คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 290 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะหมีอากาศ หมีที่แท้จริง ２

290 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ รูปร่างที่แท้จริง ２

ก่อนหน้าที่กลุ่มโจรสลัดอากาศลิลลี่หุบเขาพิษหิมะ(สโนว์・ลิลลี่)จะมาเยือนหมู่เกาะโจรสลัดอากาศเล็กน้อย

นี่เป็นเรื่องก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มต้นขึ้น

ทันทีที่มีการตัดสินใจที่จะบุกขึ้นหมู่เกาะโจรสลัดอากาศตามคำร้อนขออันแรงกล้าของเนีย・ลิสตัน

“――ไม่มีปัญหา เราจะสร้างข้อแก้ตัวให้เนียเอง แน่ใจว่าท่านพี่ชายเองก็ต้องไม่ปฏิเสธคำขอของเนียเช่นกัน”

ในคฤหาสน์ที่เช่าไว้ในอาณาจักรทหารจักรกล มาเวเลีย แผนสำหรับการส่งเนีย・ลิสตันไปยังหมู่เกาะโจรสลัดอากาศได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

แต่จะทำอย่างไรเมื่อเธอจะไม่อยู่เป็นเวลาประมาณหนึ่งถึงสองเดือน――เธอไม่เพียงแต่ยังเป็นผู้เยาว์เท่านั้น แต่ยังเป็นนักเรียนต่างชาติอีกด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถออกจากมาเวเลียได้โดยไม่ได้รับอนุญาตได้

ก่อนอื่น ต้องสร้างสถานการณ์ที่ทำให้เธอสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

ซิลเลนที่ได้รับการติดต่อเพื่อขอคำปรึกษา ซึมซับเรื่องราวโดยไม่คำนึงอะไรมากนัก

เธอจะหายตัวไป และแน่นอนว่าจะไม่สามารถเข้าชั้นเรียนที่สถาบันทหารจักรกลได้

มีการตกลงกันว่าราชวงศ์จะทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับปัญหานั้น

“――ถ้าแค่ชื่อจะอะไรก็ได้……แต่ ใช่แล้ว ถ้าเป็นตอนนี้『ช่วยเตรียมงานพิธีราชาภิเษก』เหตุผลนี้ล่ะ？”

แนวคิดที่นำเสนอคือ การไปช่วยเตรียมพิธีราชาภิเษกของราชาองค์ต่อไป ริวิเซล ที่จะเข้าพิธีราชาภิเษกเร็ว ๆ นี้

เนื่องจากเป็นเหตุการณ์ที่หาได้ยากที่ผู้นำระดับสูงสุดของประเทศจะมีการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ ดังนั้นแล้วน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับนักเรียนต่างชาติ เนีย・ลิสตัน――ดังนั้นเรื่องราวจึงเป็นว่า เธอได้รับมอบหมายให้ทำงานที่ปราสาทเพื่อเป็นการฝึกงาน และจะพักอยู่ที่ปราสาท ในขณะที่อยู่ที่นั่น จะไม่ต้องไปโรงเรียนได้

หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับภายในปราสาท ราชวงศ์ก็สามารถซ่อนมันได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความสำเร็จที่ไม่เปิดเผยของเนีย・ลิสตัน ในงานประลองส่งท้ายปี จำนวนเงินที่ราชาองค์ปัจจุบันซึ่งจะสละราชสมบัติในไม่ช้าติดหนี้เธอไว้ และความไว้วางใจอันแปลกประหลาดของเหล่านักบินที่กระตือรือร้น ซึ่งเรื่องพวกนี้ทำให้เธอมีเพื่อนมากมาย

หากเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าจะหลอกลวงยังไงก็จะได้ผลเป็นอย่างดี

ด้วยการสนับสนุนอย่างใกล้ชิดจากผู้นำระดับสูงของมาเวเลีย เนีย・ลิสตันจึงได้รับอิสระในช่วงเวลาสั้น ๆ

ในช่วงเวลาประมาณเดียวกัน.

