จอมนักรบทรงเกียรติยศ - บทที่ 720 ไร้เทียนทาน
พูดกันตามตรง เพราะความแค้นทำให้อู่เหิงในตอนนี้มีพลังอยู่ในระดับต้าชี่เหมือนพ่อของเขาเมื่อร้อยปีก่อน แต่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าพ่อตัวเองหนึ่งขั้น ตอนนั้นพ่อของเขาก็อยู่ระดับต้าชี่ชั้นปลาย และเป็นระดับเดียวกับอู๋จี๋ในตอนนี้
แน่นอนว่า ถ้าตอนนั้นอู๋จี๋ไม่ได้วางยาพิษ พ่อของตัวเองก็คงไม่ตาย
และตัวเองแข็งแกร่งกว่าพ่อแล้ว ตอนนี้พลังของเขาที่อยู่ขั้นที่สูงกว่าไม่เพียงกดขี่อู๋จี๋ไม่ได้ แต่เขากลับโดนอู๋จี๋ที่มีพลังที่ต่ำกว่ากดขี่เอาไว้ ถ้าพูดออกไปใครจะยอมเชื่อ
แต่ความจริงทุกอย่างมันก็อยู่ตรงหน้า
เขาโดนอู๋จี๋กดขี่อยู่จริงๆ
ฉึก!
มีเสียงแผ่วเบาดังขึ้น อู่เหิงพบว่าแขนขวาของตัวเองมีเลือดพุ่งออกมา!
ครั้งนี้ สีหน้าของอู่เหิงเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
“อู่เหิง มาดูนี่สิ”ขณะพูด อู๋จี๋ก็เดินเข้าไปก่อนเลย
อู่เหิงอึ้งไปหนึ่งวินาทีแล้วก็เดินตามเข้าไป เขาไม่รู้จริงๆว่าอู๋จี๋ต้องการให้เขาดูอะไร แต่ด้วยนิสัยที่เลือดเย็นและเหลี่ยมจัดของอู๋จี๋ มันคงไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน
ถึงแม้เขาจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อมองเห็นคนจำนวนมากที่แขวนอยู่บนประตูของสำนักไร้หน้า เขาก็อดสะดุ้งไม่ได้
พวกเขาเป็นผู้อาวุโสห้าคนของสำนักเมื่อร้อยปีก่อน ได้แก่อู๋เลี่ยง อู๋ตู้ อู๋สุ่ย อู๋เริ่น อู๋เฉียน ผู้อาวุโสห้าคนนี้คือคนที่จงรักภักดีกับพ่อของเขาในสมัยก่อน เขาจำได้อย่างชัดเจน คืนนั้นที่ตัวเองโดนพ่อทำให้หมดสติ ผู้อาวุโสห้าคนนี้ก็หายตัวไปพร้อมกัน แต่คาดคิดไม่ถึงจริงๆว่าพวกเขาในตอนนั้น จะมาปรากฏตัวในตอนนี้
ร่างกายของทั้งห้าคนเต็มไปด้วยเลือดสด เลือดสดแห้งจนกลายเป็นคราบ โดยเฉพาะสีหน้าที่น่าสะพรึงกลัวของพวกเขา มันบ่งบอกเลยว่าพวกเขาโดนทรมานอย่างไร้มนุษยธรรมก่อนตาย พวกเขาต้องมีความแค้นมากขนาดไหน ถึงได้ทำเรื่องทารุณได้ถึงขนาดนี้!
แปลกมาก!
