จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 1000 ความเกลียดชังต่อเงิน

เขาต้องขนธนบัตรจำนวนสิบล้านด้วยมือเปล่า ค่อยๆ ย้ายไปธนาคารที่ห่างไกลสองกิโลเมตร? นี่คือจะเอาชีวิตของเขาเลยทีเดียว!

เจียงชื่อขมวดคิ้ว  ทำไม แกไม่ยอม? 

 ไม่ๆๆ ผมยอมครับ ผมยอม! 

เจียงชื่อบอกว่า  บอกแกไว้นะ อย่าแอบอู้ ฉันจะจัดคนคุมงาน ในช่วงเวลาที่แกขนย้าย อนุญาตให้กินแค่ข้าวเปล่ากับผักดอง อนุญาตแกดื่มแค่น้ำเปล่า ของกินอะไรอย่างอื่นห้ามแตะต้อง เข้าใจรึเปล่า? 

 เข้าใจ เข้าใจแล้วครับ 

หน้าของไก่ดูย่ำแย่อย่างกับมะระ

เขาไม่เพียงต้องทำงานเหมือนกรรมกร แถมยังไม่มีเงินเดือนอีก กินดื่มก็กลายเป็นปัญหา วันเวลาแบบนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องยืดเยื้อไปสักครึ่งเดือนกระมัง?

พอนึกถึงตรงนี้ ไก่ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น

เจียงชื่อสั่งเมษว่า  หาคนจับตาดูไว้ อีกอย่าง เปลี่ยนที่อยู่ให้ฉันด้วย ที่นี่ถูกคนเปิดเผย ไม่ปลอดภัยแล้ว 

 ครับ 

หลังจากนั้น เมษจองห้องพักของโรงแรมอีกแห่งหนึ่งแล้ว ส่งเจียงชื่อ และเริ่นจื่อหลันเข้าพัก

เขาเองก็ส่งคนไปคุมงานไก่

ในเวลาครึ่งเดือนต่อไปนี้ เมืองหลวงมีเรื่องสนุกเพิ่มมาเรื่องหนึ่ง ช่วงเวลาพักผ่อนผู้คนมักพูดถึงเรื่องราวของ ‘ไก่ขนธนบัตร’

แต่ละวัน ไก่ต้องขนธนบัตรที่หนักอึ้ง กลับไปกลับมาระหว่างโรงแรมและธนาคาร

เขาในเวลานี้ ไม่มีความปรารถนาใดๆ ต่อเงินทอง พอมองเห็นเงินก็รู้สึกสะอิดสะเอียนอยากอาเจียน แม้กระทั่งรู้สึกว่าเงินยิ่งน้อยยิ่งดี

ทำไมต้องสิบล้านด้วย?

ถ้าตอนนั้นยืนหยัดขอแค่สามล้าน แม้กระทั่งตั้งแต่เริ่มต้นต้องการหนึ่งล้านละก็ โทษที่ได้รับนั้นคงน้อยมากๆ

ต้องโทษที่เขาโลภ

ทำชั่วได้ชั่ว

มักจะมีคนจงใจรีบร้อนมาโรงแรมและธนาคาร มาดูเรื่องไม่น่าเชื่อที่นานๆ ทีจะเจอได้สักครั้งด้วยตาตนเอง

ไม่มีใครเห็นใจไก่

เพียงเพราะแก๊งสัตว์กลางคืนชื่อเสียงฉาวโฉ่เสียจริง พวกเขาอยู่ที่เมืองหลวงทำเรื่องชั่วช้าเลวทรามมาไม่รู้เท่าไร ปกติคนทั่วไปมักถูกพวกเขารังแกหลายครั้งเหลือเกิน

เพราะกลัวถูกแก้แค้น จึงได้แต่เลือกอดทนเงียบไว้มาโดยตลอด

ครั้งนี้ดีเลย ในที่สุดก็มีคนเก็บกวาดอิทธิพลชั่วร้ายพวกนี้ทิ้ง และไม่ต้องยอมทนคนพวกนี้รังแก

ทุกคนล้วนอยากรู้มากว่าฮีโร่ท่านไหนทำเรื่องดีงามระดับนี้แล้ว แต่ทว่าเจียงชื่อกลับเลือกที่จะอยู่แบบเงียบๆ ในช่วงที่ผู้คนกระตือรือร้นกัน เดิมทีไม่เปิดเผยตัว

ผู้คนรู้เพียงว่า’ผู้วิเศษ’ท่านหนึ่งจัดการแก๊งสัตว์กลางคืนแล้ว กลับไม่รู้ว่าผู้วิเศษเป็นใครกันแน่

ในขณะเดียวกัน ด้านในอาคารสำนักงานบริษัทเทคโนโลยีฉงเหมิน ท่านอู๋กับลอร่าเจอกันอีกครั้ง

ลอร่าเล่าเรื่องราวของแก๊งสัตว์กลางคืนแล้วรอบหนึ่ง ท่านอู๋ฟังจบ หัวเราะฮาๆ เสียงดัง

 เจียงชื่อคนนี้ยังไม่ธรรมดาจริงๆ ด้วย เพิ่งมาเมืองหลวงวันแรก ก็ถอนรากถอนโคนแก๊งสัตว์กลางคืนอิทธิพลชั่วร้ายที่ฝังรากลึกแบบนี้แล้ว 

 ใช้ได้นี่ ฝีมือร้ายกาจจริง 

 เหวยซือเสียด้วยน้ำมือของเขา ไม่เสียเปล่าจริงๆ 

ลอร่าพูดว่า  การที่’แหวกหญ้าให้งูตื่น’ครั้งนี้ ถึงแม้ไม่ได้สืบหาวัตถุประสงค์ที่เจียงชื่อเดินทางมาเมืองหลวง แต่ก็ไม่ใช่ไม่ได้อะไรสักนิด อย่างน้อยพวกเราก็รู้รูปแบบการทำงานของเจียงชื่อแล้ว ต่อไปปะทะมือกับเขา ย่อมรู้ค่ะว่าควรจะทำอย่างไร 

ท่านอู๋พยักหน้า  ใช่ คู่แข่งระดับแบบนี้ ไม่อาจประมาทได้ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ศัตรูสำคัญสุดของพวกเราคือบริษัทเทคโนโลยีเชิ่งเล่อ เจียงชื่อ ให้เขาได้ยินไปสักสองวันก่อน 

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ท่านอู๋จึงถามว่า  เจียงชื่อรู้ไหมว่าเป็นพวกเราปล่อยข่าวให้แก๊งสัตว์กลางคืน? 

ลอร่าส่ายหน้าแล้ว  ข่าวอันนี้หนูส่งไปหลายต่อถึงเปิดเผยให้แก๊งสัตว์กลางคืน เจียงชื่อหาไม่เจอหรอกค่ะ 

 งั้นก็ดี  ท่านอู๋ดันข้อมูลของเจียงชื่อไปด้านข้าง เปิดข้อมูลของบริษัทเทคโนโลยีเชิ่งเล่อออกมาแล้ว พูดเรียบนิ่งว่า  คุยเรื่องสำคัญเถอะ บริษัทเทคโนโลยีเชิ่งเล่อเจียงห้านเฟยเจ้าสารเลวนั้นโรคเก่ากำเริบอีกแล้ว อยากหาหมอดูอาการให้มัน ครั้งนี้ พวกเราต้องคว้าโอกาสไว้ แล้วฆ่ามันทิ้ง!