คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 267 เรื่องโลลิตัดสินใจแน่นอนแล้ว
267 เรื่องนั้นตัดสินใจแน่นอนแล้ว
“――ไม่……เรื่องนั้น ขอโทษด้วย “
“――ไม่ยกโทษค่ะ เพราะไม่ได้โกรธค่ะ”
เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่า ผู้คุ้มกันของฮิเอโร่ซึ่งรออยู่ในห้องแยก ต่างก็กระโดดเข้ามา ใบหน้าของพวกเขาค่อนข้างซีดเนื่องจากความกระหายเลือดของฉันที่ไม่สามารถควบคุมได้ บางทีคงรุนแรงมากเกินไป
「ไม่มีอะไร เราจะกลับแล้ว」ฮิเอโร่พูดพร้อมกับลุกขึ้นจากที่นั่ง ――คิดว่าบางทีการตัดสินใจแยกย้ายกันเร็วกว่าที่ต้องการจะเป็นการดีกว่า แทนที่จะพูดถึงเรื่องนี้ต่อที่นี่
ฉันเข้าใจ
เพราะฉันก็คิดแบบเดียวกันอยู่
และจากนั้น ฮิเอโร่ขอโทษต่อริโนกิสที่จ้องมองเขาอีกครั้งด้วยสายตาอันตรายที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ถือเป็นการแสดงออกถึงความไม่พอใจโดยตรง
อาจเป็นเพราะภายในใจริโนกิส เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของราชวงศ์และขุนนางอีกต่อไป
“……ไว้เราจะมาหาอีก”
นั่นคือทั้งหมดที่ฮิเอโร่พูดทิ้งไว้ และเขาก็รีบจากไปพร้อมกับผู้คุ้มกัน
――ซ้า
“ริโนกิส”
ฉันกับริโนกิสทิ้งห้องรับแขกไว้เบื้องหลัง
มีช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน ในห้องปิดซึ่งอบอวลไปด้วยจิตสังหารของฉัน――ฉันเป็นคนทำลายความเงียบ
“ฉันไม่คิดว่าฉันทำอะไรผิดหรอกนะ”
“เรื่องนั้นทราบค่ะ”
จนถึงตอนนี้ ฉันไม่ได้โกรธที่ไม่ได้พูดถึงเรื่องทาสในหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ ริโนกิสเป็นผู้คุ้มกันของฉัน ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่จะเลือกทางที่จะไม่ปล่อยให้ฉันตกอยู่ในอันตราย การที่ไม่พูดจึงเป็นสิ่งที่เข้าใจได้
ฉันไม่ตำหนิเธอสำหรับเรื่องนั้น
ทว่า ยังไงก็ตาม
“ในฐานะลูกศิษย์หมายเลขหนึ่งของฉัน ฉันต้องพูดแบบนี้ ฉันเคยพูดหลายครั้งแล้วใช่ไหมว่า หน้าที่ของลูกศิษย์คือรับฟังสิ่งที่อาจารย์ต้องการมากที่สุดใช่ไหม？”
“……”
“แต่ฉันก็เข้าใจได้ทำไมถึงไม่ยอมบอก เธอเป็นทั้งผู้คุ้มกันและลูกศิษย์ สองตำแหน่งที่ยากต่อการตัดสินใจ”
“――ต่อให้ดิฉันไม่ใช่ผู้คุ้มกัน หรือลูกศิษย์ แต่ดิฉันก็อยากจะปกป้องคุณหนูให้พ้นจากอันตรายอยู่ดีค่ะ”
งั้นเหรอ
“เป็นความรักที่หนักแน่นเช่นเคยเน๊ะ”
“ดิฉันคิดว่านี่เป็นเรื่องปกติค่ะ”
“คิดว่าฉันจะแพ้ให้กับโจรสลัดอากาศรึไง？ มันก็ไม่ต่างอะไรกับแมลงวันที่บินได้เลย เธอคิดว่าของแบบนั้นอันตรายและต้องหลีกเลี่ยงจากพวกมันงั้นเหรอ？ ไม่คิดว่านี่คือความรักที่ปกป้องมากเกินไปเหรอ？”
“ในการต่อสู้จริง คุณไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณอาจจะตายโดยบังเอิญก็ได้จริงไหมคะ”
ดูถูกกันจังเน๊
ฉันต้องการที่จะต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนชีวิตตกอยู่ในอันตรายแม้เพียงชั่วครู่ก็ดี ไม่สำคัญว่าจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญหรือไม่ก็ตาม
