จอมนักรบทรงเกียรติยศ - ตอนที่ 326

ถังยู่ยืนหยัดขวางไว้ที่ด้านหน้าของคุณท่าน เอ่ยว่า “ลุงใหญ่ ยี่สิบนาที！เหลือแค่ยี่สิบนาทีแล้ว รออีกยี่สิบนาที หากคุณปู่ยังไม่ฟื้นขึ้นมา หนู…หนูยินดีฟังการจัดการจากลุงใหญ่！”

มองดูสายตาที่อ้อนวอนนั้นของถังยู่ ถังหงโมโหมากเป็นพิเศษ ที่เขาโมโหไม่ใช่เรื่องจัดการที่ของคุณท่าน แต่เขาคิดว่าถังยู่ควรจะอยู่ข้างเดียวกันกับเขา วันนี้คิดไม่ถึงว่าจะกลับลำ ทั้งตระกูลต่างก็ฟังคำของเขาแล้ว คิดไม่ถึงว่าถังยู่คนนี้จะไม่ฟังตนเอง นี่คือกำลังท้าทายเกียรติภูมิของเขาอยู่！

ดังนั้นเขาก็เลยสบถหึออกมาหนึ่งคำ ตะคอกเสียงสูงว่า “ไม่ต้องพูดกับฉันมากมายขนาดนั้น！ฉันนี่คือหวังดีต่อคุณท่าน”

“เอาเด็กที่ไม่รู้ความคนนี้ลากออกไป！” ถังหงตวาดใส่ถังยู่ด้วยความโมโห ในขณะเดียวกันก็เป็นการออกคำสั่งกับลูกหลาน พี่ชายลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ในรุ่นเดียวกันกับถังยู่สองคนเดินเข้ามา ลากตัวของถังยู่ขึ้น

ถังยู่ขัดขืนจะรอยี่สิบนาทีนี้ เธอที่เดิมทีได้เริ่มสั่นคลอนแล้ว ผ่านการโวยวายขนาดนั้นของลุงใหญ่ ตัวเองก็เลยปักใจเชื่อวิธีการนั้นของฟางเหยียนโดยสมบูรณ์แบบ ต่างก็รอมานานขนาดนี้แล้ว หรือว่าจะรออีกยี่สิบนาทีไม่ได้เลยหรอ

ทำอย่างไรได้เธอเป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง จะสู้พี่ชายที่รูปร่างสูงใหญ่กว่าเธอมากสองคนนี้ได้ยังไงกัน

“หยุด！” ในตอนที่พวกเขากำลังเตรียมเคลื่อนย้ายคุณท่านนั้นเอง เสียงที่ฟังแล้วค่อนข้างเย็นชาทั้งยังแข็งกร้าวก็ดังขึ้น

ทุกคนหันไปมอง เห็นเพียงแค่เหล่าเห้อลำตัวโค้งเดินเข้ามา ใบหน้าของเขาบึ้งตึง ดูเหมือนค่อนข้างที่จะโมโห ตอนนี้เห็นเหล่าเห้อถังหงอดไม่ได้ที่จะยืดช่วงเอวขึ้น หรี่ตาพร้อมกับเอ่ยถามว่า “ทำไม? เหล่าเห้อ คุณก็จะขัดขวางผมช่วยชีวิตพ่อผมหรอ?”

ในสายตาของถังหง เหล่าเห้อก็แค่ลูกน้องคนหนึ่ง พ่อบ้านตระกูลของตัวเองก็เท่านั้น！หากไม่ใช่ตระกูลของตัวเองให้ข้าวเขากิน ตอนนี้เขาอาจจะไม่มีข้าวกินก็ได้！ดังนั้น ตอนนี้เขาไม่ได้กลัวลูกน้องคนนี้

เหล่าเห้อถอนหายใจออกมา เอ่ยว่า “ไม่ใช่ครับ ผมไม่มีสิทธิ์ไปหยุดยั้งคุณช่วยชีวิตคุณท่าน！ผมเองก็เป็นห่วงคุณท่านมาก ท่านนี้คิดว่าไม่ต้องให้ผมแนะนำคุณก็รู้ว่าคือใครกระมังครับ?

