คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 53 โลลิคลั่งรักโจ่งแจ้ง
53 ดูเหมือนเป้าหมายโจ่งแจ้ง
การยุ่งเกี่ยวกับเรื่องรอบ ๆ แผ่นคริสตัลเวทมนตร์ ไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นการลดต้นทุนหรืออะไรก็ตาม ด้วยเหตุผลใดก็ตามล้วนละเมิดความลับสุดยอดของประเทศ เรื่องนี้จึงถูกยกเลิกเนื่องจากอันตรายต่อพวกเราเอง
การเจาะลึกเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เองก็ถูกห้าม
ในสถานการณ์ปัจจุบันที่ไม่มีแหล่งรายได้หลักและไม่มีการสนับสนุนจากสาธารณะ พวกเราไม่สามารถทำผิดพลาดหรือล้มเหลวที่อาจนำไปสู่การล่มสลายของอุตสาหกรรมเมจิกวิชั่นได้ การนัวเนียของชายหญิงในสภาพเปลือยเปล่าเปลือยกายจึงถูกปฏิเสธ
หรือบางที
“อาจเป็นการดีกว่าถ้าพวกเรารวมคนจากสถานีออกอากาศให้มาช่วยพิจารณาภาพสะท้อนที่ว่าน่ะ”
เนื่องจากพวกเขาคุ้นเคยกับเนื้อเรื่องของเมจิกวิชั่นจึงน่าจะสามารถตัดสินใจได้อย่างชัดเจนว่าอะไรที่ทำได้และอะไรที่ทำไม่ได้
แม้ว่าฮิลเดโทร่าจะปฏิเสธการนัวเนียของชายหญิงในสภาพเปลือยเปล่าเปลือยกาย แต่โดยปกติอย่างน้อยที่สุดก็ควรให้คนที่มีจรรยาบรรณถูกต้องกว่าพวกเราได้ตัดสินใจว่าจะออกอากาศได้หรือไม่
“นั่นสินะคะ……พวกเขาจะคิดเกี่ยวกับเรื่องที่จะถ่ายทำเอาไว้หน้าอยู่เสมอ หากจะกล่าวว่าพวกเขานำหน้าสิ่งที่พวกเราคิดไปหลายก้าวแล้วก็คงไม่ผิด”
ก็นั่นสินะ
ฉันคิดว่าเรื่องที่เด็ก ๆ อย่างพวกเรามารวมตัวช่วยกันคิดอย่างเร่งด่วนพวกนี้ พวกเขาคงเคยคิดกันมาก่อนแล้ว และเลือกที่จะปล่อยผ่าน
“อื~ม……ยกเว้นว่าจะมีความคิดดี ๆ ขึ้นมา ปล่อยให้รายการดำเนินการไปตามปกติไปก่อนดีไหมคะ?”
เรเลียเรดซึ่งคำพูดยังแปลก ๆ อยู่นิดหน่อยกล่าวข้อสรุปออกมา
“…….ดูท่าคงมาถึงทางตันแล้วสินะคะ……”
ฮิลเดโทร่าได้แต่ถอนหายใจเมื่อไม่มีอะไรเหลือจะพูดแล้ว
“ก่อนเราจะมาพบกับทุกคน เราก็ได้ลองคิดเกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่างมาบ้างแล้ว
ยังไงก็ตาม ขอสารภาพตามตรง เราไม่สามารถคิดแผนการดี ๆ ออกมาได้เลย
ทั้งจะเผยแพร่เมจิกวิชั่นเช่นไร ทั้งจะวางแผนขายเช่นไร
――นี่เป็นปัญหาที่แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ยังแก้ไขได้ยาก ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเราจะหาทางออกไม่ได้ แต่……ไม่เป็นไปตามหวังเลยนะคะ”
“ฮิลเด้ ซามะ……”
เมื่อตระหนักได้ว่าเป็นความกังวลที่ลึกซึ้งกว่าที่คาดคิด เรเลียเรดขมวดคิ้วอย่างน่าสงสาร ――แต่สำหรับฉันก็ไม่สามารถว่านี่เป็นปัญหาของคนอื่นได้ ดังนั้นจิตใจของฉันจึงเข้าข้างฮิลเดโทร่า
ไม่เป็นไปตามหวังสินะ
แล้วควรจะทำยังไงในสถานการณ์นี้ดี――อ้า ถ้างั้น เรื่องนั้นล่ะ
“ถ้าหากความคิดติดขัด ก็ลองเปลี่ยนวิธีคิดกันเถอะ”
หากคุณไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้จนทำให้รู้สึกหดหู่และเศร้า
ไม่ว่าจะเป็นประโยชน์หรือไร้ประโยชน์ สำหรับตอนนี้พักกันไว้ก่อน
แต่ก่อนอื่นมาลองเสนอดู ความคิด
“พวกเรากำลังให้ความเห็นจากจุดยืนของคนที่ได้ออกอากาศอยู่แล้ว
มากลุ้มใจว่าทำแบบไหนถึงจะดี
แต่ถ้าลองคิดในมุมกลับดูล่ะ? อย่างเช่น――เราอยากจะไปออกรายการประเภทไหน”
“ที่อยากออก?”
