกินไปน่ะ ――ต่อไป！”
หลังจากหลบการโจมตีได้หลายร้อยครั้ง แรงของอันเซลรอบนี้ก็หมดลง ――การเค้น「คิ」เป็นเรื่องง่าย ถ้าไม่ขยับให้เร็วพอก็ไม่มีทางโดน
“ขอความกรุณาด้วย！”
ต่อไปคือแกนดอล์ฟ
เกี่ยวกับเขา ฉันไม่มีอะไรจะสอนเขามากนัก เนื่องจากประสบการณ์ของเขาในฐานะนักศิลปะการต่อสู้ เขาจึงมีสิ่งที่ต้องการอยู่แล้ว
ถ้าจะให้พูดล่ะก็ ――
“หากตัดสินใจที่จะโจมตี ก็จงอย่าได้ลังเล”
บางครั้ง เขาก็ลังเลเมื่อปล่อยหมัดตรงเข้ามาหาฉัน ในขณะที่ฉันยืนนิ่งให้ต่อย เดาว่าเพราะฉันดูเหมือนเด็ก เขาจึงมีความลังเลมากกว่าปกติ แต่ฉันอยากให้เขาทำแบบนั้นหลังจากที่แข็งแกร่งกว่าฉันไปแล้ว
ฉันหลบการโจมตีของอันเซลทั้งหมด แต่ในทางกลับกันฉันปล่อยให้แกนดอล์ฟโจมตีหลายครั้ง ――เพื่อสอนให้เขารู้ว่าการโจมตีคนด้วยเทคนิคที่ผสาน「คิ」ไว้รู้สึกยังไง เรื่องแบบนี้ไม่สามารถเรียนรู้ได้จากการฝึกฝนเพียงอย่างเดียว
ฉันอยากจะให้เขาจำไว้ จะได้ไม่สับสนหรือลังเลเวลาโจมตีใคร
นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อโจมตีด้วย「คิ」
――หากคิดโจมตีใครโดยกำลังที่มากพอที่จะฆ่าพวกเขาได้ นี่คือความรู้สึกที่จะคงอยู่
“ขอบพระคุณมากขอรับ！”
“อืม ――ต่อไป”
ต่อไป……เฟรซ่าสินะ
“ฝากด้วยนะ ลิลลี่”
เธอพูดด้วยรอยยิ้ม และในเวลาเดียวกันก็มีเข็มถูกยิงออกมา
――เฟรซาเป็นคนที่น่าสนใจที่สุดในการเผชิญหน้า
เธอเป็นผู้ใช้เทคนิคลอบสังหารโดยใช้อาวุธลับต่าง ๆ ที่ซ่อนเตรียมไว้
ไม่ว่าคนเราจะไร้การป้องกันเพียงใดก็ตาม สายตาของพวกเขาก็ยังมองตรงไปข้างหน้าเสมอ ดังนั้นความสามารถในการโจมตีอย่างรวดเร็วจากด้านหน้าที่ผู้คนระมัดระวังตัวมากที่สุดได้ แปลว่าระดับทักษะของเธอค่อนข้างสูง
มีหลายครั้งที่ฉันรู้สึกกังวลเช่นกัน เกี่ยวกับการใช้ดาบเคลือบพิษสำหรับงานระดับมืออาชีพ ม๊า ฉันก็สามารถล้างพิษได้ด้วยตัวเองโดยการใช้「คิ」
“ไม่มีอาวุธลับอื่นอีกแล้วเหรอ? แปลว่าถ้าของหมดก็หมดโอกาสชนะเลยนะสิ”
“ถ้าอย่างงั้นก็ต้องสู้แบบไม่เลือกวิธีการแล้วล่ะ แบบใช้ก๊าซพิษ”
งั้นเหรอ เธอใช้ทุกอย่างหมดไปในสัปดาห์ที่ผ่านมาแล้วสินะ
ที่เหลือก็แค่พัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเอง ฉันคิดว่าจะปล่อยให้เธอจัดการกับอุปกรณ์อาวุธลับของตัวเองไป――โอ๊ะโตะ อันตราย
“แส้ที่ใช้แทนสายรัดเอวอย่างงั้นเหรอ น่าเสียดายนะ”
การโจมตีแบบไม่คาดคิดหลังจากที่คิดว่าจบลงแล้ว ม๊า เป็นการโจมตีทีเผลอที่ยังอ่านง่ายอยู่
“……นี่ฉันสูญเสียความมั่นใจจริง ๆ แล้วนะ”
อะไร ถ้าเป็นคนส่วนใหญ่ที่ไม่ใช่ฉันคงตายไปแล้ว