เมื่อครู่นี้ความสนใจของทุกคนต่างก็อยู่ที่เหล่าเห้อ ดังนั้นจึงไม่ได้สังเกตห็นว่าด้านข้างของเหล่าเห้อยังมีชายชราอีกคนหนึ่ง ชายชราคนนี้ท่าทางอายุประมาณแปดสิบกว่าปี สวมแว่นตาอันหนึ่ง หัวล้าน คางไว้หนวดยาวๆหยิบมือหนึ่ง สวมชุดสีขาว ดูแล้วท่าทางค่อนข้างไปทางเซียน เพียงแต่เขาในเวลานี้กลับใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้ามองไปยังตำแหน่งของถังเสี่ยนจง

ชายชราผู้นี้แซ่เจียง เป็นผู้อำนวยการเก่าของโรงพยาบาลจังหวัดแพทย์แผนจีน ฝีมือทางการแพทย์ของเขาไม่เพียงแต่อยู่ที่หนานหลิง ที่ประเทศหวาต่างก็นับว่าเป็นบุคคลแบบแผนที่มีความสามารถโดดเด่นเหนือใครอย่างนั้น ค้นหาชื่อของเขาในป๋ายตู้ก็สามารถปรากฏออกมาให้เห็นได้ ความสัมพันธ์ส่วนตัวของเขากับถังเสี่ยนจงดีมาก หนึ่งคืออำนาจทางการเงินของตระกูลถังยิ่งใหญ่มาก สองคือการคบค้าสมาคมของคุณท่านตระกูลถังกว้างขวางมาก คุณท่านตระกูลถังไม่เหมือนกับบุคคลที่เย่อหยิ่งถือตัวแบบนั้น เขาทำตัวค่อนข้างเป็นกันเอง ไม่ทำตัวเป็นจุดสนใจ ดังนั้นเพื่อนที่หนานหลิงรวมไปถึงทั่วทั้งภาคตะวันออกเฉียงใต้ต่างก็เยอะมาก

“หัวหน้าแผนกเจียง！” เห็นชายชรา ถังหงก็เรียกออกมาอย่างเงียบๆ นี่คือผู้อาวุโสที่คุณธรรมและบารมีสูงส่ง ดังนั้นแม้ว่าตัวเองคือคนของตระกูลอันดับหนึ่งในหนานหลิง เจอแล้วก็ต้องไว้หน้าให้กับเขา

หัวหน้าแผนกเจียงถอนหายใจเฮ้อออกมา ไม่ได้ตอบกลับถังหง แต่เดินตรงเข้าไปทางคุณท่าน ตั้งแต่เห็นคุณท่านตระกูลถังนอนอยู่บนเตียงไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ใจของหัวหน้าแผนกเจียงก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์ขึ้นมา ตระกูลถังตระกูลที่แข็งแกร่งขนาดนั้น เขาจะยังไงก็คิดไม่ถึงว่าคุณท่านคนนี้จะถูกยิงจนได้รับบาดเจ็บ！ดังนั้นที่เขามีมากกว่านั้นก็คือเสียดายต่อประสบการณ์ที่ผ่านมาของถังเสี่ยนจง

ไม่รอถังหงได้พูดอะไร เหล่าเห้อก็เอ่ยขึ้นว่า “หัวหน้าแผนกเจียงอายุมากแล้ว หลายปีมานี้ต่างก็ไม่ออกมาดูอาการให้คนอื่น หลังจากที่รับรู้ว่าคุณท่านถูกกระสุน ท่านก็อดไม่ได้เข้ามาดูเสียหน่อย คุณชายหากคุณคิดส่งคุณท่านไปโรงพยาบาลทำการตรวจหลายรายการ สู้ให้หัวหน้าแผนกเจียงลองดูให้ คุณไม่เชื่อพ่อหนุ่มคนนั้น ก็คงจะเชื่อหัวหน้าแผนกเจียงได้กระมังครับ?”

ถังหงสะอึกเล็กน้อย เห็นหัวหน้าแผนกเจียงผู้นี้ต่างก็มาแล้ว เขายังมีคำพูดอะไรพูดได้อีก！

ดังนั้นก็เลยได้แต่พยักหน้าพร้อมกับเอ่ย “แน่นอนว่าเชื่อได้！”

เหล่าเห้อก็พยักหน้าพร้อมกับเอ่ยเช่นเดียวกันว่า “ที่จริงแล้วไม่เพียงแต่คุณที่ไม่เชื่อพ่อหนุ่มคนนั้น ก็แม้แต่ผมเองก็ยังไม่เชื่อ！”

ไม่ว่าที่เหล่าเห้อพูดจะจริงหรือเท็จ ถังหงก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้นอีก เพียงแต่พยักหน้าอย่างเงียบๆ

หัวหน้าแผนกเจียงมาถึงยังด้านหน้าเตียงของถังเสี่ยนจง ถอนหายใจออกมาก่อน จากนั้นยกมือขึ้นมาลูบบนไปหน้าของเขาทีหนึ่ง

