จอมนักรบทรงเกียรติยศ - ตอนที่ 353

ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนไปครู่หนึ่ง จากนั้นถอยหลังไปหนึ่งก้าว พยุงร่างของตนเองไว้ แต่ว่าเขาฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็ว เวลาไม่นานก็ฟื้นฟูมาสู่ความสงบอีกครั้ง เอ่ยอย่างสบายๆว่า “นายฝีมือดีนะ! อายุยังน้อยก็สามารถมีฝีมือที่ไร้ผู้เทียบเทียมได้ ทำให้ชายชรารู้สึกละอายแล้ว!”

ฟางเหยียนสัมผัสได้ว่าชายชราดึงกำลังภายในกลับไปแล้ว อีกทั้งยังหดมือกลับไปแล้ว เห็นชายชราได้รับกำลังภายในไปแล้ว ตนเองยังจะปลดปล่อยออกมาอีกทำไมล่ะ! ถ้าตนเองยังปล่อยออกมาต่อไป เช่นนั้นก็เป็นการรังแกชายชราคนนี้แล้ว

ไม่ว่าเขาจะเป็นคนขององค์กรไหน สามารถมีฝีมือควบคุมเทียนขุยได้ ยังสามารถประมือกับตนเองได้อย่างยาวนานโดยสีหน้าไม่เปลี่ยนได้ เช่นนั้นแน่นอนว่าเป็นการมีอยู่คนผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง สำหรับผู้ที่แข็งแกร่ง ฟางเหยียนเพียงอยากต้องการสังหารในการต่อสู้เท่านั้น! ถ้าซุ่มโจมตีในเวลาเช่นนี้ เช่นนั้นก็เป็นการชนะอย่างไร้ศักดิ์ศรี! นี่ไม่ใช่วิธีการของพลตรี

“ท่านผู้เฒ่าก็แข็งแกร่งมาก!” ฟางเหยียนชมตามคำพูดของชายชราไปประโยคหนึ่ง

ชายชราหัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างจริงจังว่า “เช่นนั้น มีดเล่มนี้ของฉัน ตอนนี้นายคิดว่ายังไงล่ะ? ต้องการ หรือว่าไม่ต้องการ?”

ฟางเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง เขายังไม่ได้พูด ชายชราก็พูดต่อว่า “ฉันพูดไปแล้ว มีดเล่มนี้เป็นของนาย เขาก็เป็นของนาย! ถึงแม้ว่านายไม่ต้องการ เขาก็เป็นของนายแล้ว ถัดมา ฉันยังต้องมอบให้นายคำทำนายหนึ่ง คำทำนายนี้ไม่เอาเงิน เป็นนายที่ซื้อมีดของฉันแล้วฉันมอบให้นาย นี่คือหลักการทางธุรกิจของฉัน!”

นี่คือการบังคับซื้อขายโดยแท้ ถึงแม้ว่านายไม่ต้องการมันก็เป็นของนายแล้ว

ฟางเหยียนไม่ได้ปฏิเสธอะไรอีก ประโยคเดียวก็ไม่ได้พูด เพียงแค่ก้มหน้าลงไปมองมีดเล่มนั้นเงียบๆ มีดที่ดูเหมือนสนิมเขรอะ ผุๆพังๆเล่มนั้น ภายใต้การบีบคั้นอย่างรุนแรงของพลังภายในของทั้งสองคน คิดไม่ถึงว่ายังไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย มีดธรรมดาทำมาจากเหล็ก แม้แต่ดาบที่ดีที่สุดที่ทำจากเพชร อยู่ภายใต้การบีบคั้นอย่างรุนแรงของพลังภายในก็ล้วนหักพัง

ดังนั้นจึงเห็นได้ว่า นี่เป็นมีดที่ยอดเยี่ยมไร้เทียมทาน อีกทั้งวัสดุก็น่าอัศจรรย์!

ของล้ำค่าที่น่าตกตะลึงเช่นนี้ ถึงแม้ฟางเหยียนจะยังไม่เปิดตาก็ชัดเจนถึงความสำคัญของเขา

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพยักหน้าเอ่ยว่า “ได้! มีดนี้ ฉันต้องการแล้ว”

ชายชราพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วหยิบเหรียญทองแดงออกมา ลูบคลำอยู่ในมือสักครู่ มือทั้งคู่มองไปแล้วสกปรกมาก งกๆเงิ่นๆ ฟางเหยียนคิดไม่ออกจริงๆว่าคนผู้นี้ถึงกับมีพลังภายในที่แข็งแกร่งขนาดนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขามองคนผิด

