งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 223

บทที่223 โล่เฟยเอ๋อหยุดยาว

หลังจากซูซีมู่ส่งโล่เฟยเอ๋อกลับวิลล่าเมื่อคืน ก็ออกไปกับโจวเฉิง เพื่อรีบไปพบคุณท่านที่คฤหาสน์ตระกูลซู

ที่แท้หลังจากที่บริษัทซูซื่อได้ออกจากเมืองหลวงไป ซูซีมู่ก็วางแผนจะย้ายบริษัทมาอยู่เมืองA เพื่อจะได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกับสาขาย่อยของบริษัทซูซื่อ

แต่ระหว่างนี้ตรงกับเทศกาลตรุษจีนพอดี ทำให้แผนการนี้ถูกสั่งระงับชั่วคราว

จนถึงวันที่7นี้ ซูซีมู่จึงเริ่มดำเนินแผนการเคลื่อนย้ายนี้ ทำให้ผู้ถือหุ้นในบริษัทซูซื่อคัดค้านอย่างแรง

แต่เรื่องที่ซูซีมู่ได้ตัดสินใจแล้ว ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีก

แต่คาดไม่ถึงว่า ผู้ถือหุ้นพวกนั้นจะวุ่นวายตอนที่ซูซีมู่ไปประเทศฝรั่งเศสแล้ว สุดท้ายคุณท่านต้องเป็นคนออกหน้าเพื่อคุมสถานการณ์นี้ไว้

พอซูซีมู่ส่งโล่เฟยเอ๋อกลับวิลล่าเรียบร้อย ก็ไปพบคุณท่านที่คฤหาสน์ตระกูลซู แล้วรีบเดินทางไปยังบริษัทเพื่อไปจัดการกับผู้ถือหุ้นพวกนั้น

พอเขาจัดการกับเรื่องวุ่นวายของผู้ถือหุ้นพวกนั้นเสร็จ ก็ถึงเที่ยงวันของวันที่2แล้ว ซูซีมู่ให้โจวเฉิงเตรียมอาหารกล่องเบนโตะให้1กล่อง แล้วก็ขับไปยังออฟฟิศ

พอถึงออฟฟิศ พอเก็บมือถือที่ตกอยู่ในออฟฟิศขึ้นมา ถึงเห็นว่าตอนเช้าโล่เฟยเอ๋อโทรหาเขาตอนเช้านี้ เขาจึงรีบโทรกลับไปให้เธอ

“ฮัลโหลค่ะ”

พอได้ยินเสียงโล่เฟยเอ๋อ ซูซีมู่ก็รีบกล่าวทันที:”ขอโทษนะครับ พอดีมือถือผมตกอยู่ในออฟฟิศ เพิ่งเห็นว่าคุณเคยโทรหาผมครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” โล่เฟยเอ๋อตอบ

ซูซีมู่ตอบ’อืม’เบาๆ แล้วถาม “คุณโทรหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่า?”

“ฉันแค่อยากถามว่า…..” โล่เฟยเอ๋อหยุดพักนึง แล้วจึงพูดต่อ”ทำไมคุณต้องออกไปตอนเที่ยงคืนละคะ?เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ?”

ดวงตาของซูซีมู่กะพริบ ตอบ “ไม่มีอะไร มีเรื่องต้องไปจัดการนิดหน่อย”

เมื่อเห็นว่าซูซีมู่ตอบเผินๆแบบนี้ โล่เฟยเอ๋อรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

ซูซีมู่รีบเปลี่ยนเรื่องคุย “คุณกินอาหารเที่ยงหรือยัง?”

“กินแล้ว กำลังจะไปซื้อเอกสารสำหรับฝึกภาษาฝรั่งเศส” โล่เฟยเอ๋อตอบ

ซูซีมู่เงียบไปหลายวินาทีแล้วพูดตอบ”เอกสารคุณไม่ต้องไปซื้อแล้ว ในบ้านมีอยู่ เดี๋ยวกลับไปคืนนี้ ผมไปหยิบให้คุณเอง”

“ค่ะ โอเคค่ะ” โล่เฟยเอ๋อไม่พูดอะไรมากมาย ตอบตกลงไปตรงๆ

“ครับ” ซูซีมู่เงียบลง

ผ่านไปประมาณ 1 นาที โล่เฟยเอ๋อกล่าว:”ถ้าไม่มีอะไร ฉันวางสายแล้วนะ”

“ครับ”

หลังจากวางสาย โล่เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้น มองดูท้องฟ้าที่มืดมน แล้วหันหลังเดินเข้าไปในบริษัท

พอเดินได้สองก้าวก็เห็นคนรู้จักคนหนึ่ง จางเจียเจีย

และในขณะนี้เอง จางเจียเจียก็เห็นโล่เฟยเอ๋อเช่นกัน “เฟยเอ๋อ คือเธอนี่เอง”

โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าให้เธอ”เจียเจีย”

จางเจียเจียถามอย่างตื่นเต้นว่า”เฟยเอ๋อ เธอกลับมาทำงานที่บริษัทแล้วใช่ไหม?”

