งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 137

แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน

บทที่ 137 ก่อนงานแต่งจะเริ่ม(1)

ลู่ยู่เห็นซูซีมู่ไม่พูดอะไร พวกเขากำลังเครียดเรื่องข่าวลือ จึงพูด “หรือว่า ให้ฉันกับเหซิงโม่ไปแก้ข่าวให้แกเอง”

ซูซีมู่ไม่ทันคิดก็ส่ายหัว “ไม่ต้อง”

เมื่อได้ยินซูซีมู่บอกว่าไม่ต้อง ลู่ยู่กับเหซิงโม่ถึงกับงง “งั้นแกจะให้มันเป็นแบบนี้เหรอ”

“อืม เหตุผลไม่บอกพวกแกก็แล้วกัน” ซูซีมู่พูด

เมื่อได้ยินว่าซูซีมู่มีเหตุผล ลู่ยู่กับเหซิงโม่ก็ไม่ถามต่ออะไรอีก

พวกเขาทั้งสามนั้นมีซูซีมู่เป็นผู้นำอยู่เสมอ

ถ้าซูซีมู่พูดแล้ว นั้นแปลว่าไม่ให้สงสัย

รู้ว่าซูซีมู่กำลังยุ่ง ลู่ยู่กับเหซิงโม่ก็ไม่คิดจะอยู่นานเกินไป จึงอยู่แป๊บหนึ่งก็กลับเลย

ตอนได้ฟังข่าวที่ว่าระหว่างบริษัทซูซื่อกับบริษัทโล่ซื่อจัดงานแต่งขึ้นอีกครั้งนั้น ทุกคนต่างเชื่อว่าเป็นข่าวลือเท่านั้น

เพียงไม่ถึงวัน ทั้งในเน็ต ในหนังสือพิมพ์ และในทีวี ก็ได้ออกข่าวเรื่องทั้งสองตระกูลจะจัดงานกันทุกรูปแบบ และทั้งบริษัทซูซื่อกับบริษัทโล่ซื่อเริ่มแจกการ์ดเชิญแล้ว

แม้จะแน่ใจได้ว่านี้ไม่ใช่ข่าวลืออย่างแน่นอน แต่เพราะเรื่องการแต่งงานครั้งก่อนเป็นเรื่องปลอม ทำให้หลายคนไม่คาดหวังกับงานแต่งนี้

และในนี้มียังอะไรสนุกให้ดู ไม่ว่าจะเป็นคอมเม้นท์ ข่าวซุบซิบนินทา ที่ว่าท่านประธานบริษัทซูซื่ออายุห้าสิบกว่าเป็นโคแก่กินหญ้าแต่งงานกับบริษัทโล่ซื่อหญิงสาวที่อายุเพียงยี่สิบกว่าเท่านั้น เป็นประเด็นที่น่าตกใจพอสมควร และพอสมควรแก่การเป็นที่ซุบซิบนินทาด้วย

ทีแรกโล่เฟยเอ๋อที่ถูกขังอยู่นั้นไม่รับรู้เรื่องราวพวกนี้เลย แต่เพราะเห้อจิ้นเหยากลับจากประเทศ ได้ช่วยพูดเรื่องโล่เหยเอ๋อกับโล่ชิงไป๋หลายครั้ง และช่วยยืนยันจะช่วยดูแลโล่เฟยเอ๋อเอง โล่เฟยเอ๋อเลยได้รับอนุมัติออกจากห้อง แน่นอนเลยทำให้ได้เห็นข่าวพวกนี้จากโทรทัศน์

เพราะในข่าวกำลังนำเสนอเกี่ยวกับเรื่องที่ท่านประธานบริษัทซูซื่ออายุห้าสิบกว่าเป็นโคแก่กินหญ้าแต่งงานกับบริษัทโล่ซื่อหญิงสาวที่อายุเพียงยี่สิบกว่าเท่านั้น เห้อจิ้นเหยาที่นั่งข้างๆสีหน้าได้เปลี่ยนไป จึงเอารีโมทขึ้นมาเปลี่ยนช่องทันที

“อันนี้ไม่น่าดู เราเปลี่ยนช่องอื่นดูกันเถอะ”

โล่เฟยเอ๋อไม่พูดอะไร ได้แต่กำหมัดไว้แน่น จึงเผยความคิดภายในของเธอออกมา

เธอรู้แค่ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเป็นท่านประธานบริษัทซูซื่อมาตลอด แม้จะไม่เคยเจอหน้าคนฝ่ายนั้นว่าเป็นเช่นไร แต่ก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนฝ่ายนั้นจะอายุห้าสิบกว่าแล้ว

