งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 120
บทที่120 เลือกของขวัญวันคริสต์มาส
ได้ยินคนขับแก้ไขคำพูดของซูซีมู่ โจวเฉิงใจสั่นรัวๆ กลัวซูซีมู่จะโกรธมาก สุดท้ายความโกรธที่คาดไว้ก็ไม่ได้เกิดขึ้น ซูซีมู่ยังคงตอบอย่างจริงจังว่า：“ ผมจำวันที่ผิดแล้ว”
“เพราะประธานซูไม่ต้องเตรียมของขวัญวันคริสต์มาสให้ใคร ก็เลยจำวันที่ผิดหรือเปล่า? เหมือนลูกสาวผม หลายวันก่อนก็บอกให้ผมละ ต้องซื้อของขวัญคริสต์มาสให้เธอ ” คนขับยิ้มแล้วตอบ
เตรียมของขวัญคริสต์มาสให้คนอื่น? ซูซีมู่ตะลึงสักพัก แล้วพูดว่า：“จอดรถข้างถนน ”
ได้ยินว่าซูซีมู่จะจอดรถ โจวเฉิงรีบถามว่า：“ประธานซู ท่านมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ลงไปเดินดู” ซูซีมู่ตอบอย่างเฉยๆ
โจวเฉิงอยู่กับซูซีมู่มาหลายปี ได้ยินคำพูดของเขา ก็เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
เดินดู ที่จริงก็คือลงไปซื้อของขวัญ
ส่วนที่ว่าจะซื้อของขวัญให้ใคร โจวเฉิงไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใคร
แน่นอน โจวเฉิงมั่นใจว่าประธานซูจะซื้อของขวัญคริสต์มาสให้คนคนนั้น จะได้จบความสัมพันธ์ที่เย็นชาของคนสองคนลง พอดีเลย
ซูซีมู่ไม่เคยสัมผัสกับผู้หญิง สิ่งที่เกี่ยวกับความชอบของผู้หญิงเขาไม่รู้เลย
ยังดีที่มีผู้ช่วยที่ทำได้ทุกอย่างอย่างโจวเฉิง ออกความคิดให้เขา
“ประธานซู ให้เครื่องสำอางเป็นไงครับ?”โจวเฉิงถามได้ฉลาดมาก ยังไม่เคยพูดถึงโล่เฟยเอ๋อเลย ก็เลือกสิ่งที่ผู้หญิงชอบละ
เครื่องสำอาง?เธอไม่แต่งหน้าเลย ซูซีมู่ก็เลยปฏิเสธข้อเสนอนี้ตรงๆ“ ไม่เป็นไง”
ได้ยินประธานตัวเองปฏิเสธที่จะซื้อเครื่องสำอางแบบนี้ โจวเฉิงเกิดความสงสัย
หรือว่าประธานซูไม่ได้อยากจะเลือกของขวัญให้คุณหนูโล่?
ไม่ใช่สิ ของที่ประธานซูดูก็เป็นของที่เกี่ยวกับผู้หญิง
แล้วทำไมไม่เลือกเครื่องสำอาง?
