จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 292 เรื่องดีๆ มักเต็มไปด้วยอุปสรรค

หลังจากที่ผ่าน ‘ความทุกข์ทรมาน‘ ไปในที่สุดทั้งสองก็กลับไปที่หมู่บ้านอพาร์ทเม้นหมิงเยี่ยนหมายเลข 33

การเดินทางไปมิลานครั้งนี้ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาใกล้ชิดและซับซ้อนมากขึ้น

ก่อนที่จะลงจากรถ ซูสวนหยิบสร้อยคอหยกที่เจียงชื่อเลือกให้เธอออกมา เก็บเข้าไปในกล่อง ซ่อนไว้กับตัว นี่อาจเป็นของขวัญที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ

ผู้ชายคนนั้น เธอไม่ได้ถูกลิขิตไว้

อย่างน้อย ก็สามารถเก็บของขวัญของเขาไว้ได้

และเอาไว้เป็นต่างหน้า

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในบ้านทีละคน ขณะนี้ ภายในบ้านมีกลิ่นหอมโชยตลบอบอวล บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารดีๆอย่างประณีต แค่มองก็น้ำลายไหลแล้ว

ติงเมิ่งเหยนมาต้อนรับ

“ไม่ใช่ว่าลงจากเครื่องบินตั้งนานแล้วเหรอ? ทำไมคุณถึงมาช้าอย่างนี้?” ติงเมิ่งเหยนถาม

“เห้อ อย่าพูดเลย เรา……”

ซูสวนแค่อยากจะพูดความจริง แต่ถูกเจียงชื่อขัดจังหวะ “เราบังเอิญเจอคนขับที่ไม่รู้จักทาง พาเราวนรอบใหญ่เลย จึงมาสายน่ะ”

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ไม่ต้องยืนอยู่หน้าประตูแล้ว รีบเข้ามานั่งสิ มากินข้าวด้วยกัน”

ติงเมิ่งเหยนให้ซูสวน เจียงชื่อนั่งลง

ติงฉี่ซานและซูฉินต่างก็มานั่ง ทั้งครอบครัวนั่งกินข้าวด้วยกันอย่างครึกครื้น ต่างคนต่างแย่งกันพูด คุยไปเรื่อยเปื่อย

อย่างมีความสุข

หลังจากที่ทานอาหารเย็นแล้ว ติงฉี่ซานดูทีวีกับซูฉิน

ติงเมิ่งเหยนถามขึ้นมาว่า “เสี่ยวซู เจียงชื่อไม่ได้ทำร้ายเธอที่มิลานใช่ไหม?”

สีหน้าท่าทางของเจียงชื่อกลายเป็นความกังวลทันที

ซูสวนยิ้มและกล่าวว่า “ไม่ได้ทำอะไรค่ะ พี่เขยเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่เพียงแค่ไม่ลงมืออะไรกับฉัน แถมยังปกป้องฉันได้อย่างดีอีกด้วย พวกเรานอนในห้องเดียวกัน พี่เขยก็ยืนกรานไม่ขึ้นมานอนบนเตียง

ห๊ะ???

ติงเมิ่งเหยนสีหน้าเปลี่ยนทันที “พวกคุณนอนในห้องเดียวกันเหรอ?”

“ใช่ ฉันอาบน้ำไปหยิบเสื้อผ้า พี่เขยเป็นคนช่วยหยิบมาให้ฉันกับตัวในห้องน้ำ”

เพล้ง ชามในมือของติงเมิ่งเหยนตกลงพื้น

เจียงชื่ออยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา แม้ว่าสถานกาณ์จะดูเป็นเช่นนี้ แต่พูดแบบนี้ไม่ได้! พูดแบบนี้ อาจเข้าใจผิดได้!

ซูสวนตบท้องตัวเอง “กินอิ่มมากเลย พี่สาว พี่เขย ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์”

รอจนกระทั่งซูสวนจากไป ติงเมิ่งเหยนจ้องเจียงชื่ออย่างโหดร้าย

“คุณอธิบายเหตุการณ์ให้ฉันฟังหน่อยซิ?”

เจียงชื่อกลืนน้ำลายด้วยความเก้ๆกังๆและกลัว “เอ่อๆ เมิ่งเหยน อย่าเพิ่งตื่นตระหนก ฟังที่ผมอธิบายก่อน”

ยังจะอธิบายอีกเหรอ?

ติงเมิ่งเหยนบีบแขนของเจียงชื่อ จากนั้น เสียงตะโกนที่น่าเวทนาของเจียงชื่อก้องไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่น

และยังคงดังก้องอยู่อย่างนั้น

ซูสวนหลบอยู่ในห้องนอนและแอบหัวเราะ หยิบสร้อยคอหยกออกมา ลูบคลำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

มีความสุข

และเสียใจเล็กน้อย

……

ตอนดึก บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง สำนักงานประธานาธิบดี

โป๋สิ้นหงนั่งไขว่ห้าง จุดบุหรี่ นั่งบนเก้าอี้สบายๆ ดูรายชื่อการแสดงในมือ มีความสุขมากมายบนใบหน้าของเขา

นี่คือรายการสุดท้ายของคอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าในคืนพรุ่งนี้

ศิลปินหนุ่มฮอตที่มีการเข้าชมสูงสุดในตลาด โดยพื้นฐานแล้วทั้งหมดถูกนำโดยบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง

แม้ว่าครั้งก่อนๆจะแพ้อย่างน่าเวทนา แต่ก็ยังมีฐานแฟนคลับของบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องยังอยู่ สัญญาของกระแสดาราเกือบทั้งหมดที่เซ็นสัญญาต่างก็อยู่ที่บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง ดังนั้นคอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าของพวกเขา ในด้านกระแสไม่มีปัญหาใดๆแน่นอน

“อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ จะเอาอะไรมาสู้กับฉัน?”

ในตอนนี้ ฮัวเสี่ยงหรงที่นั่งอยู่บนโซฟากล่าวว่า “ประธานโป๋ แม้ว่าเราจะเชิญ ‘บุคคลที่เป็นกระแสนิยม’ จำนวนมากเพื่อมาที่นี่ แต่บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้า เพราะการมีอยู่ของหลัวเซิ่ง นักร้องดังมากมายที่ดังมาหลายปี และค่อนข้างเป็นที่รู้จักในวงการจะร้องเพลงเคียงข้างกัน เกรงว่ากระแสจะมีค่อนข้างมากเลยทีเดียว”