จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 416 ดินแดนที่ปีศาจสิงสู่
หลงหยันหยวน สถานที่ที่มีการรักษาความปลอดภัยสาธารณะเลวร้ายที่สุดในเขตเจียงหนาน อยู่ที่นี่ ตอนกลางคืนไม่สามารถออกจากบ้านได้
แม้แต่กลางวันแสกๆ ยังถูกปล้น ถูกขโมย ความน่าจะเป็นของการถูกหลอกก็สูงเช่นกัน
โดยเฉพาะสถานีรถไฟ สถานีรถบัสและสถานที่อื่นๆ ยิ่งซ่องสุมเสือสิงห์กระทิงแรด คนทั่วไปจึงไม่กล้ามาที่นี่
ต่อให้เป็นคนชั่วจากที่อื่น ก็ไม่กล้ามาเหยียบดินแดนแห่งนี้ง่ายๆ
อยู่ที่นี่ มีเพียงปีศาจเท่านั้นถึงจะสามารถอยู่รอดได้
อาคารสำนักงานตระกูลติง
ห้องสำนักงาน
ติงจ้ง ติงจื่อยวี่ และติงเฟิงเฉิงสามคนรวมตัวกันอีกครั้ง บนใบหน้าทุกคนต่างมีรอยยิ้ม
ติงจ้งอ่านข้อความในโทรศัพท์มือถือ แล้วหัวเราะฮ่าฮ่าเสียงดัง “เมิ่งเหยนออกไปแล้ว ครั้งนี้ ฉันจะดูซิว่าเธอจะกลับมายังไง!”
ติงจื่อยวี่พูดว่า “สถานที่อย่างหลงหยันหยวน ผู้ชายแข็งแกร่งยังสูญเสียชั้นผิวหนังได้ นับประสาอะไรกับผู้หญิงอ่อนแออย่างเมิ่งเหยน และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ เมิ่งเหยนรูปร่างหน้าตาสวยมาก คาดว่าคืนนี้คงทุกข์ทรมานแน่”
คนกลุ่มนี้สูญเสียความเป็นมนุษย์ไปแล้ว
ทั้งที่เป็นครอบครัวเดียวกัน แต่กลับคิดหาวิธีให้ติงเมิ่งเหยนตกตายลงหลุม
ติงจ้งยิ้มเย็นชาและพูดว่า “นี่คือราคาที่เธอต้องจ่าย! ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันอดทนกับเธอมามากเกินพอแล้ว ถึงทำให้เธอกระด้างกระเดื่อง เรื่องของหมู่บ้านตี้เหา ชั่วชีวิตนี้ฉันไม่มีวันลืม เมิ่งเหยน อย่าได้โทษปู่ที่โหดร้าย ถ้าจะโทษก็โทษการกระทำของตัวเองเถอะ!”
“แต่คุณปู่ ถ้าเมิ่งเหยนไม่ได้ไปที่ไหน แค่ตรงไปเจรจากับผู้ขายอย่างเดียว แล้วกลับมาวันนั้นเลยจะทำยังไงล่ะ”
ติงจ้งยิ้มอย่างดูถูก
เรื่องนี้ไม่มีทางเกิดขึ้น
“ครั้งนี้ผู้ขายที่ฉันเลือกคือคนที่ขึ้นชื่อว่าผีดูดเลือด—-ไอ้หนวดเซา เขาไม่เพียงแต่ต้องการราคาสูง แถมยังชอบแอบตัดลดต้นทุน การทำธุรกิจกับเขามันยากมาก”
“กับผู้หญิงแล้วไอ้หนวดเซายิ่งหิวโหย เมื่อได้เห็นเมิ่งเหยน ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะไม่หวั่นไหว”
คนกลุ่มนี้ต่ำช้าที่สุดในตระกูล
โดยพื้นฐานแล้วความเป็นไปได้ที่ติงเมิ่งเหยนจะสามารถบรรลุภารกิจอาจจะเป็นศูนย์
ติงจื่อยวี่ยิ่งเสริมอีกว่า “สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ฉันได้ตรวจสอบล่วงหน้าแล้ว ปริมาณเหล็กในปีนี้ของไอ้หนวดเซามีน้อยมาก ปริมาณที่คุณปู่ให้เมิ่งเหยนเสนอมันมากกว่าของสต๊อกไอ้หนวดเซาเป็นสองเท่า จะซื้อยังไง มันไม่มีทางซื้อได้!”
ตงเฟิงเฉิงปรบมือชื่นชมแผนการของติงจ้งกับติงจื่อยวี่
ติงจ้งพูดว่า “การเดินทางไปหลงหยันหยวนครั้งนี้ จะต้องเป็นฝันร้ายของเมิ่งเหยนไปตลอดชีวิตแน่นอน และอีกอย่าง ต่อให้เธอรอดชีวิตกลับมาได้ แต่เพราะทำงานที่เสียเปรียบ ทำให้บริษัทต้องเสียหาย ฉันมีเหตุผลที่จะถอนหุ้นของเธอ แล้วไล่เธอออกจากตระกูล!”
จากคำพูดและพฤติกรรม สามารถรู้สึกได้ถึงความเกลียดชังที่ล้ำลึกยิ่ง
ครั้งนี้ เขาโกรธมากจริงๆ
และต้องการบีบบังคับให้ติงเมิ่งเหยนตาย ความสัมพันธ์ครอบครัวอะไร ความเป็นมนุษย์อะไร โยนมันทิ้งไว้ข้างหลังทั้งหมด
……
ดวงอาทิตย์ขึ้นสู่ท้องฟ้า ฟากฟ้าไร้เมฆ
เฟอร์รารีสุดเจ๋งวิ่งเข้าไปในหลงหยันหยวน ตามจีพีเอส ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงโรงงานผลิตเหล็กดำซึ่งเป็นเขตอิทธิพลของไอ้หนวดเซา
รถหยุดลง ประตูเปิดออก เจียงชื่อกับติงเมิ่งเหยนลงจากรถ
ทันทีที่ลงจากรถ ติงเมิ่งเหยนก็ตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า
เห็นคนงานในโรงงานเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อ รวมกลุ่มเล็กๆ หลายกลุ่ม กำลังเล่นไพ่บ้าง บ้างก็กำลังดื่มเหล้า ทุกคนดูไม่เหมือนคนที่ทำงานปกติ
เมื่อเห็นติงเมิ่งเหยน ดวงตาของคนงานทั้งหมดก็ส่องประกายราวกับหมาป่าล่าเหยื่อ
คนงานบางคนถึงขั้นน้ำลายยืด
ภาพนี้ทำให้ติงเมิ่งเหยนหวาดกลัวหนัก เธอมาที่โรงงานผลิตเหล็กจริงเหรอ แน่ใจนะว่าไม่ใช่คุก