จอมนักรบทรงเกียรติยศ - บทที่ 680 ผู้ชายชุดดำ
เสียงของครั้งนี้ มีแรงดึงดูดมาก！
นอกจากเสียงที่ทำให้คนรู้สึกอากาศรอบๆเยือกเย็นลงแล้ว คนจำนวนมากมึนงงเข้าไปอีก
ยิ่งอยู่บรรยากาศยิ่งอึมครึมขึ้น จนสุดท้ายกลายเป็นมืดมิดเหมือนความตายอย่างไรอย่างนั้น！
ทุกคนต่างกลั้นหายใจ ไม่กล้าหายใจแรงออกมา
ตบหน้ากันเร็วไปหน่อยมั้ย!
ใช่！
หนึ่งวินาทีก่อนหน้านี้ ทุกคนต่างมองผู้หญิงและเทียนขุยเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ แต่วินาทีนี้ ทุกคนล้วนคิดจะตัดความสัมพันธ์ ขอให้เป็นคนที่ฉลาดหน่อยล้วนรู้ ว่าลูกพี่ที่แข็งแกร่งคนนี้จงใจเล่นงานปีศาจฆ่าคน！
ปีศาจฆ่าคนเป็นใคร！
ก็ต้องเป็นเทียนขุยรองผู้นำที่ชื่อเสียงดังกระฉ่อนในช่วงนี้นะสิ！
ผู้หญิงก็ไม่โง่ สังเกตได้ถึงบรรยากาศที่ละเอียดอ่อนนี้ได้ทั้งหมด เกรี้ยวกราดอย่างชัดเจน แต่เธอตั้งใจเสแสร้งออกมา ไม่รีบไม่ร้อน เหมือนกับพูดเรื่องที่ไม่สำคัญอะไร แต่การข่มขู่ที่อยู่ในคำพูดนั้นกลับชัดเจน
“สิ่งที่รองผู้นำเทียนขุยสำนักเจ็ดพิฆาตเกลียดที่สุดก็คือนกสองหัว แต่พวกแกจะเสียใจกับความไม่รู้ของพวกแก เสียงที่ชั่วร้ายทำให้พวกแกตกใจสินะ？สำนักเจ็ดพิฆาตไม่ได้กินหญ้า กล้าทำผิดต่อสำนักเจ็ดพิฆาต ประหารเก้าชั่วโคตร ก็ไม่เสียดายอะไร！”
ทุกคนเกรี้ยวกราด มองหญิงสาว ทั้งหมดทำได้แค่โกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร
ถูก！
เจ้าของเสียงนั้นแข็งแกร่งมาก แต่สำนักเจ็ดพิฆาตไม่ใช่กุขึ้นมา ผิดใจรองผู้นำเทียนขุยของสำนักเจ็ดพิฆาต ก็เหมือนกับทำผิดต่อจอมพลโผ้จวิน และเป็นปรปักษ์กับประเทศหวา
เมื่อคิดแบบนี้ ทุกคนกดความกลัวที่อยู่ในใจไว้
เมื่อเห็นอารมณ์นั้นถูกกดไว้ ผู้หญิงก็โล่งอกลง จากนั้นมองเทียนขุย “รีบจัดการ อย่ารีรอ！”
เทียนขุยไม่พูดอะไร แว็บเดียวก็ยกเหอวี่เฉวียนขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ตราประทับเทียนซืออยู่ที่ไหน！”
เหอวี่เฉวียนที่หายใจรวยรินหัวเราะออกมา ใบหน้าชราภาพที่ปะปนไปด้วยเลือดดูๆแล้วถมึงทึงแปลกๆ “รองผู้นำเทียนขุย ผมตายไปก็ไม่เสียดาย แต่ตราประทับเทียนซือไม่ได้อยู่ที่ผม ไม่ได้อยู่ที่ผมจริงๆ”
