คุณหนูโลลิคลั่งเนีย ลิสตัน - ตอนที่ 68 ประชุมโลลิสีชมพูเลือด ส่วนหลัง
68 ประชุมประเมินผล ส่วนหลัง
“――จ๊า เรามาเข้าเรื่องกันเลยไหม”
เรเลียเรดพูดแบบนั้น เมื่อหัวข้อแรกจบลง
“……?”
ฉันไม่ค่อยเข้าใจ……เรื่องที่เรเลียเรดพูดออกมาเท่าไหร่ ยังไงก็ตามฮิลเดโทร่าก็มองมาที่ฉันเหมือนกัน
ไม่สิ
ทั้งริโนกิสที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน ทั้งเอซูเอลา สาวใช้ของเรเลียเรดที่ทำหน้าที่เป็นบริกรก็กำลังมองมาที่ฉัน เป็นสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง
“……มีอะไรงั้นเหรอ?”
ในที่สุดก็มาถึงหัวใจหลักของการประชุม พวกเธอกำลังมองมาที่ฉันด้วยบรรยากาศแบบนั้น……แต่ฉันก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่ากำลังต้องการให้พูดถึงเรื่องอะไร
มีบางสิ่งเกิดขึ้นงั้นเหรอ
เป็นสิ่งที่พวกเธอให้ความสนใจมาก ๆ
――อ้า ลองคิดดูแล้ว
“เข้าใจล่ะ กำลังพูดถึงเรื่องพี่ชายสินะ?”
คนที่ทำการสัมภาษณ์พี่นีลก็คือ ฉันเอง
มีเรื่องบางอย่างที่ทำได้ค่อนข้างยาก แต่ฉันก็อธิบายสั้น ๆ ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันในภาพสะท้อน
พี่ชายของฉันเป็นลูกศิษย์ของสำนักดาบที่เน้นความเร็ว วิชาดาบพริบตา ซาโตมิ และดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ค่อนข้างแข็งแกร่งที่สุดในโรงฝึก
ฉันรู้ตั้งแต่ก่อนเข้าหอพักสถาบันแล้ว เพราะพี่ชายจะฝึกปรือฝีมือทุกครั้งที่กลับบ้าน
แค่ที่สถาบันจะมีอาจารย์ที่สอนวิชาดาบอย่างถูกต้องอยู่
แม้ปัจจุบัน พี่ชายของฉันจะยังเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่สาม แต่เขาก็เป็นหนึ่งในนักเรียนชั้นแนวหน้าในหมู่นักเรียนชั้นประถมศึกษา
แม้แต่ในหมู่นักเรียนมัธยมต้น ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะแพ้ง่าย ๆ
เมื่อพวกเราได้พบกันโดยบังเอิญภายในสถาบัน เขาก็พูดว่า「ถ้าเนียไม่เข้าร่วมการประลองล่ะก็ บางทีพี่อาจจะเข้าร่วมก็ได้」และเมื่อฉันบอกไปว่า「หนูจะไม่เข้าร่วมหรอกค่ะ」เขาก็ตัดสินใจเข้าร่วมจริง ๆ
พูดตามตรง ฉันคิดว่าเป็นเรื่องที่พูดเล่นซะอีก
เพราะพี่ชายไม่ต้องการปรากฎตัวบนเมจิกวิชั่นแท้ ๆ
“เรื่องนั้นก็น่าสนใจเหมือนกัน แต่ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกนะ”
เอ๊ะ? ไม่ใช่เหรอ?
“ถึงเราจะได้รับการร้องขอให้ช่วยแนะนำเด็กหนุ่มน่ารักคนนั้นมามากมาย ทั้งจากนักเรียนมัธยมต้น ทั้งจากรุ่นพี่ชั้นสูงกว่านั้นที่ไม่เคยรู้จัก็ตาม”
ฉันคิดว่าคงเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นรอบตัวฉัน
“ยังไงก็ตาม ฮิลเด้ พี่ชายตอนอยู่ที่สถาบันเป็นยังไงบ้าง? เขาสบายดีไหม?”