“――ต่อไป ริโนกิส”
“――ค่ะ”
ฉันได้ฝึกฝนกับเธอมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง
ฉันจะลดความสามารถทางกายภาพลงจนแทบจะอยู่ในระดับเดียวกัน และก็ต่อสู้กัน นี่คือสิ่งที่ฉันทำกับเธอเสมอ
ฝึกฝนในรูปแบบการปฏิบัติ ผลักดัน ผลักดัน และก็ผลักดัน ค้นหาสิ่งที่โดดเด่นจากจุดนั้น
ไม่ว่าจะเป็นคิด หรือการอ่านการโจมตีล่วงหน้า หรืออาจจะเป็นจังหวะถอย หรือสวนกลับการโจมตีของคู่ต่อสู้
เมื่อผู้คนถูกผลักจนมุม พวกเขาจะแสดง「ทางเลือกใหม่ที่เกิดจากตัวเองที่ไม่ไม่คิดว่าจะมีอยู่ในตัวเอง」ซึ่งบางครั้งบางสิ่งก็เกินความคาดหมายของฉันมาก
ริโนกิสมีรากฐานที่มั่นคงตั้งแต่เริ่มต้น แต่เธอขาดประสบการณ์เชิงปฏิบัติจริง
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ฉันจึงมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนเพื่อเอาชีวิตรอดอย่างทรหดเมื่อถูกต้อนผลักเข้ามุม
ฉันไม่รู้ว่าการฝึกฝนใหแต่ละคนจะมีประสิทธิภาพแค่ไหน แต่ฉันก็หวังว่าพวกเขาจะเติบโตต่อไป
……จะแค่คนเดียวก็ได้ แต่สงสัยจังว่าจะมีใครเหนือกว่าฉันได้ไหมน๊า
การทำงานต่างประเทศคราวนี้ไม่มีสถานที่สำหรับใช้เป็นฐาน
พูดตามตรง เนื่องจากใช้เรือความเร็วสูง ดังนั้นจึงไม่มีการเผชิญหน้าอะไรเป็นพิเศษ หรืออะไรก็ตามที่นอกเหนือจากที่วางแผนไว้ เหตุการณ์เดียวที่เกิดขึ้นคือ เหล่าลูกศิษย์ที่ออกไปเลี้ยงสังสรรค์กัน
――ยังไงก็ตาม ทริปนี้เอง ก็ใช้ข้ออ้างออกมาทำงาน เพราะถูกเรียกตัวโดยฮิเอโร่・อาร์ตัวร์ เจ้าชายลำดับที่สองแห่งอาณาจักรอาร์ตัวร์
ฉันยังอายุแค่เจ็ดขวบ
แม้ว่าจะมีสาวใช้ที่ทำหน้าที่เป็นผู้คุ้มกัน แต่ฉันก็ยังโตไม่พอที่จะได้รับอนุญาตให้เดินทางง่าย ๆ กันเพียงลำพังอย่างแน่นอน
ดังนั้น เช่นเดียวกับในฤดูหนาว ฉันขอให้ฮิเอโร่ช่วย ในรูปแบบของจดหมายเชิญจากราชวงศ์
พวกเราพบกันเพียงครั้งเดียว และทานอาหารเย็นก่อนแยกทางกัน
ทริปทำงานทั้งสัปดาห์ก็จบลงโดยไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ เกิดขึ้น
ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ฉันบรรลุเป้าหมายขั้นต่ำแล้ว และสามารถกลับไปที่อาร์ตัวร์ได้โดยไม่ต้องกังวลใด ๆ
ไม่สิ
ทุกอย่างกำลังจะจบลงโดยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น ฉันกำลังจะกลับบ้าน
“――โจรสลัดอากาศ！โจรสลัดอากาศปรากฎตัวแล้ว！！”
ในตอนเย็นของวันที่หก มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น
โห๊ว? โจรสลัดอากาศ?
ดูเหมือนว่าความทรงจำช่วงฤดูร้อนที่แสนสนุกสนานจะเกิดขึ้นแล้ว