จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 1013 ฝากตัวเป็นศิษย์

หลิวจิ่งหมิงส่งเจียงชื่อออกจากห้องด้วยตัวเองอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และยิ้มให้ทั้งทาง

ใครๆก็ดูออกว่าหลิวจิ่งหมิงให้ความสำคัญเจียงชื่อมาก

หลายปีมานี้ หมอระดับสูงมากันนักต่อนัก หลิวจิ่งหมิงไม่เคยแสดงท่าทีนอบน้อมขนาดนี้มาก่อน แค่ท่าทีแบบนี้ก็ดูออกแล้วว่าเจียงชื่อเก่งขนาดไหน

 คุณหมอเจียง ผมจะรีบทำตามที่คุณกำชับมานะครับ เรื่องอาการป่วยของประธานเจียงฝากคุณด้วยนะครับ  หลิวจิ่งหมิงพูดด้วยความเกรงใจ

เจียงชื่อยิ้มและหมุนตัวจากไป

ตอนที่มาถึงหน้าประตู เด็กหนุ่มคนหนึ่งพุ่งเข้ามา

ไม่ใช่ใครที่ไหน หมอหนุ่มที่โดนเจียงชื่อเอาชนะ–โม่หยวนนั่นเอง

เนื่องจากเขาสั่งยามั่ว ส่งผลให้อาการของคนไข้หนักขึ้น จึงถูกคนของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อไล่ออกมา เกรงว่าจะมาที่นี่ไม่ได้อีกนาน

จากใบหน้าของโม่หยวนเห็นความผิดหวังอยู่

เมษรีบเข้ามาบังเจียงชื่อ เขาพูดกับโม่หยวน  เป็นอะไร แพ้แล้วพาล อยากมาหาเรื่องอีกหรือไง 

โม่หยวนส่ายหัวรัวๆ  คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ผมมาหาคุณหมอเจียงเพื่อขอโทษ 

ขอโทษ?

เมษขมวดคิ้ว เด็กคนนี้มีความรับผิดชอบจริงๆ

เจียงชื่อเดินออกไปหนึ่งก้าว ยิ้มน้อยๆพลางกล่าว  อายุน้อยแล้วผยองไม่ใช่เรื่องแย่หรอก ถ้าคนอายุน้อยไม่ผยองเลยสังคมแห่งนี้คงหม่นหมองแย่ 

 เพราะฉะนั้น ผมไม่คิดว่าเรื่องในวันนี้คุณทำอะไรผิด และคุณไม่ต้องขอโทษผม 

โม่หยวนกล่าว  ไม่ครับ ที่สุดแล้วผมผลีผลามเกินไป ไม่ทันรู้แน่ชัดว่าอาการของคนไข้เกิดจากอะไรก็สั่งยาสุ่มสี่สุ่มห้า แล้วยังดูถูกคนอื่นอีก พอได้ยินว่าคุณมาจากเจียงหนานก็เหยียดหยาม 

 ขอโทษนะครับคุณหมอเจียง ผมผิดไปแล้ว 

เขาก้มหน้า พูดด้วยความสัตย์จริง  และผมมีอีกหนึ่งเรื่องที่อยากให้คุณหมอเจียงรับปากผม 

เจียงชื่อพยักหน้า  ว่ามา 

โม่หยวนกัดปาก  คุณหมอเจียงครับ ฝีมือแพทย์ของคุณเลิศล้ำ จรรยาบรรณแพทย์สูงส่ง ขนาดผู้จัดการหลิวที่คุยยากยังยอมรับคุณ ดังนั้น ผมอยากฝากตัวเป็นศิษย์คุณครับ 

ฝากตัวเป็นศิษย์?

เจียงชื่อรู้สึกปวดหัวตุ้บๆ

เขาเคยจินตนาการถึงความเป็นไปได้มากมาย แต่คิดไม่ถึงว่าโม่หยวนจะขอฝากตัวเป็นศิษย์กะทันหันขนาดนี้ 

สมกับเป็นคนวัยเยาว์จริงๆ กล้าคิดกล้าพูด

เจียงชื่อหัวเราะเฝื่อนๆพลางกล่าว  เดิมทีคุณอยู่ในร้านเภสัชอยู่แล้ว ที่บ้านก็เรียนหมอ ในเมืองหลวงก็ค่อนข้างมีชื่อเสียง ในเมื่อคุณมีสำนักอยู่แล้ว จะให้ผมเป็นอาจารย์อีกคงไม่เหมาะ เรื่องนี้ผมรับปากคุณไม่ได้ 

พูดจบ เจียงชื่อก็ก้าวเดินออกไป

ที่จริงเขาไม่ได้ไม่รับโม่หยวนเพียงเพราะผิดจารีตหรอด แต่เพราะเป้าหมายในการเดินทางของเขาครั้งนี้เพื่อสืบเสาะเรื่องของเจียงห้านเฟย พยายามอย่างทำอะไรที่นอกเหนือความจำเป็นดีกว่า

โม่หยวนยังไม่ยอมตายใจ เขาตะโกนอยู่ด้านหลัง  คุณหมอเจียง ผมไม่ยอมแพ้หรอกครับ ผมจะฝากตัวเป็นศิษย์คุณให้ได้! 

เจียงชื่อส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ก่อนจะก้าวยาวๆออกมา

เมษตามหลังมาติดๆ

 ผู้บัญชาการครับ นิสัยคุณนี่มีเสน่ห์ใช้ได้เลยนะครับ มาถึงปุ๊บก็ชนะใจคุณชายน้อยจากตระกูลหมอได้ 

 เลิกพูดจาล้อเล่นได้แล้ว รีบกลับโรงแรมกันเถอะ ไปรักษาครั้งนี้ฉันมีการค้นพบอันยิ่งใหญ่ 

 ครับ 

ทั้งสองนั่งรถกลับมาถึงโรงแรม

เข้ามาในห้องปุ๊บ เริ่นจื่อหลันก็ถามอย่างอดรนทนไม่ไหว  เป็นยังไงบ้าง ได้พบคุณพ่อของนายมั้ย 

เจียงชื่อยิ้ม ปิดประตูก่อนแล้วจึงนั่งลงดื่มน้ำ

 ขออภัยด้วย ยังไม่ได้พบ