จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 483 ไม่เจอกันตั้งนาน

ข้าวหลามตัดสามดีใจมากที่เห็นพี่ใหญ่มาถึงแล้ว เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปหาพี่ใหญ่และตะโกนพูดทั้งน้ำตาว่า “พี่ใหญ่ต้องคิดบัญชีแทนผมนะครับ ไอ้สารเลวพวกนั้นแหละที่ทำร้ายลูกน้องผม!”

แต่ซานเชียวไม่ได้ชอบขี้หน้าเขา

ถูกรังแกแล้วยังทำตัวเหมือนเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง ตะโกนเสียงดังทำไมกัน?

“พอได้แล้ว เองหลบไป”

“เรื่องของเอง เดี๋ยวพี่ใหญ่จะแก้แค้นให้!”

ระหว่างที่สูบบุหรี่อยู่ เขาก็มองไปทางเจียงชื่อ เขาเริ่มรู้สึกว่าคนตรงหน้าคนนี้หน้าคุ้นมาก เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

หืม?

ในขณะนี้ เจียงชื่อได้หันมองมาที่ซานเชียน

ทันทีที่ทั้งสองมองหน้ากัน ซานเชียวก็ตกตะลึง บุหรี่ในมือก็ร่วงลงและควันสีเทามุมโค้งก็ลอยขึ้นกลางอากาศ

เขาเองหรือ?

ซานเชียนตกใจมาก เขานึกแล้วนึกอีก แต่ก็นึกไม่ถึงเลยว่าคนที่เขาต้องจัดการก็คือเจียงชื่อ

แล้วจะจัดการยังไงดี?

ฝีมืออันแข็งแกร่งของเจียงชื่อก็เคยแสดงให้เขาเห็นบนรถไฟมาแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ลูกน้องของเขาท้าวจตุมหาราชาก็เคยถูกเจียงชื่อเตะจนปลิวเหมือนลูกฟุตบอลไปแล้ว ฝีมือมันแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว แล้วยังต้องสู้อีกหรือ?

แต่ข้าวหลามตัดสามไม่เคยรู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ

เขาจึงยิ้มพูดว่า “ไอ้หนู พวกแกจบแล้ว! รู้จักลูกพี่ข้าไหม? พูดออกไปพวกแกต้องกลัวจนหัวหดแน่ ลูกพี่ข้าเป็นหัวหน้ากลุ่มเมืองหนานเฉิง–ซานเชียน”

ซานเชียนขมวดคิ้วว่า “พอ พอ พอได้แล้ว หยุดโม้ได้แล้ว”

ข้าวหลามตัดสามยังนึกว่าซานเชียนแค่ถ่อมตัว เขาจึงไม่ได้หยุดพูด แต่ยังพูดต่ออย่างไม่สนใจใครว่า “ไม่เพียงแต่ลูกพี่ข้าที่เก่งหรอกนะ ท้าวจตุมหาราชาทั้งสี่คนที่อยู่ด้านหลังลูกพี่ข้าก็เป็นคนดังในหนานเฉิง! พวกเขาต่างก็เป็นยอดฝีมือที่ไร้เทียมทานกันทั้งนั้น ไอ้หนู พวกแกรอตายได้เลย!”

แต่ในเวลานี้ ท้าวจตุมหาราชาทั้งสี่ที่เขาพูดถึงนั้นกลับก้มหัวลงและไม่มีใครกล้ามองหน้าเจียงชื่อเลยสักคน

ไหนยอดฝีมือที่ไร้เทียมทาน?

เหอะ ๆ ตอนนี้ความรู้สึกที่ถูกเจียงชื่อเตะเหมือนลูกบอลยังตามหลอกหลอนพวกเขาไม่ไปไหน

ข้าวหลามตัดสามยังคิดจะโม้ต่อ แต่กลับถูกซานเชียวเตะกระเด็นออกไป

“โม้หาแมร่งอะไรนักหนา?”

“ไสหัวไป!”

ข้าวหลามตัดสามไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดไป ทำไมจู่ ๆ ซานเชียวถึงไม่พอใจได้?

เขาไม่รู้และไม่กล้าถามด้วย

ทำได้แค่ยืนนิ่งไว้

จากนั้นฝั่งเจียงชื่อก็ยิ้มพูดว่า “พี่ซานเชียน? ไม่เจอกันตั้งนาน ได้ข่าวว่าพี่ถูกจับไม่ใช่เหรอครับ? นึกไม่ถึงเลยว่าจะออกมาไวขนาดนี้นะ”

ซานเชียนถึงกับทำหน้าไม่ถูก

เพราะเมื่อวานเขาเกือบถูกจับเข้าคุกจริงๆ แล้ว ถึงแม้หลายปีที่ผ่านมาเขาจะถูกขังหลายครั้ง แต่เมื่อวานเป็นครั้งแรกที่เขาต้องพ่ายแพ้ให้คนอื่นและยังถูกจับด้วย

โชคดีที่เขาเป็นฝ่ายแพ้ ตำรวจจึงไม่ได้อะไรมากมายกับเขา ฉะนั้นเขาแค่เสียค่าปรับและถูกตักเตือนก็ถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว

หลังจากออกมาซานเชียนก็เครียดมาก เพราะเขาไม่น่าสังเวชขนาดนี้มาก่อนเลย

เขาอยากหาที่ระบาย แต่ผลที่น่าเศร้าคือ หลังจากที่เขาออกมาเจอ ‘ศัตรู’ ศัตรูคนนี้ดันเป็นเจียงชื่ออีก! โลกมันจะกลมอะไรปานนี้?!

สำหรับการยั่วยุของเจียงชื่อ ซานเชียนกลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ

คนอื่นๆ ก็มองออกว่ามีเงื่อนงำ

ข้าวหลามตัดสามจึงถามว่า “ลูกพี่ครับ ลูกพี่รู้จักมันหรือยังไงครับ?”

ซานเชียนเพ่งมองไปที่เขา “หุบปากเน่าๆ ของเองไปซะ!”

ข้าวหลามตัดสามถึงกับตกตะลึงจนถอยหลังไป เขาหุบปากไว้และไม่กล้าพูดอะไรอีก

ส่วนซินจื่อหมินเดิมทียังคิดว่าจะมีการต่อสู้ที่ดุเดือดแล้ว อีกอย่างเขายังเป็นห่วงความปลอดภัยของเจียงชื่อด้วย แต่นึกไม่ถึงเลยว่าอันธพาลที่มีชื่ออย่างซานเชียน เมื่อต้องเจอกับเจียงชื่อ เขากลับกลัวจนเหมือนเต่าหดหัวไปเลย

ช่างเป็นเรื่องที่อัศจรรย์จริงๆ