“ใช่ กลับมาเดือนนึงแล้ว” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า

“จริงหรอเนี่ย?”จางเจียเจียๆประหลาดใจ แล้วถามต่อ”เธอยังอยู่แผนกออกแบบใช่ไหม? ทำไมฉันไม่เห็นเธอเลย?”

แน่นอนว่าโล่เฟยเอ๋อจะไม่บอกจางเจียเจีย ว่าเธออยู่แผนกออกแบบก็จริง แต่เธอไม่ต้องไปทำงานที่ออฟฟิศเลย เพราะฉะนั้นเธอย่อมไม่เจอเธอเป็นธรรมดา

เธอบอกกับจางเจียเจียว่าฉันไม่ได้อยู่แผนกออกแบบ แต่อยู่แผนกอื่นอ่ะ”

เมื่อได้ยินที่โล่เฟยเอ๋อพูด จางเจียเจียกล่าวด้วยสีหน้าเหมือนน่าเสียดายมาก “เฟยเอ๋อ ทำไมเธอไปแผนกอื่นล่ะ? ต้องรู้ว่าเธอเป็นนักออกแบบที่มีอนาคตไกลที่สุดคนหนึ่งเลยนะ”

โล่เฟยเอ๋อไม่ได้สังเกตเห็นตรงนี้ เพียงแต่ตอบเบาๆว่า”แผนกอื่นก็ดีเหมือนกันนะ”

“เธอชอบก็ดีแล้ว” จางเจียเจียพูดจบ แล้วกล่าวเหมือนนึกอะไรได้บางอย่างว่า:”เฟยเอ๋อ เธอเปลี่ยนเบอร์มือถือหรือเปล่า? ฉันโทรไม่ติดเลยน่ะ”

“ใช่ เปลี่ยนแล้ว” โล่เฟยเอ๋อเงิบแป๊บนึงแล้วพยักหน้า

จางเจียเจียกล่าวยังตื่นเต้นว่า”มาเราแลกเบอร์กัน ต่อไปจะได้ติดต่อกันสะดวก”

“โอเค”โล่เฟยเอ๋อไม่มีความเห็นอะไร จึงแลกเบอร์กันกับจางเจียเจีย

พอคุยกับจางเจียเจียเรียบร้อยแล้ว โล่เฟยเอ๋อดูเวลาใกล้ถึงเวลาทำงานแล้ว จึงกล่าวว่า:”เจียเจีย ฉันต้องกลับออฟฟิศแล้วล่ะ”

“ฉันก็ได้เวลากลับออฟฟิศแล้วเหมือนกัน”จางเจียเจียยิ้มกล่าว

พอแยกจากกันกับจางเจียเจีย โล่เฟยเอ๋อก็กลับไปยังห้องคลาสฝึกอบรมพิเศษ

เนื่องจากคนอื่นๆในคลาสฝึกอบรมพิเศษล้วนมีงานทำช่วงบ่ายกัน เพราะฉะนั้นตอนบ่ายจะมีแต่โล่เฟยเอ๋ออยู่คนเดียว ในวันนี้ทำให้โล่เฟยเอ๋อรู้สึกไม่คาดคิด ว่าคาริน่าจะอยู่ในห้องคลาสฝึกอบรมพิเศษนี้ด้วย

คาริน่าเห็นโล่เฟยเอ๋อก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน “โล่เฟยเอ๋อ คุณบอกว่าจะลางานไปทำธุระไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงกลับมาแล้วล่ะ?”

“ครูคาริน่าคะ ธุระของฉันทำเสร็จแล้วค่ะ”โล่เฟยเอ๋อตอบกลับ

คาริน่า’ออ’หนึ่งคำ แล้วถามเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ว่า”ใช่แล้ว โล่เฟยเอ๋อ เริ่มวันพรุ่งนี้ฉันจะพาทีมไปเข้าร่วมการประกวดแล้ว เป็นเวลารวมประมาณ1อาทิตย์ คนอื่นๆที่ไม่ได้เข้าร่วมการประกวดก็จะไปทำงาน แล้วเธอล่ะจัดตารางงานไว้ยังไง?”

