จอมนักรบทรงเกียรติยศ - ตอนที่ 271
ผ่านไปไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงเขตหนานซาโจว สถานที่แห่งนี้ถึงจะห่างไกล จากเมืองอันพลุ่งพล่าน จากรถราวิ่งกันไปมา แต่คนกลับเยอะมาก และครึกครื้นมาก นี่เป็นพื้นที่ท่องเที่ยวในเขตชานเมือง แน่นอนว่าดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนไม่น้อย กระทั่งยังมีนักท่องเที่ยวต่างชาติจำนวนไม่น้อยที่มาเที่ยวเล่น
ที่เขตหนานซาโจวมีทะเลสาบที่คนสร้างขึ้น ขนาดใหญ่ครอบคลุมพื้นที่นับหมื่นตารางเมตร น้ำในทะเลสาบเป็นสีเขียวมรกต ซึ่งเหมือนกับชายหาดมาก มองดูไปแล้วทำให้คนเกิดความรู้สึกปรารถนามาก
ฟางเหยียนกับเทียนขุยไม่ได้มาเที่ยว พวกเขาไม่มีกะจิตกะใจการพัฒนาเหล่านั้น นี่คือสิ่งที่ผู้พัฒนาสร้างขึ้น ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขา
เดินมาตามทางเรื่อยๆ ในที่สุดก็มาถึงปากทางเข้าหลัวเทียนเยว่ เดินเข้าไปตามทางอีกประมาณห้าร้อยเมตรก็มองเห็นคลินิกแพทย์แผนจีนของเจ้าเอ้อที่หลัวเทียนเยว่พูดถึง
แต่ ทางเข้ากลับถูกแลนด์โรเวอร์สีดำคันหนึ่งจอดขวางไว้ ที่นี่ไม่มีทางที่สองที่สามารถไปได้ นี่จึงเป็นทางเขาเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เดิมทีปากทางเข้าเล็กแคบอยู่แล้ว ไปได้แค่รถหนึ่งคันเท่านั้น รถแลนด์โรเวอร์คันนี้มีขนาดใหญ่มาก มันยึดครองพื้นที่ทางเข้าทั้งหมด และปิดกั้นทั้งในและข้างนอก
เทียนขุยบีบแตรไปหนึ่งครั้ง เป็นสัญญาณให้เจ้าของรถแลนด์โรเวอร์รีบขับรถออกไป แต่บีบแตรอยู่นานก็ไม่มีใครตอบกลับ
“จอมพลโผ้จวิน เอายังไงดีครับ？”เทียนขุยเอ่ยถาม
ฟางเหยียนโบกมือไปมา“อย่าพึ่งรีบร้อนไป รออีกเดี๋ยวเถอะ！เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม”
ความหมายของประโยคเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามนั่นก็คือตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในกองทัพแล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีในกองทัพกับทุกเรื่อง ถ้าขวางทาง ก็ฆ่าซะ！
รอประมาณสามนาที เทียนขุยก็บีบแตรอย่างอดไม่อยู่ รถคันนั้นยังคงไม่มีความเคลื่อนไหว
เขาจึงเปิดประตูรถแล้วเดินลงไป พอมาถึงก็เคาะกระจกรถอยู่ครู่หนึ่ง ไม่มีการตอบกลับ เจ้าของรถไม่อยู่
เขาจึงเดินไปที่หน้าต่างบานด้านหน้าของ มองเข้าไปด้านใน ไม่มีหมายเลขโทรศัพท์เจ้าของ เขาจึงอดที่จะสบถออกมาไม่ได้ สถานที่แห่งนี้ไม่ใช้ที่จอดรถ ทำไมถึงจอดรถมั่วๆแล้วไม่สนใจแบบนี้？แม้แต่เบอร์โทรศัพท์ก็ไม่ได้ทิ้งไว้
เทียนขุยเงยหน้ากวาดตามองบริเวณโดยรอบ ไม่เห็นคนมา จึงยกเท้าขึ้นแล้วถีบตรงไปที่ล้อรถคันนั้นอย่างโมโห