จู่ๆอู่เหิงก็นึกเรื่องหนึ่งได้ทันที ในตอนนั้นผู้อาวุโสทั้งห้าคนนี้ก็อยู่ในระดับต้าชี่ชั้นปลายแล้ว ถึงแม้ร้อยปีมานี้พลังของพวกเขาจะไม่เพิ่มขึ้นเลย แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ยังอยู่ อู๋จี๋ฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้ยังไง ถึงแม้สู้ไม่ได้ก็สามารถหนีได้ ทำไมพวกเขาถึงโดนอู๋จี๋แขวนไว้ที่ประตูของสำนักไร้หน้า
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“เป็นฝีมือของคุณใช่ไหม!”อู่เหิงถามด้วยความโกรธ
“พูดกันตามตรง ตอนนั้นฉันแปลกใจมากๆ ทำไมผู้อาวุโสห้าคนนี้ถึงหายตัวไป และเรื่องนี้ก็ความเจ็บปวดของฉัน แต่ก็ยังดี ตอนนี้พวกเขาได้ตายไปพร้อมกันแล้ว และคุณก็กำลังจะไปหาพวกเขา ตอนนี้ฉันมีเรื่องอยากจะถาม ตอนนี้คุณรู้สึกยังไง? รู้สึกสิ้นหวังมากๆใช่ไหม?”
อู่เหิงไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เขาตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด:”เป็นไปไม่ได้! คุณไม่มีความแข็งแกร่งขนาดนั้นที่จะฆ่าพวกเขาได้ แน่นอน เพราะคุณอยู่แค่ระดับต้าชี่ชั้นปลาย คุณฆ่าพวกเขาไม่ได้ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!”
“รู้สึกสิ้นหวังมากๆใช่ไหม? ไม่อยากจะเชื่อใช่ไหม? อู่เหิง ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันควรซ่อนตัวไปเรื่อยๆ แต่ตอนนี้คุณปรากฏตัวแล้ว งั้นฉันก็คงต้องกำจัดตัวปัญหาอย่างคุณ”
“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!”อู่เหิงตะโกนออกมาเพราะไม่อยากจะเชื่อ
“เป็นไปไม่ได้เหรอ?”อู๋จี๋หัวเราะออกมา ในรอยยิ้มแฝงด้วยความดูถูก:”ฉันในตอนนี้ ไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว หนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา คนโง่อย่างคุณก็คิดแต่เรื่องแก้แค้น และอยู่ได้เพราะความแค้น แต่คุณไม่เคยคิดเลย ฉันเป็นศิษย์ของสำนักไร้หน้าและใช้ชีวิตเหมือนตายทั้งเป็น คุณรู้ไหมว่าทำไมฉันต้องฆ่าพ่อของคุณ? เพราะเขาเป็นเดรัจฉาน! แกล้งทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ แต่อันที่จริงเขาเป็นโจรที่ชอบขมขื่นลูกเมียของคนอื่น และทำแต่เรื่องชั่วร้าย”
“ฮ่า……”อู๋จี๋หัวเราะ”เรื่องที่ฉันพูดให้คุณฟัง ฉันไม่ได้ต้องการอะไร ฉันแค่อยากบอกให้คุณทราบ พ่อของคุณเป็นคนสารเลว และเขาต้องตาย ก็เป็นเพราะกรรมตามสนอง”
“พวกคุณคงลำบากมากๆ ยอมอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆมาหนึ่งร้อยกว่าปี แต่วันนี้ทุกอย่างควรจบได้แล้ว!”
เมื่อพูดจบ อู๋จี๋ยกมือขึ้น และพูดเบาๆ:”สิ้นลักษณะไร้ปกติ จงสลายไปซะ!”
อู่เหิงตกใจจนหน้าซีด เมื่อเห็นกระแสลมแรงพุ่งมาที่ตัวเอง เขาถึงกับไม่รู้ว่าจะรับมือยังไงด้วยซ้ำ และเขาก็ตกใจมากๆด้วย!
สิ้นลักษณะไร้ปกติ!
นี่คือของวิเศษของสำนักไร้หน้า เป็นวิชาของน้ำไร้หน้า มันคือวิชาสิ้นลักษณะ!
เขา เขาฝึกมันสำเร็จแล้วเหรอ?
กระแสลมนั้นยิ่งอยู่ก็ยิ่งเข้าใกล้อู่เหิง เขาพยายามสุดความสามารถเพื่อต้านมันไว้ แต่เขารู้สึกว่ากระแสลมนี้เหมือนกับพัดผ่านกระดาษ และทำลายพลังป้องกันที่เขาสร้างขึ้นทุกอย่าง
ฉึกๆๆๆๆ……
ลมเหมือนดาบ กรีดเข้าไปที่เลือดเนื้อ!
