คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 166 การแข่งขันที่หมีสับสน
166 การแข่งขันที่ซับซ้อน
“เน๊ ริโนะดังขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ม๊า นั่นสินะคะ หากให้พูดตามตรง ก็เพราะว่าเธอเป็นคนที่สามารถบรรลุความฝันในฐานะนักผจญภัยได้ในเวลาอันรวดเร็ว ทุกคนย่อมมีความฝันอยู่แล้วจริงไหมคะ ดิฉันเองก็สงสัยว่าจะไปถึงความฝันของตัวเองบ้างได้ไหม”
โฮโฮ ความฝันของนักผจญภัยงั้นเหรอ
ถ้าถามฉัน ฉันคงไม่เข้าใจอย่างแน่นอน ผู้คนที่อยากเป็นนักผจญภัย ความใฝ่ฝันของพวกเขาก็คงอยากที่จะร่ำรวยอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะต้องเสี่ยงชีวิตก็ตาม
และถึงจะไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนั้นได้ แต่หลายคนก็ชื่นชอบเธออย่างน่าประหลาด
“อีกเหตุผลหนึ่งก็อาจจะเป็นเพราะความแข็งแกร่งค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็ก ๆ ที่เข้าใจแต่เรื่องง่าย ๆ”
เข้าใจล่ะ ความแข็งแกร่งสินะ
“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ดิฉันคิดว่าก็เป็นหัวข้อที่เด่นในการยกมาพูดซุบซิบกัน นักผจญภัยที่จู่ ๆ ก็ปรากฎตัวขึ้นมา และทำเงินหลายร้อยล้านได้ในเวลาแค่หนึ่งปี เป็นเหมือนกับเรื่องราวในเทพนิยายเลยใช่ไหมล่ะคะ เป็นหัวข้อที่เราสามารถใช้พูดอย่างตลกขบขันกับใครก็ได้ค่ะ”
“พอพูดมาแบบนั้นก็เข้าใจแล้วล่ะ เป็นหัวข้อที่เด็ก ๆ จะชอบกันโดยสมบูรณ์เลยสิน๊า”
“หากพูดง่าย ๆ ก็มีความหมายเช่นนั้นค่ะ”
――อุมุ
“ยังไงก็ตาม พรสวรรค์ของเธอค่อนข้างน่าประทับใจเลยน๊า สามารถตั้งเป้าสู่ชัยชนะได้เลยเชียวน่ะ?”
“ดิฉันไม่สนใจการแข่งขันหรือเงินโตใด ๆ ค่ะ สนใจเพียงแค่ ――”
แสงอันแรงกล้าส่องสว่างอย่างผิดปกติในดวงตาของสาวใช้
“……ดิฉันต้องการแข็งแกร่งกว่าผู้ใด เพื่อปกป้องนีลซามะจากใครก็ตาม……หากดิฉันไม่ทำแล้วใครจะทำกันค่ะ……”
โห้ว
แม้ว่าจะบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง แต่ความรู้สึกอันแรงกล้าก็แสดงออกมาใน「คิ」
ความคลั่งไคล้ประเภทนี้สามารถเติบโตขึ้นได้ทั้งในทางที่ดีขึ้นหรือแย่ลง
เป็นได้ทั้งผู้ที่หลงใหลในการฆาตกรรม และผู้คุกเข่าในนามของพระเจ้า
นอกจากนี้ยังมีผู้คนที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อสนับสนุนผู้ที่ตัดสินใจทำเช่นนี้อยู่อีกด้วย
“แต่โอนี่ซามะก็อายุถึงวัยที่เหมาะสมแล้ว ฉันแน่ใจว่าเขาจะต้องพอหญิงสาวที่ชอบในไม่ช้า หรือบางทีอาจจะได้คู่หมั้นหมายก็ได้”
“อ๊า！ อ๊าก！ ไม่ได้ยิน！ ดิฉันม๊ายด๊ายยิ๊นนนนน！ ……อะ”
ค๊า จบแล้ว
“『คิ』กระจัดกระจายไปหมดแล้ว มาลองอีกครั้งกันเถอะ”
ตอนนี้ฉันกำลังฝึกเธอให้รักษา「คิ」ที่ยกระดับขึ้นโดยไม่ให้ขยับตัว
ถ้าฉันไม่ทำหรือพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้เสียสมาธิ ก็จะไม่ใช่การฝึกฝนไงล่ะ จริง ๆ ก็ไม่ได้รังเกียจที่จะพูดคุยกันสักนิดสักหน่อยหรอกนะ ถือเป็นการฝึกให้มีจิตใจสงบด้วย
