จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 320 วันพันช์แมน

นิ้วมือของเจียงชื่อบีบยางรถแน่นขึ้นจนยางรถถึงกับระเบิดออก

จากนั้นเขาใช้แรงแขนของเขายกรถมอเตอร์ไซค์ขึ้นและฟาดลงไปที่พื้นคอนกรีตด้วยความแรง แม้แต่คนขับรถก็ถูกเหวี่ยงออกไปฟาดลงกับพื้นและรถมอเตอร์ไซค์ก็กดทับขาทั้งคู่ของเขาจนขาทั้งคู่หมดสภาพไป

คนของหมอกแดงต่างก็มองหน้ากัน ไม่มีใครเชื่อเลยว่านี่เป็นสิ่งที่มนุษย์สามารถทำได้

ติงเมิ่งเหยนก็ประหลาดใจมาก สามีของเธอแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรือ? ถ้ารู้แต่แรกเธอคงไม่ต้องกลัวใครแล้วล่ะ

แต่ถึงอย่างนั้น เจียงชื่อก็ดูเหมือนยังไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย ช่างเป็นพละกำลังที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ

เจียงชื่อโบกมือให้สัญญาณและพูดว่า “จัดการพวกมันซะ ผมไม่อยากเห็นหน้าคนกลุ่มนี้แล้ว”

ทันใดนั้น พิจิกแห่งกองทองสิบสองปีนักษัตรก็ก้าวออกมา

แต่เขายังไม่ทันได้ทำอะไร พฤษภก็ก้าวออกมาอีกคนและยิ้มพูดกับพิจิกว่า “ถ้าคุณเป็นคนลงมือ ผมว่าพวกเขาต้องตายแน่ อีกอย่างนี่มันก็เพิ่งเข้าปีใหม่ด้วย ไม่จำเป็นต้องนองเลือดกันหรอก ให้ผมเป็นคนจัดการแทนดีกว่า?”

พิจิกสีหน้าเย็นชาและไม่ได้พูดอะไร เขาได้แต่เดินถอยหลังแล้วหายตัวไป

พฤษภบีบกำปั้นแน่นๆ แล้วเดินเข้าไปหากลุ่มของเจี่ยจ้านด้วยรอยยิ้มที่เลือดเย็น ตั้งแต่กลับมาจากเวสเตอร์แลนด์ เขาไม่เคยได้ต่อสู้มาก่อนเลย ซึ่งแน่นอนว่าเขาต้องคิดถึงความรู้สึกแห่งการนองเลือดที่คุ้นเคยนั้นอยู่แล้ว

โอกาสทองมาแล้วเขาจะปล่อยมันไปง่ายๆ ได้อย่างไร?

เมื่อเห็นพฤษภที่สูงกว่าสองเมตรและมีแขนที่หนากว่าคนปกติถึงสองเท่าเดินเข้ามาเจี่ยจ้านก็รู้สึกสิ้นหวังทันที ร่างยักษ์คนนี้ไม่เพียงแต่มีรูปร่างที่แข็งแรงแต่ยังมีทักษะการต่อสู้ที่สูงอีกด้วย

แล้วเจี่ยจ้านที่เป็นนักเลงข้างถนนจะเอาอะไรไปสู้?

ก่อนที่เจี่ยจ้านจะตั้งตัวได้ พฤษภก็พุ่งเข้ามาและอัดหมัดอันดุดันของเขากระแทกกับหน้าท้องของเจี่ยจ้านด้วยความเร็วเสียง

ความรู้สึกนั้น เหมือนถูกรถตู้พุ่งชนอย่างจัง

เจ็บ!

ทั้งตัวของเจี่ยจ้านรอยขึ้นบนอากาศและฟาดลงกับขอบแปลงดอกไม้ด้วยความแรง เพียงแค่หมัดเดียวเขาก็กลายเป็นคนพิการไปแล้ว

เป็นพลังที่น่ากลัวจริงๆ

ซึ่งในกองทองสิบสองปีนักษัตรนั้น พฤษภถือเป็นคนที่มีพละกำลังเยอะที่สุด

และพละกำลังของเขานั้นไร้เทียมทานจริงๆ!

เขาสามารถทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าได้

พฤษภใช้เพียงสองหมัดที่มี จากนั้นออกหมัดไปทีละหมัด และคนของหมอกแดงก็ล้มลงไปทีละคน ในเวลาไม่ถึง 10 วินาทีเท่านั้น คนของหมอกแดงก็นอนกองอยู่บนพื้นกันหมด

บางคนดิ้นอย่างไม่หยุด บางคนคายฟองขาวออกจากปาก และบางคนก็นอนสลบคาที่

ช่างเป็นฝีมือที่แตกต่างกันจริงๆ

แต่นี่เป็นแค่แรงส่วนหนึ่งของพฤษภเท่านั้น ไม่อย่างนั้น 20 กว่าคนนี้ไม่ใช่แค่เจ็บตัวอย่างเดียวแล้ว บางคนอาจจะตายด้วยหมัดเดียวของเขาก็ได้!

เพราะวันนี้เป็นวันปีใหม่ และที่นี่คือสังคมที่ปกครองด้วยกฎหมายแต่ไม่ใช่สนามรบแห่งเวสเตอร์แลนด์

ถ้าเลือกได้เขาขอไม่ฆ่าคนจะดีกว่า

แม้พฤษภในตอนนี้จะดูบ้าคลั่ง แต่อันที่จริงแล้วเขายังมีสติมาก

หลังจากจัดการกับคนกลุ่มนี้ พฤษภมือเท้าเอวแล้วพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ลูกพี่ครับ พอใจแล้วหรือยังครับ?”

เจียงชื่อมองไปที่ผู้คนที่นอนอยู่บนพื้นแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “คนอื่นๆ กลับกันก่อนเลย แต่พฤษภ คุณอยู่ต่อนะ ช่วยคุมพวกมันไปทำความสะอาดสเปรย์ที่พวกมันพ่นที ให้พวกมันคืนสภาพสวนสาธารณะให้เป็นอย่างที่ควรจะเป็นก่อน”

“ถ้าคราวหน้าผมมาที่นี่แล้วมันยังเป็นเหมือนเดิม คุณช่วยผมจัดการพวกมันอีกครั้งนะ พฤษภ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ คนของหมอกแดงก็แทบจะร้องไห้ไม่ออก

ส่วนคนอื่นๆ ที่ยังพอขยับตัวได้ก็รีบลุกขึ้นมาทำความสะอาดสถานที่อย่างไม่รอช้า

พวกเขากลัวแล้วจริงๆ โดนแค่หมัดเดียวก็ปางตาย ถ้าโดนอีกหมัดพวกเขาจะรอดได้อย่างไร?

ไม่มีทางรอดได้อย่างแน่นอน!

เมื่อเห็นคนของหมอกแดงกลัวจนตัวสั่น ติงเมิ่งเหยนถึงจะยิ้มออกมาได้ ก่อนหน้านี้ยังขู่จะทำร้ายคนอื่นอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับกลัวจนหัวหด

และเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของติงเมิ่งเหยน หัวใจของเจียงชื่อก็สั่นอย่างรุนแรง