“แล้ว？ ทีนี้ฉันก็รู้แล้ว ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้ใช่ไหมเน๊ะ？”
“……”
“ตามที่เจ้าชายฮิเอโร่พูดเมื่อกี้ ฉันเดาว่าหมู่เกาะโจรสลัดนั้นมีอุปสรรค เพราะทำเลที่ตั้งสินะ？ เขาบอกแบบนั้นเพราะอยากให้ฉันทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้
และฉันต้องการทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับทาส ――จริง ๆ แล้วฉันก็แปลกใจจริง ๆ ที่มีเรื่องแบบนั้นอยู่ด้วย”
ฉันได้เรียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ในชั้นเรียนที่โรงเรียน
ปัจจุบันนี้ อย่างน้อยก็ประเทศรอบ ๆ ที่เป็นมิตรกับอาร์ตัวร์ต่างก็ได้ยกเลิกทาส และไม่อนุญาตให้มีการค้าทาสอีกแล้ว
แม้ว่าจะผ่านมานานแล้ว แต่ในยุคนี้ การเป็นทาสยังไง？
ดูเหมือนว่าบางประเทศจะยังมีทาสจากคดีอาญา และทาสจากที่เป็นหนี้ แล้วทาสเด็กล่ะ？
อย่ามาล้อเล่น
“ไหน ๆ ก็รู้แล้ว？ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะเงียบอีกแล้ว”
“……กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ดิฉันไม่อยากให้คุณหนูได้ยินเรื่อพวกนี้ค่ะ”
หลังจากพูดแบบนั้น ริโนกิสก็ถอนหายใจยอมแพ้
“จ๊า ไปกันเลยไหม”
“เอ๊ะ ตอนนี้เลย？ ไม่ไม่ ไม่ได้เด็ดขาดค่ะ！ ต่อให้ดิฉันจะไม่สามารถหยุดคุณหนูไว้ได้！แต่ดิฉันก็ไม่ยอมให้รีบเร่งโดยไม่มีแผนการใด ๆ หรอกนะคะ”
เอ๊ะ？ ต้องมีกลยุทธ์ด้วยเหรอ？ แค่สู้กับคนตัวใหญ่เหมือนหนอนผีเสื้อบินได้เอง？
……ฉันอยากจะรีบเข้าไปให้เร็วที่สุด แต่ฉันสัญญาไว้แล้วว่าจะไม่เคลื่อนไหวด้วยตัวเอง ฉันควรฟังสิ่งที่เธอพูดที่นี่ไหม
ก่อนอื่น เป็นที่แน่นอนแล้วว่าหมู่เกาะโจรสลัดอากาศจะต้องถูกทำลายลง
ด้วยเหตุนี้ การเตรียมการเบื้องหลังจึงเริ่มต้นขึ้น
หากเป็นเพียงรังของคนร้าย ใครจะทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการกับมันได้เลย มันไม่สำคัญตราบใดที่ที่ไม่มารบกวนฉัน
ทว่า หากได้ยินว่ามีเด็กถูกใช้เป็นสินค้า ก็ไม่มีทางที่ฉันจะเพิกเฉยได้
ผู้ใหญ่ขยะกลายเป็นขยะ นั่นก็เพราะวิถีชีวิตของตัวเอง แต่เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้โดยสิ้นเชิงที่จะทำให้ผู้คน โดยเฉพาะเด็กที่ยังไม่มีพลังตัดสินใจใด ๆ ต้องตกอยู่ในสถานการณ์น่าขยะแขยง
“เอ๊ะ？ ให้บอกเรื่องเกี่ยวกับหมู่เกาะโจรสลัดอากาศงั้นเรอะ？ ม๊าย ม๊ายเอา～ฮ่าๆๆๆーข้าเป็นแค่กัปตันรูปหล่อเอง ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับโจรสลัดอากาศหรอก、ครับ อะ รับทราบแล้วครับ อะ ครับ ……เรื่องนั้น ข้าจะสารภาพทุกอย่างเอง ขอแค่เรื่องไล่ออกเท่านั้น ช่วยบอกว่าจะยกโทษให้ที……ข้าพบคนรักที่อาร์ตัวร์ และก็กำลังคิดอย่างจริงจังที่จะแต่งงานแล้วด้วย ถึงเงินเดือนจะน้อยไปหน่อย แต่ข้าก็ไม่ได้ไม่พอใจกับชีวิตในปัจจุบันหรอกนะ～อะฮ่าๆๆๆ～……”
ก่อนอื่น เพื่อรวบรวมข้อมูล ฉันตัดสินใจถามกัปตันลิกเนอร์ อดีตโจรสลัดอากาศจากมาเวเลีย ที่รับหน้าที่มาติดต่อเป็นประจำเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ
