งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 112

บทที่112 ไปรับโล่หยิวชิวที่clubเจียงหนาน

เพราะเธอตัดสินใจจะไปจากเขาแล้ว ดังนั้นวันที่สองโล่เฟยเอ๋อก็เริ่มวางแผนไว้แล้ว

ก่อนอื่นไปลาออกที่บริษัทก่อน เพราะซูซีมู่อยู่บริษัทดี้ก้วน เธอก็ไม่ควรจะมีความสัมพันธ์อะไรกับบริษัทดี้ก้วน

ถึงแม้จะไม่อยากเสียงานที่ตนเองรักมาก แต่โล่เฟยเอ๋อก็ต้องบังคับใจตนเองให้ยอมทิ้งงานนี้

แล้วก็เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ย้ายบ้านไป

วันก่อนหซิวหชูเฉียวปฏิบัติงานนอกสถานที่ เธอก็พักอยู่ที่พักของเธอตลอด ก็ไม่ค่อยดี

รอหางานใหม่ได้ก่อน แล้วก็หาบ้านเช่า แถวๆที่ทำงาน

หลังจากลาออกจากบริษัทดี้ก้วน โล่เฟยเอ๋อก็เปิดเว็บหางาน แล้วดูโพสต์หาคนสมัครงาน

เว็บไซต์หางาน ตำแหน่งนักออกแบบดีไซน์จิวเวลรี่มีน้อยมาก

โล่เฟยเอ๋อค้นดูรอบหนึ่ง สุดท้ายก็เจอโพสต์ของร้านจิวเวลรี่รับสมัครตำแหน่งผู้ช่วย

เธอพิจารณาอยู่พักหนึ่ง แล้วกรอกใบสมัครส่งไป

แล้วออกจากเว็บ รอข่าวจากทางร้านจิวเวลรี่

โล่เฟยเอ๋อแค่อยากลองดู ไม่คิดว่าตอนบ่ายทางร้านจิวเวลรี่จะโทรมาหาเธอ

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคือคุณหนูโล่เฟยเอ๋อหรือเปล่าคะ?”

“ใช่ค่ะ หนูเองค่ะ” โล่เฟยเอ๋อตอบ

คนในโทรศัพท์ กล่าวอย่างมีมารยาท:”สวัสดีค่ะคุณหนูโล่ พวกเราทางร้านว่านฟู๋ จิวเวลรี่ ไม่ทราบว่าคุณส่งใบสมัครมา ทางเว็บไซต์สมัครงานหารือเปล่าคะ?”

โล่เฟยเอ๋อไม่คิดว่าเขาจะติดต่อมาไวขนาดนี้ เธองงๆอยู่แปบหนึ่ง แล้วตอบ:”ใช่ค่ะ หนูกรอกใบสมัครไปตอนเช้า”

“คุณสมบัติของคุณหนูโล่ เหมาะสมกับร้านจิวเวลรี่ของเรามาก ถ้าคุณหนูโล่พอมีเวลาว่างในวันพรุ่งนี้ตอน10โมงเช้า ก็เชิญมาสัมภาษณ์ที่ร้านจิวเวลรี่ได้เลยนะคะ”

“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ” โล่เฟยเอ๋อกล่าวขอบคุณ วางสายโทรศัพท์ เธอเริ่มเก็บข้าวของ เตรียมตัวไปที่พักด้วย หลังจากสัมภาษณ์เรียบร้อยแล้ว

หลังจากเก็บของเสร็จ ฟ้ามืดแล้ว โล่เฟยเอ๋อลุกขึ้นไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถ้วยหนึ่ง แล้วก็กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไปด้วย ดูทีวีไปด้วย

บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปยังกินไม่หมด มือถือของเธอก็ดังขึ้น

พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของโล่หยิวชิว เธองงๆอยู่แปบหนึ่ง แล้ววางตะเกียบลง กดปุ่มรับสาย

“ฮัลโหล พี่สาว……. clubเจียงหนาน? ค่ะ ได้ค่ะ…… ฉันจะรีบไปค่ะ”

โล่เฟยเอ๋อวางสาย จับตะเกียบขึ้นมา เพียงหนึ่งคำ สองคำก็ทานบะหมี่จนหมด แล้วก็ถือถ้วยไปล้างในห้องครัว

