จอมนักรบทรงเกียรติยศ - ตอนที่ 333
ตอนนี้เธอค่อนข้างเสียใจกับการตัดสินใจในคืนนั้น ทำไมเธอถึงคั้นถามฟางเหยียน เพราะคำพูดของคนอื่นกันนะ ถึงแม้เขาจะเป็นคุณชายของตระกูลฟางแล้วยังไง เขาก็ไม่ใช่คนที่เติบโตมาพร้อมกับเธอเหรอ？
พระเจ้า！เย่ชิงหยู่นะเย่ชิงหยู่ ทำไมแกถึงฟังคำคนอื่นง่ายดายขนาดนั้นนะ ฟางเหยียนทุ่มเทเพื่อแกอย่างไม่สนใจใดๆ นี่มันคือความรักนะ！ทำแกถึงได้ทิ้งเขา เพียงเพราะคำพูดของคนอื่นนะ！
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่ชิงหยู่ได้หยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง เธอหาเบอร์โทรของฟางเหยียน เมื่อเห็นเบอร์โทรอันคุ้นเคยนั้น เธอก็จะโทรไปหาฟางเหยียน ต้องบอกความในใจของตนให้ฟางเหยียนรู้ ให้เขากลับมา
เธอต้องการฟางเหยียน ช่วงสามวันนี้ที่ฟางเหยียนจากไป เธอก็รู้ดีว่าตัวเองพึ่งพิงผู้ชายคนนี้มากขนาดไหน
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เธอจึงกัดฟัน กดเบอร์นั้น！แต่ ปลายเสียงมีเสียงที่ทำให้เธอต้องเสียใจ “ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียกอยู่ขณะนี้กำลังติดสายอยู่ กรุณาต่อใหม่อีกครั้ง…”
เย่ชิงหยู่วางสายไป เช้าๆ เขาโทรหาใครกันนะ？
คิดไปคิดมา เธอเตรียมที่จะโทรไปเบอร์นั้นอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันได้โทร ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอกประตู
“ก๊อกๆๆ！” เสียงเคาะสามครั้งเป็นแบบแผนดังขึ้น ขัดจังหวะความคิดของเย่ชิงหยู่
เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ประตู เช้าๆใครกันนะที่จะเคาะประตู？ปกติช่วงเวลานี้ ส่งพัสดุก็ยังไม่น่าจะมีถึงนะ？คุณตา？ไม่ ไม่ใช่คุณตา
หรือ…ฟางเหยียน？
“ฟางเหยียน！” เมื่อนึกถึงชื่อนี้ เย่ชิงหยู่ก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ ด้วยสีหน้าตื่นเต้นมองไปที่ประตู ขณะเดียวกันนี้ ที่ประตูได้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกแล้ว ก็ยังเป็นเสียงเดิม เสียงก๊อกๆๆ
เย่ชิงหยู่วิ่งไปที่ประตู ในใจอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น คิดในใจว่าต้องเป็นฟางเหยียนกลับมาแน่นอน
เธอเปิดประตูอย่างตื่นเต้น แล้วตะโกน “ฟางเหยียน！”
เนื่องจากตื่นเต้นเกินไป เธอคิดเพียงแค่ว่าคนที่มาเคาะประตูน่าจะเป็นฟางเหยียน คิดไปคิดมาจึงคิดว่าคนที่อยู่ที่ประตูคือฟางเหยียน ดังนั้นตอนที่เปิดประตู เธอก็ตะโกนชื่อของฟางเหยียนออกมาเช่นกัน
