งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 48

บทที่ 48 รู้จุดประสงค์ของโล่หยิวชิวแล้ว

ที่จริงแล้วโล่เฟยเอ๋อไม่รู้ว่าซูซีมู่ยิ้มจริงๆ

แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไม หลังจากได้ยินโล่เฟยเอ๋อประเมินเขา เขาถึงเผลอยิ้มออกมา แต่ว่าปกติเขาจะเย็นชา เขาเลยยิ้มออกมาเพียงครู่เดียว

หลังจากเก็บอาการอารมณ์ดี ซูซีมู่ก็หยิบแอปเปิลที่ปอกแล้วให้โล่เฟยเอ๋อ

โล่เฟยเอ๋อขมวดคิ้ว รอจนเธอรับไปแล้วถึงนึกขึ้นมาได้ว่าเธอเอาแอปเปิลมาปอกให้ซูซีมู่ เธอรีบส่งแอปเปิลให้ซูซีมู่“ชิ้นนี้ให้คุณ”

“คุณกินเถอะ”ซูซีมู่เอื้อมมือหยิบแอปเปิลออกจากถุงอีกครั้ง

โล่เฟยเอ๋อพยักหน้า แล้วกัดไปหนึ่งคำ

แอปเปิลรสหวาน เธอก้มลงยิ้มและกินมันอย่างมีความสุข

ซูซีมู่มองเธอและก้มลงปอกแอปเปิลในมือ

แอปเปิลปอกยังไม่เสร็จ โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น

ซูซีมู่วางแอปเปิลและมีดงบนจาน และทิชชูกระดาษสองสามแผ่นจากโต๊ะน้ำชาแล้วเช็ดมือ ก่อนหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า

เมื่อเขาเห็นเบอร์ของคนที่โทรมา ซูซีมู่หันไปมองโล่เฟยเอ๋อที่กำลังกินแอปเปิล

แม้ว่าจะเห็นหมายเลขนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่ซูซีมู่มีความจำดีมาก เขารู้ทันทีว่าคือเบอร์ที่โล่หยิวชิวโทรหาเขาครั้งก่อน

นึกถึงครั้งสุดท้ายที่เธอพูดอะไรบางอย่างกับเขา ดวงตาของซูซีมู่ก็มืดลง

โล่เฟยเอ๋อเงยหน้าขึ้นและเห็นซูซีมู่ถือโทรศัพท์มือถือไม่ยอมรับสาย และจ้องมองเธออย่างประหลาด

เขาไม่รับโทรศัพท์ เขาจ้องเธอทำไม？

“คุณไม่รับโทรศัพท์เหรอ？”

ให้เขารับโทรศัพท์พี่สาวของเธอ？ดวงตาซูซีมู่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นชา……

เขาไม่ได้ละสายตา เขากัดริมฝีปากแน่น แล้วกดปุ่มรับสาย

เสียงของโล่หยิวชิวดังมาจากอีกฝั่ง “โอ้โห คุณซู ในที่สุดคุณก็รับโทรศัพท์？”

“มีเรื่องอะไร？”ซูซีมู่เยือกเย็นมาก ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย

โล่เฟยเอ๋อได้ยินเสียงเยือกเย็นของซูซีมู่ ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน คนในโทรศัพท์นี้เป็นใคร？ถึงซูซีมู่จะเกลียดเธอ แต่ก็ไม่น่าจะเย็นชาใส่เธอแบบนี้

ซูซีมู่ไม่รู้ว่าโล่เฟยเอ๋อคิดยังไง ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเขาเมื่อเขาได้ยินคำพูดถัดไปของโล่หยิวชิว ก็เหมือนน้ำแข็งทั้งหมดละลาย

“คุณซู อย่าเพิ่งโกรธ！ครอบครัวพวกเราของ โล่เฟยเอ๋อให้ฉันโทรหาคุณ และนัดคุณออกมา บอกว่าคุณอยู่คนเดียวค่อนข้างจะโดดเดี่ยว”

เขาอยู่คนเดียวแล้วโดดเดี่ยว？แล้วคนที่จับแอปเปิลชิ้นใหญ่มาเคี้ยวนั้นคืออะไร？บางทีสิ่งต่างๆ อาจไม่ใช่สิ่งที่เขาคิด。ดวงตาของ ซูซีมู่หันไปหาร่างโล่เฟยเอ๋อ ดวงตาเยือกเย็นค่อยๆเปลี่ยนเป็นอบอุ่น แต่น้ำเสียงยังคงไม่เปลี่ยนแปลง“อย่างนั้นเหรอ？”

“แน่นอน วันนี้โล่เฟยเอ๋อไปดูหนังกับคนหนึ่งที่ซีจีเมเจอร์”โล่หยิวชิวพูดจบแล้วก็เจตนาพูดเพิ่มขึ้นมาอีก“อีกฝ่ายเป็นผู้ชาย”

ซูซีมู่มั่นใจจุดประสงค์ของโล่หยิวชิวแล้ว เธอต้องการสร้างความเข้าใจผิดระหว่างเขาและโล่เฟยเอ๋อ

แล้วก็จำได้ว่าเมื่อครั้งที่แล้วตอนได้พบกับโล่หยิวชิวที่หยู้ผินเซียงเขาเห็นความตั้งใจจากดวงตาของเธอ ดวงตาซูซีมู่เย็นยะเยือกอีกครั้ง

แค่ไม่รู้ว่าเธอเอาเบอร์ของเขามาได้อย่างไร

ซูซีมู่เม้มริมฝีปากของเธอและตัดสายไป

โล่เฟยเอ๋อเห็นว่าซูซีมู่วางสายแล้ว ก็ถามทันทีว่า “คนที่โทรมาทำให้คุณไม่มีความสุขเหรอ？”