ล้างถ้วยเสร็จ โล่เฟยเอ๋อกลับห้องไปเปลี่ยนชุดเสร็จ แล้วก็ออกจากบ้าน

พอออกนอกชุมชนก็โบกรถแท็กซี่ เธอขึ้นรถ บอกชื่อสถานที่’clubเจียงหนาน’ ”

เพียงแปบเดียวรถแท็กซี่ก็เข้าไปท่ามกลางรถยนต์ที่วิ่งผ่านไปมามากมาย

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป รถแท็กซี่พาเธอมาถึงประตูทางเข้าclubเจียงหนาน

โล่เฟยเอ๋อจ่ายค่ารถ ลงจากรถ แค่เงยหน้าขึ้นก็เห็นแสงสีไฟ เต็มไปด้วยความหรูหราและความเสื่อม

Clubเจียงหนาน เป็นสถานบันเทิงที่มีชื่อเสียงมากในเมืองA การตกแต่งที่เริดหรู แสงสีแดงเหล้าสีเขียวเต็มไปหมด คนที่สามารถเข้าออกได้ ค่าตัวเป็นร้อยล้าน บ้านหรูคนรวยทั้งนั้น

โล่เฟยเอ๋อเป็นเด็กดีเชื่อฟังตั้งแต่เด็ก เธอไม่เคยสัมผัสกับสถานที่แบบนี้มาก่อน

และที่เธอมาในวันนี้ นั่นเพราะโล่หยิวชิวโทรมา เรียกเธอให้มารับเธอ

โล่เฟยเอ๋อหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินก้าวเข้าไปในไนต์คลับ

ร้องเต้นเพลงดังเหมือนกำลังฉลองอะไรบางอย่าง ชีวิตท่ามกลางการเสพสุขมึนเมา นี่เป็นความรู้สึกที่โล่เฟยเอ๋อมีต่อclubเจียงหนาน

เธอหาหมายเลขห้อง ตามหาไปยังชั้นสอง ถึงหาเจอหมายเลขห้องที่โล่หยิวชิวบอกกับเธอ แล้วเคาะประตู

ประตูถูกเปิดจากด้านในห้อง ต่อด้วยมีเสียงดนตรีดัง

เงยหน้ามองไปด้านใน เห็นแสงไฟสีต่างๆ หมุนไปมาจนตาลายไปหมด

ชายหญิงภายในห้อง คุณเล่นสนุกกัน โดยเฉพาะสาวดริ้งค์เหมือนจะอยากถอดหมดเปลือกเลย มองไปแล้วนึกว่าเป็นที่แบบนั้นซะอีก

“หืม สาวในclubเจียงหนาน มีข้อกำหนดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? “ผู้ชายที่ไปเปิดประตูห้องจ้องหน้าโล่เฟยเอ๋อ แววตาเต็มไปด้วยความพอใจ

โล่เฟยเอ๋อหลบสายตาเล็กน้อย แล้วกล่าว:”สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าโล่หยิวชิวอยู่ตรงนี้หรือเปล่าคะ ”

“โล่หยิวชิว?”ผู้ชายมองหน้าโล่เฟยเอ๋อย่างแปลกใจ และหันไปตะโกนใส่คนห้อง:”หยิวชิว มีคนมาหา”

เสียงโล่หยิวชิวส่งมา”มาแล้ว”

โล่เฟยเอ๋อเดินตามเสียงโล่หยิวชิวไป เห็นโล่หยิวชิวกำลัวคลอเคลียอยู่กับผู้ชายพอดี

ไม่ใช่คนที่เห็นงานวันเกิดของเหซิงถิง กับโล่เฟยเอ๋อคนนั้น และไม่ใช่คนที่เห็นในหยู้ผินเซียงครั้งก่อน

แต่เป็นผู้ชายวัยกลางคน ที่อายุรุ่นราวๆกับโล่ชิงไป๋

โล่เฟยเอ๋อจ้องโล่หยิวชิวอย่างไม่น่าเชื่อ”พี่คะ พี่รู้ตัวมั้ยว่ากำลังทำอะไรอยู่อ่ะ?”