ทว่า เธอเป็นสาวใช้ที่จิตใจอ่อนแอมากเมื่อพูดถึงพี่ชาย สมแล้วที่เข้ากันได้ดีกับริโนกิส
“แบบนี้ขี้โกงกันนี่คะ！ เล่นงานจุดที่อ่อนไหวของสาวน้อยแบบนี้ขี้โกงค่ะ！ เรื่องแบบนั้นไม่มีทางที่จะใจเย็นได้จริงไหมค๊า！”
“ค๊าค๊า ขี้โกงก็ขี้โกง นี่เป็นรอบที่สามแล้วเน๊ะ ม๊ายเป็นไรหรอกน๊า การได้ฝึกก็เป็นเรื่องที่สนุกดีล่ะ การได้เห็นลูกศิษย์พยายามอย่างหนักก็ทำให้รู้สึกดีเหมือนกัน”
แล้วก็ยังมีเวลาเหลือเต็มเปี่ยม ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบเกินไป อะ ตอนนี้ฉันสั่นนิดหน่อย หัวใจของฉันตื่นเต้นมาก
” ――ซ้า ไปกันต่อเลย ฉันจะไม่ยอมให้เธอได้นอนจนกว่าจะเสร็จได้”
“……ริโนกิส รีบกลับมาเร็ว ๆ ที……. ！”
ถึงจะบอกให้กลับมาเร็ว ๆ แต่อย่างน้อยก็ต้องพรุ่งนี้เช้าล่ะน๊า ตามกำหนดการ
คืนที่สามของวันหยุดฤดูหนาว
ขณะที่ฉันกำลังฝึกลินเนตต์ที่ยืมตัวมาภายในห้องส่วนตัวของงฉันในดินแดนลิสตัน ฉันก็ถามเธอเกี่ยวกับนักผจญภัยริโนะ
เรื่องนี้ก็มักจะถูกพูดถึงในคฤหาสน์เช่นกัน แม้แต่คนรับใช้หลายคนก็เหมือนมีความต้องการที่อยากจะเข้าร่วมการถ่ายทำ「วิ่งไล่จับ」ในวันพรุ่งนี้
ม๊า หากว่านั่นคือทั้งหมดที่ได้ยินก็คงจะดี ――
” ――พรุ่งนี้จะได้ถ่ายทำกับริโนะแล้วใช่ไหม? พี่ขอตามไปด้วยสิ?”
ในเวลาอาหารเย็น ฉันก็ต้องแปลกใจมาก เมื่อแม้แต่พี่นีลก็พูดแบบนั้นด้วยเหมือนกัน
ใช่แล้ว พี่ชายก็เป็นแฟนคลับของริโนะด้วย
……และเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ก็ติดอยู่ในหัวฉันเล็กน้อย ดังนั้นฉันจึงขอให้ลินเนตต์ที่เป็นคนใกล้ชิดที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของริโนะมาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้
――「เน๊ ริโนะดังขนาดนั้นเลยเหรอ? 」
เข้าใจล่ะ เธอถูกเห็นเป็นศูนย์รวมของความฝันของนักผจญภัย พูดแล้วเธอกำลังได้รับความนิยมเพราะอยู่ในตำแหน่งนี้สินะ เข้าใจแล้ว
…………
ฉันก็คิดว่าได้รับความนิยมมากเกินไป แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะเลยเถิดไปได้มากถึงขนาดนั้น
กลายเป็นประเด็นร้อน
มากมายในเวลาเพียงปีเดียว
บางทีจิตวิญญาณนักรบของฉันซึ่งถูกจองจำไว้บนเตียงพยาบาลและวิถีชีวิตในฐานะลูกสาวขุนนางจะรุนแรงมากเกินไป
จนเผลอสนุกบ้าคลั่งเกินไปหน่อยในทริปไปทำงานต่างประเทศ……ก็ตื่นเต้นมากจริง ๆ ล่ะนะ
หากสามารถชนะเลิศงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ จะขอเกษียณจากการเป็นนักผจญภัย――บางทีฉันอาจจะทำถูกแล้วที่ให้เธอประกาศไปว่าจะหายตัวไปจากสายตาของสาธารณชนแบบนั้น
แม้แต่ตอนนี้ก็เป็นเรื่องที่ผิดปกติถึงขนาดนี้แล้ว หากว่ายิ่งได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วดูเหมือนว่าริโนกิสจะไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษต่อฐานะริโนะ ดังนั้นคิดว่านี่น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
“……คะ คะ คูณหนู๊……ม๊ายหว๊ายแล้ว…….”
