คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 285 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะหมีอากาศ １１ โลลิคบซ้อนหมีอากาศ

285 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ １１

“――ไอ้เด็กเวรนั่นมันอะไรกัน！　ต้องล้อเล่นแน่ ๆ！！”

เสียงสบถสาปแช่งของแฟรกไจล์ดังก้อง ก่อนที่ลูกเรือของวาฬเพชฌฆาตขาว(ไวท์ออก้า)ที่ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยจะทำให้เขาสงบลง และพาไปที่ไหนสักแห่ง

“――ไม่มีอะไรให้ดูแล้วโว๊ย！　แยกย้ายกันไปได้แล้วไอ้พวกสารเลว！”

พวกเขาค่อย ๆ ถอนตัวออกไปในขณะที่ก่นด่ากลุ่มโจรสลัดอากาศทั้งแปดตัวที่อยู่ภายใต้การปกครองของเขา

สิ่งที่เหลืออยู่ที่ท่าเรือคือ เหล่าทาสที่กำลังขนถ่ายสินค้า และโจรสลัดอากาศที่ถูกรวบรวมมาเพื่อต้อนรับพวกเขา แต่ก็กลายเป็นเรื่องให้ขบคิดต่าง ๆ แทน

ยังไงก็ตาม ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่คาดหวังไว้

“――ห๊ะ……！？”

“――อะ เอาจริงเรอะ！？”

ใบหน้าของโจรสลัดอากาศซีดลง

เด็กที่ตามล่าโจรสลัดอากาศคนนั้นแสร้งทำเป็นถอนตัวออกไป และแอบเฝ้าดูอยู่ แต่ตอนนี้เธอกลับมาที่ท่าเรืออย่างเงียบ ๆ

มันเป็นเพียงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้เอง

สิ่งมีชีวิตน่ากลัวที่เดินสบาย ๆ ไปรอบ ๆ ล้อเลียนแฟรกไจล์ กวาดล้างลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดวาฬเพชฌฆาตขาว(ไวท์ออก้า)ราวกับเป็นเพียงแมลงน่ารำคาญ แล้วจากไปอย่างสง่างาม

สิ่งนั้นกลับมาที่นี่อีกครั้ง

เด็กนักล่าโจรสลัดอากาศ ทันทีที่เข้ามาถึง เธอก็มายืนอยู่ตรงหน้าเหล่ากัปตันโจรสลัดอากาศที่ถูกทุบตีก่อนหน้านี้

“――พวกคุณอยากจะหนีกันใช่ไหม？”

ตอนที่คิดว่าเธอกลับมาทำไหม เธอก็พูดอะไรแบบนั้น

ใช่ มันผิดคาดไปโดยสิ้นเชิง

นั่นคือสิ่งที่โจรสลัดอากาศหลายคนคิด

「ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะเอาชนะแฟรกไจล์ได้」

แม้ว่าความคิดของพวกเขาเกี่ยวกับแฟรกไจล์จะแตกต่างกันไป แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาคิดเหมือนกันก็คือ 「ราชาแห่งการหลบหนี แฟรกไจล์นั้นแข็งแกร่ง」

นั่นเป็นสาเหตุที่หลาย ๆ คนเลือกที่จะไม่ออกจากอาคาชิมะ แม้ว่าพวกเขาจะถูกโจมตีโดยนักล่าโจรสลัดอากาศทุกคืน หรือเรือของพวกเขาจะถูกทำลายก็ตาม

เพราะเชื่อกันว่าเมื่อแฟรกไจล์กลับมา ทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นปกติ

ยังไงก็ตาม หลังจากที่ได้เห็นการต่อสู้เมื่อครู่ ทุกคนต่างก็มีข้อสงสัยเป็นธรรมดา

――สงสัยว่าแฟรกไจล์จะสามารถเอาชนะนักล่าโจรสลัดอากาศได้หรือไม่

กล่าวโดยสรุป เมื่อความแข็งแกร่งที่รับรู้ถูกสั่นคลอน ความภักดีก็ลดลง

ดังนั้นทำไมพวกเราไม่รีบหนีไปตอนนี้ โดยคาดหมายไว้เลยว่ายังไงแฟรกไจล์ก็จะต้องพ่ายแพ้ในการต่อสู้รีแมตช์วันพรุ่งนี้――ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะมีความรู้สึกเช่นนี้เกิดขึ้น

