งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ - ตอนที่ 88
บทที่ 88 ไปซื้อของแล้วเจอกับคุณป้าเหยา
หลังจากที่เข้าไปในห้างจินเผิง โล่เฟยเอ๋อกับซูซีมู่ก็เริ่มจับจ่ายซื้อของทีละร้านๆ
โล่เฟยเอ่อในฐานะคนมาเลือกของขวัญจึงเดินนำหน้า ส่วนซูซีมู่ที่เป็นคนออกเงินก็เดินตามหลังโดยที่ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ทั้งสองคนคนหนึ่งนำหน้าอีกคนตามหลังโดยเว้นระยะเกือบหนึ่งเมตร ซึ่งถือว่าไม่ใกล้ไม่ไกล
บอกตามตรงเลยว่าโล่เฟยเอ๋อที่จะช่วยซูซีมู่เลือกของขวัญอะไรนั้น ก็ยังไม่รู้จุดหมายเลยจริงๆเพราะเธอไม่รู้ว่าคนที่ซูซีมู่จะส่งของขวัญให้นั้นเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง งานอดิเรกคืออะไรก็ไม่ชัดเจนสักอย่าง
พอเข้าๆออกๆไปหลายร้าน โล่เฟยเอ่อก็ถามออกมาอย่างหมดความอดทน
“คือว่า……ของขวัญของคุณจะเอาให้คนแบบไหนหรอ?” โล่เฟยเอ่อถามจบก็กลัวว่าซูซีมู่จะเข้าใจผิดว่าเธอต้องการถามเรื่องส่วนตัวของเขาเลยแสร้งพูดต่อ
“คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ใช่อยากถามเรื่องส่วนตัวของคุณ ฉันแค่อยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายหือผู้หญิงก็เท่านั้น ประมานว่างานอดิเรกเป็นแบบไหน?”
“น้องสาวของเหซิงโม่”ซูวีมู่ตอบกลับ
โล่เฟยเอ๋อมองซูซีมู่ด้วยความประหลาดใจ
“เหซิงถิงหรอ?”
“อืม” ซูซีมู่พยักหน้า
“ของขวัญจะให้เหซิงถิง…..”โล่เฟยเอ๋อกวาดตาไปรอบๆก่อนที่จะหันหน้ามามองซูซีมู่ด้วยความสงสัย
“กระเป๋าเป็นยังไง? หรือน้ำหอม,เครื่องสำอางพวกนี้ ผู้หญิงล้วนชอบของพวกนี้”
ผู้หญิงทุกคนชอบ? ดูเหมือนตัวเองจะไม่ชอบนะ!
ซูซีมู่ขยับมุมปากจากนั้นก็พูดออกมา
“กระเป๋า”
“กระเป๋าดูเหมือนจะอยู่ชั้นสาม…..” โล่เฟยเอ๋อพึมพำและมุ่งหน้าไปที่ลิฟต์
ซูซีมู่หยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เดินตามไป
เมื่อมาถึงชั้นสาม โล่เฟยเอ๋อก็กวาดตามองไปรอบๆพลันถาม
“จะดู LV หรือ Burberry? หรือ Hermes? หรือ Dior?”
ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ซูซีมู่ใจกว้างซื้อเสื้อผ้าให้โล่เฟยเอ๋อที่เขตซีหลัน เธอก็ได้เรียนรู้ว่าเขาเป็นคนรวยแบบนี้ เขากับเหซิงโม่ก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกันในเมื่อจะซื้อของขวัญให้น้องสาวของเหซิงโม่ก็ต้องห้ามน้อยหน้าเหมือนกัน ดังนั้นโล่เฟยเอ๋อเลยอ่านชื่อกระเป๋าแบรนด์เนมหลายอันออกมาให้เลือก
ซูซีมู่ตอบกลับโดยที่ไม่กระพริบตา
“คุณดูละกัน”
“เข้าไปดูให้หมดเลยไหม? ดูว่าร้านไหนสวย” โล่เฟยเอ่อพูดจบก็พาซูซีมู่เข้าไปยังร้าน Burberry
ถ้าในเวลาปกติการแต่งตัวธรรมดาแบบนี้ของโล่เฟยเอ๋อ ก็เกรงว่าพนักงานในร้าน Burberryคงจะไม่ให้ความสนใจหรอก ล้อเล่นหน่ะ โล่เฟยเอ๋อแค่ดูเหมือนคนที่ไม่มีเงินจะซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมเอง
แต่ตอนนี้เธอมีซูซีมู่มาด้วยมันก็ไม่เหมือนกันแล้ว โล่เฟยเอ๋ออาจจะไม่รู้จักชุดสูทสั่งตัดจากอาร์มานี่บนตัวซูซีมู่ แต่พวกเขาที่ทำงานมานานได้เจอลูกค้าที่สวมใส่แบรนด์เนมตลอดไม่มีทางที่จะไม่รู้จักหรอกมั้ง?