“อะไรกันพึ่งจะทำไปได้แค่สิบสามรอบเองใช่ไหม? ……งั้นก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ กลับไปได้แล้ว”
ลินเนตต์ซึ่งมีน้ำตาและน้ำหวานปริศนาไหลออกมาในที่สุดก็ถูกส่งกลับห้องไป ――ฉันอยากจะสอนเธอให้แน่นที่สุดในขณะที่ยังมีเวลาอยู่
ยังไงก็ตาม ร่างกายของลินเนตต์มีขีดจำกัดล่ะนะ……ฉันไม่สามารถผลักเธอแรงเกินไปได้
ม๊า ยังไงก็ได้
ฉันคิดว่าถึงเวลาที่จะต้องอาบน้ำและเข้านอนแล้ว
――พรุ่งนี้ จะมีการถ่ายทำรายการ「วิ่งไล่จับ」กับความฝันของเหล่านักผจญภัย ริโนะ
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันและทีมงานถ่ายทำออกจากคฤหาสน์ตระกูลลิสตันตามกำหนด และมาถึงเกาะลอยฟ้าที่พวกเราตัดสินใจจะใช้ในการถ่ายทำ
พวกเราวางแผนให้ริโนะมาพบกันที่นี่ ฉันพบเธอได้ในทันที โดยไม่ต้องมองหาด้วยซ้ำ
“เนียจัง！”
แทนที่จะต้องตามหา ฉันกลับได้รับการต้อนรับจากริโนะซึ่งกำลังรออยู่ที่ท่าเรือ
อุอุมุ…..ม๊า ก็ไม่เป็นไร
――จนกว่าการถ่ายทำนี้จะจบลง ฉันได้สั่งให้ริโนกิสทำตัวเป็นริโนะ ฉันรู้สึกว่าเธอทำตัวดูเป็นมิตรเกินไปหน่อย แต่ก็ยังอยู่ในระดับที่ยอมรับได้ ฉันว่าเธอพยายามทำตัวเป็นพี่สาวที่รักเด็ก
เธอดูเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเพียงแค่เปลี่ยนวิธีแต่งหน้าและสีผมของเธอ มักมีคำกล่าวกันว่าผู้หญิงสามารถแปลงโฉมได้เพียงแค่ปลายนิ้ว
ด้วยการแต่งแต้มแบบนี้ มีเพียงคนที่ใกล้ชิดมากเท่านั้นที่จะสามารถบอกได้ว่าเธอคือริโนกิส
“สวัสดีค่ะ ริโนะซัง ขอบคุณที่สละเวลาในวันนี้”
“ทางนี้เองก็ขอฝากตัวด้วยนะจ๊ะ กินข้าวเช้ามาแล้วรึยัง? มากินด้วยกันก่อนเริ่มถ่ายทำกันเถอะจ๊า”
ไม่ไม่ ระ รอก่อน อย่าเข้ามาจับมือฉันโดยไม่ได้รับอนุญาตสิ อย่าดึงมือ
“ก่อนอื่น หนูขอแนะนำพี่ชายของหนูก่อนนะคะ เขาเป็นแฟนคลับตัวยงของคุณเลย”
“…….เอ๊ะ?”