อู่เหิงกลั้นความเจ็บปวดที่โดนกรีดเลือดเนื้อ และพูดออกมาทีละคำ:”อู๋จี๋ คุณจะไม่ได้ตายดีแน่นอน!”
“ไม่ได้ตายดีเหรอ? ฮ่าๆๆๆๆ……”อู๋จี๋หัวเราะเสียงดัง”คุณพูดผิดแล้ว คนที่ไม่ได้ตายดีคือคุณต่างหาก เพราะคุณจะกลายเป็นเพื่อนของพวกเขา แน่นอน ในฐานะที่คุณเป็นลูกชายของเขา ฉันจะทรมานคุณเป็นพิเศษ!”
ทรมานคุณเป็นพิเศษ!
คำพูดนี้ อู๋จี๋พูดออกมาด้วยความแค้น ผ่านมาร้อยปีก็ไม่สามารถลบล้างความแค้นนี้ได้เลย!
“คุณคิดว่าฉันจะอ้อนวอนข้อร้องคุณเหรอ? ถ้าแน่จริงก็ฆ่าฉันให้ตายเลย!”
“ไม่ ฉันจะให้คุณมองเห็น พลังที่แท้จริงของวิชาสิ้นลักษณะ ทำให้คุณเหมือนกับฉันในตอนนั้น นั่งดูพ่อของคุณข่มขืนแม่ของฉันอย่างสิ้นหวัง ฉันจะทำให้คุณรู้ อะไรคือหนี้แค้นของพ่อให้ลูกเป็นคนแบกรับ!”
“สิ้นลักษณะไร้ปกติ สังหาร
ฉึกๆๆๆ……
ชั่วพริบตา กระแสลมพวกนั้นก็กรีดเข้าไปในร่างกายของอู่เหิง จากนั้นก็ระเบิดในร่างกายของเขา!
ที่สิ่งที่น่าแปลกคือ อู่เหิงยังมีชีวิตอยู่!
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดสด ตั้งแต่ส่วนคอลงมาเต็มไปด้วยบาดแผล เห็นเพียงเลือดและเนื้อหนัง สภาพน่าเวทนามากๆ
“อู่เหิง คุณคิดผิดจริงๆ คุณไม่ควรออกมาหาความตายเลย!”
อู่เหิงตายแล้ว!
จนถึงตายเขาก็ไม่อยากเชื่อ อู๋จี๋ฝึกวิชาสิ้นลักษณะสำเร็จแล้ว!
วิชาสิ้นลักษณะมีความสามารถมากๆในการรักษาอาการบาดเจ็บ ถ้าไม่โดนคนฆ่าตายในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาจะกลายเป็นคนที่ตายอยากมากๆ!
อู๋จี๋ชกหมดไปที่ศีรษะของอู่เหิง และศีรษะของอู่เหิงก็เหมือนลูกแตงโมที่โดนกระแทกจนระเบิด เลือดเนื้อกระจายไปทั่ว!
“เย่อหยิ่งยโส เพราะฉันไร้เทียมทาน และฉันจะเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่ง ฮ่าๆๆๆ……”
แปะๆๆๆ……
เสียงตบมือดังขึ้น
“คุณเป็นคนไร้เทียนทานและแข็งแกร่งที่สุดจริงๆ เจ้าสำนักไร้หน้า ไม่เจอกันร้อยปี คุณก็ยังคงอวดดี ไม่ต่างจากเมื่อก่อนเลย”
“ใคร!”อู๋จี๋หยุดยิ้มทันที และขยับฝ่ามือเบาๆ ก็มีกระแสลมพุ่งไปที่หน้าประตูของสำนักไร้หน้าทันที
ตูม!