ดังนั้นเมื่อโล่เฟยเอ๋อเข้ามาในร้าน พนักงานก็เข้ามาเสนอสินค้าให้กับเธออย่างเต็มที่
อันนี้รุ่นล่าสุด อันนั้นรุ่นที่ขายดีที่สุดในโลก…..
แต่ที่ทำให้พวกเธอผิดหวังก็คือโล่เฟยเอ๋อไม่ได้เลือก Burberry เธอเพียงแต่เดินวนอยู่รอบหนึ่งแล้วก็ออกไป
ออกมาจาก Burberry พวกเขาก็เข้าไปยังร้าน LV
พนักงานในร้านLVนั้นกระตือรือร้นมากกว่าร้าน Burberry พวกเธอไม่เพียงแค่แนะนำสินค้าแต่ยังหยิบกระเป๋าชั้นวางมาให้โล่เฟยเอ๋อได้ลองถือดูด้วย
หลังจากลองมาหลายใบ โล่เฟยเอ๋อก็ชอบกระเป๋าสุดสวยถือใบหนึ่ง
พนักงานสาวยิ้มตาหยีพลันบอก
“อันนี้เป็นกระเป๋าครบรอบสิบปีของLV เป็นของอันลิมิเต็ด ดูแล้วเหมาะกับคุณผู้หญิงมากๆเลยค่ะ”
“อืม” โล่เฟยเอ๋อพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็ยกกระเป๋าในมือให้ซูซีมู่ดู
“ อันนี้เป็นยังไง ?”
สำหรับซูซีมู่แล้วเมื่อโล่เฟยเอ๋อเลืกแล้วเขาก็เอาตามนั้นเลยพยักหน้า
“ได้’
หลังจากได้ลงความเห็นกับซูซีมู่ โล่เฟยเอ๋อก็ส่งกระเป๋าให้กับพนักงานอย่างสุภาพ
“อันเป็นของขวัญค่ะ รบกวนช่วยห่อให้หน่อยนะคะ”
“ได้ค่ะ” พนักงานสาวรับกระเป๋าพร้อมรอยยิ้ม
ซูซีมู่ก็เดินตามไปจ่ายเงิน
โล่เฟยเอ่อยืนอยู่กับที่รออยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หันไปมองกระเป๋าราคาสูงพวกนั้นที่อยู่บนชั้นวาง
หันไปรอบๆ แล้วจู่ๆก็ไปหยุดยังชั้นวางที่อยู่ตรงข้ามที่เป็นชั้นวางสำหรับของประดับกระเป๋า
จี้เป็นลายตุ๊กตาเครื่องลายครามที่มีความละเอียดอ่อนและสวยงามซึ่งแวบแรกที่เห็นโล่เฟยเอ๋อก็ชอบแล้ว
“เอาคู่กับกระเป๋าเมื่อกี้นี้ก็ไม่เลวนะเนี่ย”โล่เฟยเอ๋อพึมพำพร้อมกับหยิบเครื่องประดับนั้นมา กำลังจะเดินไปยังเคาน์เตอร์
ทันใดนั้นเธอก็ตวาดสายตาไปเจอกับเห้อจิ้นเหยา
ไม่เหมือนปกติเห้อจิ้นเหยาวันนี้สวมเสื้อคลุมขนมิงค์และสร้อยทับทิมที่คอ ผมของเธอถูกม้วนขึ้น ดูแล้วสง่างามและหรูหรา
“คุณป้าเหยา ?” โล่เฟยเอ๋อเรียกออกไปอย่างลังเล
เห้อจิ้นเหยาหันหน้ามาก็เห็นโล่เฟยเอ๋อถึงกับประหลาดใจไม่เบา แต่เธอก็ตั้งตัวให้กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
เธอเดินเข้าไปด้วยความดีใจพร้อมกับจับมือโล่เฟยเอ๋อด้วยความตื่นเต้น
“หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? หนูมาซื้อกระเป๋าหรอ?”
“ไม่ใช่ค่ะ หนูมาช่วยเลือกให้เพื่อน” โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้า
“อ๋อ” เห้อจิ้นเหยาพยักหน้าจากนั้นก้ถามต่อ
“เฟยเอ๋อ ทำไมช่วงนี้ถึงไม่กลับบ้านล่ะ?”