พี่ชายอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สาม อยู่ชั้นเดียวกันกับฮิลเดโทร่า ดูเหมือนว่าจะมีความสนิทสนมระหว่างพี่ชายกับเธอ……ลองคิดดูแล้ว ฉันไม่เคยถามเลยว่าสนิทกันแค่ไหน
“นีลเป็นนักเรียนดีเด่นล่ะ เก่งทั้งวิชาการและกีฬา ใจดีและอ่อนโยนกับทุกคน ไม่มีแบ่งแยก สมบูรณ์แบบไร้ที่ติเลยค่ะ”
เข้าใจแล้ว ใจดีกับทุกคนโดยไม่เลือกปฏิบัติสินะ
“หมายความว่ามีฉากการสังหารหมู่เกิดขึ้นรอบตัวพี่ชายเป็นกิจวิตรประจำวันสินะคะ?”
“เรื่องแบบนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก”
“ม๊า ก็ดูเหมือนว่าจะมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นที่เปลื้องหลังอยู่เหมือนกัน ก่อนหน้านี้ สาว ๆ ต่างแย่งกันเพื่อดูแลนีลคุง แล้วพัฒนากลายเป็นการต่อสู้ดุเดือดเลยล่ะค่ะ”
“มีฉากสังหารหมู่จริงเหรอค๊า！？ หมายถึงไม่ใช่เกิดที่เบื้องหลังเหรอค๊า！”
“ไม่ค่ะ เกิดที่เบื้องหลังจริง ๆ คุณจะเริ่มต่อหน้าใครก็ได้ แต่ไม่ใช่กับต่อหน้านีลคุงค่ะ”
“อา ถ้าอย่างงั้นก็สบายใจแล้ว”
โล่งใจจัง
ฉันไม่ต้องการให้มีการนองเลือดต่อหน้าพี่ชาย
เขาอ่อนไหวกว่าฉันมาก ดังนั้นฉันจึงไม่อยากให้มีการโชว์ที่จะทิ้งรอยแผลไว้ในใจของเด็ก
“ไม่สิ จะมาสบายใจได้ยังไงกันย๊า！？”
ก็ช่วยไม่ได้นี่
ด้วยความหล่อเหลาของพี่ชายแล้ว ฉันก็ยอมรับได้ว่าเป็นปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นได้จริง แค่เหลือบตาดูก็รู้แล้วว่าเขาจะต้องทำให้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายต้องเสียน้ำตาอย่างแน่นอน
“ถ้าพี่ชายมีคู่หมั้น เดาว่าเรื่องคงต่างออกไปจากนี้มากเลย ――ใช่แล้ว เรเลียคิดว่ายังไง? อยากรับพี่ชายของฉันไปไหม?”
“เอ๊ะ！？ ปะ เป็นฉันดีแล้วเหรอ！？”
“ฮิลเด้ก็ดีนะ อะ แต่คู่หมั้นของฮิลเด้ล่ะ?”
“ก็ดูเหมือนจะมีผู้มีคุณสมบัติอยู่หรอกค่ะ แต่ก็ยังไม่ได้มีการติดสินใจในขั้นสุดท้าย เราคิดน่าจะมีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากหลังจากการเผยแพร่เมจิกวิชั่นออกไป แต่……
แต่กับนีลคุงที่มีอนาคตสดใส เราคิดว่าไม่น่าจะมีเสียงคัดค้านมากเท่าไหร่”
“ไม่น๊าไม่น๊าไม่น๊าไม่น๊า！ นีลซามะ ฉัน！ เจ้าหญิง โฮระ อีกไม่นานต้องได้พบคนดีอย่างเจ้าชายจากต่างแดนแน่นอนค๊า！”
“อาร๊า เหรอคะ? จ๊า งั้นควรให้เรเลียรับไปดีไหม?”
