จอมนักรบท้าโลก - จอมนักรบท้าโลก - บทที่175 นักฆ่าจักรราศี
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความโกรธเคือง
เจียงชื่อโทรหาใครบางคนและพูดว่า “ฮัลโหล พิจิกใช่ไหม ครั้งนี้นายไปปฏิบัติภารกิจกับฉันนะ”
พิจิกเป็นหนึ่งในกองทองสิบสองปีนักษัตร
พิจิกไม่เหมือนกับนักษัตรอื่นๆ ปกติเขาออกตัวไม่บ่อยนัก แต่ตราบใดที่เข้าได้รับมอบหมายปฏิบัติงานนั้น คนคนนั้นจะตายหรือไม่ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส
เขาเป็นนักฆ่าที่ลึกลับแต่โหดร้าย
จะมีเหตุการณ์นองเลือดเกิดขึ้นในทุกครั้งที่เขาปฏิบัติภารกิจ
…
ค่ำคืนนั้นมืดมิดไปอย่างสิ้นเชิง
พวกไอ้สามที่ถูกฉีอิงจือโทรเรียกให้ไปหาเขานั้น ได้พากันเดินไปยังบ้านของฉีอิงจือ
“ไอ้สาม คราวนี้พี่ฉีจะจัดผู้หญิงแบบไหนให้กับพวกเราเหรอ?”
“ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกัน ฟังจากน้ำเสียงของเขาแล้วฉันคิดว่าไม่น่าจะเป็นสาวสวยอะไร”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว ไอ้แก่ลามกนั่นมักจะเก็บเด็กผู้หญิงที่ทั้งสาวทั้งสวยไว้ใช้เอง ส่วนของเก่าของแก่ก็เอามาให้พวกเรา”
“อย่าเลือกมากนักเลย คนหน้าตาน่าเกลียดอย่างแก มีของแก่ให้ใช้ก็บุญแค่ไหนแล้ว อย่างน้อยนายก็ไม่ต้อง ‘ช่วยตัวเอง’ แล้วไม่ใช่เหรอ?”
กลุ่มคนเหล่านี้คุยไปหัวเราะไป
ผ่านไปครึ่งทาง พวกเขาก็เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ใต้โคมไฟถนน
เขาพิงเสาโคมไฟถนน ถือบุหรี่ไว้ในมือ แล้วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อสูดควันออก เส้นผมด้านหลังถูกถักเปียเหมือนแส้แล้วปล่อยทิ้งลงมา และมี’เข็มพิษ’สีแดงซ่อนอยู่ที่ปลายผมเปียของเขา
ที่แปลกที่สุดคือมือของผู้ชาย
บนนิ้วชี้ขวาของเขามีเล็บสีแดงเข้มที่ยาวมาก โดดเด่น โค้งและแหลมคมราวกับเป็นตะขอพิษ
รูปร่างเขาดูเหมือนเป็นแมงป่องตัวหนึ่ง!
ไอ้สามและคนอื่นๆ ต่างก็พากันเดินห่างจากตัวเขาโดยไม่รู้ตัว เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าผู้ชายที่แต่งตัวประหลาดในตอนกลางคืนดึกๆแบบนี้ คิดจะทำอะไรกันแน่?
ในขณะที่พวกไอ้สามกำลังจะผ่านไป ชายคนนั้นก็พูดขึ้น
“พวกแก เลือกที่จะตายด้วยวิธีไหน?”
“ฮื่อ?”
ไอ้สามและคนอื่นๆ มองไปที่ชายคนนั้นพร้อมกันด้วยความตกตะลึง
“ไอ้หนู แกว่าไงนะ”
ชายคนนั้นพูดอย่างราบเรียบว่า “ฉันจะถามแกเป็นครั้งสุดท้ายว่า แกเลือกที่จะตายด้วยวิธีไหน?”
“ตายงั้นเหรอ?” ไอ้สามหัวเราะ “มึงกำลังพูดจาบ้าบออะไรอยู่? พวกเรามีกันตั้งสิบกว่าคน คุณแค่ตัวคนเดียว แกยังกล้ามาขู่ว่าจะฆ่ากูด้วยเหรอ?”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ ชายคนนั้นก็มาอยู่ตรงหน้าไอ้สามแล้ว
เขาขยับนิ้ว
เล็บสีแดงที่แหลมคมบาดเข้าคอของไอ้สาม ทันใดนั้นเลือดก็กระเซ็นออกมา และไอ้สามก็ล้มลงกับพื้นและตายอย่างน่าสลดใจในทันที
พิจิกซึ่งสามารถลอบสังหารเจ้าพ่อทุกชนิดในเวสเตอร์แลนด์ได้ และการที่ให้เขามาจัดการกับพวกอันธพาลประเภทนี้ เทียบเท่ากับเป็นการขี่ช้างจับตั๊กแตน
เมื่อเห็นว่าพิจิกกำลังฆ่าผู้คนจริงๆ พวกอันธพาลในที่อื่นจึงหันหน้าวิ่งหนีไปด้วยความตกใจ
พวกเขามีความกล้าหาญในการรังแกชาวบ้านที่ไม่มีทางสู้เท่านั้น พอเจอกับความดื้อรั้นจริงๆ พวกเขาวิ่งหนีเร็วกว่าใครๆ
แต่วันนี้ใครก็มิอาจหนีไปได้!
ความเร็วของพิจิกเกินจินตนาการของพวกเขามาก ในเวลาไม่ถึง1 นาทีเข็มพิษสีแดงเจาะคอของทุกคน และนักเลงในท้องถิ่นมากกว่าสิบคน เสียชีวิตทั้งหมดโดยไม่มีข้อยกเว้น
ภายใต้แสงจันทร์ ศพเกลื่อนกลาดเกลื่อนพื้นดิน
พิจิกเช็ดเลือดจากนิ้วมือ จุดบุหรี่อีกครั้ง และออกจากที่เกิดเหตุขณะสูบบุหรี่
ฉีอิงจือที่อยู่ในห้องที่ไม่ไกลนักในเวลานี้ไม่รู้อะไรเลย เขายังคงรอการมาถึงของไอ้สามและคนอื่นๆอยู่
“ผ่านไปตั้งยี่สิบนาทีแล้ว ทำไมพวกเขายังไม่มาอีก ไอ้สามคนนี้นี่ยิ่งนานวันยิ่งไม่ได้เรื่องแหละ ”
ฉีอิงจือรีบโทรไอ้สามทันที แม้ว่าโทรศัพท์จะโทรติด แต่ก็ไม่มีใครรับสายเลย
“นี่ ไอ้สามคนนี้ กำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย?”
ในขณะที่เขากำลังสงสัยนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้ง
ตึ้งๆๆๆ
ตึ้งๆๆๆ
“เฮอะ ในที่สุดก็มาจนได้!”
ฉีอิงจือวางโทรศัพท์เดินไปที่ประตูไม่กี่ก้าวแล้วเปิดประตู สิ่งที่เขาเห็นนั้นกลับไม่ใช่ไอ้สาม แต่เป็นผู้ชายที่มีผมเปียดั่งแส้และคาบบุหรี่ไว้ที่ปากยืนอยู่ที่ประตู
“คุณเป็นใคร?”
“ฉันคือพิจิก”