โจวเฉิงคิดไปคิดมา หาเหตุผลไม่เจอ บังเอิญเดินผ่านร้านจิวเวลรี่ของบริษัทซูซื่อ โจวเฉิงเลยถามว่า：“ประธานซู ร้านจิวเวลรี่ภายใต้ของบริษัท จะไปดูไหมครับ? ”
ผู้ชายเอาจิวเวลรี่ให้ผู้หญิง เครื่องประดับก็เป็นทางเลือกที่ดีนะ
ซูซีมู่ได้ยินคำพูดของโจวเฉิง สายตาเลยหันมามอง มองไปที่ป้ายของร้านจิวเวลรี่สักพัก เดินไปทางร้านจิวเวลรี่
โจวเฉิงเห็นซูซีมู่ขยับตัว เลยถอนหายใจ วิ่งตามขึ้นไป
พนักงานขายที่ต้องรับโจวเฉิงกับซูซีมู่ เห็นพวกเขาใส่ชุดสูทที่มีราคาแพง ชุดสูทสั่งตัดทำแบบพิเศษที่ซูซีมู่ใส่ คิดว่าได้รับลูกค้ารายใหญ่ ดวงตาโรจน์ราวเหมือนจะเรืองแสง ทุกครั้งที่ซูซีมู่เดินไปที่สินค้าไหน ก็แนะนำสินค้าอย่างเต็มที่
ตั้งแต่ที่ซูซีมู่เดินเข้าร้านก้าวแรก จนถึงพนักงานขายแนะนำจนคอแห้ง ก็ไม่ได้พูดสักคำตั้งแต่แรกจนจบ
พนักงานขายเห็นแบบนี้ก็เลยท้อ สุดท้ายก็ไม่พูดอะไร เดินตามอยู่ข้างๆ
สายตาซูซีมู่มองจิวเวลรี่ในตู้อย่างไม่รีบร้อน มองดูเครื่องประดับ เหมือนกำลังมองหาอะไรอยู่ และเหมือนแค่มองผ่านตาเฉยๆ
สุดท้ายสายตาเขาหยุดที่แหวนวงหนึ่ง ถ้าโล่เฟยเอ๋ออยู่ที่นี่ คงต้องแปลกใจแน่ๆ แหวนจากภาพร่างดีไซน์หญิงที่เธอเข้าร่วมแข่งขันนั้น อยู่ที่นี่ได้ยังไง
แหวนทับทิมวงนี้ที่ไม่ได้ดูโดดเด่นอะไรอยู่ในบรรดาแหวนเพชรมากมาย และถ้าเอามาวางในแหวนเพชรสวยงามเหล่านี้แล้ว จะทำให้ดูธรรมดามาก
แต่ซูซีมู่รู้สึกคุ้นเคยกับแหวนวงนี้มาก เหมือนเขาเคยเห็นแหวนวงนี้ที่ไหนมาก่อน
ซูซีมู่ขมวดคิ้ว ชี้แหวนในตู้ แล้วพูดว่า：“เอาแหวนออกมาให้ผมดูหน่อย”
พนักงานขายไม่คิดเลยว่าลูกค้าท่านนี้ ดูไปดูมา จะมาชอบแหวนพลอยที่ดูไม่เข้าตาที่สุดในตู้นี้ และแหวนวงนี้ก็เป็นเพียงแค่ของตั้งโชว์ เลยพูดว่า:“ คุณผู้ชายคะ คุณดูแหวนวงอื่นๆดีกว่าค่ะ แหวนวงนี้เป็นเพียงแค่ของตั้งโชว์ มูลค่าไม่สูงจริงๆค่ะ”
“ของตั้งโชว์？”ซูซีมู่ขมวดคิ้ว สายตามองไปที่โจวเฉิง
โจวเฉิงส่ายหัวแล้วพูดว่า：“ ประธานซู ผมไม่ทราบครับ” ได้ยินโจวเฉิงบอกไม่ทราบ ซูซีมู่หน้าเข้มขึ้นมาทันที “ เรียกผู้จัดการมา”
“ได้ครับ”โจวเฉิงพยักหน้า หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาโทรให้ผู้จัดการหมินหลานในร้านจิวเวลรี่
พนักงานขายได้ยินซูซีมู่เรียกชื่อผู้จัดการของพวกเขา แปบเดียวก็งงๆแล้ว
“ท่าน……ท่าน……”
ซูซีมู่เงยหน้ามองไปที่เธอ แล้วพูดว่า：“ เอาแหวนมาให้ผม ” “ได้ค่ะ ได้ค่ะ……”พนักงานขายมือสั่น เอาแหวนออกมาจากในตู้ให้ซูซีมู่ ซูซีมู่จับแหวนและมองอย่างตั้งใจ