ที่จริงจะมีอะไรน่าแปลก เพราะเพื่อผลประโยชน์ จะให้เธอแต่งงานกับคนอายุห้าสิบกว่า หรือจะแต่งงานกับคนเฒ่า เธอจะไม่แต่งได้ด้วยหรอ

ในขณะที่ข่าวลือกำลังแพร่ไปต่างๆนานา วันแต่งก็มาถึงแล้ว

ดูไม่เหมือนกับครั้งก่อน ที่งานแต่งงานครั้งนี้ได้จัดขึ้นที่เรือนปราสาทเมือง A

ในเรือนปราสาทสุดหรูนี้ในเมือง A มาก็นานพอสมควร กลับไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นเจ้าของเรือนปราสาทนี้เลย เพราะไม่เคยนึกถึงบริษัทซูซื่อจะเป็นเจ้าของ

โล่หยิวชิวรู้ตั้งนานแล้วว่าบริษัทซูซื่อนั้นรวยล้นฟ้า แต่เพราะไม่อยากแต่งงานกับท่านประธานบริษัทซูซื่อที่อายุห้าสิบกว่าเลยคิดแผนให้โล่เฟยเอ๋อแต่งงานแทน สำหรับเมื่อก่อนที่รู้ว่าแต่งงานจะนำพาผลประโยชน์มหาศาลมาให้บริษัทโล่ซื่อ เธอยังแอบดีใจมาก

ที่หลอกใช้บริษัทโล่ซื่อมาจัดพันธะวิวาห์ขึ้น เธอเพียงแค่นั่งรอผลประโยชน์อย่างเดียว

ตอนนี้เธอกำลังเดินเข้าเรือนสุดหรูหรา พรีเมี่ยม เจิดจรัสในปราสาทแห่งนี้ เมื่อได้รับรู้ความร่ำรวยของตระกูลซูด้วยตัวเองแล้ว ในใจเธอก็เกิดความอิจฉาริษยาเป็นอย่างมาก

โล่เฟยเอ๋อโดนเธอวางแผนให้แต่งงานกับผู้ชายแก่ กลับได้เศรษฐีร่ำรวยขนาดนี้ ทำให้เธอไม่พอใจอย่างมาก

ใบหน้าโล่หยิวชิวแสดงความร้ายกาจออกมา และกำมือจนแน่น

เห้อจิ้นเหยาที่ยืนอยู่ข้างๆรับรู้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของโล่หยิวชิว จึงหันหน้ามองเธอ “หยิวชิว ลูกกำลังคิดอะไรอยู่”

“เปล่าค่ะ” โล่หยิวชิวซ่อนสีหน้าร้ายกาจไว้ แล้วตอบ

เห้อจิ้นเหยาจ้องโล่หยิวชิวแรงๆแล้วแวบหนึ่ง แล้วจึงพูด “หยิวชิว ลูกต้องจำไว้ ใจร้อนอดได้ของดีนะ”

โล่หยิวชิวกัดริมฝีปากล่างไว้แล้วไม่พูด

“หยิวชิว ลูก……”เห้อจิ้นเหยากำลังจะเอ่ยอะไรออกมา แต่โล่หยิวชิวก็ตัดคำพูดเธอซะก่อน

“คุณแม่คะ หนูเห็นคนรู้จัก หนูขอตัวไปทักทายแป๊บหนึ่งนะคะ”

พูดเสร็จก็ไม่ฟังเห้อจิ้นเหยาตอบ โล่หยิวชิวรีบเดินเหยียบส้นสูงออกไปทันที

เห้อจิ้นเหยามองแผ่นหลังโล่หยิวชิวแล้วพักหนึ่ง จึงจะเก็บสายตากลับมา

คนรู้จักที่โล่หยิวชิวได้เห็น คือลู่ยู่กับเหซิงโม่นั้นเอง

สำหรับคนรู้จักของซูซีมู่ เธอไม่เคยจะปล่อยโอกาสไปสักครั้ง เพราะแบบนี้เลยทำให้เธอทิ้งเห้อจิ้นเหยา แล้วรีบเดินไปหาทันที

“พวกคุณก็มาเหรอคะ”โล่หยิวชิวยิ้มแย้มพลางขวางลู่ยู่กับเหซิงโม่ไว้

ลู่ยู่กับเหซิงโม่เห็นว่าเป็นโล่หยิวชิวก็ถึงกับอึ้งไป แล้วลู่ยู่จึงจะถาม”คุณหนูโล่มาหาพวกผมมีเรื่องหรอครับ”

โล่หยิวชิวยิ้มตาหยีตอบ” ซูซีมู่มากับพวกคุณด้วยไหมคะ เมื่อคืนฉันโทรศัพท์ไปหาอยากเชิญเขาด้วย แต่เบอร์เขาโทรไม่ติดเลยค่ะ”

