จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 412 คนที่อยู่เบื้องหลัง
อันธพาลที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ยังคิดว่าที่เจี่ยจ้านตัวแข็งทื่อเป็นเพราะอากาศหนาวเย็น
เขายังคงชี้เจียงชื่อและพูดต่อไป “ไอ้เด็กเวร นายไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ ให้นาย…”
ไม่รอเขาพูดจบ เจี่ยจ้านก็ตวาดเสียงลั่น “มึงแม่งหุบปากเดี๋ยวนี้!!!”
อันธพาลคนนี้รีบหุบปากฉับ ไม่กล้าพูดอะไรแม้เพียงครึ่งคำ แต่ยังคงมีท่าทีอวดดีอย่างมากเช่นเดิม เขาคิดว่าเจี่ยจ้านกำลังจะระเบิด
แต่ใครจะรู้ ภาพต่อมากลับทำให้ทุกคนเซอร์ไพรส์มาก
เพราะเห็นว่าเจี่ยจ้านยกแขนแล้วคุกเข่าลง!
ภายใต้สายตาของกลุ่มคน เจี่ยจ้านคุกเข่าให้เจียงชื่อ!!!
อันธพาลทำหน้าทำตาโง่เขลาทึ่มทื่อ นี่มันเรื่องอะไรกัน ลูกพี่ที่ตนเชิญมาไม่เพียงไม่โมโหโกรธา ทำไมยังยอมจำนนอีกล่ะ
“พี่เจี่ย นี่คุณ?”
เจี่ยจ้านโค้งคำนับเจียงชื่อด้วยความเคารพ และพูดอย่างนอบน้อมว่า “พี่ใหญ่เจียง ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเป้าหมายของคืนนี้คือคุณ ถ้าผมรู้ ถึงให้ผมยืมมาร้อยความกล้าก็ไม่กล้าขวางคุณ”
“ขอได้โปรดคุณที่เป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ปล่อยพวกเราไปสักครั้งได้ไหมครับ”
“ผมรู้ความผิดแล้วจริงๆ จริงๆ ครับ”
คำพูดเหล่านี้ช่างอ่อนน้อมถ่อมตนมากพอ อาจเรียกได้ว่าเจี่ยจ้านกำลังสวดอ้อนวอนขอความเมตตาจากเจียงชื่อ ไม่มีความกล้าขัดใจเจียงชื่อเลยแม้แต่น้อย
อันธพาลก็ไม่โง่อีก เมื่อเห็นลูกพี่เป็นแบบนี้ ในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าผู้ชายตรงหน้าน่ากลัวเพียงใด
ครั้งนี้ เกรงว่าพวกเขาจะหาเรื่องผิดคนเข้าเสียแล้ว
“เอ่อ…อ่า…”
อันธพาลคนนั้นหันรีหันขวาง ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี
เกิดเสียงดังเคร้ง อันธพาลคนนั้นคำนับศีรษะเหมือนโขลกกระเทียม คำพูดอะไรที่ฟังดูดีก็พูดออกมาหมด ละล่ำละลักน้ำมูกน้ำตาไหลเป็นกำๆ
เมื่อเขาเห็นเจียงชื่อไม่มีท่าทีอะไรเลย ก็คิดว่าเจียงชื่อยังโกรธอยู่ จึงต้องการเข้าไปกอดขาเจียงชื่อ แล้วเลียรองเท้าเขาให้สะอาด
“พี่ใหญ่เจียง ผมผิดไปแล้ว”
“ผมจะเลียรองเท้าให้คุณจนสะอาดเดี๋ยวนี้ คุณได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วยนะครับ”
“ได้ไหมครับ”
เจียงชื่อไร้คำพูด เขาไม่ได้มีนิสัยแปลกประหลาดแบบนั้น ทำการโบกมือให้อันธพาลคนนั้น “นายหุบปากซะตอนนี้ แล้วคุกเข่าไปอย่างซื่อสัตย์ก็พอ”
“ครับๆๆ”
อันธพาลคนนั้นพยักหน้าซ้ำๆ คุกเข่าลงไม่กล้าขยับเขยื้อน
เจียงชื่อมองไปยังเจี่ยจ้านอีกครั้ง และถามว่า “บอกฉันมา คราวนี้คนที่อยู่เบื้องหลังพวกนายเป็นใคร”
เจี่ยจ้านไหนเลยยังจะกล้าปิดบังสิ่งใด ตอบอย่างซื่อสัตย์ว่า “เป็นหยางจุนเทียนครับ”
“หยางจุนเทียน?”
บอกตามตรงว่าเจียงชื่อค่อนข้างคาดไม่ถึง
เดิมทีสิ่งแรกที่พอนึกออกก็คือพวกคนจากบริษัทเทียนติ่ง หรือไม่ก็พวกคนของตระกูลสือสมาคมการแพทย์นั่น แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ กลับเป็นคนที่เขาเพิ่งช่วยไว้เมื่อครู่หยางจุนเทียน!
หึหึ น่าสนใจมาก
เท้าหน้าเขาเพิ่งช่วยหยางจุนเทียนแก้ปัญหา เท้าหลังหยางจุนเทียนหาคนมาจัดการเขา
แถมยังหาพวกหมอกแดงที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับหยางจุนเทียน ดูไปแล้วหยางจุนเทียนก็คงกลัวถูกคนจับได้
เจียงชื่อส่ายหน้าอย่างละอายใจ
คนบนโลกใบนี้ช่างจิตใจชั่วช้าจริงๆ
หลังจากได้ยินคำว่า “หยางจุนเทียน” เขาก็พอจะรู้สถานการณ์คร่าวๆ แล้วว่าเป็นอย่างไร บางครั้งการที่คุณช่วยคนอื่น มันแค่ทำให้คนอื่นยิ่งตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอายมากขึ้น
หยางจุนเทียนในวันนี้ เสียหน้าจนย่อยยับไม่มีชิ้นดี
คนที่ทระนงตนโอหังอย่างเขา แน่นอนว่าต้องหาเรื่องแก้แค้นเจียงชื่อ แต่เขาเผยตัวตนไม่ได้ ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่หาพวกเจี่ยจ้านมาช่วยงาน