จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 21 การเสนอราคา

บทที่ 21 การเสนอราคา

ติงเมิ่งเหยนถูกเจียงชื่อพาไปอย่างมึนงง มาถึงหน้ารถคันนึง

ประตูรถเปิดออก มีผู้ชาย2คนเดินออกมาเป็นหนุ่ม1และผู้ใหญ่1 ก็คือติงจ้งกับติงเฟิงเฉิง พวกเขาอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว การกระทำทุกอย่างของเจียงชื่อก่อนหน้านี้พวกเขาก็เห็นหมด

แรกๆติงจ้งเองก็ประหลาดใจมาก ยังรู้สึกว่าคิดผิดที่ตัดความสัมพันธ์กับเจียงชื่อ เมื่อกี้ส่งคนไปสืบถึงรู้ว่า จริงๆแล้วไม่ใช่ว่าเจียงชื่อเก่งขนาดไหน มันเก่งแค่ที่เขาช่วยชีวิตของแม่ทัพคนหนึ่งไว้

เขาติดหนี้บุญคุณไว้ ช่วยครั้งนึงก็ได้ แต่ก็ไม่สามารถช่วยเป็น10-20ครั้งได้ ถึงเวลามาเจียงชื่อก็ต้องเป็นคนไร้ประโยชน์ที่พึ่งพาคนอื่น

“คุณปู่ พี่สอง มาจริงๆด้วย” ติงเมิ่งเหยนพูดอย่างประหลาดใจ

จิงจ้งพยักหน้าเล็กน้อย แล้วกลับไปสนใจที่เจียงชื่อ

“เจียงชื่อ วันนี้นายดูสง่าจัง”

“ก็โอเค”

“ฮ่าๆ แต่ว่านายรู้ไหม ความสง่าของนายในตอนนี้จะทำให้นายตายแบบทุเรศ?”

“อ๋อหรอ? งั้นก็ขอเรียนรู้จากคุณปู่หน่อยแล้วกัน”

ติงจ้งชี้คนที่คุกเข่าอยู่ข้างๆแล้วพูด: “ยังไงเหอเย่าหลงพวกมันก็ต้องรู้อยู่ดี นายก็แค่ใช้ประโยชน์จากคนอื่นถึงมาถึงจุดนี้ได้ นายก็แค่จิ้งจอกที่ปลอมเป็นเสือเท่านั้นเอง ไม่ได้เป็นอะไรเลย”

“วันนี้นายทำให้พวกเลาไม่พอใจขนาดนี้ ใช่ ถึงแม้นายจะสะใจแล้ว แต่วันหลังล่ะ? รอให้พวกเหอเย่าหลงตอบสนอง รอถึงแม่ทัพคนนั้นไม่ช่วยนายอีกแล้ว ก็ถึงเวลาตายของนายแล้ว”

“อย่าโทษว่าฉันไม่เตือนนาย ถึงเวลานั้นนายอยากจะตายยังไงก็ได้ แต่อย่ามาทำให้ตระกูลติงเราเดือดร้อนด้วย”

สีหน้าของติงเมิ่งเหยนเปลี่ยนไป เธอคิดว่าคุณปู่พูดเกินไป

เจียงชื่อกลับยิ้มเบาๆ ไม่ได้เอามาใส่ใจ

“ท่านวางใจได้เลย ผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลติงเลย ถึงแม้คนอื่นจะมาแก้แค้นผม ก็ไม่มีทางดึงตระกูลติงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแน่นอน

“เป็นแบบนี้ก็ดี!”