ขณะที่เนีย・ลิสตันกำลังเจรจากับราชวงศ์ของมาเวเลีย สาวใช้ของเธอ และลูกศิษย์หมายเลขหนึ่ง ริโนกิสก็กำลังดำเนินการด้านอื่นอยู่

เธออยู่ที่จักรวรรดิการบินแว็ง เดอ ครุช พร้อมกับนัการทูตจากอู่ไห่ตงโคกุ ลินตัน・ออรอน และ เว่ยป้า・เซิน

และภายในห้องส่วนตัวของร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งซึ่งมีปูแสนอร่อย พวกเธอก็กำลังพยายามแอบพบปะกับใครสักคน

“――นี่มันนี่มัน คุณหนูลินตัน เว่ยป้าโดโนะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ผู้ที่มาคือ ผู้บัญชาการทหารบก พลเอก ลอร์ดกวิน แห่งแว็ง เดอ ครุช ที่สวมชุดเครื่องแบบทหารตึงแน่นเรียบร้อยทั้งที่โดยปกติมักจะแต่งตัวไม่เรียบร้อย

นั่นเป็นเพราะว่าถึงจะเป็นโอกาสที่ไม่เป็นทางการแค่ไหน แต่เนื่องจากมีทูตต่างประเทศเข้ามาพอ เขาก็จึงไม่อาจหย่อนยานเกินไปได้

“――ฉันหวังว่าคุณทั้งคู่จะสบายดี”

ผู้บัญชาการทหารอากาศ พลอากาศเอก ลอร์ดคาคานะ ผู้มีความหนักแน่นอยู่เสมอ ยังคงรักษาการแสดงออกที่หนักแน่นและเข้มงวดแม้ในสถานการณ์ที่ไม่เป็นทางการเช่นนี้

ผู้บัญชาการทหารบก พลเอก ลอร์ดกวิน

ผู้บัญชาการทหารอากาศ พลอากาศเอก ลอร์ดคาคานะ

ทั้งคู่เป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดในหมู่คนสำคัญที่ดูแลกองทัพแว็ง เดอ ครุชที่นี่

อาจกล่าวได้ว่าคนสองคนนี้เป็นรากฐานสำคัญของการป้องกันประเทศ และไม่ว่าทูตจากประเทศอื่นจะพยายามพบพวกเขามากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ใช่คนที่สามารถพบได้ง่าย ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นสถานที่ที่ไม่เป็นทางการแบบนี้อีกด้วย

สิ่งที่ทำให้สิ่งนี้เป็นไปได้คือ――

“……คุณสินะ？”

ภายใต้การจ้องมองอย่างจับตามองของกวินและคาคานะ ริโนกิสก้มหัว

“ยินดีที่ได้รู้จัก นักผจญภัยริโนะค่ะ “

นักผจญภัยริโนะถอนตัวไปเป็นเวลานานแล้ว แต่ชื่อเสียงของเธอยังคงโด่งดัง

ด้วยการใช้ชื่อเสียงเมื่อครั้งที่เคยทำเงินได้มหาศาลที่แว็ง เดอ ครุช ทำให้เธอสามารถเข้าพบผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคนนี้ได้

แม้ว่าจะผ่านมาหลายปีแล้ว ทว่า……ม๊า ในฐานะทหาร นั่นเป็นการประสบความสำเร็จที่น่าตกตะลึงจนไม่สามารถลืมเลือนได้

ในเวลานั้น แม้จะไม่ใช่คนรู้จักกัน ริโนะก็ได้รับข้อความจากกวินว่า「ต้องการพบ」ม๊า ตอนนั้นเธอละเลยมันไป

――ที่จริงแล้วกับคาคานะ เธอได้พบกันในฐานะสาวใช้ริโนกิสระหว่างการเตรียมงานแต่งงานของซัคเฟิร์ด・ฮาสกิตันกับฟิเลเดีย・คอร์คูลิส แต่นั่นก็ผ่านมาหลายปีแล้ว และตอนนี้เธอก็ไม่ได้สวมชุดเมด ทำให้ดูเหมือนจะไม่สังเกต

“ฉันวางแผนที่อยากจะขอยืมพลังจากพวกคุณ เนื่องจากไม่มีเวลาจึงเป็นระหว่างมื้ออาหารคงไม่เป็นไรสินะ？”