หลังจากเขาคลำหาประมาณสิบวินาที ก็โยนเหรียญทองแดงขึ้นมาต่อหน้าฟางเหยียน เขาเป็นคนตาบอด เอาเหรียญโยนขึ้นไปสูงประมาณห้าหกเมตร พูดตามเหตุผลแล้วต้องรับเหรียญไม่ถึง แต่ว่าเขารับถึงแล้ว

เขาเพียงแค่ยกมือขึ้นมา เหรียญทองแดงก็ตกอยู่ในมือของเขา วางราบอยู่บนฝ่ามือ เขายกมือขึ้นมาลูบคลำไปบนเหรียญทองแดงเล็กน้อย หลังจากพึมพำอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ลูบคลำบนร่างกายอีกชั่วครู่ สุดท้ายควักลูกคิดอันหนึ่งออกมาจากหลังตัวเอง เป็นลูกคิดที่เก่ามากประเภทนั้น พ่อค้าในสมัยโบราณใช้คิดบัญชี ใช้ลูกคิด นี่คือต้องการจะทำอะไร?

ฟางเหยียนจดจ่ออยู่ที่ลูกคิดในมือของเขาอย่างมาก เพียงเห็นแค่เขาใช้มือซ้ายจับลูกคิด ใช้มือขวาเริ่มดีดลูกคิด ทางหนึ่งดีด ทางหนึ่งหยุด ยกศีรษะขึ้นมองไปด้านบนเป็นครั้งคราว จากนั้นใช้นิ้วมือนับอะไรสักอย่าง

หลังจากผ่านไปสักพัก เขาทำทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว เก็บการกระทำในมือกลับไป หลังจากนั้นก็เก็บลูกคิดกลับคืน

จากนั้นใช้ดวงตาฝ้าฟางสีขาวเผชิญหน้ากับฟางเหยียน เอ่ยอย่างมีความหมายลึกซึ้งว่า “ดาวเก้าดวงเรียงตัวกัน นักปราชญ์มาสู่โลก

คนเลวอาละวาด แผ่นดินวุ่นวาย แรกเริ่มก็เปิดเผย หยินเหมินไม่สงบ เบื้องบนมีหลงเหมิน เบื้องล่างมีเพลิงเสวน!”

หัวคิ้วของฟางเหยียนขมวดเล็กน้อย เอ่ยถาม “หมายความว่าอะไร?”

ภาษาโบราณของฟางเหยียนไม่ค่อยดี นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นคำทำนายประโยคหนึ่ง แล้วก็เป็นภาษาโบราณ คำทำนายดวงชะตาแน่นอนว่าไม่อาจเปิดเผยดวงชะตา!

ชายชราหัวเราะเหอะๆเอ่ยว่า “ฉันคิดว่าด้วยสติปัญญาของนาย น่าจะรู้ความหมายของไม่กี่ประโยคนี้!”

ฟางเหยียนชะงักไปอีกครั้ง เริ่มครุ่นคิดขึ้นมา ความหมายของไม่กี่ประโยคนี้ สี่ประโยคหน้านั้นพูดถึงปรากฏการณ์ท้องฟ้า ความหมายก็คือจะมีนักปราชญ์มายังโลก ปีศาจอะไรพวกนั้นก็จะออกมา ทำให้เกิดความโกลาหลในโลก

สี่ประโยคหลังชี้ถึงสำนักบางแห่งที่อยู่บนโลกนี้ หนึ่งในนั้นมีหยินเหมิน นี่น่าจะเป็นองค์กรนินจาพวกนั้น ยังมีหลงเหมินอีกแห่ง! หลงเหมินนี้เป็นใครนะ? แก๊งจิ่วหลงเหมิน? ไม่รู้สิ ส่วนเพลิงเสวนนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย จะต้องเป็นองค์กรที่วางแผนเล่นงานฟางเหยียนอยู่เบื้องหลังองค์กรนั้นแน่แล้ว!

นี่เป็นคำทำนายหนึ่ง คำทำนายเกี่ยวกับโลกนี้!

ที่ฟางเหยียนเข้าใจก็มีเท่านี้ แต่ว่าในคำพูดทั้งหมด เขาเพียงแค่สนใจประโยคสุดท้ายนั้น ดังนั้นเขาจึงเหลือบมองชายชราเอ่ยถามว่า “ท่านผู้เฒ่า เพลิงเสวนที่ท่านพูดนั้น ใช่เพลิงเสวนนั้นหรือไม่?”

พูดคุยกับคนที่สามารถทำนายดวงชะตาได้ประเภทนี้นั้นผ่อนคลายมาก ไม่ต้องพูดให้ชัดเจนพวกเขาก็สามารถเข้าใจได้ว่าที่ตนเองถามนั้นคืออะไร!