งั้นเหรอ ฮิลเดโทร่าจะถอนตัวสินะ
จากมุมมองของตระกูลลิสตัน ฉันคิดว่าการมีสายสัมพันธ์กับราชวงศ์เป็นข้อดีอย่างมาก
แต่ ตอนนี้น่าจะยังเป็นเวลาที่อยากให้ความสำคัญกับตัวเองมากกว่า
อิสระในความรัก
ม๊า ทำตามที่ต้องการเถอะ
“จ๊า งั้นเดี๋ยวฉันจะไปคุยกับพี่ชายให้เอง จะบอกว่าเรเลียชอบมากจนอยากแต่งงานด้วย――”
“ยะๆๆๆๆๆๆหยุดน๊า！พะ พอแค่นั้นแหละ！ ฉันจะเป็นคนลงมือในสักวันเอง！”
เรเลียเรดซึ่งมีใบหน้าเป็นสีแดงสด ส่ายหัวอย่างรุนแรง
ฟู๊ว……
ถ้าจะพูดแบบนั้น ถึงยังไงฉันก็คิดว่าจะดีกว่าถ้าจะรีบพูดให้เร็วที่สุด
เพราะเป็นไปได้ว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนไปในขณะที่ยังไม่สามารถตัดสินใจได้
เพราะการออกตัวช้าจนทำได้แต่มอง เป็นเรื่องธรรมดาในเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ
“ยะ ยะ ยังไงก็เถอะ！ นี่ไม่ใช่เรื่องที่อยากจะพูดถึง！”
อะ? อ้า ว่าไปแล้วเมื่อกี้ก็เหมือนจะบอกว่าไม่เกี่ยวกับพี่ชายของฉันนินะ
จ๊า แล้วเรื่องอะไรล่ะ
“โฮร๊า！ตัวเต็งแชมป์ในหมู่ลูกศิษย์ของสำนักวิชาดาบพริบตา ซาโตมิ！ซาโนวิล・บาดร์ต่างหาก！”
โม๊ว คิดค้างคาใจอยู่อีกเหรอ หรือแค่อยากเปลี่ยนเรื่องเร็ว ๆ เฉย ๆ
เรเลียเรดเอ่ยชื่อของบุคคลที่มีปัญหาออกมาอย่างชัดเจน ประกาศออกมา
……ซาโนวิล……
อะ ใช่แล้ว
“คราวนี้ไม่ใช่เรื่องรอบตัวฉันหรอกนะ”
“เอ๊ะ?”
แปลกใจเลยน่ะ
แต่ว่า ไม่ใช่หัวข้อที่ทนฟังได้ยากสำหรับผู้เกี่ยวข้องโดยตรงสินะ รอบนี้ก็นึกว่าเป็นเรื่องแบบนั้นซะอีก
“สัมภาษณ์นั่นไง? เธอกังวลเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่ใช่เหรอ?”
เกี่ยวกับเรื่องนี้ แทบไม่มีใครถามถึงเลย
――ฉันได้พบกับซาโนวิล・บาดร์โดยบังเอิญ
ฉันคิดว่าตัวเองไม่สามารถเหวี่ยงหมัดเข้าใส่เด็กได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นฉันจึงทำลายดาบไม้ที่เขาถืออยู่เท่านั้น
และหลังจากนั้นฉันก็ได้ไปทำการสัมภาษณ์
” ――ทางนี้คือ ซาโนวิล・บาดร์ซัง ผู้คว้าแชมป์ประเภทวิชาดาบระดับประถมศึกษาในงานพบปะแลกเปลี่ยนระหว่างสำนักปีที่แล้วค่ะ”
” ――……”
” ――อาโน๊ ช่วยมองกล้องแทนฉันได้ไหมคะ?”
” ――อึง อ้า อืม”
” ――เช่นนั้น ได้โปรดช่วยบอกชื่อ และสำนักด้วยค่ะ”
” ――วิชาดาบพริบตา ซาโตมิ ซาโนวิล・บาดร์ นา เรื่องก่อนหน้านี้”
” ――ไว้คุยกันทีหลังนะคะ ตอนนี้เป็นเวลาสัมภาษณ์ค่ะ เข้าใจนะคะ?”
” ――……อืม”
” ――ไม่ทราบว่าเกิดที่ไหนเหรอคะ?
” ――เป็นเกาะลอยน้ำเล็ก ๆ ทางตอนใต้ของดินแดนลิสตัน อยู่ใกล้บ้านของเธอ”
” ――โอ้ จริงเหรอค่ะ คุณคิดอย่างไรกับการประลองที่กำลังจะมาถึงหรือคะ? คิดว่าจะสามารถชนะเลิสได้อีกครั้งหรือไม่คะ?”