พื้นดินสั่นสะเทือนอยู่ครู่หนึ่ง คนๆนั้นก็พูดอย่างเย็นชา:”เจ้าสำนักไร้หน้า ตอนนั้นคุณหนีรอดไปได้ แต่วันนี้จะเป็นวันตายของคุณ”
มีชายชราแต่งตัวมอมแมมคนหนึ่งปรากฏตัวที่หน้าประตูทันที ชายชราผมเผ้ารุงรังและหลังค่อม ถ้าเขาอยู่ท่ามกลางฝูงชน ทุกคนก็จะคิดว่าเขาเป็นขอทาน แต่ขอทานคนนี้สามารถรับมือพลังของอู๋จี๋ได้ แค่นี้ก็สามารถแสดงให้เห็นได้ชัดเจนว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน
“เฒ่าประหลาด คุณยังไม่ตายอีกเหรอ? ร้อยปีก่อนโดนวางยาพิษยังไม่ตาย ตอนนี้คุณคิดว่าคุณสู่ฉันได้เหรอ?”
ตูม!
ชายชราหลังค่อมปล่อยพลังทั้งหมดออกมา!
ระดับกึ่งปรมาจารย์!
อู๋จี๋เหล่ตา:”น่าสนใจมากๆ ฉันขอถามคุณข้อหนึ่ง ทำไมตอนที่อู่เหิงปรากฏตัว คุณถึงซ่อนตัวละ?”
“คุณถามแล้วฉันจำเป็นต้องตอบเหรอ? ตายซะเถอะ!”
ขณะพูด เขาก็พุ่งเข้ามาหาอู๋จี๋ทันที!
อู๋จี๋ไม่ขยับตัว สีหน้าของเขานิ่งสงบดุจน้ำ ดูเหมือนเขาไม่ได้สังเกตว่ามีคนวิ่งเข้ามาหาเขา
ฉึก!
โจมตีครั้งเดียว!
ชายชราที่อยู่ระดับกึ่งปรมาจารย์ ก้มศีรษะลงทันที!
ถ้าอู่เหิงยังไม่ตาย เขาคงต้องตกใจมากๆอีกครั้งอย่างแน่นอน!
อู๋จี๋สามารถสังหารชายชราที่อยู่ระดับกึ่งปรมาจารย์ได้อย่างง่ายดาย ถึงแม้เขาจะอยู่ระดับกึ่งปรมาจารย์ แต่ก็ถือว่าก้าวเข้ามาถึงขั้นปรมาจารย์แล้ว แม้แต่ระดับกึ่งปรมาจาย์ยังสู้เขาไม่ได้เลย อู๋จี๋ต้องแข็งแกร่งขนาดไหน!
กวาดล้างคนทรยศต่อสำนัก!
หลังจากกำจัดคนทรยศของสำนักที่เหลือแล้ว อู๋จี๋ก็หัวเราะด้วยความดีใจ เมื่อคิดถึงร้อยปีก่อน เขาแค่อยู่ระดับต้าชี่ชั้นเริ่มต้น อย่าว่าแต่ยอดฝีมือระดับกึ่งปรมาจารย์ แม้แต่ยอดฝีมือระดับต้าชี่ชั้นปลาย เขาสู้ไม่ไหวและทำได้เพียงแค่หนีไปให้ใกล้ที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ตอนนี้ หลังจากเขาฝึกฝนร้อยปี เขาก็สามารถฆ่ายอดฝีมือระดับกึ่งปรมาจารย์ได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
ถึงแม้ตอนนี้เขาจะยังอยู่ในระดับต้าชี่ชั้นปลาย แต่เขาสามารถฆ่าศัตรูของตัวเองเมื่อร้อยปีที่แล้ว!
นี่คือการฆ่าคนที่อยู่ระดับชั้นที่สูงกว่าให้ตายได้ง่ายๆเลย!
ไร้เทียนทานที่สุดในปฐพี มันไม่ใช่เรื่องพูดโม้โอ้อวด!
จู่ๆ ก็มีเสียงแปลกๆเสียงหนึ่งดังเข้ามาในหูของอู๋จี๋!
“คุณเป็นยอดฝีมือที่ไร้เทียนทาน และไม่มีใครสู้คุณได้ ข้าน้อยนับถือจริงๆ”