พึ่งเตะลูกเตะนี้ออกไป ชายผิวขาวผมบลอนด์คนหนึ่งรูปร่างใหญ่โตเดินออกมาจากข้างในร้านอาหารร้านหนึ่ง คนผิวขาวดูไปแล้วอายุน้อยมาก รูปร่างหน้าตาใช้ได้ มีความหล่อเหลาของชาวตะวันตก
สาวผมยาวรูปร่างเพรียวบางที่อยู่ข้างๆเขา หน้าตาสวยมาก ผมของเธอก็เป็นสีบลอนด์เช่นกัน แต่เห็นได้ชัดว่า นั่นเป็นผมที่เกิดจากการย้อม รูปร่างของเธอตรงเหมือนปากกา สวมกางเกงขาสั้น ขายาวตรงเหยียดเผยให้คนตรงหน้าเห็น บนตัวสวมชุดเว้าจนเห็นเนินอก หน้าอกของเธอยังสวยสะดุดตาอีกด้วย นี่ถือว่าเป็นหญิงสาวมาก ในประเทศจีน เป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบมีชายจำนวนมากเฝ้าใฝ่ฝันถวิลหา！เพียงแต่ เธอควงแขนกับชายผมทอง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ แล้วใช้สายตาดูถูกมองมายังเทียนขุย แล้วจากนั้นเธอก็เก็บสายตากลับไปอย่างหยิ่งผยอง
ชายผมทองใช้ภาษาจีนที่ไม่ค่อยคล่องพูดออกไปว่า“นี่เพื่อน คุณทำอะไรน่ะ？นี่เป็นรถของผมนะ คุณเตะรถผมได้ยังไง？”
รูปร่างของเขาสูงกว่าเทียนขุยเป็นโยชน์ น่าจะประมาณหนึ่งเมตรเก้าสิบเซนติเมตรเห็นจะได้ เพราะฉะนั้นในตอนที่มองเทียนขุยนั้นแทบจะเป็นสายตาที่มองลงมาข้างล่าง เทียนขุยเงยหน้าขึ้นมองประเมินชายผมทองที่อยู่ตรงหน้า แล้วพูดไปว่า“ผมบีบแตรอยู่ที่นี่นานขนาดนั้น คุณอยู่ใกล้ขนาดนี้ ไม่ได้ยินเลยเหรอ？นี่คือทางเข้า จอดรถไม่ได้ รถของคุณจอดอยู่ที่นี่ ขวางทางของเรา”
น้ำเสียงของเทียนขุยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ กระทั่งยังมีความโกรธเคืองอยู่เนืองๆ！
“โอเคๆ ผมไปเช็กบิลก่อน คุณรอผมตรงนี้ครู่หนึ่งนะ ได้ไหม？ไม่นานหรอก เดี๋ยวผมก็ออกมาแล้ว”ชายผมทองใช้สายตามองไปที่เทียนขุยอย่างขอความยินยอม
เทียนขุยพยักหน้าพูด“ได้ เร็วๆนะคุณ！”
ชายผมทองทำมือเป็นสัญลักษณ์โอเค แล้วหันกลับเข้าไปในร้านอาหารตะวันตกที่อยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนนั้นที่เขาพามาด้วยเหลือบมองอีกครั้งอย่างดูถูก ใช้ภาษาอังกฤษพูดพึมพำไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่
เทียนขุยไม่พูดอะไร เขาหันตัวกลับแล้วมุดเข้าไปในรถ แล้วพูดว่า“เป็นรถของชายผมทองคนนั้น จอดหยิ่งผยองจริงๆ”
“อืม！”ฟางเหยียนตอบกลับหนึ่งคำ หลังจากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆ
เพียงชั่วพริบตา เวลาก็ผ่านไปห้านาทีแล้ว หลังจากที่ชายผมทองเข้าไป ก็ไม่เดินกลับออกมาอีกเลย ฟางเหยียนขมวดคิ้ว แล้วพูดออกไปอย่างหงุดหงิด“เทียนขุย ไปดูสิว่าเขาทำอะไรอยู่？”
เทียนขุยเปิดประตูลงจากรถ ครั้งนี้เขาไม่ไปที่ตำแหน่งรถแล้ว แต่ตรงเข้าไปในร้านอาหารตกวันตก