ถังหงรีบเดินเข้ามา ชี้ไปที่ต้นขาสีดำมืดพร้อมกับเอ่ยว่า “หัวหน้าแผนกเจียง ท่านลองดูบาดแผลนี่สิครับ ไอ้คนนั้นก็เหมือนกับสกัดจุดกดลงไปสองสามทีบริเวณรอบๆบาดแผลนี้ของพ่อผม จากนั้นต้นขาของพ่อผมก็กลายเป็นสภาพแบบนี้ ไอ้คนนั้นคิดไม่ถึงว่าจะไม่ทำความสะอาดบาดแผล และก็ไม่เอากระสุนออกมาหยุดเลือด ยังทำให้พ่อผมหมดสติไป ตอนนี้ยังไม่ฟื้นขึ้นมา ผมก็เพราะกังวลว่าพ่อผมจะไม่ฟื้นขึ้นมา ถึงได้ให้พี่ๆน้องๆทั้งหลายพาส่งไปที่โรงพยาบาล เทียบกับคนๆนั้นแล้ว ผมเชื่ออำนาจของโรงพยาบาลมากกว่า”

“ถังหง ตอนที่ฉันดูอาการคุณอย่าเพิ่งพูดก่อนได้ไหม? มือฉันนี่เพิ่งจะสัมผัสไปถึงร่างกายของพ่อคุณเมื่อสักครู่นี้เองนะ” คิ้วของหัวหน้าแผนกเจียงขมวดเข้าหากันขึ้นมา พูดใส่ถังหงหนึ่งประโยคอย่างไม่พอใจมาก

ถังหงหน้าเสียก่อนระลอกหนึ่ง จากนั้นเอ่ยขึ้นอย่างไม่เต็มใจเป็นอย่างมากว่า “ขอโทษครับ หัวหน้าแผนกเจียง ผมผิดไปแล้ว！”

ต่อหน้าของคนมากมายขนาดนี้ไม่ไว้หน้าให้กับตนเอง ไอ้แก่คนนี้ค่อนข้างเกินไปหน่อยแล้ว แต่ตอนนี้ความสนใจของทุกคนต่างก็อยู่ที่เขา ตนเองก็ไม่มีทางเลือก！

หัวหน้าแผนกเจียงดูอาการให้กับคุณท่านต่อไป คลำสำรวจอยู่บนใบหน้าของคุณท่านอยู่ระลอกหนึ่ง จากนั้นเขาก็พลิกดูเปลือกตาของคุณท่านอีกเล็กน้อย สุดท้ายยกมือของเขาขึ้นมาจับชีพจรให้เขาทีหนึ่ง หลังจากที่พบว่าทุกอย่างต่างก็มั่นคงปกติ เขาถึงได้เคลื่อนย้ายสายตาไปบนต้นขาของคุณท่าน ในตอนที่เห็นต้นขาที่ดำมืดข้างนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นคลำตรวจสอบบริเวณโดยรอบสักหน่อย

ผู้ไม่ชำนาญดูแค่ภายนอกดูเพื่อความสนุก ผู้ที่เชี่ยวชาญดูเคล็ดลับและวิธีการ！หัวหน้าแผนกเจียงในฐานะที่เป็นหัวหน้าของแผนกแพทย์แผนจีนป็นผู้ที่มีความสามารถทางด้านการแพทย์แผนจีนที่แน่นอน ดังนั้นในด้านการจับชีพจร รวมไปถึงสังเกตระบบหลอดเลือดส่วนนี้ นับว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสุด

ทันใดนั้น ในตอนที่กำลังตรวจดูต้นขาของคุณท่าน สายตาของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยอย่างกะทันหัน ลูกตาเกิดการหดตัวอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้น เขาก็เอ่ยออกมาราวกับพึมพำกับตัวเองก็ไม่ปาน “เป็นไปได้ยังไงกัน? นี่…นี่เป็นไปได้ยังไง?”

ทุกคนต่างก็มองดูหัวหน้าแผนกเจียงอย่างใจจดใจจ่อ เฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเขา ในตอนที่พบการแสดงออกที่ผิดปกตินี่ของเขานั้น ใจของทุกคนทั้งหมดต่างก็หดเกร็งขึ้นมา แต่ละคนเปลี่ยนเป็นมองดูเขาอย่างตื่นตระหนก

“หัวหน้าแผนกเจียง? ทำไมหรอครับ? พ่อผมยังมีทางรอดใช่หรือเปล่า?” ถังหงถามแบบลองหยั่งเชิง

หัวหน้าแผนกเจียงกลับไม่ได้ตอบ เพียงแต่ทำท่าทางเมื่อสักครู่นี้อีกครั้งหนึ่ง ใช้สองนิ้วกดลงที่บริเวณโดยรอบบาดแผล！ทุกครั้งที่กดต่างก็จะหยุดลงสิบวินาทีขึ้นไป หลังจากที่ทำอีกรอบหนึ่งแล้ว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นซับซ้อนยิ่งขึ้นขึ้นมา

“เหลือเชื่อ นี่ช่างเหลือเชื่อจริงๆ！”

เสียงของหัวหน้าแผนกเจียงแม้ว่าเบา แต่ทุกคนต่างก็ได้ยินอยู่ในหู！