จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 397 แซงทางโค้ง

เขาเห็นเจียงชื่อหมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็ว และความเร็วก็ไม่ลดลงเลย

เจียนจือซังตะลึงงันทันที “ไอ้หมอนี่มันบ้าไปแล้วเหรอ? คิดจะทำอะไรกันแน่? เข้าโค้งด้วยแรงเหวี่ยงมหาศาลขนาดนี้ รถจะบินออกไปได้นะ!”

หลินเจียหรงยิ่งกลัวจนหน้าซีด

เจียงชื่อบ้าไปแล้ว เข้าโค้งด้วยความเร็วขนาดนี้ มันต่างอะไรกับการฆ่าตัวตาย?

“อ๊าก~~!!!”

ชายร่างใหญ่อย่างหลินเจียหรงกลับกรี๊ดเสียงแหลมออกมาเหมือนสาวน้อยคนหนึ่งที่ตกใจ

แต่เจียงชื่อยังคงดูนิ่งสงบ

ต่อมาล้อรถของเขาถูกล็อกไว้ แรงเสียดทานระหว่างล้อรถกับพื้นที่รุนแรงดังขึ้น และล้อรถของเขาก็ฝากรอยลึกไว้บนพื้น

มันเป็นการดริฟท์เข้าโค้ง!!!

โดยทั่วไปแล้วการดริฟท์เข้าโค้งนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่การดริฟท์เข้าโค้งด้วยความเร็วสูงขนาดนั้น ไม่เพียงแต่ต้องอาศัยเทคนิคอย่างเดียว แต่ยังต้องอาศัยความกล้าอีกด้วย

เจียนจือซังตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นยิ้มอย่างเย็นชา

“ทักษะของไอ้หมอนี่ใช้ได้เลยนะ แต่ก็มีเท่านี้แหละ!”

“ดริฟท์เข้าโค้งได้ดีมาก”

“ปัญหาคือความเร็วขนาดนี้ เขาจะดริฟท์ให้ผ่านโค้งนี้ยังไง ล้อรถมันจะรักษาความสมดุลไม่ได้หรอก”

“ต้องหลุดโค้งอย่างแน่นอน!”

เจียงชื่อเลี้ยวเข้าโค้งอย่างรวดเร็ว และทันใดนั้นรถของเขาก็วิ่งควบคู่ไปกับรถลัมโบร์กีนี

จากนั้น ฉากที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

เนื่องจากรถของเจียงชื่อไม่สามารถสมดุลได้แล้วจริงๆ และมันก็กำลังจะหลุดโค้งออกไป แต่ว่า!เจียงชื่อฉลาดที่จะรักษาให้รถของเขาวิ่งขนานกับรถลัมโบร์กีนี

ด้วยวิธีนี้ รถเฟอร์รารี่จึงไม่ได้หลุดโค้งออกไป แต่กลับชนกับตัวรถของลัมโบร์กีนี!

ตัวรถกับตัวรถประสานกัน

และจิตวิญญาณกับจิตวิญญาณก็ประสานกัน!

ปัง!!!

ตัวรถเฟอร์รารี่กระแทกเข้าไปที่ตัวรถลัมโบร์กีนี ความแรงที่มีการปฏิสัมพันธ์กัน และการชนกันระหว่างรถยนต์ก็มีแรงกระจายออกไปทั้งสองข้าง

ซึ่งแรงกระแทกนี้ทำให้รถเฟอร์รารี่ได้กลับสู่สภาวะสมดุลอีกครั้ง นอกจากนี้ยังเสริมแรงส่งที่จะขับเคลื่อนไปข้างหน้าอีกด้วย

แต่รถลัมโบร์กีนีไม่ได้โชคดีอย่างที่คิด

เพราะรถไถลออกไหล่ทางและแรงกระแทกก็ทำให้เขาหลุดโค้งออกไป

เจียนจือซังถึงกับใจหายใจคว่ำ นี่มัน……

เขาพยายามหักพวงมาลัยอย่างสุดความสามารถ แต่ก็สายเกินไป เพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์มักจะเกิดขึ้นในชั่วพริบตาเท่านั้น จะมีเวลาให้เขาได้ตั้งตัวได้อย่างไร?

ดังนั้น เสียงดังสนั่นขึ้น รถลัมโบร์กีนีพุ่งชนกับภูเขาบนไหล่ทางทันที

ถุงลมนิรภัยกระเด็นออกมาห่อหุ้มคนทั้งสองไว้ในรถเพื่อความปลอดภัยของพวกเขา

และครั้งนี้ เจียงชื่อเป็นผู้ชนะการแข่งขัน!

บนรถเฟอร์รารี่นั้น

หลินเจียหรงตกใจกลัวจนขวัญหาย

ผมคือใคร?

ผมอยู่ที่ไหน?

ผมทำอะไรอยู่?

คำถามสำคัญสามประการปรากฏขึ้นในหัวของหลินเจียหรง เขาใช้เวลานานมากกว่าเขาจะฟื้นจากอาการช็อกได้

จากนั้นเขาหันไปด้านหลังเพี่อมองรถลัมโบร์กีนีที่ถูกชนผ่านกระจกหลังรถ จนกระทั่งเวลานี้เขายังไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

การเข้าโค้งด้วยความเร็วสูง การดริฟท์เข้าโค้ง การชน ทุกอย่างเกิดขึ้นเหมือนกับในหนังแอคชั่นไม่ผิด

หลินเจียหรงได้แต่กลืนน้ำลายแล้วมองไปที่เจียงชื่อด้วยความกลัว “หมอเทวดาเจียงครับ มองไม่ออกเลยนะครับว่าคุณจะมีทักษะการขับรถที่ดีขนาดนี้”

เขาถอนหายใจและถามต่อ “ที่จริงคุณแซงพวกเขาตรงทางโค้งได้นานแล้วนะครับ แค้ทำไมคุณถึงขับตามพวกเขามาตลอดทางแล้วเพิ่งมาแซงตรงโค้งนี้ล่ะครับ? ”

เจียงชื่อตอบเบาๆ ว่า “เพราะไหล่ทางของโค้งก่อนหน้านี้มันเป็นหน้าผาชันกันหมด ถ้าผมทำแบบนั้นพวกเขาก็ตายสิครับ”