แต่คนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูกลับไม่ใช่ฟางเหยียน แต่ทว่าเป็นคนที่เธอไม่อยากเห็นมากที่สุด
นั่นก็คือผู้เฒ่าที่อายุหกสิบปี คือเหล่าโจวพ่อบ้านคนนั้นที่ขวางเย่ชิงหยู่ในคืนนั้น ด้านหลังของเหล่าโจวมีการ์ดติดตามมาด้วยสามคน เป็นการ์ดขึ้นสูง ไม่เหมือนกับที่เย่ชิงหยู่เคยเจอมาสักเท่าไหร่
“ทำ ทำไมเป็นคุณ？” ในหัวของเย่ชิงหยู่เต็มไปด้วยความถาม ยังไงก็ไม่คาดคิดว่าจะเป็นคนนี้
“คุณเย่ พวกเราเจอกันอีกแล้วนะครับ！” ใบหน้าของเหล่าโจวเต็มไปด้วยรอยยิ้มเลศนัย เมื่อเห็นรอยยิ้มนี้ เย่ชิงหยู่ก็ตัวสั่นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
ช่วงหลายวันมานี้ คำพูดประโยคนั้นที่ผู้เฒ่าพูดวนเวียนอยู่ในหัวของเธอตลอดเวลา ไม่เลือนหายไปไหน！
เมื่อเห็นเย่ชิงหยู่ที่ยืนเหม่อไม่พูดไม่จา ผู้เฒ่าก็ถามอย่างส่งสัญญาณว่า “ผมเข้าไปได้มั้ย？”
เย่ชิงหยู่สะอึก แล้วหลบสายตา ค่อยๆเปิดประตูออก ประตูเพิ่งจะเปิดออก เหล่าโจวก็เดินเข้ามา แล้วพูดว่าขอบคุณ จากนั้นก็เดินไปนั่งที่โต๊ะโดยตรง
การ์ดสามคนนั้นยังไม่เข้ามา แต่ยืนเฝ้าอยู่ที่ประตู
เมื่อเห็นผู้เฒ่าที่สุขุมเยือกเย็น เขาไม่รู้ว่าได้หยิบบุหรี่ออกมาสูบตั้งแต่เมื่่อไหร่กัน เย่ชิงหยู่ถามอย่างหงุดหงิดไม่สบายใจว่า “มิทราบว่า คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ？”
เยชิงหยู่ไม่ได้นั่งลง เพียงแต่ขยับตัวมาออกมาจากประตูกี่ก้าวเท่านั้น ถามผู้เฒ่าจากที่ไกลๆ ความจริงเธอได้เตรียมใจไว้ ว่าคนนี้ได้มาทำร้ายเธอถึงที่แล้ว
คนของตระกูลใหญ่เหล่านี้ล้วนโหดเหี้ยมแบบนี้ เพียงแค่เธอทำเรื่องที่พวกเขาไม่ชอบ พวกเขาก็จะมาล้างบางถึงที่ คนที่อยู่ตรงหน้าคือพ่อบ้านของตระกูลฟาง การที่จะมายืนในจุดพ่อบ้านของตระกูลฟางได้ คนธรรมดาเทียบไม่ได้ จะลงมือทำอะไรก็เหมือนว่าจะเป็นคนผู้นี้จัดการทั้งนั้น ดังนั้นตอนที่เขาปรากฏกายนั้น บรรยากาศนั้นทำให้เย่ชิงหยู่เหงื่อไหลเพราะความกลัวเต็มตัวไปหมด
เหล่าโจวพ่นบุหรี่ออกมาจากเร็ว หัวเราะเหอะๆ แล้วกล่าว “คุณเย่ ไม่ต้องกลัว！ผมไม่มีทางทำอะไรกับคุณ ไม่ว่าจะยังไงคุณก็เป็นภรรยาของคุณชาย เป็นสามีภรรยาวันเดียวมีความแน่นแฟ้นไปอีกนาน ผมไม่กล้าทำอะไรคุณ คุณไม่ต้องเครียดขนาดนั้น นั่งลงเถอะครับ！”
เหล่าโจวชี้ไปที่ที่นั่งโซฟา แล้วกล่าวอย่างเป็นสัญญาณ！ให้ความรู้สึกสลับแขกเป็นเจ้าบ้าน
ที่นี่เป็นบ้านของเย่ชิงหยู่นะ ทำไมต้องให้แขกคนหนึ่งบอกให้เธอนั่งเธอถึงนั่งล่ะ？
