จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 284 ระดมกองกำลัง
ในเวลานี้ ฉีหยางหวนรำลึกถึงความรู้สึกที่ถูกแม่ตำหนิตอนเด็ก
ในเวลานี้มันสายเกินไปแล้ว
เขาก้มหน้าลง ไม่พูดอะไรออกมาอีกเลย อุตส่าห์วางแผนมานานขนาดนี้ ผลลัพธ์ที่ได้ล้วนแต่ไร้ประโยชน์ทั้งนั้น เขาพ่ายแพ้อย่างยับเยิน
ในตอนนี้เวลานี้ บนหลังคาตึกสูงที่อยู่ใกล้ๆตึกหนึ่ง
เฮลิคอปเตอร์หนึ่งลำจอดอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ
ชายคนหนึ่งที่ใบหน้าที่สักลายตะขาบนั่งอยู่บนเก้าอี้ ในมือถือกล้องโทรทรรศน์ มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกอย่าง
คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็คือเหวยซือ
“นายท่าน เหมือนว่าฉีหยางจะต้านทานไม่ไหวแล้ว จะต้องให้ผมระดมคนอื่นมาช่วยไหม？”เหวยซือเอ่ยถาม
ผู้ชายคนนั้นโบกไม้โบกมือ
เหวยซือขมวดคิ้วเล็กน้อย “นายท่าน ถ้าหากตอนนี้ไม่ลงมือจัดการ ฉีหยางก็คงจะพังพินาศโดยสิ้นเชิง เงินของฉีหยาง เราก็จะไม่ได้แม้แต่สตางค์เดียวนะ”
ผู้ชายคนนั้นหัวเราะเหอะๆ
เขาเก็บกล้องโทรทรรศน์ พูดอย่างราบเรียบว่า “เทพแห่งสงครามชูร่า กองเทพพิชิตฟ้า ถ้าเราปล่อยไปตอนนี้ ก็จะสูญเสียหมากอย่างฉีหยางเพียงคนเดียว แต่ถ้าเรากัดไม่ยอมปล่อย เกรงว่าแม้แต่พวกเราล้วนแต่โดนทำลายไปด้วยทั้งกลุ่ม”
เหวยซือประหลาดใจ
ตั้งแต่ที่เขาตามรับใช้นายท่านมา ไม่เคยได้ยินเขาพูดคำพูดที่ ‘ขี้ขลาด’เช่นนี้มาก่อน
อย่างที่รู้กัน นายท่านของเขาทำแต่งานที่เสี่ยงอันตรายและโหดร้าย ที่เวสเตอร์แลนด์ก็ยิ่งจะไม่มีใครทำอะไรเขาได้เลย มีฉายาว่า ‘ท่านอู๋’
ผู้ที่ทรงพลังในยุคปัจจุบันท่านนี้ จู่ๆก็มีความขี้ขลาด แค่คิดก็รู้แล้ว ศัตรูที่พวกเขาเผชิญอยู่มีความน่ากลัวมากแค่ไหน
เหวยซือถามด้วยความอยากรู้ว่า “นายท่าน ศัตรูที่เราเผชิญหน้าอยู่ไม่ใช่ท่านทวดตระกูลฉีเหรอ？น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ？”
ท่านอู๋ส่ายๆหน้า
“เหวยซือ แกน่ะ ประสบการณ์ยังน้อย”
“ท่านทวดจะถือว่าอะไรกัน？ที่ฉันกลัว คือเทพแห่งสงครามชูร่า——เจียงชื่อ”
เหวยซือมองไปยังคนที่อยู่ในกลุ่ม
พูดขึ้นมาแล้ว เจียงชื่อเป็นบุคคลที่สูงส่งจริงๆ จัดการพวกเขาทีละคนคนได้ด้วยพละกำลังของตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ก็ระดมคนจำนวนมากมาย ฆ่าลูกน้องของฉีหยางโดยสิ้นเชิง
เขาเอ่ยถามว่า “นายท่าน เทพแห่งสงครามชูร่า นั่นคืออะไรเหรอ ？”
ท่านอู๋หัวเราะเหอะๆ “ที่เวสเตอร์แลนด์มีตำนานอย่างนี้ ทุกที่ที่เทพแห่งสงครามชูร่าปรากฏตัว ถ้านายไม่ยอมจำนน งั้นนายก็ต้องเตรียมตัวตาย”
เหวยซือขมวดคิ้วแน่น “เก่งกาจขนาดนี้เลยเหรอ？”
ท่านอู๋พยักหน้า
“ที่เวสเตอร์แลนด์ ฉันเหล่าอู๋เคยกลัวแค่คนคนเดียว ก็คือเทพแห่งสงครามชูร่า——เจียงชื่อ！”
“ถ้าให้คะแนนกองกำลังแต่ละฝ่ายที่เวสเตอร์แลนด์ ฉันเหล่าอู๋อย่างมากสุดมี 90 คะแนน และเทพแห่งสงครามชูร่ากลับมีคะแนน 100 คะแนน”
“เขาได้คะแนน 100 คะแนน เพียงเพราะว่าคะแนนเต็มมีแค่ 100 คะแนน”
“เหวยซือ ถ้านายเคยอยู่ที่เวสเตอร์แลนด์ ก็จะเข้าใจหนึ่งเหตุผล——ในโลกใบนี้ สามารถล่วงเกินใครก็ได้ แต่อย่าไปล่วงเกินเทพแห่งสงครามชูร่า”
“จะไม่มีชีวิตรอด”
ท่านอู๋ลุกขึ้นยืนสั่นๆเสื้อเล็กน้อย นำกล้องโทรทรรศน์ส่งให้กับเหวยซือ
“ถ้าวันนี้ตระกูลฉีถูกครอบคลุมด้วยเจียงชื่อ เราก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกัดไม่ปล่อย”
“เนื้อชิ้นนี้ ฉันไม่ต้องการ”
“ส่วนเงินก้อนนั้นที่จำเป็นต้องใช้ในการสร้างกองทัพ ก็ทำตามที่เขาคิดอีกครั้งแล้วกัน”
พูดจบ เขาก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์
ช่วงเวลาหลังจากที่ออกไปแล้ว ท่านอู๋พูดกับเหวยซือว่า “ฉันจะไปที่เวสเตอร์แลนด์เพื่อจัดการกับธุระนิดหน่อย แกรีบนำคนไปที่ประเทศจีน เขตเจียงหนาน จัดวางกลยุทธ์ก่อน แล้วฉันค่อยตามไปเจอกับนาย ”
เหวยซือโค้งคำนับ
“ข้าน้อยเข้าใจ”
ตู๊ดๆๆๆ ตู๊ดๆๆๆ
ปีกเฮลิคอปเตอร์หมุนขึ้นด้วยความเร็ว ค่อยๆทะยานขึ้นสู่กลางอากาศ ท่านอู๋นั่งบนเครื่องบินเพื่อบินไปที่เวสเตอร์แลนด์แล้ว
เหวยซือหันหลังกลับมามองผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในกลุ่มคน พูดกับตัวเองว่า “เทพแห่งสงครามชูร่า？เจียงชื่อ？เหอะๆ นายจะเก่งกาจอย่างที่นายท่านพูดจริงๆเหรอ？ฉันอยากจะลองมาก