นะ แปลกใจใช่ไหมล่ะ? เมื่อวานฉันก็แปลกใจเหมือนกัน ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะสนใจข่าวลือที่ลอยมาตามลมแบบนี้
ม๊า ยังไงซะเขาก็ยังเด็กอยู่ล่ะนะ อาจจะหมายความว่าเขายังมีหัวใจของเด็กหนุ่มที่หลงใหลใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นนักผจญภัยในฝันอยู่ก็ได้
“อรุณสวัสดิ์นะครับ ริโนะซัง วันนี้ได้โปรดดูแลน้องสาวผมด้วยนะครับ”
“อะ ค่ะ ยินดีที่ได้ ฝากตัวด้วย ก่ะ”
เมื่อโดนพี่ชายทักทายอย่างเป็นทางการ ริโนะก็วิตกหวาดหวั่นตอบกลับด้วยความสับสน
ถึงแม้ตอนนี้เธอจะคุ้นเคยกับฉันแล้ว แต่ยังไงก็ยังเป็นเพียงคนรับใช้ อย่างที่คิดไว้ ยังคงเป็นเรื่องยากที่จะรับมือว่าที่ผู้นำตระกูลคนถัดไป
หลังจากการพบกันตอนแรก กำหนดการก็ดำเนินไปโดยไม่มีปัญหาใด ๆ
ที่นี่เป็นเกาะลอยฟ้าเล็ก ๆ ซึ่งเป็นเกาะเกษตรกรรมที่มีประชากรน้อย
เป็นพื้นที่ชนบทที่มีทุ่งนาขนาดพอประมาณ มีธรรมชาติและสัตว์ป่าจำนวนพอประมาณอาศัยอยู่ในพื้นที่นี้ เป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคนมา ยกเว้นเรือขนส่งพืชผล
นักผจญภัยริโนะเป็นคนที่มีชื่อเสียง ดังนั้นพวกเราจึงเลือกสถานที่ถ่ายทำที่มีคนไม่มากนักเพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวาย
เนื่องจากพื้นที่ตรงหัวมุมของเกาะก็เพียงพอแล้ว ชาวบ้านบนเกาะจึงไม่ได้รับแจ้งข่าวใด ๆ พวกเราตั้งใจที่จะถ่ายทำโดยเร็ว แล้วรีบออกไปทันที
” ――คุณหนูค่ะ”
เมื่อพวกเรามาเข้าแถวบนเส้นสตาร์ทโดยมีกล้องตั้งอยู่ห่างออกไป ริโนะ……ไม่สิ ริโนกิสก็เริ่มพูดขึ้นมา
“ดิฉันจะวิ่งอย่างสุดกำลังโดยไม่คิดอะไรทั้งนั้น ดังนั้นแล้ว จะชนะหรือแพ้ คุณหนูก็กรุณาเลือกมาได้เลยค่ะ”
…………………
ลองคิดดูแล้ว ริโนกิสต่อต้านการล็อคผลการแข่งขันนี้ที่ฉันตั้งใจจะแพ้
ความภาคภูมิใจของเนีย・ลิสตันสำคัญกว่าหน้าตาของนักผจญภัยริโนะ
มีการต่อต้านที่สถิติไร้พ่ายของฉันจะถูกทำลาย และตัวริโนกิสเองที่สนับสนุนสถิติของฉันกลับต้องทำลายลงเองกับมือ เป็นความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน
“ถ้าเธอสามารถเอาชนะได้ด้วยความสามารถของตัวเอง ก็ไม่มีปัญหาหรอกนะ”
“……ได้โปรดอย่าพูดเช่นนั้นเลยนะคะ”
หัวหน้าทีมงานยกมือขึ้นหนึ่งข้าง
ทันที่ที่ถูกเหวี่ยงลงมา ฉันกับริโนกิสก็เริ่มวิ่ง