ใช่ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดเมื่อได้เห็นภาพสะท้อนแนะนำสถานที่ภายในสถาบันที่ยุ่งเหยิงในวันพิธีเปิดภาคเรียน
“ในภาพสะท้อนในพิธีเปิดภาคเรียนก่อนหน้านี้มีเด็กหลายคนปรากฎในภาพสะท้อน มีเด็กบางคนโผล่มาต่อหน้า เด็กบางคนก็เกาะติดพวกเราตลอดเวลา
พูดอีกอย่างก็คือ ฉันคิดว่ามีเด็ก ๆ ในตอนนั้นไม่น้อยที่มีความรู้สึกว่า『ฉันอยากปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่น』”
ฉันแค่พูดสิ่งที่ปรากฎอยู่ในความทรงจำเท่านั้น ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะพาไปทางไหนได้บ้าง
“ใช่แล้ว！”
――ดูเหมือนฮิลเดโทร่าจะเจอแล้วว่าเรื่องจะไปทางไหน
“เป็นรายการที่ผู้ชมสามารถมีส่วนร่วมได้อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน！”
ตาของเธอเบิกกว้าง ตบโต๊ะดังปังก่อนจะรีบยืนขึ้น
หากสามัญชนทุกคนคิดว่าพวกเขาสามารถเข้าร่วมได้ ก็ต้องมีคนสนใจแน่นอน！
รายการที่สามารถที่คุณสามารถเข้าร่วมได้ ไม่เพียงแค่รับชมเท่านั้น！
――เนีย！ เรเลีย！ นี่ทำได้แน่！”
ฮิลเดโทร่าพูดออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนเปิดประตูเสียงดังโครมครามออกจากห้อง
…………
……เอ๊ะ……เอ๊ะโตะ……กลับ เลย เหรอ?
ไม่มีใครสามารถตอบสนองต่อละครหลบหนีอย่างกะทันหันเกินไปนี้ได้ นี่หมายความว่าถูกทำให้ตะลึงสินะ
“ริโนกิส ช่วยไปยืนส่งจนกว่าจะขึ้นไปนั่งในรถม้าที”
“รับทราบแล้วค่ะ”
ฮิลเดโทร่าไม่ได้อาศัยอยู่ในหอพัก ดังนั้นเธอจึงไปกลับด้วยรถม้าทุกวัน
ฉันคิดว่าหากอยู่ในสถาบันคงไม่น่าเป็นอะไร แต่เป็นการเพื่อไว้ก่อน ฉันจึงขอให้ริโนกิสตามไปส่ง
“ตกใจหมดเลย”
“ฉันก็ด้วย”
เมื่อชำเลืองมองริโนกิสออกไป เรเลียเรดก็ให้ความเห็นอย่างตรงไปตรงมา ซึ่งฉันก็เห็นด้วย
ฮิลเดโทร่าต้องกังวลอย่างมากเกี่ยวกับแผนการเผยแพร่เมจิกวิชั่น
ฉันแน่ใจว่ามากกว่าที่ฉันจินตนาการไว้แน่ ๆ
ไม่ใช่ปัญหาของคนอื่นสำหรับฉันเช่นกัน แต่ฉันก็ไม่ได้จริงจังเท่าเธอ
ส่วนหลักฐานนั้น คือทันทีที่มี「ความคิดที่น่าจะใช้ได้」ออกมา เธอก็ออกไปลงมือทำทันที
สำหรับฉัน ฉันคิดว่ายังไม่สายเกินไปแม้ว่าเราจะคุยกันที่นี่อีกสักหน่อย
――เพราะฉันยังเล่าเรื่องทั้งหมดไม่จบ
แม้ว่าฮิลเดโทร่าจะยุติการประชุมแล้ว แต่ฉันก็ยังมีบางสิ่งที่อยากจะพูดอยู่
ใช่――ในตอนที่ฮิลเดโทร่าได้ความคิด「รายการที่ผู้ชมสามารถเข้าร่วมได้」ออกมา ฉันเองก็มีความคิดเหมือนกัน
“เน๊ เรเลีย ในดินแดนของเธอมีคาสิโนอยู่ไหม?”
