จอมนักรบท้าโลก - บทที่ 718 ชัยชนะที่สวยงาม
ติงหงเหย้าหันไปมองที่ติงจ้ง พลางพูดคำที่น่ากลัวด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง “คุณปู่ คิดว่าผมจะโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ถ้าผมไม่คำนวณล่วงหน้าไว้ก่อนแล้ว ผมจะมาปรากฏตัวในวันนี้เหรอ”
ใช่แล้ว ติงหงเหย้าจะไม่ทำเรื่องนี้อย่างไม่ระมัดระวังแน่นอน
เมื่อเขาโบกมือ ชายอีกคนหนึ่งก็เดินเข้ามา เมื่อบางคนที่รู้จักเขาได้เห็นต่างก็สามารถบอกได้ทันทีว่าคนนี้เป็นหนึ่งในหัวหน้าของกาสิโน—พี่ไห่
ทุกคนต่างสับสนงุนงง พี่ไห่เป็นผู้ถือหุ้นของตระกูลติงด้วยอย่างนั้นหรือ?
ไม่เห็นจำได้ว่าเขาก็เป็นผู้ถือหุ้นด้วย
มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า?
ในบรรดาผู้คนทั้งหลาย ผิวของติงเฟิงเฉิงซีดเผือด เมื่อเห็นพี่ไห่ เลือดในร่างกายของเขาเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที
ในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็ตระหนักได้เรื่องหนึ่งว่าติงจื่อยวี่ขุดหลุมพรางไว้
ครั้งก่อนนี้เข้าใจว่าพวกเขาล่อติงเมิ่งเหยนให้ติดกับ ทว่าจริงๆแล้ว ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยู่ด้านหลังแท้ๆ คนที่ติงจื่อยวี่ต้องการจะจัดการจริงๆไม่ใช่ติงเมิ่งเหยน แต่เป็นตัวเขาเองต่างหาก!
ติงเฟิงเฉิงรู้สึกหม่นหมองใจเป็นอย่างยิ่ง
มันจบแล้ว ทุกอย่างจบลงแล้ว
อย่างไรก็ตามติงจ้งซึ่งยังคงถูกปลุกปั่นนั้นไม่รู้ความจริงของเรื่องนี้ เขาเหลือบมองพี่ไห่และพูดอย่างดูถูกว่า: “นายเป็นใคร มาทำอะไรที่ห้องประชุมของตระกูลติง?”
พี่ไห่ส่งเสียงกระแอม “ฉันมีหุ้นของตระกูลติง 15% ทำไมฉันถึงจะเข้ามาในการประชุมผู้ถือหุ้นของตระกูลไม่ได้?”
“อะไรนะ?”
ติงจ้งตกตะลึง
หุ้น 15% เป็นสัดส่วนที่มากทีเดียว นอกจากเขาและติงเฟิงเฉิงแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ใครจะได้เป็นผู้ถือหุ้นมากขนาดนั้น
“นายกำลังพูดเรื่องอะไร?”
“หุ้น 15% นายไปได้มาจากไหน?”
พี่ไห่ยักไหล่ “เรื่องนั้นถามหลานชายคนดีของคุณดีกว่า ติงเฟิงเฉิง เขาเคยเล่นการพนันในที่ของฉัน หลังจากสูญเสียทั้งหมด เขาก็ได้มอบส่วนของผู้ถือหุ้นทั้งหมดให้ฉัน 15% เพื่อแลกกับเงินพนัน หุ้นส่วนนี้ เป็นของฉันทั้งหมดแล้ว”
คำพูดเหล่านี้ราวกับค้อนอันหนักอึ้ง ทุบไปยังหัวใจของติงจ้งอย่างดุเดือด
คำพูดที่ไร้สาระแบบนั้นนั้น คงไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม?
เขาหันกลับไปมองทางติงเฟิงเฉิงด้วยความยากลำบาก ในขณะที่ชี้นิ้วไปยังพี่ไห่ จากนั้นเขาก็ถามติงเฟิงเฉิงว่า: “สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงเหรอ?”
ใบหน้าของติงเฟิงเฉิงมีสีซีดเผือด เขาพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ“เดียรัจฉาน เดียรัจฉานจริงๆ”
ติงจ้งยกมือขึ้นและตบไปยังติงเฟิงเฉิงฉาดใหญ่
เพี๊ยะ!!!
เสียงตบดังก้องไปทั่วห้องประชุม
ในขณะนี้ติงจ้งตระหนักได้อย่างถ่องแท้ถึงความหมายของสำนวนที่ว่า ‘เจ็บใจที่ไม่สามารถหลอมเหล็กให้กลายเป็นเหล็กกล้าได้’ เขาวางความหวังทั้งหมดไว้ที่ติงเฟิงเฉิง ทว่าผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่า หลานที่เบาปัญญานำหุ้นทั้งหมดไปจำนองเงินต้น
คนโง่เหลือคณาแบบนี้ ทำเรื่องให้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้จริงๆ!