ชายชราหัวเราะเหอะๆเอ่ยว่า “ฉันเพียงมอบให้นายหนึ่งคำทำนาย ถ้านายยังอยากจะถามก็ทำได้เพียงหาคนอื่นแล้ว แต่ฉันไม่แนะนำให้นายไปถาม! เพราะว่าบนโลกใบนี้คนที่มีความสามารถตอบคำถามของนายได้ ล้วนตายไปหมดแล้ว!”

ในใจฟางเหยียนสั่นสะท้านเสียงหนึ่ง ไม่เข้าใจความหมายในคำพูดนี้ของชายชรา ชายชราหัวเราะเสียงดังขึ้นมา จากนั้นเอ่ยว่า “น้องชาย อย่าได้หมกมุ่น ที่ควรมาอย่างไรก็มา ในชะตาชีวิต มีลิขิตของตน!”

ฟางเหยียนเม้มปาก ไม่พูดอีก ผู้เชี่ยวชาญประเภทนี้ไม่ใช่คนธรรมดา คำพูดและการกระทำล้วนมีแบบแผน อย่างเช่นการแต่งกายของเขา และเรื่องที่เขาเพิ่งทำเมื่อครู่ ล้วนขัดกับเหตุผลทั่วไป

ในขณะนี้ ฟางเหยียนตระหนักถึงความรู้สึกนั้นของอาจารย์ของตนเองในชายชราคนนี้ อาจารย์ของเขาก็ไม่ใช่คนที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้หรอกหรือ? เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เอ่ยถาม “ท่านผู้เฒ่า ขอถามว่ามีดเล่มนี้ของคุณราคาเท่าไหร่?”

ปากของชายชราอ้าออก เผยรอยยิ้มหนึ่งออกมา โบกมืออย่างง่ายๆ “มีดนี้ของฉัน ไม่เอาเงิน! นับว่าฉันค้างจ่ายนาย รอจนถึงตอนที่นายเฝ้ารักษาดินแดนนี้อย่างแท้จริงแล้ว ฉันจะมาเอาเงินกับนายด้วยตัวเอง”

ใบหน้าของฟางเหยียนกระตุกเล็กน้อย มองสำรวจชายชราใหม่อีกครั้ง ชายชราคนนี้ยิ่งน่าสนใจขึ้นแล้ว เมื่อครู่บังคับซื้อขาย ไม่ใช่ตนเองไม่ขาย ตอนนี้กลับไม่เอาเงินแล้ว จุดนี้ไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด!

เขามองสำรวจชายชราแล้วเอ่ยถาม “ไม่เอาเงิน?! มีดที่ดีขนาดนั้น ไม่เอาเงิน?”

ชายชราเฮ้อออกมาเสียงหนึ่ง เอ่ยว่า “ฉันไม่เคยพูดว่าไม่เอาเงิน เพียงแค่ให้นายติดไว้ก่อน รอจนถึงโอกางที่เหมาะสมฉันจะปรากฏตัวอีกครั้ง มาหานายเพื่อเอาเงิน”

ฟางเหยียนไม่ขาดเงิน แต่ว่าเขาไม่ได้พูดว่าจะให้เงินกับชายชราอีก ดังนั้นจึงถามว่า “ขอถามว่าท่านผู้เฒ่าเป็นใครหรือ?”

ชายชรายิ้มลึกลับครั้งหนึ่ง หมุนกายกลับไป มือไขว้หลัง ทิ้งเงาหลังที่อ้างว้างไว้ให้ฟางเหยียน ต่อมา เขาเดินทีละก้าวไปที่ทางเข้าซอย เดินไปไม่กี่ก้าวได้ยินเพียงเสียงจากพ่นออกมาจากปากเขาว่า “เจ้าค้างมีด!”

เจ้าค้างมีด! ทำให้ฟางเหยียนตกใจกลัวเล็กน้อย ตอนที่คำนี้หลุดออกมา!

ท้องฟ้าพลันส่งเสียงร้องขึ้นมา ฝนมาแล้ว! ฝ่าห่าใหญ่ตกลงมาจากบนฟ้าโดยไม่มีคำเตือนแม้แต่น้อย!

ฝนตกหนักอย่างไม่รู้สาเหตุ เพราะสาเหตุอะไร?

คนไม่น้อยต่างรีบร้อยหาที่หลบฝน เว้นแค่ฟางเหยียนที่ใช้สายตามองส่งเงาหลังอันอ้างว้างของชายชราที่ค่อยๆจากไปไกล