โล่หยิวชิวมองต่ำแล้วตอบ”ฉันรู้”

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันจะเป็นแบบนี้เหรอ? โล่หยิวชิวแววตาโกรธแค้น

แต่เมื่อผ่านคืนนี้ไป ดูซิว่าโล่เฟยเอ๋อคุณยังจะมีหน้ามาด่าฉันอีกมั้ย

ได้ยินโล่หยิวชิวตอบแบบนี้ โล่เฟยเอ๋อโมโหด่าออกมา”พี่ นี่พี่บ้าไปแล้วเหรอ เขาอายุมากกว่าพ่ออีกนะ ถ้าเกิดคุณพ่อกับคุณป้าเหยารู้ขึ้นมา พี่จะทำยังไง?”

“เฟยเอ๋อ น้องจะไปบอกคุณพ่อคุณแม่มั้ย?”โล่หยิวชิวมองโล่เฟยเอ๋อด้วยสีหน้าที่น่าสงสาร

“ไม่ค่ะ” โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้า และกล่าว:”พี่ เรากลับกันเถอะ”

โล่หยิวชิวไม่ได้ตอบโล่เฟยเอ๋อ แต่ผู้ชายวัยกลางคนเป็นคนเอ่ยปากขึ้นมา

“หยิวชิวจะกลับไปกับเธอตอนนี้ไม่ได้ เธอต้องดื่มเป็นเพื่อนผมก่อน”

ผู้ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาโอบเอวโล่หยิวชิว

โล่เฟยเอ๋อมองโล่หยิวชิวทีหนึ่ง แล้วก็ทำการเจรจาต่อรองกับชายวัยกลางคน:”คุณคะ ไว้วันหลังพี่สาวฉันค่อยดื่มกับคุณได้มั้ยคะ? วันคุณให้ฉันพาเธอกลับไปก่อน”

ชายวัยกลางคนปฏิเสธทันที”ไม่ได้ คืนนี้หยิวชิวต้องดื่มกับผมเท่านั้น”

“เฟยเอ๋อ น้องดูสิ ตอนนี้พี่ยังกลับไม่ได้”โล่หยิวชิวมองโล่เฟยเอ๋อย่างน่าสังเวช

“พี่ พี่ต้องกลับไปกับหนูตอนนี้”โล่เฟยเอ๋อจะพาโล่หยิวชิวกลับให้ได้

และตอนนี้ ชายวัยกลางคนก็เอ่ยปากขึ้น”คุณจะพาเธอกลับก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้”

“จริงเหรอคะ?”ได้ยินเขาพูดแบบนี้ โล่เฟยเอ๋อแววตาใสแบ๊ว

ผู้ชายวัยกลางคนมองโล่หยิวชิวทีหนึ่ง ชี้ไปที่เหล้านอกแล้วกล่าว:”คุณดื่มเหล้าขวดนี้ซะ คุณก็จะพาพี่สาวของคุณไปได้

“ฉันดื่มเหล้าไม่เป็นค่ะ”โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้า

ผู้ชายวัยกลางคนกล่าวแบบเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้มให้กับโล่เฟยเอ๋อ:”งั้นหยิวชิวก็ไปไม่ได้สิ?”

โล่หยิวชิวยิ้มแบบฝืนๆ กล่าวปลอบใจให้เฟยเอ๋อ :”ไม่เป็นไร เฟยเอ๋อ น้องกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่ค่อยกลับไปดึกหน่อยก็ได้ ”

โล่เฟยเอ๋อมองโล่หยิวชิวทีหนึ่ง แล้วมองชายวัยกลางคนทีหนึ่ง เธอกล่าวเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง :”คุณรับรองนะคะ ว่าถ้าฉันดื่มเหล้านี้ แล้วคุณจะปล่อยให้ฉันกับพาสาวกลับไปได้”

“แน่นอน”ว่าไม่ แต่ผู้ชายวัยกลางคนไม่พูดความจริงหรอกให้โล่เฟยเอ๋อหรอก

ได้ยินชายวัยกลางคนบอกว่าแน่นอน โล่เฟยเอ๋อยื่นมือไปคว้าขวดเหล้า เงยหน้าขึ้น ดื่มคำเดียวยาวๆ