“พลัง เน๊ะ……”

คาคานะที่ถึงแม้ว่าจะหัวแข็ง แต่เธอก็ยอมรับได้ง่าย ๆ ตราบใดที่เรื่องราวมีเหตุผล

ปัญหาคือ กวินผู้หลักแหลมไร้ประโยชน์ แต่……

“ดูเหมือนว่าอู่ไห่ตงจะยินดีให้ความช่วยเหลือ แล้ว ริโนะซัง คิดว่าคุณน่าจะมาจากอาร์ตัวร์สินะ？　เมื่อพิจารณาแล้ว นั่นหมายความว่าทางนี้จะกลายเป็นผู้ร่วมงานประเทศที่สามใช่หรือไม่？”

สมแล้วที่เป็นผู้หลักแหลมไร้ประโยชน์

เขาสามารถเข้าใจแก่นแท้ของเรื่องราวที่คลุมเครือได้ แม้จะทำหน้าแบบนั้น

“ความร่วมมือของทั้งสามประเทศ……เมื่อพูดถึงพลังของเรา หมายถึงกำลังทหาร……ฟุมุ”

แม้ว่าคาคานะจะดูงุ่มง่ามเล็กน้อยในงานแต่งงาน แต่เธอก็ยังมีความสามารถมากในสายอาชีพของตนเอง

“ดูเหมือนว่าจะขอความร่วมมือจากอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์ อัสตาเนียด้วยสิน๊า”

“นั่นสิเน๊ะ เมื่อพิจารณาถึงตำแหน่งของสามประเทศคือ แว็ง เดอ ครุช、อู่ไห่ตง、และอาร์ตัวร์แล้ว หากมีอัสตาเนียเข้าร่วมด้วยก็จจะรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสพอดี ในกรณีนี้――”

“ที่ตั้งของหมู่เกาะ หมู่เกาะ โดยความร่วมมือกัน แผนการใช้กำลัง……

――สิ่งเดียวที่ข้าคิดได้คือ การโจมตีหมู่เกาะโจรสลัดอากาศเพียงอย่างเดียว นั่นคือจุดประสงค์สินะ？”

เป็นการสรุปเรื่องราวได้อย่าวถูกต้อง

เขาเป็นคนฉลาดที่สามารถสรุปข้อมูลได้เร็วมาก ไม่ต้องสงสัยเลยหากทั้งสองได้รับความไว้วางใจให้ทำหน้าที่ผู้นำของปฏิบัติการ

“ฉันเป็นคนแนะนำคุณให้เธอเองค่ะ”

ลินตันเอ่ยปาก

“ตอนนี้เรามีไพ่ในมือดี ๆ หลายใบแล้ว รวมถึงนักผจญภัยริโนะทางนี้ด้วย การโจมตีหมู่เกาะโจรสลัดอากาศภายนอกย่อมทำให้เกิดความเสียหายมากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้……ดังนั้นแล้วเราจึงคิดแผนการที่จะโจมตีพวกเขาจากภายใน

ฉันจึงอยากยืมสติปัญญาของทางคุณมาเพื่อสิ่งนั้น คิดว่ายังไงคะ？”

“――ยังจำเป็นต้องตอบอยู่อีกเรอะ？”

ขณะที่หัวเราะเบา ๆ กวินก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา

“ต่อให้พวกเราไม่ได้มานั่งอยู่ที่นี่ แต่สุดท้ายสามประเทศที่เหลือก็จะร่วมมือกันอยู่แล้วไม่ใช่หรือ？　เมื่อเป็นเช่นนั้นแว็ง เดอ ครุชจะไม่สามารถได้รับประโยชน์ใดจากหมู่เกาะโจรสลัดอากาศได้เลย ดังนั้นแล้วจึงไม่เหตุผลที่จะไม่เข้ามร่วม”

ไม่ว่านี่จะเป็นปฏิบัติการของประเทศเดียว หรือปฏิบัติการร่วมกันระหว่างทั้งสองประเทศ นั่นจะทำให้ยังสามารถเข้าไปอ้างสิทธิ์ในดินแดนได้มากเท่าที่ต้องการ