“คาสิโน? ฉันเคยได้ยินข่าวลือว่ามีคาสิโนใต้ดินที่ไม่มีใบอนุญาตอยู่น่ะ”
เข้าใจล่ะ ยังไม่มีการเปิดอย่างเปิดเผยสินะ
“รายการที่ผู้ชมสามารถเข้าร่วมได้ ตามที่ฮิลเด้พูดถึงก่อนหน้านี้ สิ่งแรกที่ฉันนึกถึงคือ การเดิมพัน น่ะ”
“การเดิมพัน เหรอ……”
“ก็อะไรอย่างการพนันน่ะ โฮร๊า อย่างตอนช่วงการชักชวนเข้าคลับในวันก่อน พอคนได้ยินว่ากำลังจะมีการประลองกัน ทุกคนก็เลยมารวมตัวกัน ใช่ไหม?”
“คิดดูแล้วก็ใช่”
“ถ้ายึดเรื่องนี้เป็นเกณฑ์ ตัวอย่างเช่น――รายการที่มีการต่อสู้ระหว่างนักผจญภัยที่แข็งแกร่งกับสัตว์อสูร หรือนักรบสุดแกร่งต่อสู้กันเองอะไรแบบนั้น คิดว่าไง?”
“――เธออยากดูอะไรแบบนั่น”
ใช่ไหมล่ะ? ฉันก็อยากดูเหมือนกัน ไม่สิ แค่ดูไม่พอ ฉันอยากเข้าร่วมด้วย
“อะ แต่ช่วงนี้ดูเหมือนจะมีหลายเสียง……ที่บอกว่ามีฉากเลือดออกมากเกิน มีการเรียกร้องเข้ามาว่าอย่าฉายอะไรแบบนี้มากเกินไป”
เอ๋！？
“ถ้าเลือดไม่สาดกระเซ็นก็ไม่มีอะไรทำให้ตื่นเต้นได้สิ！？ การนองเลือดในทุกการแข่งขันเป็นส่วนเสริมที่ขาดไม่ได้เด็ดขาด！ ต่อให้ต้องตายอย่างเลวร้ายที่สุดก็ช่วยไม่ได้！”
“เอ๊ะ ตาย！？ ทำไม！？ ความคิดเธอน่ากลัวไปแล้ว！”
“น่ากลัวอะไรกัน！ ฉันได้ยินมาว่าทุก ๆ วันจะมีนักผจญภัยหนึ่งคนที่ต้องตาย เลือดสาด และแขนขาขาดในช่องของดินแดนซิลเวอร์！？”
“ไปได้ยินมาจากใครก๊าน！？ เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นจริงอยู่ย่ะ！？”
เอ๊ะ…….มะ ไม่ใช่เหรอ……?
……ผิดหวัง
ฉันผิดหวังกับช่องของดินแดนซิลเวอร์จริง ๆ น่าผิดหวังกว่าสำนักทลายสวรรค์อีก
“ทำไมจู่ ๆ ถึงทำท่าทางหดหู่ลงไปแบบนั้นล่ะ！？ วิธีการคิดของเธอหยาบคายเกินไปแล้ว！？”
โม๊ว ฉันไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว
ไม่เคยคิดเลยว่าช่องของดินแดนซิลเวอร์ที่อยากดูจะเป็นช่องที่สงบสุขไม่มีคนตายแบบนั้น……
แบบนั้นใครจะไปอยากดูกัน！ แสดงเลือดออกมา！
……ฮ๊า……วันนี้ไม่ไหวแล้ว ความผิดหวังได้พรากพลังใจไปจากฉัน
ฮิลเดโทร่ากลับไปแล้ว ฉันก็น่ากลับห้องเหมือนกัน
น่าผิดหวัง น่าผิดหวังจริง ๆ
ปล.เก็บตัวอยู่บ้านแต่ลืมตุนขนมไว้ ทรมานจัดๆ ขี้เกียจไป7ด้วย พวกเล่นติดเครื่องฉีดน้ำเป็นแพบนถนนแคบๆจนเอารถยนต์วิ่งผ่านยังน่ากลัวไปขูดเข้าให้เลย ฮา