“แค็กๆๆ……” น่าจะเพราะอยากพิสูจน์ความจริงของคำพูดของตัวเอง เหอวี่เฉวียนตื่นเต้น จึงได้กระอักเลือดออกมาอีก ร่างกายสั่นอย่างรุนแรงขึ้นมา ราวกับใกล้จะถึงวาระสุดท้าย！
หกคนที่อยู่ด้านหลังจ้องเทียนขุยอย่างเคร่งเครียด พวกเขากังวลว่าเทียนขุยจะฆ่าเหอวี่เฉวียนจริงๆ
“คนใกล้ตายจะพูดความจริงจากใจและจิตใจดี แกแมนมาก ฉันจะส่งแกไปดีแล้วกันนะ！”
เทียนขุยเหวี่ยงหมัดไปที่เหอวี่เฉวียนอย่างรุนแรง กลับถูกผู้หญิงตวาดไว้
“รองผู้นำเทียนขุย ภารกิจของเราคือตราประทับเทียนซือ！”
ตราประทับเทียนซืออีกแล้ว！
สุดท้ายเทียนขุยก็ไม่ฆ่า รอผู้หญิงที่เดินมาอย่างสงบ ราวกับหญิงสาวค่อนข้างร้อนใจ หยิบมีดสั้นขึ้นมา ปาดไปที่ข้อมือของเหอวี่เฉวียนอย่างแรง
กรีดข้อมือ！
หกคนที่อยู่ด้านหลังขนลุกซู่อย่างทนไม่ไหว ผู้หญิงคนนี้เหี้ยมเกินไปแล้ว！
“เหอวี่เฉวียน ฉันบอกแกตรงๆ เราไปภูเขาหลงหู่ซานมาแล้ว จากการเตือนของผู้ให้ข้อมูล ให้เราได้ทราบว่าตราประทับเทียนซืออยู่ในมือของแกอย่างราบรื่น ไม่งั้นเราฆ่าไปนานแล้ว ให้พวกแกมีชีวิตอยู่มาได้ตั้งหลายวัน ยังไม่พอใจใช่มั้ย？” สักพัก หญิงสาวหัวเราะออกมา แล้วเน้นว่า “ฉันล่ะอยากจะรู้ ว่าร่างกายของแกจะแข็งกว่าปากของแกมั้ย！”
มีคนเคยพูดไว้ ทำลายคนๆหนึ่งวิธีที่ดีที่สุดไม่ใช่การฆ่าเขา แต่ค่อยๆทรมานเขา ตอนที่ร่างกายและจิตใจทรมาน จึงจะเป็นตอนที่คนอ่อนแอที่สุด！
หญิงสาวต้องหลอกล่อให้ได้ที่อยู่ของตราประทับเทียนซือ ก่อนที่เจ้าของเสียงนั้นจะปรากฏตัวให้ได้！
เหอวี่เฉวียนรู้สึกว่าข้อมือซ้ายเย็นๆ จากนั้นทั้งแขนก็เย็นซู่ ไม่นานความรู้สึกนี้ก็ขึ้นไปที่สมอง แม้แต่สมองก็เหมือนกับถูกแช่แข็งไว้ ความเย็นค่อยๆเข้ามา
เหอวี่เฉวียนที่เดิมทีหายใจรวยรินจู่ๆก็ตัวสั่นอย่างดูสดใสก่อนที่จะตาย ดวงตาทั้งสองที่ขุ่นมัวเป็นประกาย ดูๆแล้วใกล้จะถึงวาระสุดท้าย
“ไม่เลว สมแล้วที่เป็นผู้อาวุโสของสำนักเทียนซือ ฉันล่ะอยากจะรู้ ว่าแกจะอยู่ได้จนถึงเมื่อไหร่！” พูดพลาง หญิงสาวตวาดไป มือทั้งสองตำแหน่งตรงกับมือขวาของเหอวี่เฉวียน บิดอย่างแรง