ติงเฟิงเฉิงเดินเข้ามาอย่างระวังแล้วพูด: “คุณปู่ การเสนอราคาจะเริ่มแล้ว เรารีบไปกันเถอะ”

“อืม”

ก่อนที่จะไป ติงจ้งก็พูดกับเจียงชื่อ “ไอ้หนุ่ม ทำอะไรต้องดูความเหมาะสม ต้องรู้ตัวเอง ทั้งๆที่ไม่มีความสามารถนั้น แต่กลับจะทำเหมือนมี ก็จะตายอย่างทุเรศจริงๆ”

ติงจ้งพูดเสร็จก็เดินไปทางงานเสนอราคา

ติงเมิ่งเหยนจับมือของเจียงชื่อไว้: “ระหว่างนายกับคุณปู่เหมือนจะมีปัญหาอะไรกัน แต่ว่าพวกนายต่างก็เป็นคนในครอบครัวของฉัน ฉันไม่อยากเห็นพวกนายทะเลาะกันจนใหญ่”

เจียงชื่อตอบแบบนิ่งๆ: “ผมรับปาก เพื่อเธอ ผมไม่ไปหาเรื่องคุณปู่ก่อนแน่นอน”

“อื้ม”

“งั้นตอนนี้เราก็ไปร่วมงานกันเถอะ”

“จะไปจริงๆหรอ?”

“แน่นอน”

“เจียงชื่อจับมือของติงเมิ่งเหยนไว้ เดินไปทางงาน ในตอนนั้นโทรศัพท์ก็สั่น

เขาหยิบออกมา เปิดข้อความใหม่ที่สุดดู: พี่ใหญ่ กิจกรรมการเสนอราคาได้จัดการตามที่พี่สั่งแล้ว

เจียงชื่อยกมุมปาก เก็บโทรศัพท์

ไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงในงาน

เพราะว่าเป็นการเสนอราคาแบบหรือการประมูลรูปแบบนี้ กิจกรรมก็จัดแบบรีบร้อน ก็เลยไม่ได้จัดในที่หรูหราอะไร ก็แค่เอาที่เล็กๆที่นึงสร้างให้เป็นที่ประมูล

นอกจากเจียงชื่อ ติงเมิ่งเหยนแล้ว คนที่มาร่วมงานนี้เองก็เยอะพอควร

ใหญ่จนเป็นที่ๆมีชื่อเสียง เล็กจนเป็นที่ๆไม่มีชื่อเสียง ต่างก็ส่งตัวแทนมา

ตระกูลติง เมื่อเทียบกับเมื่อนก่อนตอนอยู่เขตซูหังก็เป็นตระกูลใหญ่ แต่ว่าตอนนี้ในเขต3เขตรวมกันเป็นเขตใหญ่อย่างเขตเจียงหนาน ฐานะของตระกูลติงก็ตกลงไปเยอะ ถึงกับเป็นตระกูลท้าย

การมาร่วมงานประมูลครั้งนี้ ก็มีตระกูลใหญ่ในเมืองเจียงหนาน

ตระกูลติง ไม่ได้ได้ผลประโยชน์อะไรเลย

แต่ใครจะไปดูออก การก่อสร้างใหม่ในครั้งนี้ จะเป็นที่ที่ดีๆ เพราะว่านอกจากเขตซูหังที่มีอยู่แล้ว ยังรวมกับหุ้ยไห่ ฉินโม่2เขตก็ถูกเอามารวมกับแผนการสร้างในครั้งนี้

เพราะฉะนั้น นี้คือโครงการที่รวมเขตเก่าทั้ง3เขตไว้

ถ้าได้มันมา ก็สามารถเลี้ยงดูคนในตระกูลได้เป็น10ปี

และก็เป็นเพราะแบบนี้ ติงจ้งที่เป็นผู้นำครอบครัวก็เลยต้องมาด้วยตัวเอง เข้าร่วมงานเอง

ครั้งแรกเขาคิดว่าจะให้ถังแหวนโม่มาช่วย แต่ว่าถังแหวนโม่ก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับโครงการนี้ ก็พูดอะไรไม่ได้ ก็เลยปฏิเสธแล้ว

จะได้งานนี้มั้ย อยู่ที่ติงจ้งคนเดียวเอง

ทุกคนต่างแบ่งทีมกันนั่งลง

ติงจ้งหายเข้าลึกๆอย่างต่อเนื่อง ติงเฟิงเฉิงพูดอย่างมั่นใจ: “คุณปู่ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนี้ โปรแกรมการเสนอครั้งนี้เราเสียเงินหนักให้คนออกแบบจากต่างประเทศ ไม่ว่าจากทางด้านไหนก็ต้องดีที่สุด ของคนอื่นไม่ดีกว่าของเราแน่นอน ครั้งนี่เราได้อย่างราบรื่นแน่นอน

“อีกอย่าง ตระกูลติงของเราก็เป็นตระกูลที่ทำธุรกิจมาเป็น10ปี จะมีตระกูลไหนที่ได้เปรียบเท่าเรา?”