อืม คราวนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาหนีไปจนกว่าฉันเรื่องจะจบลง
“เอ๊ะ？ อยากไปที่นั่น？ โอโจ้ซามะเนี่ยนะ？ เอ๊ะ？ ไม่ใช่แค่ข้าหรอกนะ นี่มันสามัญสำนึกทั่วไปเลยน๊า？ ……ไม่สิ、ปกติมันไม่จำเป็นต้องมานั่งหาข้อโต้แย้งสำหรับการห้ามไปหมู่เกาะโจรสลัดอากาศเลยไม่ใช่รึไง……”
เมื่อฉันพาเขาไปร้านกาแฟ ลิกเนอร์ที่กำลังทานนิตเต้ชิ้นที่หกก็เล่าเกี่ยวกับหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ
ทว่า ดูเหมือนว่าลิกเนอร์จะเน้นออกอาละวาดไปทั่วมาเวเลียมากกว่า ดังนั้นเขาจึงไปที่หมู่เกาะโจรสลัดอากาศเพียงสอง หรือสามครั้งเท่านั้น
ฉันก็ไม่ได้หวังว่าเขาจะรู้ทุกรายละเอียดอยู่แล้ว
“……อะ ใช่แล้วใช่แล้ว น่าจะใกล้ถึงช่วงเวลานั้นแล้วมั้ง อิย้าเน๊ จะมีวันหนึ่งที่สี่ราชาแห่งท้องฟ้าจะมารวมตัวกันที่หมู่เกาะโจรสลัดอากาศปีละครั้ง เอ๊ะ？ สี่ราชาแห่งท้องฟ้าคืออะไร？ พูดง่าย ๆ ก็มีแก๊งโจรสลัดอากาศที่โด่งดังอยู่สี่กลุ่มล่ะนะ หมู่เกาะจะกลายสภาพไปเป็นเหมือนมีงานเทศกาลที่โจรสลัดอากาศจากทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกันเพื่อมุ่งเป้าไปที่ชีวิตของสี่ราชาแห่งท้องฟ้าหรือผู้สืบทอดของพวกเขาล่ะนะ ม๊า ถึงพวกที่ไม่ได้เข้าร่วมจะเยอะเอาเรื่องเหมือนกัน”
ฉันได้ยินสิ่งต่าง ๆ มากมายเป็นครั้งแรก
ฉันหมายถึง ก็จริงที่การมีอยู่ของหมู่เกาะโจรสลัดอากาศนั้นมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ก็มีคนเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน
อาจเป็นเพราะมีคนน้อยมากที่จะออกจากธุรกิจของโจรสลัดอากาศ และล้างมือมาทำงานสุจริตได้สำเร็จ เช่นเดียวกับลิกเนอร์
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงมีข้อมูลน้อยมากเกี่ยวกับผู้คนที่เคยเข้าไปในหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ
“จะเข้าไปได้ยังไง？ ก็เป็นโจรสลัดอากาศไง……อ้า ใช่ใช่ ก็แน่นอนอยู่แล้วจริงไหมที่ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้นอกจากโจรสลัดอากาศน่ะ หากใครก็ตามที่ไม่ใช่โจรสลัดอากาศเข้าไปใกล้กับหมู่เกาะ พวกเขาจะถูกโจมตีโดยไม่มีคำถามใด ๆ ต่อให้จะเป็นพ่อค้าเรือที่ต้องการทำธุรกิจกับโจรสลัดอากาศก็ตามด้วย ด้วยการทำแบบนี้ เกาะนั้นจึงสามารถปะทะกับกองทัพอากาศของแต่ละประเทศได้อย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดก็ได้รับชัยชนะและกลายเป็นแหล่งพบปะสังสรรค์ของโจรสลัดอากาศได้ในที่สุด――อะ พี่สาวใจดี๊ ขอนิตเต้ และชาอีกแก้ว นอกจากนี้ก็ขอเค้กปอนด์แห่งความทรงจำของฤดูกาลนี้ กับสโคนรสอ่อนโยนที่เชฟคัดสรรมาอย่างดีด้วย”
เรื่องราวของลิกเนอร์ช่วยได้มาก
ด้วยเหตุนี้ เราจึงได้วางแผนกลยุทธ์ในการบุกหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณ คุณพันธวงษ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระ
วันนี้ฝนตกตลอดวัน เย็นดีจริง แต่ออกไปโดนมาหน่อยเดียว ดึกมาร้อนจนเหงื่อท่วมหน้าผาก คอแห้งจัด ปวดเมื่อยแขนขา สงสัยตากฝนเมื่อวานจะทำไข้กินจริงๆแล้วสิ ฮา