” ――ชนะอะไร……ในเมื่อฉันรู้แล้วว่ามีคนอื่นที่อายุน้อยกว่าและแข็งแกร่งกว่า……”
” ――……เอ๋โต๊ะ……อะ หมายถึงกาเซลล์・บล็อกซังจากสำนักดาบอัลฟอนที่ได้ต่อสู้ด้วยในนัดสุดท้ายของงานพบปะแลกเปลี่ยนระหว่างสำนักเมื่อปีที่แล้วสินะคะ เขาได้ประกาศความเป็นคู่แข่งกันที่จะไม่แพ้ในครั้งนี้มาแล้ว แต่เป็นหนึ่งคำที่จุดไฟเลยสินะคะ！”
” ――กาเซลล์? ใครพูดถึงกาเซลล์กัน ข้าพูดถึง……เธอต่างหาก ขอร้องล่ะกับข้าอีกครั้งเดียวนี้เลย”
นี่ไม่ดีเอาซะเลย
นั่นเป็นคำพูดที่ฉันคิดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจในตอนนั้น
ถ้าฉันจำไม่ผิด เนื้อหาในการสัมภาษณ์ครั้งนี้ยุ่งเหยิงจนไม่สามารถแก้ไขได้ ดังนั้นในท้ายที่สุดพวกเขาจึงออกอากาศไปทั้ง ๆ อย่างงั้น
โดยส่วนตัวแล้ว ฉันคิดว่าน่าจะถูกตัดสินว่าออกอากาศไม่ได้แล้วโยนเข้าคลังไป แต่นั่นก็เป็นเพียงสิ่งที่ฉันคิด……อาจเป็นเพราะเขาเป็นตัวเต็งในการชิงแชมป์จึงไม่สามารถโยนทิ้งออกไปได้
สำหรับฉันแล้ว เมื่อฉันได้ดูภาพสะท้อนที่ออกอากาศจนจบลง ฉันก็คิดแค่ว่า 「อ้า ช่างวุ่นวายเสียจริง」แต่――เมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของเรเลียเรด ฮิลเดโทร่า และเหล่าสาวใช้แล้ว ดูเหมือนจะมีอะไร ๆ เกิดขึ้นมากมายรอบตัวฉัน
“ดูเหมือนจะมีหลาย ๆ เรื่องเลยล่ะค่ะ
ทั้งเรื่องที่กาเซลล์ที่รู้สึกเหมือนตัวเองถูกมองข้ามก็เข้าไปก่อเรื่องทะเลาะวิวาทจนเกือบเกิดการชกต่อยกับซาโนวิลเลยค่ะ
ทั้งเรื่องที่ซาโนวิลผู้เยือกเย็นอยู่เสมอและไม่สนใจสิ่งอื่นใดนอกจากวิชาดาบ กลับให้ความสนใจเนียอย่างชัดเจนจนดูมีพิรุธ ทำให้เกิดข่าวลือแพร่สะพัดว่าซาโนวิลกับเนียมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันแล้ว”
เห้
ฉันไม่ได้รับรู้แม้แต่เรื่องเดียว ดูเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นมากมายอย่างแน่นอน
“――รู้ไหม?”
เมื่อฉันหันไปถามริโนกิส เธอก็พยักหน้าเหมือนปกติ ถ้าอย่างงั้นก็ช่วยบอกฉันหน่อยสิ ฉันเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องนี้งั้นเหรอ
“ทำไมถึงไม่บอกฉันกัน?”
“ดิฉันไม่ชอบเวลาที่บุคคลต้องสงสัยที่เรียกว่าซาโนวิลพยายามเข้าใกล้คุณหนูค่ะ ดิฉันได้ตัดสินใจที่จะไม่เอ่ยชื่อเขาออกจากปากนี้เพื่อไม่ให้รับรู้ตัวตนของเขาเด็ดขาดค่ะ”
……อะ งั้นเหรอ
“แล้ว คิดว่ายังไง? ซาโนวิล แล้วเนียคิดว่ายังไง? ทั้งดูเท่ ค่อนข้างแข็งแกร่ง และมีอนาคตที่สดใส ใช่ไหม? แถมยังดูเหมือนเป็นที่นิยมจริง ๆ ด้วย”
พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลยน๊า
“โม๊ว ก็อยากให้แข็งแกร่งกว่านี้อีกสักหน่อยล่ะ”
ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้แข็งแกร่งกว่าฉันไปเลย
“ไม่ใช่แบบนั้นสิ เรื่องของหน้าตากับความรักต่างหาก”
อะ ตรงนั้นหรอกเหรอ?
