จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 298 ฉันเป็นคนรักษาเกียรติ
“รับทราบ！！！”
ฉู่เล่อถงตะโกนเสียงดัง ตื่นเต้นจนแทบไม่ได้แสดงความเคารพ
แรงกดดันและแรงจูงใจที่เจียงชื่อมอบให้เขาในวันนี้ เขาไม่เคยเจอมันมาทั้งชีวิต ต้องทุ่มเทให้เต็มที่
เขาออกจากสำนักงานอย่างรวดเร็ว ลงไปเตรียมตัวในการเป็นพิธีกรของคืนนี้
เฉิงดันถิงลูบหน้าผากของเธออย่างช่วยไม่ได้ พูดด้วยความกังวล “โธ่ ให้ฉู่เล่อถงเป็นพิธีกรหลักกะทันหัน เรื่องอย่างนี้ก็มีแต่คุณเท่านั้นแหละที่ทำได้”
“ประธานเจียง ถ้าคืนนี้มันพัง คุณอย่าโยนความรับผิดชอบมาให้ฉันนะ”
เจียงชื่อยิ้ม และไม่ได้พูดอะไร
ขณะเดียวกัน
ฟางซินหมิงเพิ่งยกเลิกสัญญากับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ หันหลังแล้วไปที่บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องทันที
มาถึงออฟฟิศของท่านประธาน ก็พบกับโป๋สิ้นหง
ทันทีที่พวกเขาพบกันฟางซินหมิงกล่าวด้วยรอยยิ้มยิ้มแย้มแจ่มใส “ประธานโป๋ ผมจัดการทุกอย่างตามที่คุณจัดการแล้ว เป็นไปตามที่คุณคาดไว้เลย เจียงชื่อพูดจาโผงผางมาก ค่าตัวขึ้นเวทีห้าล้าน เขาไม่ยอมให้อะไรเลย”
โป๋สิ้นหงพยักหน้า
“แน่นอน ในช่วงเวลาที่ฉันติดต่อกับเขาฉันเห็นได้ว่า เจียงชื่อเป็นคนที่รักษาหน้ามาก เป็นไปไม่ได้ที่จะต่ำต้อยกว่าคนอื่น ”
ฟางซินหมิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ประธานโป๋ ตอนนี้ผมเลิกสัญญากับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์แล้ว ตามสัญญา ผมต้องจ่ายหกแสนหยวน ท่านดูหน่อยสิว่าจะเคลียร์บัญชีให้ผมตอนไหนได้ หลีกเลี่ยงว่าเมื่อถึงตอนนั้นผมจะคืนเงินให้พวกเขาไม่ได้”
โป๋สิ้นหงยิ้ม “อะไร ตัวเอกพิธีกรผู้สง่างาม เงินเพียงแค่หกแสนไม่สามารถควักออกมาได้งั้นเหรอ?”
ฟางซินหมิงเกาหัวอย่างเก้ๆกังๆ “ช่วงนี้การเงินขัดสน เดิมพันไปสองครั้งไม่ใช่เหรอ? ทั้งเนื้อทั้งตัวก็เหลือเงินไม่เท่าไหร่ ผมยังติดหนี้นอกระบบอีกหลายแสน ประธานโป๋ ท่านเคยรับปากผม ขอแค่ผมเลิกสัญญากับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ท่านจะให้รางวัลผมสามล้าน ผมรอเงินก้อนนี้เพื่อมาโปรดผมอยู่นะ”
โป๋สิ้นหงไม่พูดอะไร
ในห้องเงียบจนน่าประหลาดใจ บรรยากาศแปลกไป
ฮัวเสี่ยงหรงนั่งไขว่ห้าง และไม่เงยหน้า มองดูเล็บของตัวเอง
เป็นอย่างนี้อยู่เกือบ 1 นาที ฟางซินหมิงรีบถามว่า “ประธานโป๋ ตอนนี้ท่านมีความคิดอย่างไร? ท่านอย่าเงียบสิ มันทำให้ผมกลัวนะ”
โป๋สิ้นหงมีความสุข
เขาแสร้งทำเป็นหูทวนลมแล้วพูดว่า “ฟางซินหมิง ฉันเคยรับปากเรื่องสามล้านกับนายด้วยเหรอ?”
นี่มัน……
ฟางซินหมิงผ่านอะไรมาเยอะ ทันทีที่ได้ยินก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะทำอะไร
ได้รับผลประโยชน์แล้วถีบหัวส่งงั้นเหรอ?
ทำแล้วไม่ยอมรับ
เขาพูดอย่างมีอารมณ์โกรธเคืองเล็กน้อย “ประธานโป๋ คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ คุณรับปากผมอยู่เห็นๆ ขอเพียงแค่ผมเลิกสัญญา คุณก็จะให้เงินผมสามล้าน ทำไมคำพูดไม่เป็นคำพูดเลยล่ะ?”
โป๋สิ้นหงยิ้ม “อย่าพูดไม่น่าฟังอย่างนั้นสิ ไม่ใช่ว่าพูดไม่เป็นคำพูดเหรอ มีอะไรให้น่าทึ่งล่ะ? คุณก็ตกลงที่จะแสดงในคอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ด้วยไม่ใช่เหรอ แบบนี้ก็คำพูดไม่เป็นคำพูดเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
ฟางซินหมิงร้อนใจ “ประธานโป๋ คุณอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปสิ!”
โป๋สิ้นหงพ่นควันบุหรี่ “ฉันจะรังแกคนเกินไป แล้วยังไง?”
“คุณไม่กลัวว่าผมจะกลับไปที่อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์เหรอ?”
“ฮ่าๆ ฟางซินหมิง นายคิดว่าตัวเองเป็นสิ่งของจริงๆสินะ? นายยกเลิกสัญญากับเจียงชื่อต่อหน้า กลับไปตอนนี้ นิสัยของคนอย่างเจียงชื่อ จะต้องการนายเหรอ? ตัดใจไปเถอะ!”
ครั้งนี้ฟางซินหมิงอึ้งเลย
เขาพูดไม่ผิด นิสัยอย่างเจียงชื่อ เป็นไม่ได้เลยที่จะถอยหลัง
และฟางซินหมิงและโป๋สิ้นหงเป็นเพียงข้อตกลงทางวาจาเท่านั้น ไม่มีสัญญาใดๆเลย แน่นอน เรื่องแบบนี้ก็ไม่ได้รับความคุ้มครองด้วยสัญญา
ดังนั้น ฟางซินหมิงทำได้เพียงได้รับความเสียหายและพูดไม่ออก