โล่เฟยเอ๋อฟังคำพูดของคาริน่า เงิบไปพักนึง “ฉันไม่รู้ค่ะ ผู้จัดการเย่เขาไม่จัดเตรียมให้เหรอคะ?”

“เย่? เขาไม่ได้จัดเตรียมให้นิ” คาริน่ามองโล่เฟยเอ๋อด้วยความสงสัย

ผู้จัดการไม่ได้จัดเตรียมงานให้เธอ? โล่เฟยเอ๋อเงิบไปพักนึง และนึกขึ้นได้ว่าผู้จัดการเคยบอกเธอว่าถ้าเป็นคนที่โจวเฉิงจัดให้เข้ามาบริษัทดี้ก้วน เขาไม่มีสิทธิ์คุมเธอ จึงก้มหน้ามองต่ำลงกล่าวว่า:”งั้นครูคาริน่าช่วยอนุญาตให้ฉันอยู่ได้ไหมคะ ฉันขอหยุดยาวอาทิตย์นึง”

ตอนแรกเธอยังกังวลเรื่องที่ต้องเรียนภาษาฝรั่งเศสเอง ยังต้องวีดีโอคอลกับอาจารย์ไค่ตี้เกรงว่าจะไม่มีเวลา ถ้าหยุดยาวตอนนี้ได้ก็จะพอดีเลย

คาริน่ามองโล่เฟยเอ๋อทีนึงแล้วพยักหน้ากล่าว”ก็โอเค”

โล่เฟยเอ๋อกล่าวด้วยสีหน้าเสียใจเล็กน้อย “งั้นก็รบกวนครูคาริน่าแล้วนะคะ”

“ไม่รบกวนหน่อยค่ะ”

เพราะว่าจะหยุดยาวติดต่อกัน1อาทิตย์ โล่เฟยเอ๋อจึงเก็บของที่ตนเองลืมไว้ในคลาสฝึกอบรมพิเศษทั้งหมด มาเก็บไว้ในกล่องให้เรียบร้อย เพื่อนำกลับบ้านไปด้วย

แต่นึกไม่ถึงว่า เธอเพิ่งแบบกล่องเข้าประตู ก็ไปชนกับซูซีมู่เข้าแล้ว

ซูซีมู่รับกล่องเก็บของจากมือของโล่เฟยเอ๋ออย่างอัตโนมัติ แล้วถามขึ้นว่า “ทำไมคุณเอาของกลับมาเยอะขนาดนี้ล่ะ?”

“นี่เป็นของที่ใช้ในคลาสฝึกอบรมพิเศษของฉัน เพราะว่าจะหยุดยาว ฉันก็เลยเอากลับมาหมดเลย” โล่เฟยเอ๋อตอบด้วยอารมณ์หม่นหมอง

ซูซีมู่สังเกตเห็นถึงอารมณ์ที่ผิดปกติไปของโล่เฟยเอ๋อ จึงถามขึ้นว่า “ทำไมถึงหยุดกะทันหันแบบนี้ล่ะ?”

โล่เฟยเอ๋อนิ่งอยู่แป๊บนึง แล้วจึงกล่าว:”ครูคาริน่าจะพาคนอื่นๆไปเข้าร่วมการประกวด ฉันไม่มีงานอย่างอื่นต้องทำ ก็เลยหยุดยาว

เมื่อได้ยินที่โล่เฟยเอ๋อพูด ซูซีมู่สีหน้านิ่งเงียบลง

ตลกแล้ว คนของเขา จะให้คนอื่นมารังแกได้ยังไง?

“ไม่เข้าร่วมการแข่งขัน ก็หยุดยาว ผมจะให้โจวเฉิงไปถามเย่รู่ไป๋ดูว่าเป็นผู้จัดการประสาอะไร”

พอพูดจบ ซูซีมู่ก็จะโทรหาโจวเฉิง แต่ถูกโล่เฟยเอ๋อรั้งไว้ “คุณอย่าโกรธเลยนะ วันหยุดยาวฉันเป็นคนขอเอง ฉันอยากใช้ช่วงวันหยุดยาวมาวิดีโอคอลล์เรียนกับอาจารย์ไค่ตี้”

โล่เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้น ส่งยิ้มให้กับซูซีมู่พร้อมกับกล่าวว่า:”และคุณก็ได้รับปากฉันแล้วว่าจะสอนให้ฉันพูดภาษาฝรั่งเศส”

เมื่อเจอกับรอยยิ้มของโล่เฟยเอ๋อเข้า สุดท้ายแล้วซูซีมู่ก็ปฏิเสธไม่ลง เขาพยักหน้า” อืม เดี๋ยวผมไปหาเอกสารหนังสือที่ห้องอ่านหนังสือให้คุณ”