เอือก!
ติงจ้งกระอักเลือดออกมาและล้มเอนลงบนเก้าอี้ข้างหลังเขา
“คุณปู่!”
“ประธานกรรมการ!”
“เจ้าบ้าน!”
กลุ่มคนรีบเร่งเข้าไป และประคองติงจ้งไว้ ด้วยเกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุใดๆ
ติงจ้งตัวสั่นเทาด้วยความสิ้นหวัง น้ำตาคลอเบ้า ผู้ชายที่แข็งแกร่งซึ่งหยิ่งผยองมาตลอดชีวิตถูกต้อนให้เข้าสู่สถานการณ์ที่จนมุมอย่างสิ้นหวังเช่นนี้เป็นครั้งแรก
เรียกได้ว่าติงหงเหย้าใจร้ายมากทีเดียว
เมื่อเทียบกับติงหงเหย้าแล้ว เจียงชื่อยังนับว่าอ่อนโยนเกินไป หลายครั้งที่เจียงชื่อเลือกที่จะยั้งมือ เพื่อไม่ต้องการเป็นการฆ่าติงจ้งกับมือ
แต่ติงหงเหย้าแตกต่างออกไป เมื่อมาแล้วตีงูต้องตีให้ตาย
อันที่จริง เหตุผลหลักก็คือ คนที่อยู่ข้างเจียงชื่อคือติงเมิ่งเหยน และคนที่อยู่ข้างติงหงเหย้าก็คือติงจื่อยวี่
คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล
ติงหงเหย้าเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างมั่นใจว่า: “เมื่อเพิ่มหุ้นอีก 15% สัดส่วนฝ่ายสนับสนุนของฉันก็มีถึง 55% ฉันไม่ต้องการความเห็นชอบจากใครอีกต่อไป และฉันสามารถสืบทอดตำแหน่งต่อจากคุณปู่ได้ทันที”
“คุณปู่ ท่านอายุมากแล้ว ควรจะเกษียณตัวเองได้แล้ว”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
ณ ตอนนี้ เขาจะสามารถพูดอะไรได้อีก?
ติงจ้งมองดูผู้คนในห้องด้วยความสิ้นหวัง ในหัวของเขามีเพียงความว่างเปล่า
ทันทีที่ติงหงเหย้าเข้ารับตำแหน่งเจ้าบ้าน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขาจะปฏิรูปครั้งใหญ่อย่างแน่นอน โดยตระกูลติงถือเป็นเป็นบ่อเงินบ่อทองของเขา และจะทำการเปลี่ยนแปลงตามความคิดของเขา
สิ่งที่เรียกว่ามรดก จะไม่มีอยู่อีกต่อไป
ตระกูลที่มีอายุมาหลายศตวรรษ การสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น มาถึงจุดจบแล้ว
“บรรพบุรุษของข้า ข้าขอโทษ!”ติงจ้งร่ำไห้ออกมา
ติงหงเหย้าเยาะเย้ย “คุณปู่ ท่านเป็นคนเจ้าชู้เกินไป อย่างไรก็ตาม ติงหงเหย้าก็เป็นทายาทของตระกูลติงเช่นกัน มันเป็นการส่งผ่านมาอยู่ในมือผม ไม่ต้องเสียใจไป”
“จากนี้ไปฉัน ติงหงเหย้าจะเป็นหัวหน้าคนใหม่ของตระกูลติง”
“คุณปู่ อย่าหาว่าผมใจจืดใจดำเลยนะ ผมจะให้เวลาหนึ่งวันเพื่อเก็บข้าวของของคุณ พรุ่งนี้คุณออกไปจากบริษัทซะ”
หลังจากพูดจบ ติงหงเหย้าก็หันหลังและเดินจากไป ขณะที่เสียงหัวเราะที่หยิ่งทะนงก็ดังมาถึงหูของทุกคน
ติงจื่อยวี่ยิ้มกระหยิ่มใจ พลางชี้ไปยังติงจ้งและพูดว่า “คุณปู่ ไม่ดูถูกผู้หญิงแล้วเหรอ? ตอนนี้คงได้รู้แล้วใช่ไหมว่ามีดที่อ่อนนุ่มนั้นร้ายกาจเพียงใด? จำไว้ว่าคุณมีเวลาแค่วันเดียว ถ้าพรุ่งนี้คุณไม่ออกไป ฉันจะให้พนักงานรักษาความปลอดภัยมาพาออกไป!”
เธอยืนขึ้น พร้อมทั้งผู้สมรู้ร่วมคิดและเดินออกจากห้องประชุมอย่างสง่าผ่าเผย
ติงหงเหย้าและติงจื่อยวี่ พี่น้องทั้งสองคนได้ต่อสู้จนได้มาซึ่งชัยชนะที่สวยงาม
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าบ้านตระกูลติง เปลี่ยนไปแล้ว!