โล่เฟยเอ๋อนิ่ง แล้วจึงตอบ
“ช่วงนี้ค่อนข้างยุ่งหน่ะค่ะ”
เห้อจิ้นเหยายิ้มเบา ๆ และกล่าวว่า
“ลำบากเกินไปแล้ว ป้าเหยาเป็นห่วงนะ”
“หนูรู้ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณป้าเหยา”โล่เฟยเอ่อยิ้มตอบเบาๆ
เห้อจิ้นเหยายกมือขึ้นตีหน้าผากโล่เฟยเอ๋อเบาๆ
“เด็กโง่ ขอบคุณอะไรกัน หนูแค่กลับบ้านไปเยี่ยมป้าเหยาบ่อยๆ แค่นี้ป้าก็ดีใจแล้ว”
โล่เฟยเอ๋อรู้สึกผิดอยู่ในใจหลังจากที่ได้ฟังคำพูดของเห้อจิ้นเหยา
เธอมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับพ่อของเธอมาโดยตลอด แต่ป้าเหยาใจดีกับเธอมาตั้งแต่เธอยังเด็ก แถมยังดีกว่าพี่สาวของเธอด้วยซ้ำ
“คุณป้าเหยา หนูจะพยายามค่ะ”
เห้อจิ้นเหยาตอบ ‘อืม’คำเดียว จากนั้นก็ยิ้มพร้อมกับคำถาม
“กินข้าวหรือยัง? ไปกินข้าวกับป้าเหยานะ”
“คงไม่ได้ไปด้วย เพราะหนูมากับเพื่อนหน่ะค่ะ”โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้าปฏิเสธ
เห้อจิ้นเหยายิ้มตาหยีพร้อมกับคำถาม
“สำคัญกว่าป้าเหยา เป็นแฟนหรอ?”
“ไม่ใช่ค่ะ” โล่เฟยเอ๋อส่ายหน้าพลันหนแดงอ่อนๆ
แววตาของเห้อจิ้นเหยาเป็นประกายจากนั้นก็พูดต่อ
“ป้าเหยาเห็นหนูทำแบบนี้แล้ว คงไม่ใช่มั้ง”
“ไม่ใช่จริงๆค่ะ” โล่เฟยเอ๋อหันไปยังเคาน์เตอร์ก็เห็นซูซีมู่ที่ถือของกำลังหันหลังกลับมา จึงรีบบอกกับเห้อจิ้นเหยาว่า
“คุณป้าเหยาคะ เพื่อนหนูซื้อของเสร็จแล้ว หนูต้องไปก่อนแล้วนะคะ”
เห้อจิ้นเหยาหันไปทางที่โล่เฟยเอ๋อมองไปก็เห็นซูซีมู่
รูปร่งสะอาดสะอ้าน ท่าทางดูดีมีระดับ ดูแล้วไม่น่าใช่คนธรรมดา
เขาเป็นเพื่อนของโล่เฟยเอ๋อ? แสงเปร่งประกายขึ้นในดวงตาของเห้อจิ้นเหยา
แล้วเธอก็หันหลังกลับมาพูดพร้อมกับยิ้มให้กับโล่เฟยเอ๋อ
“ไปเถอะ! อย่าลืมถ้าเวลาก็กลับบ้านมาเยี่ยมกันด้วย”
“ค่ะ” โล่เฟยเอ๋อโบกมือให้เห้อจิ้นเหยา จากนั้นเดินไปยังซูซีมู่อย่างรวดเร็ว
โล่เฟยเอ๋อพูดพลันทำปากมุ่ย
“ทำไมเสร็จเร็วจัง? ฉันคิดว่าเครื่องประดับอันนี้ดูสวยดี”
“ใส่ถุงก็พอ” ซูซีมู่ให้เรียกให้พนักงานมาเอาเครื่องประดับอันนั้นไปใส่ถุงก่อนจะถามโล่เฟยเอ๋อ
“คนเมื่อกี้นี้คือใคร?”
“คุณป้าเหยาหรอ?” โล่เฟยเอ๋อนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วจึงพูดต่อ
“เธอเป็นแม่เลี้ยงของฉันหน่ะ”
ซูซีมู่จำได้ว่าโล่เฟยเอ๋อเคยพูดว่ามีความสัพมพันธ์ที่ดีกับแม่ผู้ให้กำเนิดมาก ดังนั้นพอได้ยินโล่เฟยเอ๋อบอกว่าผู้หญิงคนนั้นคือแม่เลี้ยงของเธอ เขาก็รีบกล่าวขอโทษทันที
“ขอโทษนะ ผมไม่รู้”
“ไม่เป็นไร จริงๆคุณป้าเหยาดีกับฉันมากๆ ดีกว่าพี่สาวฉันลูกสาวที่เธอเป็นให้กำเนิดซะอีก พี่สาวของฉันก็คือคนที่ไปกินข้าวที่หยู้ผินเซียง ผู้หญิงที่สวยๆคนนั้น”
ในน้ำเสียงของโล่เฟยเอ๋อเต็มไปด้วยความรู้สึกชอบเห้อจิ้นเหยาและโล่หยิวชิว