ติงจ้งส่ายหน้า: “เฟิงเฉิง นายก็มั่นใจเกินไป นายต้องรู้ ในด้านการก่อสร้างตระกูลเราก็เป็นรองอยู่แล้ว ยิ่งอย่าพูดเลยว่าเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการก่อสร้าง ยังไม่สามารถพูดอะไรได้เลย อยากจะได้งานครั้งนี้ ความยากไม่ใช่เรื่องปกติ”

“คุณปู่ ปู่อย่าไปพูดให้คนอื่นดูดีแล้วลดความมั่นใจในตัวเองสิ เดี๋ยวรอดูผมไว้ได้เลย”

ไม่นานนัก เจ้าของงานก็ขึ้นเวที

กรมโยธาธิการและผังเมือง—กัวช่างก็จับแว่นตากรอบทอง แล้วยิ้มพูด: “แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน สวัสดีตอนบ่าย ดีใจที่ได้มาพบกับทุกท่าน….”

หลังจากคำที่ไม่จำเป็นหมดไป ก็ถึงจุดสำคัญ

“เชื่อว่าทุกท่านคงจะคาดหวังกับงานประมูลเสนอราคาครั้งนี้กันมาก งั้นผมเองก็ขอพูดตรงๆกับทุกท่าน”

“เดี๋ยวผมจะไปอยู่ในห้องทำงานด้านซ้าย พวกคุณทุกคนที่มาร่วมงานนี้ เข้ามาอธิบายโปรมแกรมกับผมอย่างละเอียดทีละคน ผมจะตัดสินใจจากโปรแกรมที่ดีที่สุด”

“ถ้างั้น ผมก็ขอรอที่ห้องทำงานนะ มุกคนต้องสู้ๆนะ ให้คำตอบที่ผมพอใจมากที่สุด

พูดจบ กัวช่างก็เดินเข้าไปที่ห้องทำงาน

ทุกคนต่างตื่นเต้น ทำความแน่ใจอีกครั้ง จนรู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไร ค่อยเดินเข้าไปในห้องทำงาน

คนแรกเดินเข้าไป ไม่ถึง1นาทีก็เดินออกมาด้วยสีหน้าที่ผิดหวัง

คนที่2 คนที่3…..

เข้าไปประมาณ10คนแล้ว ทุกคนต่างไม่มีใครอยู่เกิน1นาทีก็ออกมาแล้ว และต่างก็ทำหน้าเศร้า

ติงเมิงเฉิงยิ่งดูยิ่งกลัว

“เจียงชื่อ ฉันว่าเรากลับกันดีกว่า งานครั้งนี้ก็เข้มงวดเกินไปแล้ว อีกอย่าง เราไม่มีแม้แต่โปรแกรมแผนงาา ถ้าเข้าไปแล้ว เราจะพูดอะไรล่ะ?”

เจียงชื่อพูดอย่างนิ่งๆ: “เชื่อมั่นตัวเอง ตามความสามารถของเธอแล้วต้องได้งานนี้แน่นอน”

ติงเมิงเฉิงงงมาก “ นายเชื่อมั่นในตัวฉันขนาดนี้เลยหรอ? ฉันยังไม่เชื่อมั่นใจตัวเองเลย”

เจียงชื่อไม่ได้พูดอะไร มองห้องทำงานเล็กๆนั้นอย่างนิ่งๆ เหมือนว่าทุกอย่างอยู่ในกำมือของเขา