“เบอร์ซูซีมู่โทรไม่ติดเหรอครับ ผมลอง……”ลู่ยู่เอามือถือออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วจะกดโทรไปหาซูซีมู่

แต่เขายังไม่ทันได้กดโทรไปหาซูซีมู่ มือถือก็โดนเหซิงโม่ที่อยู่ข้างๆแย่งไปแล้ว

“เฮ้ย เหซิงโม่ แกทำอะไรอ่ะ”ลู่ยู่ถามขึ้นทันที

เหซิงโม่ไม่ตอบคำถามเขา แต่กลับพูดกับโล่หยิวชิว ” ซูซีมู่มาแน่นอนครับ”

เมื่อได้ยินว่าซูซีมู่จะมาแน่ นัยน์ตาโล่หยิวชิวประกายขึ้นมาทันที “เขาจะมาเมื่อไหร่คะ”

“ถึงเวลา คุณก็รู้เองนะครับ” เหซิงโม่ตอบแบบคลุมเครือ

“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”โล่หยิวชิวพูดขอบคุณพลางยกมุมปากยิ้มให้อย่างแสนสวย

เหซิงโม่ตอบพลางยิ้มอย่างสุภาพ “ไม่เป็นไรครับ”

เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว โล่หยิวชิวก็ไม่อยู่ต่ออีก

เธอ ” ฉันยังอยู่เรื่องขอตัวไปก่อนนะคะ ทั้งสองคิดว่าที่นี่คือบ้านของตัวเองได้เลย ตามสบายนะคะ”

คำพูดของโล่หยิวชิวนั้น ไม่มีความไม่คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของที่นี่เลยสักนิด

เหซิงโม่ถึงกับชะงักไปเล็กน้อย แล้วพยักหน้า “ได้ครับ”

หลังจากโล่หยิวชิวเดินออกไป ลู่ยู่ก็เริ่มพูดโวยวายขึ้นมา “เหซิงโม่ ทำไมต้องแย่งมือถือฉันอ่ะ แล้วยังจะขัดขวางให้ฉันคุยกับคนสวยด้วย”

เหซิงโม่เอามือถือยัดในมือลู่ยู่แล้วพูด “ฉันไม่ทำไม ก็แค่จะบอกแกว่า อย่าลืมที่ซูซีมู่พูดไว้ล่ะ”

เขาไม่ใช่ลู่ยู่ไอ้บื้อนี้ ที่จะดูไม่ออกว่าผู้หญิงที่ชื่อโล่หยิวชิวได้ตามรังควาน ซูซีมู่จนขยะแขยง

เมื่อก่อนเขาคิดว่าซูซีมู่ไม่พอใจกับคู่ที่จะแต่งงานด้วยถึงเป็นแบบนี้ เมื่อกี้เขาเพิ่งเข้าใจ ผู้หญิงคนนั้นช่างทำให้คนรังเกียจจริงๆ

ยังบอกให้พวกเขาคิดว่าที่นี่คือบ้านตัวเอง ให้ตามสบายเหรอ

เธอเป็นแค่พี่สาวฝ่ายเจ้าสาวก็เท่านั้น ยังเอาบ้านเจ้าบ่าวเป็นบ้านตัวเองหรือไง

ไม่รู้จักสถานะตัวเองไม่พอ แถมแววตายังเผยถึงความโลภและความทะเยอทะยานอีกด้วย ฉันทำให้คนขยะแขยงเป็นอย่างยิ่ง

มีแต่ฟังคำพูดของเหซิงโม่ ลู่ยู่ถึงกับชะงักไป จากนั้นจึงเบ้ปากแล้วพูด “เอาหน่า ฉันแค่ลืมไปแป๊บเดียวเอง ”

“แกอย่าลืมว่าวันนี้แกมาทำอะไรก็พอ”เหซิงโม่มองบนพูด

ลู่ยู่ตอบแบบไม่คิด ” ไร้สาระ ฉันจะลืมได้ไงว่าวันนี้มาดื่มเหล้าฉลองงานแต่งให้กับซูซีมู่”

“แกไม่ลืมก็ดี” เหซิงโม่พูดเสร็จ ก็หันไปเดินทางเข้าด้านขวาเลย

ลู่ยู่ลูบจมูก แล้วเดินตามเข้าไป

ทางเข้าทั้งสองด้านมีบอดี้การ์ดเฝ้าอยู่เมื่อเห็นเหซิงโม่กับลู่ยู่เดินมา ก็รีบพูด ” คุณชายลู่ คุณชายเหซิง คุณชายรอพวกคุณอยู่ครับ”

รอพวกฉันเหรอ”เหซิงโม่กับลู่ยู่จ้องมองตันแป๊บเดียว ก็รีบเดินเข้าไปข้างในทันที