ทว่า จะเริ่มแย่มากขึ้น หากจำนวนประเทศที่ให้ความร่วมมือมีถึงสามประเทศ

ถ้าทำไม่ดี ก็เสี่ยงที่จะก่อสงครามกับทั้งสามประเทศ

ในกรณีนั้น การไม่ให้ความร่วมมือจึงไม่ใช่ทางเลือก

“เห็นด้วย มันสมเหตุสมผลมากที่จะควบคุมพื้นที่นั้น ทั้งทางเศรษฐกิจ การเมือง และการสงคราม เพราะรู้เช่นนั้นดี จึงไม่มีประเทศใดกล้าแทรกแซงอย่างจริงจัง

เป็นดินแดนที่ไม่มีใครสามารถเป็นเจ้าของได้――หากว่าทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดีขึ้น การแบ่งปันหมู่เกาะก็เป็นความคิดที่ไม่เลว ถึงเวลาแล้วที่โจรสลัดอากาศพวกนั้นจะต้องถูกลบออกไปจากสายตา”

คาคานะก็ถือแก้วขึ้นมาเช่นกัน

“เช่นนั้นแล้ว จะถือว่าพวกท่านตกลงร่วมมือแล้ว”

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงของลินตัน

――ด้วยเหตุนี้ เราจึงประสบความสำเร็จในการได้รับกำลังจองจักรวรรดิการบินแว็ง เดอ ครุชมา

――และจากนั้น แผนการที่เกิดขึ้นคือ「จัดตั้งกลุ่มโจรสลัดอากาศกลุ่มใหม่และแทรกซึมเข้าไปทางประตูหน้า」ด้วยเหตุนี้ จึงมีการวางแผนแผนการไว้อย่างละเอียด

“ถึงอย่างงั้นก็เถอะ เราก็ยังจำเป็นต้องสร้างผลงานที่ไม่ธรรมดาสำหรับโจรสลัดอากาศ ในฐานะสมาชิกใหม่เน๊ะ”

“อะไร？　คุณจะเปลี่ยนกลุ่มโจรสลัดอากาศปลอมให้กลายเป็นจ้าวแห่งท้องฟ้าของจริงรึ？”

“อ้า ในโลกแบบนั้น การบลัฟและการอวดตัวเป็นสิ่งสำคัญ หากคุณถูกวิพากษ์วิจารณ์ คุณอาจจะประสบปัญหามากมาย คิดว่าการทำให้มันดูใหญ่โตไปเลยจะมีประโยชน์กว่า”

“ม๊า ก็ใช่ว่าจะไม่เข้าใจ แต่ถ้าจะสร้างประวัติ……เช่นนั้นเราลองขอให้อัสตาเนียช่วยในเรื่องนั้นดูไหม？　โฮร่า ก็มีอยู่ไม่ใช่รึ ตำแหน่งที่มีชื่อเสียงในประเทศนั้นที่ทุกคนรู้จักไงล่ะ”

“หรือว่าจะหมายถึงนักบุญ？　คิดจะลักพาตัวนักบุญ？　อุว๊า สมเป็นตัวร้ายเน๋ぇ”

“ไม่คิดว่ามันสมบูรณ์แบบสำหรับการสร้างประวัติรึ？”

ราวกับผลักคนทั้งสามที่พยายามเข้าร่วมหัวข้อออกไป ทหารทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นและเริ่มพูดคุยกันเอง

แต่หน้าตาดูเหมือนคู่รักสองคนกำลังพูดถึงความรักของพวกเขา ไม่ว่าเนื้อหาบทสนทนาจะเป็นอย่างไรก็เถอะ

“――เหล่าซือ อันนี้อร่อยนะคะ “

“――อุมุ เอาสิ่งนี้ไปลองดูสิ ริโนะโดโนะสักหน่อยไหม？”

“――เอ๊ะ？　อะ ขอความกรุณาด้วยค่ะ ขอขาปูเพิ่มอีกหน่อยก็ดีค่ะ”

“――ริโนะโดโนะ ชอบแบบนั้นสิเน๊ะ ทำเอาพูดไม่ออกเลย”

ในขณะที่ยังปฏิบัติตามบทบาทของตน แผนการก็เริ่มก้าวไปข้างหน้า