แคร็ก！
“ซือ！”
ห้านิ้วแตกหัก เหอวี่เฉวียนสูดหายใจ ความเจ็บปวดรวดร้าวกระจายไปทั้งตัว สั่นไปทั้งตัว ยิ่งสั่นยิ่งรุนแรงขึ้น เหมือนกับสตาร์ทรถแทรกเตอร์เก่าๆคันหนึ่ง
เทียบกับการทรมานของร่างกายและจิตใจ สิ่งที่ทำให้เหอวี่เฉวียนใจสลายคือ นึกไม่ถึงว่าสำนักเทียนซือจะมีคนทรยศ！แล้วยังเป็นคนทรยศที่สูงส่งอีกด้วย นอกจากผู้อาวุโสไม่กี่คนที่รู้ว่าตราประทับเทียนซืออยู่ที่รีสอร์ทหยูฉวน ที่เหลือก็เป็นเจ้าสำนักจางตุนเทียน
ผู้อาวุโส！
เหอวี่เฉวียนช็อกกับสิ่งนี้
หรือเป็นเขา！
คนที่เขากล่าวถึงคือท่านผู้อาวุโสจินซานนอกสำนักของสำนักเทียนซือ！
จินซานอยู่ที่ภูเขาหลงหู่ซาน เป็นที่ขายบัตรภูเขาหลงหู่ซาน คนทั่วไปแทบจะเดาไม่ออกว่าจุดขายบัตรเป็นตำแหน่งของสำนักเทียนซือ คำอธิบายเดียวที่สมเหตุสมผลก็คือ จินซานทรยศ แพร่งพรายเสียเอง！
“เหอวี่เฉวียน ไม่คาดคิดแกอายุปูนนี้แล้ว ร่างกายยังแข็งแรง ผู้ใดรู้การวิปริตในแผ่นดินเขาก็ยอมสรรเสริญว่าเป็นคนมีปัญญา จุดนี้แกสู้คนร่วมสำนักของแกไม่ได้เลยนะ” ราวกับว่าผู้หญิงจงใจกระตุ้นเหอวี่เฉวียน ตบมือ จู่ๆก็มีชายที่สวมชุดคลุมดำเดินขึ้นชั้นสอง “ยืนหยัดอย่างยากลำบากต่อไปมีประโยชน์มั้ย？สำนักเทียนซือไม่ได้มีแกแค่คนเดียวนะ！”
ชายชุดคลุมดำเดินเร็วมาก ทุกย่างก้าวแทบจะเหมือนลอยไป สองอึดใจก็มาถึงด้านหน้าของผู้หญิง แสดงความเคารพ “เจ้าสำนักหง ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ”
เสียงนี้！
เหอวี่เฉวียนรู้สึกเลือดสูบฉีด แต่ถูกเขากดไว้
ใช่！
เจ้าของเสียงนี้คือจินซาน ผู้อาวุโสนอกสำนักของสำนักเทียนซือ！
นาทีนี้ จู่ๆเหอวี่เฉวียนเลือดพุ่งปี๊ด โมโหไม่น้อย เป็นครั้งแรกที่สำนักเทียนซือมีคนทรยศ！
“ผู้อาวุโสเหอ สันนิษฐานว่าคนนี้ไม่แปลกหน้าสำหรับคุณหรอกนะ？”
หญิงสาวพูดจบ ชายชุดคลุมสีดำเปิดเสื้อคลุมดำบนร่างกายเขา ปรากฏเป็นใบหน้าชราภาพที่เต็มไปด้วยริ้วรอย
“ผู้อาวุโสเหอ ไม่สิ ศิษย์พี่ สวัสดีครับ！” จินซานกล่าวอย่างยิ้มเยาะ
พูร์！