ลวดลายไม่ซับซ้อน แต่มีความโดดเด่นมาก สีสดใสของทับทิม ภายใต้การส่องของแสงไฟ ทำให้ซูซีมู่มีความรู้สึกเหมือนว่าหยดเลือดกำลังไหลอยู่ และรูปร่างทับทิมมีความแปลกมาก ไม่ใช่รูปหัวใจ และไม่ใช่รูปร่างที่เขาเคยมองเห็นในบรรดาแหวนอัญมณี ซูซีมู่คิดไม่ออก ว่าเคยเห็นรูปร่างนี้ที่ไหนมาก่อน
เขามองแหวนทับทิมวงนี้อย่างตั้งใจ ไม่รู้ทำไม ไม่สามารถขยับสายตาได้เลย ผ่านไปประมาณสิบกว่านาที ผู้จัดการหมินหลานร้านจิวเวลรี่วิ่งมาเหงื่อเต็มหัว เขาไม่รู้จักซูซีมู่ คิดว่าซูซีมู่เป็นแค่ลูกค้าที่มาซื้อของที่ร้าน หันไปทักทายโจวเฉิงด้วยความเคารพ“ผู้ช่วยโจว ” โจวเฉิงหันไปมองหมินหลาน แล้วมองไปที่ซูซีมู่กล่าวด้วยความเคารพ ：“ประธานซู หมินหลานมาแล้วครับ” ได้ยินโจวเฉิงเรียกซูซีมู่ว่าประธานซูอย่างเคารพ ขนาดนี้แล้วถ้าหมินหลานยังไม่เข้าใจว่าวัยรุ่นที่อายุแค่ยี่สิบห้ายี่สิบหกคนนี้เป็นประธานของเขา งั้นก็คงโง่จริงละ
ในข่าวลือ ประธานเป็นคนวัยกลางที่อายุมากกว่าห้าสิบไม่ใช่หรือ? ทำไมอายุน้อยขนาดนี้ ? ยังดูดีขนาดนี้ไม่ธรรมดานะเนี่ย
เออ….พวกนี้ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ ทำไมจู่ๆประธานซูถึงมาที่ร้านจิวเวลรี่? ในตอนที่หมินหลานรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ สายตาของซูซีมู่มองไปที่หมินหลาน มองไปแค่วินาทีเดียว แต่หมินหลานก็กลัวจนหลังของเขาเปียกไปด้วยเหงื่อ
“ ประธานซู….” หมินหลานเรียกด้วยความรู้สึกไม่ดี ซูซีมู่ก้มหน้าดูแหวนในมือ ถามด้วยเสียงเบาๆ“ของตั้งโชว์อันนี้เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่？”
หมินหลานเช็ดเหงื่อไปด้วยตอบไปด้วย “ของตั้งโชว์พวกนี้ส่งมาจากบริษัทดี้ก้วนเมื่อหลายวันก่อน ว่ากันว่าได้รับการระบุจากหัวหน้าแผนกออกแบบว่า ไม่มีของ เพียงแค่ส่งมาเป็นของตั้งโชว์ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ”
คิ้วของซูซีมู่บิดเบี้ยว จากนั้นหันไปที่โจวเฉิงพูดว่า：“ โจวเฉิง หลังจากกลับถึงเมืองA ไปสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจนซะ ”
“ ได้ครับ”โจวเฉิงพยักหน้า
ซูซีมู่“ อืม”คำเดียว สายตามองไปที่แหวนในมืออีกครั้ง จ้องมองได้สักพัก สุดท้ายซูซีมู่ทิ้งไว้คำว่า “แหวนวงนี้ผมเอาไปนะครับ” แล้วหันหลังจากไป
โจวเฉิงเห็นซูซีมู่จากไป เตรียมตัวยกเท้าตามไปด้วย แต่ถูกหมินหลานดึงมือไว้“ผู้ช่วยโจวท่านอย่าพึ่งไปนะครับ ท่านต้องอธิบายให้ผมก่อนว่าประธานซูหมายความว่าอะไร ”
กล้ามเนื้อบนใบหน้าของโจวเฉิงกระตุกแล้วพูดว่า：“ความหมายของประธานซูคือไม่ได้หมายถึงอะไร”
ความหมายของประธานซูคือไม่ได้หมายถึงอะไร? หมินหลานถูกโจวเฉิงทำให้มึนงงหมดแล้ว “อะไรนะ？”
โจวเฉิงไม่อยากสนใจหมินหลานอีก จึงดึงมือเขาออก และวิ่งก้าวใหญ่ไปตามท่านประธานของเขา