จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 630 กำลังจะเผชิญหน้ากับความตาย
เวลานี้ ภายในห้องทำงานของประธานกรรมการบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง กำลังร่วมกันสมคบคิดแผนการชั่วร้าย
ประธานกรรมการจูหยุนเฉียงสูบบุหรี่ไปด้วยและถามขึ้น:”ไคเหวิน เรื่องที่ให้นายสืบเป็นยังไงบ้าง?”
สีหน้าของที่ปรึกษาทางกฎหมายเหยียนไคเหวินกระอักกระอ่วน “เจียงชื่อบอกว่าเขาเป็นพนักงานคนหนึ่งของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง แต่ว่าผมไปสืบมาแล้วครับ ไม่เจอคนคนนี้ ผมคิดว่า เขาน่าจะพูดเหลวไหล”
จูหยุนเฉียงขมวดคิ้ว “ไอ้เวรนี่ทำลายแผนการของฉัน ทำให้นางเด็กหยางจุนหรูหนีรอดไปจากน้ำมือของฉันได้ ฉันไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆแบบนี้แน่นอน”
เหยียนไคเหวินยิ้มแล้วพูด:”แน่นอนครับ ประธานจู ผมยังมีความลับหนึ่งจะบอกกับท่าน ภรรยาของเจียงชื่อเป็นเพื่อนของหยางจุนหรู สวยกว่าหยางจุนหรูอีกครับ!”
“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?” ดวงตาของจูหยุนเฉียงเป็นประกายขึ้นมาทันที “ยังมีผู้หญิงที่สวยกว่าหยางจุนหรู?”
“แน่นอนครับ ผู้หญิงคนนั้นผมเคยเจอแล้ว เรียกได้ว่าเป็นสี่ยอดพธู สวยกว่าหยางจุนหรูสิบเท่าร้อยเท่า”
“โอเวอร์ไปแล้ว”
“ไม่ครับ ไม่โอเวอร์เลยสักนิด”
จูหยุนเฉียงยิ่งฟังก็ยิ่งชอบ เอนตัวไปด้านหลังแล้วนั่งพิง กลืนน้ำลายไม่หยุด
เขาไม่มีความชอบอะไรอย่างอื่น สิ่งที่เขาชอบที่สุดก็คือผู้หญิง แค่หยางจุนหรูคนเดียวก็ทำให้เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ ตอนนี้มีผู้หญิงที่สวยยิ่งกว่าหยางจุนหรูโผล่ออกมา ชิๆ แค่คิดก็หิวมากแล้ว
เหยียนไคเหวินรู้จักนิสัยของจูหยุนเฉียงเป็นอย่างดี จงใจพูดแบบนี้ เพื่อทำให้จูหยุนเฉียงเกิดความปรารถนา
คราวที่แล้วตอนอยู่บ้านหยางจุนหรู เหยียนไคเหวินถูกเจียงชื่อกดหัวลงชักโครกและให้เขากินน้ำในชักโครก สันจมูกก็ถูกต่อยจนหัก ความแค้นทั้งหมดนี้เขาจดจำเอาไว้แล้ว
ว่ากันว่ายอมที่จะมีเรื่องกับสุภาพบุรุษก็อย่าได้มีเรื่องกับคนต่ำทราม คนต่ำทรามอย่างเหยียนไคเหวิน จำความแค้นนี้ขึ้นใจ
เขาไม่สามารถเอาชนะเจียงชื่อได้ ก็เลยเสี้ยมให้จูหยุนเฉียงจัดการเจียงชื่อ
เห็นได้ชัด สิ่งที่เขาทำได้ผลเป็นอย่างดี
จูหยุนเฉียงถามขึ้น:”แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเจียงชื่อคนนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่ ภรรยาจะสวยแค่ไหน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้หนิ”
เหยียนไคเหวินพูด:”ถ้าแม้ผมจะสืบเรื่องของเจียงชื่อไม่ได้ แต่ว่าผมสืบเจอผู้จัดการของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง เป็นตาแก่คนหนึ่งชื่อเฉิงไห่ครับ ในฐานะผู้จัดการ มีอำนาจควบคุมทั้งบริษัท เชื่อว่าขอแค่เราเค้นถามเฉิงไห่ ต้องรู้แน่ว่าเจียงชื่ออยู่ไหน”
“มีเหตุผล แต่ถ้าเจียงชื่อไม่ใช่คนของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง แค่พูดเรื่อยเปื่อยเท่านั้นล่ะ?”
“ก็มีความเป็นไปได้ แต่ว่า หลังจากเค้นถามเฉิงไห่ เป็นเรื่องจริงหรือโกหก ก็ต้องได้คำตอบแน่นอนครับ”
“อืม นายไปจัดการเถอะ”
“รับทราบครับ!”
เหยียนไคเหวินหมุนตัวหันหลังเดินออกไป พร้อมกับพาชายฉกรรจ์ตัวสูงใหญ่ไปด้วย เป้าหมายคือ:เฉิงไห่!
……
บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง ตึกสำนักงาน
ผู้จัดการเฉิงไห่ทำงานจนดึก หลังจากทำงานทุกอย่างจนเสร็จแล้ว เขาลงจากตึกตามลำพัง ขับรถเก๋งคันเก่าบนถนน
ขับไปขับมา เขาจอดรถ รู้สึกแน่นหน้าอก รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วไอ
หลังจากไออย่างหนัก แล้วมองดูผ้าเช็ดหน้า เต็มไปด้วยเลือด!
“อาการป่วยของฉัน ยิ่งอยู่ก็ยิ่งหนักแล้ว”
“เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว ต้องรีบทำงานทุกอย่างให้เสร็จ ให้คุณชายใหญ่รับช่วงต่อ”
เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้านอกหน้าต่าง พูดพึมพำ:”นายท่านครับ คุณชายสองครับ พวกคุณกำลังมองดูผมอยู่ใช่ไหมครับ? อีกไม่นาน ผมจะไปหาพวกคุณในยมโลกแล้วครับ”
“ในที่สุดพวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง”
“ไปตอนนี้ ผมเองก็วางใจ；คุณชายใหญ่ไม่ใช่เด็กน้อยตัวคนเดียวคนนั้นอีกแล้วนะครับ คุณชายใหญ่มีเพื่อน มีคนที่รัก และมีครอบครัวใหม่แล้ว”
“นายท่านครับ ผมไม่ได้ทำผิดต่อคำสั่งเสียของนายท่านใช่ไหมครับ?”
“แฮ่กๆ แฮ่กๆ~~”
ขณะที่กำลังไออยู่นั้น ก็เห็นไฟจากด้านนอกส่องเข้ามา รถตู้สีขาวสองคันจอดตรงหน้ารถของเฉิงไห่
ประตูรถเปิดออก ด้านในมีผู้ชายเจ็ดแปดคนเดินลงมา
คนแรกใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง แต่งตัวมีสง่ามาก
“นายคือผู้จัดการเฉิงไห่ของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งใช่ไหม?”
“แนะนำตัวหน่อยแล้วกัน ฉันชื่อเหยียนไค่เหวิน คือที่ปรึกาาทางกฎหมายของบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง”
“มาหาแก เพราะอยากจะถามเรื่องของคนคนหนึ่งกับแก”
“เจียงชื่อ!”