สีหน้าของเย่ชิงหยู่เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอรวบรวมความกล้ามานั่งที่โซฟา ทำไมเธอต้องกลัวคนๆนี้กันนะ คนนี้ก็เป็นแค่คนใช้ ฟางเหยียนเป็นคุณชาย และตัวเองเป็นคุณนายใหญ่ เขาต้องประจบตัวเองสิ！
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่ชิงหยู่ก็มีความกล้าขึ้น！ยืดตัวอกผายไหล่ผึ่ง
เหล่าโจวสูบบุหรี่เข้าไป แล้วกล่าว “คุณเย่ ตัวตนของคุณชาย คุณถามชัดเจนแล้วหรือยัง？”
เย่ชิงหยู่พยักหน้าอย่างหนักแน่นแล้วกล่าว “ถามแล้ว！”
“ไงครับ？ผมไม่ได้หลอกคุณใช่มั้ย？” เหล่าโจวสูบบุหรี่เข้าไปอีกครั้ง แล้วถาม
เย่ชิงหยู่สะอึก แล้วกล่าว “คุณไม่ได้โกหกฉัน เขาเป็นคุณชายของตระกูลฟางจริงๆ！แต่แล้วยังไง เขาเป็นคุณชายของตระกูลฟาง ฉันก็เป็นภรรยาของเขา！”
เมื่อพูดถึงประโยคสุดท้าย เสียงของเย่ชิงหยู่ก็แข็งกร้าวขึ้น จ้องไปที่เหล่าโจวอย่างเกรี้ยวกราด
เหล่าโจวชะงัก เงยหน้าขึ้นสบตาเย่ชิงหยู่หลายวินาที นึกไม่ถึงว่าหญิงสาวคนนี้จะไม่กลัวแต่อย่างใด สมแล้วที่เป็นผู้หญิงของคุณชาย โมโหขึ้นอย่างดื้อๆได้จริงๆ！
เขาหัวเราะเสียงดัง แล้วกล่าว “คุณเย่ ผมว่าคุณยังไม่เข้าใจความหมายของผมนะ？ผมรู้ว่าคุณคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณชาย แต่ต่อไปคุณชายจะมาอยู่กับคุณไม่ได้อีกแล้ว”
เย่ชิงหยู่ขมวดคิ้ว ส่ายหน้าแล้วกล่าว “ไม่ เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ！ฟางเหยียนจะต้องกลับมา ที่นี่คือบ้านของฟางเหยียน ที่นี่มีคนในครอบครัวของเขาอยู่ ฉันและแม่ของฉันเป็นคนในครอบครัวของเขา เขาพูดไว้ว่าจะปกป้องฉันไปตลอดชีวิต ฉันเชื่อฟางเหยียน คุณคิดว่าแค่คำพูดคำสองคำของคุณจะทำให้ฉันยอมแพ้งั้นเหรอ？ไม่มีทาง！”
ไอ้นี่ก็แค่คนใช้เท่านั้น มีสิทธิ์อะไรมาข่มขู่ตน เขามีสิทธิ์อะไรมาขู่ตน！
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่ชิงหยู่ก็มีความกล้าเพิ่มมากขึ้น อกผายไหล่ผึ่งขึ้นอีก
เหล่าโจวชะงักอีกครั้ง จากนั้นก็หน้านิ่งสงบ แล้วกล่าว “โอเค ในเมื่อคุณพูดถึงขนาดนี้ งั้นผมก็จะไม่พูดพร่ำทำเพลงกับคุณแล้ว！คุณชายซาบซึ้งกับทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกคุณทำให้เขา แต่ในตัวเขามีเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลฟาง และคุณปู่ของเขา คุณปู่ของเขาสั่งว่า ให้เขาแต่งงานกับคุณหนูของตระกูลตงฟาง อีกสามวัน คุณชายจะแต่งงานกับคุณหนูตงฟางหยุนเอ๋อร์ของตระกูลตงฟางแล้ว คุณน่าจะเคยได้ยินตระกูลตงฟางมาก่อนนะ？”
ตูม！คำนี้เหมือนฟ้าผ่า กลางวันแสกๆผ่าลงมาที่หัวของเย่ชิงหยู่ก็มิปราณ！ผ่าจนเธอแตกสลายไปผุยผง！