จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 335 กระดูก
เสียงตะโกน เสียงร้องไห้ และเสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างไม่หยุด
ดูแล้วน่าจะเป็นเพลิงไหม้ครั้งใหญ่ที่เกิดจากการระเบิดของถังแก๊ส
เจียงชื่อขมวดคิ้วแล้วยื่นเงินหนึ่งร้อยหยวนให้กับคนขับ “ไม่ต้องทอน”
จากนั้นเขาก็ลงจากรถและรีบไปยังที่ที่เกิดไฟไหม้เพื่อช่วยเหลือผู้คน
ณ ที่เกิดเหตุในเวลานี้ สถานการณ์วุ่นวายมาก เหล่ากู้ภัยและดับเพลิงก็ได้มาถึงที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว พวกเขาต่างก็พยายามดับเพลิงและให้ความช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถ ผู้คนมากมายถูกช่วยออกจากที่เกิดเหตุ คนเหล่านั้นส่วนใหญ่จะถูกไฟเผาและนอนอยู่บนพื้นทีละคน
จากนั้นรถพยาบาลมากมายก็ได้มาถึงที่เกิดเหตุและส่งผู้คนออกไปอย่างไม่หยุด
แต่คนที่ได้รับบาดเจ็บนั้นมีเยอะเกินไป ซึ่งเจ้าหน้าที่กู้ภัยไม่เพียงพอกับการช่วยเหลือในครั้งนี้ และผู้บาดเจ็บหลายๆ คนก็กำลังจะเสียชีวิตเพราะไม่ได้รับการช่วยเหลือได้ทันเวลา
ส่วนเจียงชื่อไม่ได้คิดอะไรมากมาย เขารีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วเริ่มรักษาให้ผู้ที่ได้บาดเจ็บอย่างไม่รอช้า เขาเพียงแค่จะรักษาอาการบาดเจ็บของพวกเขาให้มีชีวิตรอดไปโรงพยาบาลเท่านั้น
ในตอนแรกยังมีคนกลัวว่าเจียงชื่อจะสร้างความวุ่นวายเพิ่ม จึงรีบเข้ามาห้ามเขา แต่หลังจากที่เห็นการรักษาของเจียงชื่อแล้วทุกคนก็วางใจ
แต่ว่า……
เจียงชื่อคนเดียวนั้นยังไม่เพียงพอ!
เพราะมีผู้บาดเจ็บจำนวนมากเกินไป ต่อให้จะรักษาเร็วแค่ไหนก็ยังไม่ทันการอยู่ดี
ในเวลานี้ ชายร่างผอมสีหน้าซีดเซียวได้เดินออกมาจากรถคันที่จอดอยู่ใกล้ๆ เขารีบถอดเสื้อคลุมออกแล้วนำชุดปฐมพยาบาลไปยังที่เกิดเหตุ
ดูจากรูปลักษณ์แล้ว เขาควรจะเป็นหมอเหมือนกัน
แต่ว่าหมอคนนี้ดูผอมเกินไป เขาดูเหมือนคนขาดสารอาหารและไออย่างไม่หยุด ซึ่งก็เหมือนคนที่กำลังเจ็บไข้ได้ป่วยอยู่
เจียงชื่อยังกังวลว่าเขาจะตายก่อนที่จะช่วยเหลือคนอื่นได้
แต่ความจริงแล้วมันต่างจากสิ่งที่เจียงชื่อคิด
เพราะทักษะทางการแพทย์ของชายผู้นี้ค่อนข้างยอดเยี่ยม และความเร็วในการรักษาผู้บาดเจ็บนั้นเร็วกว่าเจียงชื่อเสียอีก เพียงแค่สิบวินาทีสั้นๆ เขาก็สามารถช่วยชีวิตคนได้หนึ่งคนแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นการห้ามเลือด หรือเทคนิคในการพันผ้าพันแผล ซึ่งก็ทำให้เจียงชื่อรู้สึกน่าทึ่งมาก
เขาเป็นศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดเท่าที่เจียงชื่อเคยเห็นเลยจริงๆ
ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นแล้วเหลือบมองไปที่เจียงชื่อ จากนั้นพยักหน้ายิ้มและรักษาผู้บาดเจ็บต่อโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
ด้วยความช่วยเหลือจากแพทย์อัจฉริยะคนนี้ สถานการณ์ในที่เกิดเหตุก็คลี่คลายลง
หลังจากปฏิบัติการดับเพลิงเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดเพลิงไหม้ก็ได้ดับลง และผู้บาดเจ็บในที่เกิดเหตุต่างก็ถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาล
เจียงชื่อกับชายคนนั้นนั่งลงบนขอบแปลงดอกไม้พร้อมกัน
ซึ่งร่างกายของเจียงชื่อนั้นดีมาก เขาไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไร แต่สำหรับชายคนนั้นเขาแทบจะหายใจไม่ทันและอาการไอก็ยิ่งแย่ลงไปอีก
“พี่ชาย ดูเหมือนว่าอาการป่วยของคุณรุนแรงมากเลยนะครับ” เจียงชื่อพูดขึ้นก่อน
“นานแล้วครับ” ชายคนนั้นยิ้มตอบและหยิบยาออกมากิน หลังจากนั้นอาการไอก็ดีขึ้นเล็กน้อย และเขาก็ถามว่า “ดูจากทักษะปฏิบัติการฉุกเฉินของคุณ ผมคิดว่าคุณมาจากหอการแพทย์ตระกูลซินนะครับ?”
เจียงชื่อรู้สึกน่าทึ่งเข้าไปอีก
ชายคนนี้ไม่เพียงแต่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเท่านั้น แต่ยังมีสายตาแหลมคมอีกด้วย
“ใช่ครับ” เจียงชื่อไม่ได้ปฏิเสธ
ชายคนนั้นถามต่อว่า “ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ?”
“เจียงชื่อ”
“เจียงชื่อ เป็นชื่อที่ดีเลยนะครับ ถ้าผมมีชื่อที่เอกลักษณ์ขนาดนี้ ผมคงไม่ป่วยหนักขนาดนี้หรอกครับ” ชายคนนั้นหัวเราะเยาะตัวเอง
เจียงชื่อถามกลับว่า “แล้วคุณชื่ออะไรครับ?”
“ผมเหรอครับ? เออ เรียกผม ‘กระดูก’ ก็ได้ครับ”
กระดูก?
นี่มันใช่ชื่อที่เอาไว้เรียกคนสักที่ไหนกัน
แต่ดูจากรูปร่างหน้าตาแล้ว ชายคนนี้ผอมจนเหลือกระดูก ซึ่งไม่ต่างอะไรกับโครงกระดูกเลย
หลังจากพูดคุยกันสักพัก ชายคนนั้นก็ยืนขึ้นและยกมือกล่าวอำลาว่า “คุณเจียงครับ ผมยังมีธุระต่อ ขอตัวก่อนนะครับ ไว้มีโอกาสเจอกันใหม่ครับ”
“ครับ”
“สวัสดีครับ!”