จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 401 STUNT
เพราะฉะนั้นเธอจึงมั่นใจว่าสามารถไล่ตามรถ 458 คันข้างหน้าได้
อย่างที่หยางเมิ่นหยุนคิด รถของเธอนั้นมีสมรรถนะดีเยี่ยม ทรงพลัง ชั่วพริบตาก็กำลังจะตามทันแล้ว
แต่เมื่อมาถึงทางโค้ง ความเร็วของ458 แทนที่จะลดกลับเพิ่ม!
“หยางจุนเทียนบ้าไปแล้วเหรอ”
“ทางโค้งยังเร่งความเร็ว เขาคิดจะทำอะไร”
หยางเมิ่นหยุนไม่กล้าทำตามความโง่เขลา จึงรีบเหยียบคันเร่งชะลอความเร็วเข้าทางโค้ง และแล้วเธอก็ได้เห็นฉากที่น่าทึ่งที่สุดในชีวิต
ภายใต้เงาสะท้อนของแสงอาทิตย์ยามเย็น เฟอร์รารี่ 458 สีเทาสีดำดริฟต์เข้าทางโค้งด้วยความเร็วราวกับสายลม!
รถยังคงรักษาความเร็วสูงสุด หลังจากเข้าโค้งสำเร็จ มันก็พุ่งทะยานไปราวกับม้าป่า หายไปอย่างไร้ร่องรอย
กระทั่งหยางเมิ่นหยุนเข้าทางโค้งมา แม้แต่ไฟท้ายของ458 ก็มองไม่เห็นแล้ว
เธอตกตะลึงทึ่มทื่อ
เท้าเหยียบเบรกทันที รถค่อยๆ หยุดลง
หยางเมิ่นหยุนมอง 458 ที่ไกลออกไป พลางพึมพำว่า “ดริฟต์เข้าทางโค้งด้วยความเร็วสูงสุด หยางจุนเทียน คุณฝึกเทคนิคที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไร”
“ดีล่ะ แอบฝึกSTUNTลับหลังฉัน อยากเซอร์ไพรส์ฉันในการแข่งจักรยานเสือภูเขาในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าใช่ไหม”
“หึ คุณนี่มันจริงๆ เลย!”
เธอสตาร์ทรถอีกครั้งแล้วไล่ตามไป
ค่ายฝึกทีม
หลังจากเจียงชื่อหยุดรถ ก็นำอาหารออกมาแจกจ่ายให้ทุกคน ในตอนแรกทุกคนยังไม่อยากรับน้ำใจ แต่ปรากฏว่าเมื่อเห็นอาหารน่ากินที่เจียงชื่อซื้อมา ทุกคนก็ต่าง “ยอมจำนน” แต่ละคนเข้ามาแย่งกันกิน
หยางจุนเทียนเอื้อมมือไปหยิบขาไก่ กินไปพูดไปว่า “เจียงชื่อ นับว่านายยังมีความคิดนิดหน่อยนะ อาหารที่ซื้อมาวันนี้ไม่เลว ไปต่อได้”
เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อย หันหลังจากไปโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ
เวลานี้ เถียนจีนักแข่งรถอีกคนเดินเข้ามากระซิบกับหยางจุนเทียนว่า “กัปตัน เริ่มมืดแล้ว รีบกินรีบฝึกเถอะ การแข่งจักรยานเสือภูเขาจะเริ่มแล้ว เรามีเวลาไม่มาก “STUNT” ของคุณยังต่ำไปหน่อย รีบฝึกให้มั่นใจเสียแต่เนิ่นๆ เถอะ”
หยางจุนเทียนพยักหน้า “อืม ฉันกินเสร็จแล้วจะไปฝึก”
ทั้งสองกำลังคุยกัน รถสีขาวเงินคันหนึ่งขับเข้ามาจอดในโรงรถ
หยางเมิ่นหยุนเดินออกมา
หยางจุนเทียนตาตั้ง! หยางเมิ่นหยุนเป็นผู้หญิงที่เขาถวิลหาทุกเช้าค่ำ ทุกคนในทีมต่างรู้ดีว่านี่คือผู้หญิงที่กัปตันพยายามตามจีบ ใครก็ห้ามแตะต้อง
หยางเมิ่นหยุนยิ้มเดินเข้ามาพูดว่า “ว่าไงหยางจุนเทียน ไม่อยากเชื่อว่าจะแอบฝึกSTUNTลับหลังฉัน แย่มากนะ”
หยางจุนเทียนกับเถียนจีมองตากันแล้วชะงักงัน
เรื่องนี้มีเพียงพวกเขาสองคนที่รู้ หยางเมิ่นหยุนไปได้ข่าวมาจากไหน
หรือว่า เมื่อครู่ที่พวกเขาคุยกันถูกหยางเมิ่นหยุนได้ยินเข้า
เป็นไปไม่ได้
พวกเขาพูดกันเสียงเบามาก แถมหยางเมิ่นหยุนก็อยู่ในรถ เว้นแต่เธอจะมีหูทิพย์ ไม่อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้ยิน
หยางเมิ่นหยุนเดินเข้ามาซักถามว่า “มีเทคนิคยอดเยี่ยมขนาดนี้ ทำไมไม่บอกฉันก่อน”
หยางจุนเทียนหัวเราะแหะแหะ แล้วกระซิบว่า “ที่จริงแล้ว เทคนิคนี้ผมยังไม่ได้ฝึกอย่างเต็มที่จนชำนาญ เพราะงั้นจึงไม่ได้บอกคุณ และมันคือ “ความลับทางธุรกิจ” ผมเตรียมไว้เพื่อรอจนกว่าจะถึงการแข่งขันจักรยานเสือภูเขาแล้วทำให้คู่ต่อสู้เซอร์ไพรส์!”
“ไม่ได้ฝึกอย่างเต็มที่จนชำนาญ?”
หยางเมิ่นหยุนคาดไม่ถึงเล็กน้อย ที่เพิ่งเห็นเมื่อครู่ การดริฟต์เข้าโค้งด้วยความเร็วสูงนั่นมันสมบูรณ์มาก ทำไมยังไม่ชำนาญอีก
บางทีอาจจะยังมีด้านที่ต้องปรับปรุงให้ดีขึ้นอยู่ละมั้ง
หยางเมิ่นหยุนไม่ได้คิดอะไรมาก จึงพูดไปเรื่อยเปื่อยว่า “งั้นคุณก็สู้ๆ รีบฝึกแต่เนิ่นๆ ช่วยทีมให้ชนะการแข่งขันจักรยานเสือภูเขา”
หยางจุนเทียนพยักหน้า “ไม่มีปัญหา!!!”
ทันทีที่หันหลังไป หยางเมิ่นหยุนก็เห็นคนคนหนึ่งหน้าตาไม่คุ้นอยู่ในกลุ่มคน
“เขาเป็นใคร”
“เขาน่ะเหรอ ฮ่าฮ่า เป็นนักแข่งรถใหม่ที่คุณหลินเซ็นสัญญาน่ะ”