“ว่ากันตามตรง ฉันเห็นเขาเป็นพี่ชายที่ดูดีแค่นั้น เลยไม่คิดอะไร……”
“เอ๊ะ อย่างงั้นเหรอ? ……อะ ลองคิดดูแล้ว พ่อของเนียก็ดูดีเหมือนกัน ของฉันสิดูเป็นคุณปู่ไปแล้ว”
“ออร์นิท・ลิสตันซามะสินะคะ เราเองก็ยังไม่เคยเจอตัวจริงโดยตรงเหมือนกันค่ะ แต่จากที่เราเห็นผ่านเมจิกวิชั่น ท่านก็ดูหล่อเหลามากจริง ๆ”
อืม
ไม่ใช่แค่นั้น คุณแม่เองก็สวยมากเช่นกัน พี่ชายดูเหมือนคุณแม่มากเลยล่ะ
“ว่าไปแล้ว ผู้ท้าชิงตำแหน่งคู่หมั้นของฮิลเด้ซามะเป็นคนแบบไหนเหรอคะ? ดูดีไหม?”
“อื~ม……น่าจะประมาณวัยคุณลุงเลยล่ะค่ะ?”
“เกะ นี่เป็นการแต่งงานทางการเมืองทั่วไปเลยสินะคะ……”
“ถึงอย่างไรเราก็เป็นสมาชิกของราชวงศ์ค่ะ ยังไงก็ตาม ก็ยังมีบุรุษวัยกลางคนที่ดูดีเช่นออร์นิทซามะอยู่ แต่ก็ยังมีความหวังแม้จะเล็กน้อยก็ตาม！ ……ต้องไม่เป็นไร ไม่เป็นไร……”
ฮิลเดโทร่าพึมพำอย่างจริงจัง――และกอดตัวเองแน่น
“อ๊าาา！เราต้องการความรักที่แผดเผาตนเองเหลือเกิน！”
“พายนี้อร่อยจัง”
“อืม มีน้ำผึ้งใส่อยู่นิดหน่อยด้วยล่ะมั้ง? อร่อยเนอะ”
ขณะที่พวกเรากำลังหยิบพายเข้าปากเคี้ยวกรุบกรับ ฮิลเดโทร่าที่กอดตัวเองก็รู้สึกเหมือนถูกแช่แข็ง
“……กรุณาพูดสักอย่างหน่อยสิคะ”
เธอท้วงด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ไม่สิ ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้เห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น……”
ฉันเห็นด้วย
“ก็น่าสงสารอยู่หรอก แต่ถ้าไปแตะต้องโดยไม่ระวังมือจะถูกเผาได้นะสิ แบบนั้นออกจะน่ารำคาญไปซะหน่อย”
“เนีย ！『น่าสงสาร』กับ『ถ้าไปแตะต้องแล้วมือจะถูกเผา』ห้ามค่ะ！”
จ๊า งั้นก็แทบจะต้องห้ามส่วนใหญ่แล้วล่ะ ต้องบอกว่าห้ามทั้งหมดเลยจะดีกว่า
――หลังจากนั้น การประชุมประเมินผลก็ปลิวหายไป และเต็มไปด้วยเรื่องราวความรักเข้ามาแทน
ปล.ดื่มกาแฟสองแก้วเย็นๆใหญ่ๆตอนเย็นทำไม่หลับไม่นอนยังเช้าได้ดีจริงๆ ฮา แต่ต้องทนหิวเหลือหลาย ฮา
แต่ซื้อมาดื่มเพราะอยากลองของร้านใหม่เฉยอีกต่างหาก เดี๋ยวไปน็อกตัวบ่ายๆให้โดนด่าแทน ฮา