จู่ๆเหอวี่เฉวียนก็กระอักเลือดออกมา！
หกคนที่อยู่ด้านหลังตัวสั่น แววตาเต็มไปด้วยความตะลึง
“แก……จินซาน！แค็กๆๆ……” เหอวี่เฉวียนร้อนรนจนกระอักเลือดออกมาอีกแล้ว ชี้แล้วตะคอกจินซานว่า “แก นึกไม่ถึงว่าจะทรยศสำนักเทียนซือได้！”
“ทรยศ？” จินซานดูแคลน “ศิษย์พี่ พี่มั่วหรือเปล่า？ผมทรยศที่ไหนกัน？ผมทำเพื่อให้สำนักเทียนซือเดินได้ราบรื่นต่างหาก คนนี้คือเทียนขุยรองผู้นำของสำนักเจ็ดพิฆาต พี่น่าจะคุ้นเคยแล้วนะ？สำนักเจ็ดพิฆาตคืออะไรไม่ต้องให้ผมพูดมากแล้วนะ？นี่เป็นการทำเพื่อส่วนรวม เป็นการหนุนหลัง ทรยศที่ไหนกันเล่า？”
“เล่นลิ้น！” เหอวี่เฉวียนเกรี้ยวกราด ความโกรธในแววตาแทบจะอยากฉีกจินซานเป็นชิ้นๆ เอาไปทำลาย แล้วหั่นศพให้เละ！
นี่เป็นเรื่องตลกที่ดีที่สุดที่เขาได้ยินมาในปีนี้！เอาการทรยศพูดเสียสูงส่ง มันช่างฟั่นเฟือนเสียจริงๆ！ทำไมตอนนั้นเขามองไม่ออก ว่าจินซานที่เชื่อฟังจะเอนไปเอนมาได้ขนาดนี้ มันช่างทำลายสำนักเสียจริงๆ！
“ศิษย์พี่ ผมว่าพี่เอาตราประทับเทียนซือออกมาเถอะนะ พี่ไม่มองการณ์ไกลเลยเหรอ？หา！” สีหน้าจินซานโกรธเคือง แววตาเต็มไปด้วยความอาฆาต กล่าวอย่างเน้นย้ำว่า “ตอนนี้ใต้หล้าวุ่นวายมาก เพลิงเสวนกำลังเคลื่อนกำลังพลลับๆ พี่คิดว่าพึ่งเจ้าสำนักแล้วจะต้านทานการโจมตีของเพลิงเสวนได้เหรอ？พวกเราเป็นคนของประเทศหวา สำนักเจ็ดพิฆาตสิจึงจะเป็นที่พึ่งหลักของเรา ตอนนี้โอกาสที่ดีขนาดนี้วางอยู่ตรงหน้า ถ้าพี่ไม่คว้าไว้ งั้นก็เป็นปัญหาของพี่แล้วล่ะ！”
“เหอะๆๆ……” เหอวี่เฉวียนดูแคลนรัวๆ “จินซาน แกทำใจเสียเถอะ สำนักเทียนซือยอมตาย แต่ไม่ยอมศิโรราบให้ศัตรู？ คิดจะให้ฉันเป็นสุนัขรับใช้ ฝันไปเถอะ！”
“สารเลว！” จินซานโมโหจนหนวดตั้งขึ้นมา “พูดดีๆไม่ชอบชอบให้ใช้กำลัง！”
กระทืบเท้าลงไป
ปัง！
เหอวี่เฉวียนสั่นอย่างรุนแรง
จินซานคิดจะฆ่าคนแล้ว แต่ขาของเขายังไม่กระทืบลงไป ก็ต้องลอยไปแล้ว การโจมตีที่แข็งแกร่งทำลายราวกั้น สุดท้ายหล่นลงบนพื้น ล้มลงจนวิงเวียน
นี่！
ช็อกไปทั้งงาน！
ทุกคนเพิ่งจะเห็นผู้ชายที่สวมชุดดำคนหนึ่งปรากฏตัวอยู่บนระเบียง