ภายในร้านอาหารตะวันตก ชายผมทองเมื่อครู่กับสาวสวยขายาวกำลังพูดคุยกันอยู่ ทั้งสองคุยไปด้วยทานสเต๊กไปด้วย
“ประเทศหวาของพวกคุณตลกจริงๆ ผมจอดรถแล้วยังไง？ยังถูกคนไล่อีก ที่นี่กินอะไรต้องเป็นกังวลตลอดสินะ ในประเทศของเราไม่ได้เป็นแบบนี้นะ เรื่องกินถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ จะไม่ถูกรบกวนแบบนี้”
หญิงสาวพูดขึ้นว่า“ประเทศหวาของเราก็เป็นแบบนี้แหละ มีกฎกติกามากมาย คุณไม่ต้องสนใจเขาหรอก ที่รัก เราทานกันต่อเถอะค่ะ！พอทานเสร็จ เดี๋ยวฉันจะปรนนิบัติคุณอย่างดีเลยค่ะ”
“คุณยังคงเข้าใจผม แม่งเอ้ย ให้เขาต่อไปนั่นแหละ ไอ้เวรนั่น กล้าใช้น้ำเสียงแบบนั้นพูดกับฉัน”
“อืม！”หญิงสาวคนนั้นใช้ส้อมจิ้มเนื้อสเต๊กเข้าปากของชายผมทอง
ทั้งสองทานอาหารต่อไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่าทางเชื่องช้ามาก เหมือนจงใจถ่วงเวลา
เวลานี้เอง เทียนขุยเดินเข้าไปด้านในร้านอาหาร หลังจากเดินเข้ามาแล้ว ก็มีพนักงานชายแต่งตัวดูดีคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วถามว่า“คุณผู้ชายครับ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ？”
ในตอนที่เอ่ยถาม เขาใช้สายตาประเมินเทียนขุยไปด้วย แต่งตัวชุดทหารทั้งตัว รูปร่างหน้าตาดุดัน ดูก็รู้ว่าเป็นคนบ้านนอกคอกนา ดูท่าทางของเขาไม่เหมือนคนที่ทานอาหารฝรั่ง！
ในสายตาของเขา ร้านอาหารฝรั่งมีระดับสูงกว่าร้านอาหารจีน ทำงานที่นี่แล้วทำให้เขารู้สึกอยู่เหนือมาก เขาจึงหัวเราะพลางพูดขึ้นมาว่า“คุณผู้ชายครับ！ร้านอาหารของเราไม่มีอาหารจีนนะครับ ร้านของเราเป็นร้านอาหารตะวันตกที่ทำอาหารฝรั่งโดยเฉพาะ ที่นี่มีเนื้อสเต๊ก มี……”
“ไสหัวไปซะ！”หลังจากที่เทียนขุยเข้ามา ก็รีบสอดส่องหาเป้าหมายทันที ตอนนี้ เขามองเห็นสองคนนั้นแล้ว หลังจากเสียงตะโกนดังขึ้น เขาก็เงื้อมือขึ้นแล้วผลักพนักงานคนนั้นออกไป
พนักงานคนนั้นที่คิดว่าตัวเองเหนือชั้นกว่า ถูกคนบ้าบิ่นผลักออกไป นี่คือความอัปยศ เขาจึงพูดด้วยความโกรธและอับอาย“แกหมายความว่าไง？ทำไมถึงลงมือทำร้ายคนอื่นแบบนี้？ฉันบอกแล้วไงว่าที่นี่ไม่มีอาหารจีน มันผิดเหรอ？”
เสียงตะโกนนี้ ดึงดูดสายตาของคนในร้านอาหารให้มองมา ทุกคนต่างพากันวิจารณ์กันอย่างหนัก
“ทำไมถึงมีคนลงมือทำร้ายคนอื่นแบบนี้ได้นะ หมอนั่นเป็นบ้าใช่ไหมเนี่ย？！”
“คุณไม่ได้ดูการแต่งตัวบนตัวของเขาเหรอ？นี่ไม่ใช่การมีปัญหาทางสมอง ก็เป็นถึงตายก็จะรักษาหน้าไว้！”
“ดูสภาพของเขาก็รู้ได้เลยว่าทานอาหารแล้วคิดว่ามันแพง ถ้ารู้สึกว่าแพง ทำไมต้องตอแหลเข้าร้านอาหารฝรั่งด้วย？ร้านอาหารฝรั่งใครๆก็เข้าได้อย่างนั้นเหรอ？”