จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 367 เล่นละครเก่ง
เจียงชื่อพยักหน้าพร้อมกับกล่าวว่า “โรคนี้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่เลย ฝังสองเข็มก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว”
เขาพูดเบาๆ
สือควนยิ้มอย่างลับๆ ไม่ว่าจะกี่เข็มก็ไร้ประโยชน์!
เห็นเพียงเจียงชื่อหยิบเข็มเงินสองสามเข็มขึ้นมา จากนั้นฝังเข็มบนร่างกายของเด็ก หลังจากไม่กี่เข็ม…ก็ยังไม่มีการตอบสนองใดๆ !
ใบหน้าของเจียงชื่อนั้นแสดงความ’ประหลาดใจ’รู้สึกเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก
“เป็นไปไม่ได้ ไม่น่าจะเป็นไปได้”
“การฝังเข็มของฉันไม่น่าผิดพลาดได้!”
“ทำไมถึงไม่มีการตอบสนองเลยล่ะ?แปลกจริงๆ ”
เจียงชื่อขมวดคิ้ว หยิบเข็มเงินขึ้นมาทีละอัน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่นและไม่เข้าใจ
หญิงคนนั้นถามอย่างกังวลใจ “หมอเจียง ตกลงลูกของฉันเป็นยังไงบ้างคะ?ท่านพูดอะไรสักหน่อยเถอะ”
เจียงชื่อถอนหายใจออกมา “เอ่อ ขอโทษครับ ผมทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ”
เขาลุกขึ้นและเดินจากไปอย่างโดดเดี่ยว
คราวนี้ผู้คนต่างระเบิดเป็นเสี่ยงๆ
เมื่อกี้โอ้อวดอย่างเก่งกาจ ที่แท้ก็ไม่มีความสามารถอะไรแม้แต่น้อย?หลังจากฝั่งไปสองเข็ม เด็กก็ไม่แม้แต่จะขยับตัว การตอบสนองเพียงเล็กน้อยก็ไม่มี เจียงชื่อนี่ก็ไม่ได้วิเศษวิโสอะไรหรอก!
ทุกคนมองดูอย่างดูถูกเหยียดหยาม
“นี่มันอะไรกัน หอการแพทย์ตระกูลซินแต่ละคนนี้เยี่ยมยอดจริงๆ คนแรกก็หมอเทพหญิง ต่อมาก็เป็นทักษะการแพทย์ที่ลึกลับ คิดว่าจะเก่งกาจมาก ที่ไหนได้ก็ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์เลยสักอย่าง!”
“น่าขันจริงๆ โอ้อวดว่าเก่งกว่าอีกคน แต่กลับไม่มีความสามารถเลย หอการแพทย์ตระกูลซินนี่ใช้คำว่า’ขยะ’ได้เลย!”
“แต่ก่อนฉันชื่นชมตระกูลซินเป็นอย่างมาก เหอะเหอะ ต่อไปในอนาคตถ้าฉันย่างก้าวเข้าไปที่หอการแพทย์ตระกูลซินอีก ฉันก็ไม่ใช่คนแล้ว!”
มีการพูดคุยกันมากมายในที่เกิดเหตุ ต่างดูถูกตระกูลซินว่าไม่มีอะไรดีสักอย่าง
ในเวลานี้ ตระกูลซินนั้นถือเป็นสิ่งที่น่าผิดหวัง
เมื่อเห็นเจียงชื่อเดินมาอย่างโดดเดี่ยว ซินยุ่นทั้งโกรธและเป็นกังวล “นายเป็นอะไรกัน?ฉันไม่ได้พูดกับนายไปชัดเจนแล้วเหรอไง?ทำไมนายจะต้องออกไปอวดเก่งอีก?”
รอยยิ้มที่น่าสงสัยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจียงชื่อ
เขาโน้มตัวไปที่ข้างหูของซินยุ่นและกระซิบว่า “ไม่ต้องรีบร้อน ละครเพิ่งจะเริ่มเท่านั้น การได้ผ่านความยากลำบากแบบสุดๆ เราจะได้บทเรียนที่ทำให้ตัวเองแข็งแกร่งกว่าคนอื่น ตอนนี้พวกเขาด่าว่าเธอ อีกสักพักจะกลับมาสรรเสริญก็คงสายไปเสียแล้ว”
“สรรเสริญฉัน?”
ซินยุ่นยิ้มอย่างขมขื่น จะเป็นไปได้ยังไงกัน?คนกลุ่มนี้แค่ไม่ด่าว่า เธอก็คงจะอมิตาพุทธแล้วล่ะ ยังจะหวังให้พวกเขามาสรรเสริญตนอีกเหรอ?มันเป็นไปไม่ได้
เจียงชื่อยิ้ม “ไม่เชื่อเหรอ?มาพนันกันไหมล่ะ?”
“พนันอะไร?”
“อ่อ…หากอีกเดี๋ยวทุกคนยกนิ้วให้เธอและสรรเสริญล่ะก็ เธอต้องเรียกฉันว่า ‘พี่ชายที่แสนดี’สามครั้ง”
หน้าของซินยุ่นแดง “นายนี่เอาเปรียบกันจริงๆ ”
“กล้าไหมล่ะ?”
“มีอะไรให้ไม่กล้ากัน?แล้วนายล่ะ?”
“ฉันไม่มีทางแพ้หรอก”
ขณะที่พวกเขากำลังโต้เถียงกันด้วยเสียงเบาๆ ในที่สุด สือเหวินปิ่งก็อดไม่ได้ที่จะเดินออกไปท่ามกลางฝูงชน
ร่างกายที่ตื่นเต้นของเขาสั่นเล็กน้อย
หลังจากที่รอและวางแผนมานานแสนนาน ในที่สุดก็ถึงเวลาฉวยโอกาสมาสักที
ซินยุ่น เจียงชื่อ รอเป็นบันไดให้ฉันเหยียบก้าวขึ้นไปได้เลย!
สือเหวินปิ่งไอและจงใจที่จะพูดอย่างขึ้นเสียงออกมา “พ่อครับ หมอทุกๆ ท่าน ศิษย์น้องสือเหวินปิ่งนี้อยากลองดูด้วยครับ”
ทุกคนต่างงงงวย
โรคที่พ่อรักษาไม่ได้ แล้วเขารักษาได้เหรอ?
สือควนกล่าวอย่าง’ไม่มีความสุข’ “เหวินปิ่ง อย่าสร้างปัญหาพวกลุงๆ ต่างหมดหนทางกันแล้ว แกจะบอกว่าแกเก่งกว่าพวกเขางั้นเหรอ?กล้าหาญและหยิ่งผยองนักนะ!”
ร่างกายของสือเหวินปิ่งขยับเล็กน้อย “พ่อ ผมไม่กล้าหรอกครับ ผมคงไม่กล้าพูดว่าทักษะทางการแพทย์ของผมดีกว่าพวกคุณลุงแต่ละท่าน เพียงแต่ช่วงนี้ผมอ่านหนังสือวิชาแพทย์เล่มหนึ่งได้อย่างกระจ่างและมีความเข้าใจเกี่ยวกับการรักษาอายุรศาสตร์ ดังนั้นผมเองก็อยากจะลองดู”