จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 432 โรคแทรกซ้อนที่รักษายาก
หวงลี่เหยียนทั้งกังวลทั้งโมโห ไม่ง่ายเลยที่เชิญเจียงชื่อมาได้ ถ้าหากเขาถูกขับไล่ออกไปเช่นนี้ ถ้างั้นเขาคงรู้สึกผิดต่อเจียงชื่อ และยิ่งรู้สึกผิดต่อคุณพ่อ?
เขากังวลว่าเจียงชื่อจะโกรธ อยากจะช่วยเจียงชื่อโต้เถียงสักคำสองคำ
แต่เจียงชื่อกลับพูดด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “คุณกลัวว่าผมจะช่วยให้นายท่านหาย แย่งผลงานของคุณ และแบ่งเงินของคุณเหรอ?”
นี่……
สีหน้าของหวงหวาลู่ดูไม่ได้เลย
เรื่องแบบนี้ในใจทุกคนก็รู้ดี แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดออกมา
ทุกคนต่างรู้อยู่แก่ใจก็พอ พูดออกมาก็ไม่น่าฟัง
แต่เจียงชื่อก็ยังขุดคุ้ยเรื่องที่ ‘เปิดเผยไม่ได้’ออกมา ทำให้พวกเขาไม่สามารถปกปิดได้อีก
หวงหวาลู่ดุอย่างโกรธเคือง “พูดบ้าอะไร!”
เจียงชื่อพูดเบา ๆ “ถ้าคุณไม่กังวลเกี่ยวกับการแบ่งเงิน งั้นทำไมคุณยอมเห็นนายท่านตาย แต่ก็ไม่ยอมให้ผมรักษาเขาให้หายล่ะ”
คำพูดนี้ทำให้หวงหวาลู่พูดไม่ออก
เขาชี้ไปที่หน้าของเจียงชื่อ “คุณถือเป็นตัวอะไร? ถ้าหากคุณรักษาพ่อผมตายจะทำยังไง?”
ในเวลานี้ หวงลี่เหยียนยืนขึ้นและสนับสนุนเจียงชื่อ
“ถ้าหากเจียงชื่อไม่สามารถรักษาให้หายได้ ผมจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเรื่องนี้อีก”
“ผมจะไม่เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหวงอีกต่อไป”
“พวกคุณจะแบ่งเงินได้ตามต้องการ ผมจะไม่เอาแม้แต่บาทเดียว”
หวงหวาลู่เริ่มสนใจ และสายตาของคนอื่นๆ ต่างก็เป็นประกาย มีคนแบ่งเงินน้อยลงคนหนึ่ง แน่นอนเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องการที่จะเห็น
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นคุณก็ไปรักษาดูเถอะ”
หวงหวาลู่เลี่ยงทางให้เจียงชื่อ
เจียงชื่อและคนอื่นๆ เดินไปที่บันไดอย่างราบรื่น และเดินตรงไปที่ห้องของนายท่าน
หวงหวาลู่หัวเราะเยาะอยู่ด้านหลัง
รักษาโรคนายท่านให้หาย? เหอๆ อย่าล้อเล่นเลย
โรคของคุณท่านหวงเป็นโรคแทรกซ้อนที่รักษายากแพทย์ที่มีชื่อเสียงหลายสิบคนยังรักษาไม่หาย! ถ้าหากสามารถรักษาให้หายง่ายๆ คนอื่นคงรักษาหายไปนานแล้ว แล้วจะยืดเยื้อมาจนถึงตอนนี้เหรอ?
ดังนั้นหวงหวาลู่จึงคิดว่าเจียงชื่อหนีไม่รอดแน่
ในความเห็นของเขา ในเงินส่วนของหวงลี่เหยียนนั้นไม่มีทางได้อย่างแน่นอน
ชั้นสอง
ผลักประตูเข้าห้อง
เห็นแค่คนรับใช้สองสามคนเฝ้าดูแลชายชรา พอมีเรื่องอะไรนิดหน่อยก็จะตื่นเต้นมาก
ตาของชายชราปิดสนิท ใบหน้าของเขาซีดราวกับกระดาษ ลมหายใจของเขาอ่อนแอมาก สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเขาผอมไปทั้งตัว เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก และผมของเขาเกือบจะหลุดร่วงไปหมดแล้ว
เจียงชื่อถามว่า “พ่อของคุณอายุเท่าไหร่”
“อายุ 64 ปี”
นี่คือหน้าตาของคนอายุเพียง 64 ปี ไม่รู้ว่าปกติ แบ่งผลประโยชน์ให้ผู้หญิงไปกี่คน
ติงเมิ่งเหยนบีบแขนของเจียงชื่อ กระซิบว่า “นี่เป็นบทเรียนสำหรับคุณ ดังนั้นต่อไปจงประพฤติตัวให้เรียบร้อยหน่อย มิฉะนั้น คุณจะถูกผู้หญิง ‘สร้างปัญหา’ ให้
เจียงชื่อพูดไม่ออก
เขาเดินไปถึงหน้าเตียงของคนป่วย และหลังจากตรวจดูอาการของนายท่านอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว พยักหน้า ในใจรู้ดี
พูดให้ถูกต้องตามจริง คือนายท่านมีโรคหลายอย่างกำเริบพร้อมกันทีเดียว บวกกับพละกำลังของร่างกาย ที่ทุ่มให้กับผู้หญิงจนหมดแรง โครงสร้างร่างกายเลยไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับโรคพวกนี้
ไม่ตายถือว่าเป็นบุญแล้ว
โรคชนิดนี้เป็นเรื่องยากมากจริงๆ แม้ว่าทักษะทางการแพทย์จะสูงส่ง ถ้าหากไม่มียาวิเศษมาฟื้นฟูแก่นแท้ของพลังก็ไม่เพียงพอ
โชดดีหรือเป็นเรื่องบังเอิญที่ได้โสมป่าพันปี ไม่เช่นนั้น แม้จะเป็นเจียงชื่อ ก็อาจถูกปลูกมันไว้อยู่บนนั้น
“กระดาษกับปากกา”
หวงลี่เหยียนรีบให้คนส่งมาทันที
เจียงชื่อหยิบปากกาขึ้นมาขีดๆ เขียนๆ บนกระดาษ แล้วยื่นให้หวงลี่เหยียน “ไปจัดการโสมตามรายการที่เขียนอยู่บนกระดาษ หลังจากครึ่งชั่วโมงแล้วส่งมา”