ซูซีมู่ยังคงจ้องมองโล่เฟยเอ๋อ แล้วพยักหน้า ‘อืม’

“อย่ารับโทรศัพท์ของเขาเลยถ้าคุณไม่มีความสุข”น้ำเสียงของโล่เฟยเอ๋อหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า：“ไม่อย่างนั้นคุณก็บล็อกเบอร์เขาไป เขาจะได้โทรมาไม่ได้อีก……”

ซูซีมู่ไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่จ้องมองโล่เฟยเอ๋อที่พูดต่อไป

“……ถ้ายังไม่ได้อีก ฉันจะช่วยคุณรับแล้วด่าเขาสักรอบ。”โล่เฟยเอ๋อทำหน้าบึ้งตึงแล้วพูดด้วยความโกรธ

“อืม”ซูซีมู่ตอบกลับไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

จะจัดการโล่หยิวชิว เขาต้องวางแผนให้ดี

ท้ายที่สุดแล้วโล่หยิวชิวที่อยู่ในใจโล่เฟยเอ๋อไม่ธรรมดา ถ้าจัดการไม่สำเร็จยังจะเป็นการช่วยให้โล่หยิวชิวสมหวัง

ซูซีมู่หรี่ตาลง แล้วเข้าครัวไปเทน้ำ

เมื่อครู่นั่งพิงอยู่บนโซฟา ซูซีมู่ยังรู้สึกว่าพอได้ แต่พอลุกขึ้น อาการปวดกระดูกต้นคอก็กลับมาอีกครั้ง

วันนี้ยุ่งทั้งวัน ควรจะเข้านอนเร็วสักหน่อยซูซีมู่ถอนหายใจในใจ แล้วเดินลูบต้นไปที่ห้องครัว

โล่เฟยเอ๋อสังเกตการเคลื่อนไหวของเขาและลุกขึ้นทันที “ต้นคอคุณป็นอะไร？”

“ไม่มีอะไร”ได้ยินโล่เฟยเอ๋อถาม ซูซีมู่ก็รีบเอามือออกจากต้นคอ

โล่เฟยเอ๋อรู้ว่าซูซีมู่อาจจะไม่สบายที่ต้นคอ และเธอรู้ว่าเขาต้องการที่ปิดบังเธอ

ไม่ง่ายเลยที่จะพูดได้แค่ว่า：“คุณยุ่งทั้งวัน รู้สึกไม่สบายที่ต้นคอเหรอ？”

ซูซีมู่ตอบกลับมาแค่‘อืม’

“คุณรีบขึ้นห้องไปนอนเถอะ”โล่เฟยเอ๋อพูดเสร็จก็ถามอีกครัง “คุณเข้าไปในครัวทำไม？”

“เทน้ำ”ซูซีมู่บอกว่าเธอกำลังจะไปครัว แต่โล่เฟยเอ๋อห้ามไว้

“ฉันจะเทน้ำให้คุณ คุณรีบกลับขึ้นห้องไปเถอะ。”ดวงตาดำใสของโล่เฟยเอ๋อฉายแววกังวลเล็กน้อย

ซูซีมู่หัวใจสั่นขึ้นมาทันที พยักหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจ “ได้”

โล่เฟยเอ๋อมองใบหน้าของซูซีมู่ยิ้มเบาๆ แล้วหันหลังเข้าห้องครัวไป

ซูซีมู่ละสายตาจากเธอ แล้วก้าวขึ้นบันไดไป

เมื่อกลับมาถึงห้อง ซูซีมู่นอนลงบนเตียงถึงจะสบายขึ้นมา แต่อาการปวดคอก็ยังกำเริบเหมือนเดิม

ซูซีมู่ขมวดคิ้ว แล้วค่อยๆหลับตาลง

ในไม่ช้าก็มีเสียงเคาะประตูจากด้านนอก

เขาลืมตาขึ้น ยังไม่ทันจะตอบกลับ ประตูก็ถูกผลักเข้ามา

โล่เฟยเอ๋อถือแก้วเดินเข้ามา

“เจ็บหรือเปล่า？”เห็นซูซีมู่ขมวดคิ้ว โล่เฟยเอ๋อรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ

ซูซีมู่ลุกขึ้นแล้วส่ายหัว“ไม่เป็นไร”

โล่เฟยเอ๋อยื่นแก้วน้ำให้เขา แล้วเดินไปที่ข้างเตียงของซูซีมู่ ยกมือขึ้นมาพอดีกับคอซูซีมู่

ทันทีที่ฝ่ามือนุ่มของเธอแตะผิวของเขา ซูซีมู่ตัวแข็งทื่อ เกือบทำน้ำหกออกจากแก้ว

“ปวดตรงไหน？ตรงนี้？”ลมหายใจอุ่นๆพัดเข้าหูของเขา ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยกระจายไปรอบหูของเขาซูซีมู่ชาไปทั้งตัว

“อืม”ซูซีมู่ตอบแล้วก้มหัวลงดื่มน้ำเพื่อปกปิดความผิดปกติของเขา

“คุณนอนลงฉันนวดให้น่าจะดีกว่า”เสียงของโล่เฟยเอ๋อกลับมาอีกครั้ง

ซูซีมู่ปฏิเสธโดยไม่ได้คิดอะไร“ไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่”

โล่เฟยเอ๋อไม่ฟังคำพูดของเขา เธอเอื้อมมือหยิบแก้วน้ำจากมือเขาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เธอไม่ได้พูดอะไรแล้วผลักหลังซูซีมู่เบาๆให้เขานอนราบดีๆ

ซูซีมู่จะปฏิเสธก็พูดไม่ออก ได้แต่เชื่อฟังโล่เฟยเอ๋อแล้วนอนลงบนเตียง