โจรสลัดอากาศที่เหลืออยู่ที่ท่าเรือต่างกำลังคิดว่า「บางทีเราควรหนีไปตอนนี้เลย」

ในตอนที่ยังปลอดภัยอยู่

ในตอนที่ยังสามารถหลบหนีได้อยู่

เมื่อกำลังหลงทางอยู่เช่นนั้น ภัยคุกคามที่เลวร้ายที่สุดก็กลับมา

“เชิญหนีไปกันได้เลย “

ทว่า เมื่อเธอพูดคำที่ไม่คาดคิด แต่ก่อให้เกิดความหวัง

“มีสองสิ่งที่ฉันอยากให้พวกคุณทำเพื่อฉัน หากได้ยินเงื่อนไขแล้ว เชิญหนีไปได้ตามที่ต้องการ แล้วพวกคุณจะคิดถึงมันในวันนี้ “

――ด้วยเหตุนี้เอง โจรสลัดอากาศมากกว่าครึ่งในสังกัดของแฟรกไจล์จึงตัดสินใจหนีออกจากอาคาชิมา

“ดีล่ะ”

หลังจากพูดคุยกับเหล่าโจรสลัดอากาศแล้ว ลิลลี่ก็ขึ้นเรือโจรสลัดอากาศของกลุ่มโจรสลัดวาฬเพชฌฆาตขาว(ไวท์ออก้า) และเข้าควบคุมเรืออย่างรวดเร็ว

ลูกเรือทั้งห้าคนที่ถูกทิ้งไว้เฝ้าระวังถูกพาตัวไปอย่างเงียบ ๆ และการยึดครองก็ประสบความสำเร็จ

ใช่แล้ว ลิลลี่กลับมาเพื่อจุดประสงค์นี้

แทนที่จะขอการสนับสนุนจากเหล่าโจรสลัดอากาศที่เหลืออยู่ นี่คือจุดประสงค์หลัก

หนทางหลบหนีของแฟรกไจล์ เพื่อลบวิธีการหลบหนีออกไป

หากเขาถูกพาขึ้นเรือแทนที่จะเข้าไปในเกาะ เธอคงจะออกมาหยุดพวกเขาแล้ว

“――พวกคุณสามารถนำอาหารและเหล้าไปได้ ที่เหลือทิ้งไว้ข้างหลัง”

หลังให้คำแนะนำกับเหล่าทาสที่กำลังขนถ่ายสินค้าที่ตกตะลึงกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอก็เข้าไปในตัวเรือ

มีเสียงของผู้คนที่วิ่งไปมาพร้อมตะโกนอย่างเร่งรีบ「เอาแค่อาหารกับเหล้ามาให้เยอะที่สุดเร็ว！」อยู่ข้างหลังเธอ อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาใด ๆ เอาไปเท่าที่ต้องการได้เลย จากนั้นก็หลบไปซะ นั่นคือความตั้งใจของเธอ

เนื่องจากเป็นกลุ่มโจรสลัดอากาศอันโหดเหี้ยมซึ่งเต็มไปด้วยผู้ชาย ภายในเรือดูเหมือนจะรก แต่ก็สะอาดอย่างน่าประหลาดใจ

ไม่ใช่แค่กล่มโจรสลัดอากาศวาฬเพชฌฆาตขาว(ไวท์ออก้า)เท่านั้น แต่ยังเกิดขึ้นกับเรือโจรสลัดอากาศลำอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน พวกมันถูกจัดระเบียบอย่างดี

ท้ายที่สุดแล้ว เรืออาจมีความสำคัญต่อโจรสลัดอากาศมากยิ่งกว่าสิ่งใด

แม้ว่าโจรสลัดอากาศเหล่านี้จะดูเหมือนเป็นแค่อันธพาลจอมป่วนที่ไม่ให้ความรู้สึกสะอาดหรือเรียบร้อยอะไร แต่สิ่งเดียวที่พวกเขาให้ความสำคัญอย่างแท้จริงคือ เรือ

ม๊า ก็เป็นเรื่องดี เพราะสามารถเดินได้ง่ายล่ะ

――ที่นี่สินะ

จากนั้น ในที่สุดลิลลี่ก็มายืนอยู่หน้าประตูโลหะที่ดูแข็งแกร่ง และพบป้าย 「ห้องเครื่องยนต์」 ที่เธอกำลังมองหาอยู่

มันมีตัวล็อคที่แข็งแกร่งซึ่งใหญ่กว่าฝ่ามือของเธอ และปิดผนึกอย่างแน่นหนา

“โอ๊ーย。ใครก็ได้ช่วยตอบทีー”

แก๊งๆๆ ฉันเคาะประตูอย่างแรง และเสียงของชายหนุ่มก็ตอบจากข้างในทันทีว่า 「ครับ！」

“ฉันเข้าควบคุมเรือลำนี้เอาไว้แล้ว แต่ช่วยถอยออกไปจากประตูให้ฉันเปิดหน่อยได้ไหม？　อะ ไม่ต้องเป็นห่วง”

เหตุผลที่ต้องมีตัวล็อคด้านนอกก็เพื่อป้องกันไม่ให้เปิดจากด้านในได้

ลิลลี่คว้าล็อคแล้วใช้แรงฉีกออกเป็นชิ้น และเปิดประตูตามปกติ

“อะ……”

และสิ่งที่อยู่ข้างในคือ――พวกทาส น่าจะมีประมาณสิบคน พวกเขานั่งหรือนอนหงายท้องอยู่บนพื้นภายใต้แสงสลัว

“อ้า มีจริงด้วยสิเน๊ぇ……ฉันได้ยินเรื่องนี้มาจากข่าวลือน่ะ”

แต่ แม้กระทั่งได้เห็นด้วยตาตัวเอง ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลย

“――พวกคุณคือ พวกที่ถูกเรียก『อาหาร』อย่างงั้นสินะ？”

วงเวทย์พิเศษถูกวาดขึ้นในห้องเครื่องยนต์ของวาฬเพชฌฆาตขาว(ไวท์ออก้า)

ม๊า พูดง่าย ๆ ก็คือ ด้วยการเทพลังเวทมนตร์ลงไป ผลลัพธ์คือสามารถเพิ่มเอาท์พุตของส่วนพลังงานได้ชั่วคราว และเพิ่มความเร็วในการเดินเรือ

ทาสเหล่านี้ถูกขังไว้เป็นส่วนหนึ่งของแหล่งพลังงานสำหรับบทบาทที่เรียกว่า 「การอัดพลังเวทมนตร์」

หรือก็คือ พวกเขาคือ「อาหาร」สำหรับวงเวทย์พวกนี้……ก็เป็นแบบนั้นล่ะ

โดยพื้นฐานแล้วทาสเหล่านี้จะถูกใช้แล้วทิ้งสำหรับการเดินทางหนึ่งครั้ง และเมื่อถึงเวลาเตรียมเสบียงที่อาคาชิมะ พวกเขาก็มักจะตายหรือจวนจะตาย

มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าพอใจจนทำให้ฉันรู้สึกคลื่นไส้

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงอยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องโกหก――แต่ความคาดหวังของลิลลี่ก็ถูกหักหลังโดยสิ้นเชิง

อีกเหตุผลหนึ่งในการทำลายแฟรกไจล์

“อะ อาโน เข้าควบคุม……？”

ชายหนุ่มที่ตอบก่อนหน้านี้ถามฉันด้วยความกังวลใจ

“ก่อนหน้านั้น มีใครที่กำลังจะตายบ้างไหม？”

เรื่องคุยเอาไว้ทีหลังก็ได้ แต่เรื่องชีวิตจะช้าไม่ได้

“อะ มะ ไม่เป็นไรครับ เพราะจู่ ๆ ก็เดินทางกลับเข้าเทียบท่า……”

เพราะไม่ได้แล่นตามแผนปกติ แต่หันหลังกลับกลางทาง ดังนั้นจึงดูเหมือนจึงยังไม่โดนกินจนตาย

“ว่าไปแล้ว คุณเป็นยังไงบ้างล่ะ？　เดินได้ไหม？”

“คะ ครับ”

“จ๊า――คุณเคลื่อนย้ายเรือลำนี้ได้ใช่ไหม？”

“เอ๊ะ？”

“ฉันต้องการให้คุณนำเรือลำนี้ไปที่เกาะเกตเวย์ทันทีแล้วบอกทุกคนเกี่ยวกับเรื่องนี้”

ในที่สุด

ในที่สุดก็มาไกลถึงขั้นนี้แล้ว

ความสำเร็จหรือความล้มเหลวของปฏิบัติการนั้นเป็นที่น่าสงสัย เนื่องจากมีหลายอย่างที่ไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยเหตุผลที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเธอ อย่างการที่ราชาแห่งการหลบหนี แฟรกไจล์ไม่อยู่ที่เกาะ

ทว่า ในที่สุดเธอก็สามารถมาได้ไกลขนาดนี้แล้ว

“――ฉันคือลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดอากาศลิลลี่หุบเขาพิษหิมะ(สโนว์・ลิลลี่) มาที่นี่เพื่อทำลายราชาแห่งการหลบหนี แฟรกไจล์”

หากการดำเนินงานอีกด้านหนึ่งเป็นไปอย่างราบรื่น

ด้วยเหตุนี้กลุ่มโจรสลัดอากาศที่โหดเหี้ยมและเลวร้ายที่สุดจึงถือกำเนิดขึ้นซึ่งจะถูกจารึกไว้ในประวัติการณ์ซึ่งจะไม่มีใครเทียบได้สำหรับผู้มาใหม่